Hoi Marieke, wat leuk om een keer samen te schrijven. Hoe kwamen we ook al weer op dat idee? En op het onderwerp?

Hoi Corma! Wat leuk dit, alsof ik bij je aan de keukentafel zit.
Tijdens de teamdag spraken we elkaar. En onze conclusie was:: “De overtreffende trap van moe? Moeder!”

Ja, nu is dat een thema wat de een misschien meer raakt dan de ander. Heb jij veel last van moeheid? Heb je veel slaap nodig, of zit het meer in rustmomenten overdag? Er is best veel verschil daarin, denk ik. Je kunt zo moe zijn, dat alleen (veel) slapen helpt. En als je een kleine baby hebt waarvoor je ‘s nachts meerdere keren je bed uit moet, dan is dat gewoon echt een pittige tijd. Maar ik merk soms ook dat ik me overdag heel moe kan voelen, maar dan ´s avonds zo rond een uur of half 8, als ons trio in bed ligt, plotsklaps weer energie krijg. Herkenbaar?

Het is inderdaad herkenbaar… ik snap er soms niks van.
De klokuren tussen 16u en 19u  lijken op een wedstrijd hordelopen.
Loop ik daarna nog even naar de zolder om de wasmachine leeg te ruimen,
dan vouw ik de droge was van de lijn ook maar op en kruip ik nog even achter de naaimachine.

Ik las een tip om je vermoeidheidsgevoel te boven te komen:
Elke avond rond dezelfde tijd in bed stappen en elke ochtend er op hetzelfde tijdstip uitstappen…zal ik het eens uitproberen?

Dit is voor mij echt een opgave hoor!!
Want als ik ‘s avonds heerlijk op de bank zit dan heb ik gewoonweg geen zin om op te staan, iets met avondmens denk ik.
Zou het me lukken denk je?

Ritme

Het is misschien wel het proberen waard! Ik geloof wel dat een vast ritme helpend kan zijn. Afgelopen herfstvakantie bijvoorbeeld ben ik de eerste helft van de week echt heel moe geweest. Niet omdat ik minder rust had, maar wel doordat het normale ritme er even niet was. Nu zit dat ritme er in de schoolweken ´s morgens wel redelijk goed in. Maar ik las ergens dat discipline niet zozeer betekent dat je ´s morgens je wekker vroeg zet, maar dat je ´s avonds op tijd ingaat. Zodat je ook s morgens fit genoeg op kan staan. En dat is lastig hè! Want ik bewaar de avond voor alles wat ik niet kan doen met drie kids om me heen. En daarmee kan ik gemakkelijk mijn avonden vullen en wordt het snel wat later. Want ´even iets voor mezelf doen´, staat vaak helemaal onderaan mijn to-do-lijstje. En zou dat ook niet een oorzaak kunnen zijn van vermoeidheid? Wat doe jij om je energieniveau op peil te houden? Heb je nog eilandjes van rust?

Die momentjes voor jezelf… ik heb ze ook niet bovenaan in de planning staan.
Het zijn de gatenvullers in mijn agenda. Soms vind ik het ook een beetje lastig.
Ga ik zitten op de bank terwijl ik de kruimels nog onder de tafel zie liggen.
Of sta ik een appeltaart te bakken (voor het heerlijke luchtje van rust)
en dan schieten me ineens andere klusjes in gedachten.
Aan de andere kant is het fijn om wat meer geduld te bemerken bij jezelf na zo’n appeltaart-moment.
Iets meer reserve.

Daar zijn die eilandjes echt voor nodig, om mijn reserve op peil te houden. Maar met een peuter en een kleuter is het gewoon niet altijd mogelijk om bij te tanken als je lampje gaat branden dat de tank bijna leeg is. En juist dan schiet ik weer een keer uit mijn slof…

Herken je dat?

Ik heb dat vaste slaapritme een week geprobeerd.  En ik vond het super lastig!
Juist omdat de avonden mij het gevoel geven dat het tijd voor mezelf is.
Tot mijn verbazing lijkt het wel energie te geven, ik ben verrast!
En als we op een zaterdag door onze vroege wekkers (de kinderen…) vroeg uit de veren zijn,
is het vaak een heerlijke productieve dag!
Ik voelde me gewoon een stoer mens als ik met 2 kinderen voor de koffie over de markt kan lopen.
Boodschappen binnen en dubbel genieten van ons bakje koffie.
Zo’n productieve zaterdag heeft ook een beetje een keerzijde.
Ervaar ik ook rust op zo’n dag? Maar wat ben ik dankbaar voor de dag die na zaterdag komt: de rustdag!
Dat is niet altijd een rustige dag, maar wat een zegen dat God ons deze dag gaf bij de schepping.

