Afgelopen donderdag was de Elke Dag Nieuw ontmoetingsavond in Middelharnis, de eerste van de serie van drie. En daar werd het al een beetje Pinksterfeest, toen we aan het einde met elkaar zongen:

Ja, de Trooster is gekomen,
Jezus ging van d’ aarde heen.
Jezus, van u opgenomen,
liet, o kerk, u niet alleen.
De Beloofde werd gezonden
en de kracht uit God kwam neer.
‘t Past ons juichend, keer op keer,
Zijn verschijning te verkonden.
Heden is het pinksterfeest.
Looft en dankt de Heil’ge Geest!

We dachten deze avond na over het thema ‘aan moeders hand tot Jezus’. Een thema dat best veel gedachten oplevert. Want hoe doe je dat, je kind tot Jezus leiden? Je voelt de verantwoordelijkheid, maar er rijzen ook veel vragen. Want in jouw gezin kost alles al zoveel moeite. Of: je twijfelt zelf zo vaak aan alles. Of: je hebt zo je best gedaan, maar je ziet je kinderen afdwalen.

Maar wat een Evangelie: de Heilige Geest kwam. De Heere Jezus is niet meer op de aarde, maar Zijn Geest is er wel! De kracht uit God kwam neer en daarom past het ons juichend, keer op keer, Zijn verschijning te verkonden…

Als de nacht je overviel

Maar misschien zat je dit weekend in de kerk, je luisterde naar het Pinksterevangelie en… het gaf je geen troost. Om wat voor reden dan ook kon je er niet bij. Terugkijkend weet je wat de Heere in je leven gedaan heeft, en toch kun je op dit moment maar niet op Hem vertrouwen. Toen we het tweede couplet zongen raakten de laatste regels me. Misschien zie je Hem niet, maar zou Hij slapen? Waakt Hij, schoon geen oog Hem ziet, voor de kleine kudde niet?

Looft de Geest, Hij zal niet wijken
van de kerk, met bloed gekocht.
Zijn nabijheid zal steeds blijken,
hoe de vijand woeden mocht.
Vreest niet, o gezochte schapen,
vrees niet, weergevonden ziel,
zo de nacht u overviel.
Zou de Geest des Heeren slapen?
Waakt Hij, schoon geen oog Hem ziet,
voor de kleine kudde niet?

De Geest van God is er áltijd. Ook als je niets van Hem ervaart. Dat vraagt steeds opnieuw om overgave. Overgave aan Hem, die sterke Rotssteen, Die altijd vast en zeker is. Doch gij, o mijn ziel! zwijg Gode; want van Hem is mijn verwachting. Hij is immers mijn Rotssteen en mijn Heil, mijn Hoog Vertrek; ik zal niet wankelen. En even verder: Vertrouw op Hem te aller tijd, o gij volk! Stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht; God is ons een Toevlucht (Psalm 62: 6, 7, 9). David moest het uitspreken tegen zijn eigen ziel: ‘zwijg! Mijn verwachting is van God!’ Dat mag jij ook doen, mama, als de nacht je overviel, want waakt Hij schoon geen oog Hem ziet, voor de kleine kudde niet?

De regen komt

En als je je nu afvraagt of dat voor jou nog mogelijk is? Als je diep vanbinnen weet dat je nog altijd op jezelf vertrouwt en niet weet hoe de weg tot God is? Als je zo blind bent en zo vol ongeloof en je zo onmachtig voelt om je kinderen tot de Heere Jezus te leiden omdat je Hem zelf niet kent? Zing dan biddend mee met het laatste couplet:

Trooster, Zalver, U zult komen
op ‘t gebed, door U verwekt.
Van Uw regens, van Uw stromen
wordt eens d’ aarde gans bedekt!
Liefd’ en ijver zullen blaken,
waar reeds alles scheen verkwijnd,
als de Pinksterzon verschijnt.
Noordenwind, o wil ontwaken.
Zuidenwind, doorwaai de hof.
Heil’ge Geest, U zij de lof!

De regen komt! Want Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten, en Mijn zegen op uw nakomelingen (Jes. 44: 3,4). Laten we bidden om dit water van de Geest. Laten we na Pinksteren niet stoppen met dat gebed, maar aanhoudend bidden, elke dag. Dat water kan harten van mama’s én hun kinderen doordenken. Zodat ze vrucht gaan dragen voor Hem!

Vorig jaar verscheen in het Elke Dag Nieuw zomerboek een verhaal bij deze tekst. Niet gelezen? Of wil je het nog eens lezen? Je kunt het verhaal hier downloaden. Voor tijdens een rustig momentje vandaag of later deze week.