Met een bakje koffie, geschuimde melk er bovenop, laat ik me in ons heerlijke stoeltje zakken. Het is stil om me heen. Boven ligt onze jongste in haar ledikantje, even
Ik moet iets bekennen. Ik heb weleens heimwee. Heimwee naar onze verkeringstijd. En ik ben niet alleen, hij heeft het ook. Ik vraag het hem wel eens. Gewoon , zomaar
Laatst stond ik in de rij bij de kassa van de supermarkt en was ik getuige van een gesprek tussen twee dames. “Nee maar!” zei de caissière terwijl ze drie
Herken jij ook dat bijzondere kenmerk van een moeder? Dat je aanvoelt dat er een tornado in aantocht is. Je weet dat er iets gaat gebeuren, vóórdat het gebeurt. Je
Daar stond hij. Op de preekstoel. Inmiddels al bijna zeventien jaar geleden. Een oude man, een dienstknecht van de Allerhoogste Koning. Het was Hemelvaartsdag. Hij preekte over Romeinen 8 vers
Het was de eerste thuiswerkdag voor mij, maar ook voor onze kleuter. Dat betekende dat ik haar moest helpen met haar werk. (En, geloof me, kleuters kunnen ook echt heel
‘Mam, hoelang duurt het nou nog tot mijn doopdag?’ Onze vijfjarige zoon zag dit jaar al maanden uit naar zijn verjaardag, maar toen die voorbij was, diende het volgende feest
Normaal gesproken’ dacht ik dat al best wel eens, als ik ‘gewoon’ eens lekker aan de slag wilde in huis. Maar nu we de eerste uren van de dag geconcentreerd
‘Ach, twee schaapjes’, reageerde iemand die bovenstaande foto op mijn What’sApp status zag. En ik moet zeggen dat ik me de laatste weken best een beetje kan vereenzelvigen met een
Nu de echte kapper niet knipt, wordt er hier in huis luid gekermd. Wie kan nu, behalve de echte barbier, een puberkapsel creëren? Een model met overloop van lagen haar?
Tussen alle berichten door zijn er van die zinnen, die blijven hangen. Die zich vastzetten in je gedachten, die de schrik om je hart doen slaan. Tussen alle cijfers en
‘Hoe vinden we vreugde,’ zo vroeg ze zich af, ‘terwijl we nergens aan toe komen, ons voortdurend overal zorgen om maken, en vechten met al die dingen die elke dag