Energie

Wat je schrijft over uit je slof schieten herken ik zeker. Jonge kinderen vragen constant je aandacht. Ik denk dat deze fase vooral lichamelijk veel van je vraagt. Hoe vaak til je een kind niet op, gaan weer de jassen, schoenen, sjaals aan, help je met boterhammen smeren, douchen enz. Als ik ouders spreek met pubers, geven die ook aan heel moe te kunnen zijn. Maar dan meer vanwege de ´kopzorgen´ die zij kunnen geven. Hoe zou dat zijn als je beiden hebt: jonge kinderen en pubers? Ik denk dat we niet moeten rekenen op een periode waarin de kinderen zo weinig van je vragen, dat je emmers vol energie over hebt. Dus gaat het erom dat we nu al leren om die energie die er wel is, goed te verdelen en toch te proberen op te laden waar dat kan. En af en toe ook te accepteren dat er een ´moe-, moe-, moederdag´ tussen zit.

Dat is echt waar, Corma!
Ik vond de periode waarin de peuters groeien en groeien,
maar nog niet zelf kunnen lopen het meest pittig voor je lijf.
Bij onze oudste, heerlijk rond en vol, duurde dat wel even:
hij liep pas na zijn tweede verjaardag. Dat is intensief.

En ja, als de kinderen dan om klokslag zeven uur slapen,
dan weet ik ook echt dat ik dat als een zegen moet ervaren.
Dat kan ook heel anders.
Zeker als ik denk aan moeders van een kindje met een beperking,
waar het lichamelijk vaak ook heel veel vraagt!
Laten we die moe-, moe-, moederdag dan maar gewoon accepteren.

Tips

• Wat mij helpt, zeker in deze periode van het jaar: Naar buiten gaan. En ik geef toe dat ik daar vaak juist dan geen energie voor heb. Maar, het helpt uiteindelijk altijd.
• Ook even een praatje met iemand anders, die je even een ander perspectief op de dag geeft kan mij helpen om net wat nieuwe energie op te doen. Dat kan trouwens ook goed via het luisteren van een podcast. Of lekker meezingen met mooie muziek.
• En die appeltaart… ik heb net dat blogartikel geschreven vol met heerlijke recepten. En dat helpt mij inderdaad ook. Dus blijven bakken, ook al zijn er altijd nog tig andere dingen te doen.
• Wat ik soms ook doe: een powernap. Heel lang mocht ik dat niet van mezelf. Ik vond het zielig voor mijn meisje wat zichzelf dan even moet vermaken. En het leek me ook een beetje egoïstisch. Maar laatst hoorde ik een gesprek met een psycholoog over goed voor jezelf zorgen en toen noemde zij ook dat het zo goed voor je kan zijn om even die 20 minuten op de bank te pakken, als je daarna weer energie hebt voor de rest van de dag. En daarmee dien ik niet alleen mezelf, maar juist ook mijn kinderen en probeer ik te voorkomen dat ik onterecht uitval tegen hen of te boos wordt. En mijn meisje, rust zelf ook lekker uit van de vermoeiende peutergroep met een mooi luisterboek.

Toen ik voor mijn rug bij een fysiotherapeut was,
heb ik het met schroom opgebiecht dat ik onder het dutje van mijn dochter ook op de bank ging liggen.
En wat zei hij denk je?
“Als jij goed voor je rug wil zorgen, dan moet je dit eens elke dag doen!”
Dus ik noem het nu een dapperheidsdaad!

Bijbels?

Wat ik mezelf de laatste tijd regelmatig afvraag: Wat is goed voor jezelf zorgen? Is dat Bijbels? Vanuit onze calvinistische wortels denken wij dat we altijd maar bezig en nuttig moeten zijn. En ´me-time´ is zo´n begrip waar ik kriebels van krijg. Ik denk dan gelijk aan moeders die op een luxe cruise naar de Bahama´s moeten, omdat ze het anders niet volhouden. Maar hoe dan wel? Misschien heb jij hierover nog wat wijsheid te delen  😉 ?

Tussen ‘stofzuigen omdat het moet’ en ‘een midweek naar de Bahama’s’ zit nog wel een grijs gebied hoor!
Maar in dat plannen is nog wel wat winst te behalen denk ik,
mag je een kruisje zetten in je agenda als je een avondje appeltaartrecepten uit wilt proberen?
Zou dat een begin zijn? Laat het me weten wanneer jij een kruisje zet, dan stuur ik je een berichtje als herinnering!

En ik las iets moois… om elke dag mee te beginnen:

In Psalm 5, een morgenlied. “HEERE, neem mijn woorden ter ore, let op mijn zuchten.
Sla acht op mijn stem als ik roep, mijn Koning en mijn God, want tot U bid ik.
‘s Morgens hoort U mijn stem, HEERE; ‘s morgens leg ik mijn gebed voor U neer en zie ik naar U uit.” 

Wat een mooi gebed om de dag mee te beginnen.
Ook als je weleens op kunt zien tegen zo’n dag vol hordeloop-momenten.
We mogen alles bij de Heere neerleggen en uitzien naar Hem. Dit gebed kunnen we ook voor elkaar bidden.
Voor een buurvrouw die er alleen voor staat,
of voor een vriendin die haar zoon voorop de tandem helpt
om hem naar zijn speciale school te brengen na een nacht met onderbrekingen.

Laten we dat doen!

Dank je! Laten we inderdaad steeds teruggaan naar de Bron. En dan ook in het gebed eerlijk vragen: ´Heere, wat wilt U dat ik vandaag doen zal?´ Want misschien is het ook zo, dat we meer doen dan de Heere van ons vraagt. Zelfs al ben je hele dagen in de weer voor gezin of kerk. Ik heb een mooi artikel daarover weer eens erbij gepakt. Ik had het bewust bewaard, omdat het zo’n eye-opener was. Het is geschreven door ds. A.T. Vergunst aan wie de volgende vraag gesteld werd: Zegt de Bijbel iets over slapen, het aantal uren dat we werken en over vrije tijd? Zijn antwoord: Het bevel om te slapen staat in mijn Bijbel. Elke zondagmorgen hoor ik het. Gij zult niet doden. Hij doelt erop dat zelfzorg, waaronder dus slapen en ontspanning, geen luxe is, maar een gebod. Wanneer we dat niet doen, heeft dat allerlei negatieve gevolgen voor onze gezondheid. En het zesde gebod gaat niet alleen over het leven van onze naaste, maar ook over dat van onszelf.

´In onze kringen wordt veel gepreekt over de afgodendienst van sporten, maar er wordt weinig gepreekt over een afgod die onder jong en oud in onze kerkbanken veel aanhangers heeft. Hij heet ´hard werken´(..) Want hard werken dat is echt puriteins.´ Hij schrijft hoe hij zich snel schuldig kan voelen, wanneer hij de tijd neemt om te ontspannen en te genieten van een mooie wandeling, werken in de tuin of een pakkend boek. Een lange werkdag in Gods Koninkrijk met een korte nacht lijkt dienstbaarder. ´We denken te weinig na over de negatieve effecten van te weinig slaap of over ons overtreden van het zesde gebod. Wetenschappers laten meer en meer zien dat voldoende slaap ons niet alleen lichamelijk, verstandelijk, emotioneel, sociaal en financieel, maar ook geestelijk rijke vruchten brengt. God beveelt ons dat wij goede ´stewards´ zijn van ons lichaam en onze ziel. Naast ´werktijd´ is er ook de gave van ´ontspanningstijd´.

Ik sluit af met het voorbeeld waarmee het artikel ook werd afgesloten:

Jaren geleden opperde een Afrikaanse broeder dat zijn ¨witte broeder¨ een andere God diende dan hij. ´Waarom denkt u dat?´ was het antwoord van de witte broeder. ´Wel, ik denk dat uw God een plantage-eigenaar is is die elke dat zijn werkers weer opzweept met het bevel: ´werk, werk, werk!´ Mijn God is een Vader en Herder die mij dagelijks leidt om te grazen in Zijn wereld en van Hem te genieten.´ De witte broeder vond het maar niks van die Afrikaanse broeder. Maar niet lang na dit gesprek, lag de witte broeder thuis op bed. Burn-out.

Bedankt Marieke voor wat je wilde delen. Want ook dat kan zomaar energie geven: herkenning vinden bij elkaar. En elkaar mogen bemoedigen.

Dit blogartikel werd geschreven door Corma en Marieke. Je leest hier meer over het team van Elke Dag Nieuw.