Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Eilandjes van Rust in het Nieuwe Jaar

Gezondheid· Moederschap & Vrouw zijn

30 dec

‘Ik wist niet dat een huisvrouw dit kon krijgen. Een paar weken geleden kon ik op een dag niks meer. Ik zakte voor mijn gevoel door mijn benen heen. Dat was echt schrikken. Ik zou zo graag voor mijn kinderen zorgen, maar de aanwezigheid van hen is al meer dan genoeg voor mij. Mijn lichaam lijkt op te zijn.’

Uitgeput

Een appje van een oud-klasgenoot. Ze is neergeveld. Mentaal uitgeput. Helaas komt dit op steeds jongere leeftijd voor. Vroeger was het iets van veertigers, toen van dertigers en nu zijn er zelfs al veel studenten die overspannenheidsklachten ontwikkelen. Misschien zeg je nu nog wel: Dat overkomt mij niet. Maar hoeveel voorbeelden heb jij vanuit je eigen omgeving? Voor het oog misschien wel hele sterke vrouwen. Maar wat is de mens? Het kan je zomaar overkomen.

O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht? De mens is der ijdelheid gelijk; zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw (Psalm 144:3 en 4).

Het wordt tijd om in deze decembermaand de balans op te maken! Hoeveel momenten heb jij in dit voorbijgevlogen jaar je misschien moe, uitgeblust, gehaast, gejaagd of gestresst gevoeld? Dat is eigenlijk helemaal fout. Je pleegt min of meer roofbouw op je eigen lichaam. En dat is niet wat de Heere van je vraagt.

Nee zeggen

Dit brengt bij mij wellicht een confronterende vraag voor jou: Móet alles wat jij doet? Of leg jij dit jezelf op?

Herken jij dat je gedurende de dag zegt: ‘Nog even dit en nog even dat.’ En al die ‘ditjes en datjes’, naast je gezin, huishouden, een, twee of drie dagen werken, maakt jouw dagprogramma propvol. Aan het einde van de week heb je soms nog het gevoel dat je veel te weinig gedaan hebt en nog véél meer had willen doen. Soms zakt de moed je in de schoenen.

Gelukkig is er het weekend. Een beetje uitpuffen, krachten verzamelen voor een nieuwe week. Vol positieve moed denk je dat die week rustiger wordt, maar het wordt alleen nog maar drukker. Terwijl je het amper in de gaten hebt raak je toch steeds vermoeider. Niet zielig doen. Want dit wordt toch van je verwacht? Als jij het niet doet, wie moet het dan doen? Andere vrouwen doen ook zoveel. Dat moet ik ook kunnen. Terwijl je misschien weleens een korter lontje krijgt, je hartslag wat harder gaat, je steeds vaker geeuwt. Signalen negeren, daar ben je erg goed in. Doorgaan. Totdat?

Laat je leven niet bestaan uit dingen die je jezelf allemaal oplegt. Omdat je altijd het idee hebt dag en nacht voor een ander klaar te moeten staan. Of omdat je eigenlijk heel moeilijk ‘nee’ kunt zeggen. Om omdat ze je misschien een bepaalde status geven: zó wil je bekend staan. Dan loop je het gevaar om jezelf te overvragen. De Heere wil dat wij ook voor onszelf zorgen. Hij zegt niet voor niets: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven (Matth. 22:39). Dat mogen we onthouden: dus niet méér liefhebben als jezelf.

Goede voornemens

Aan het einde van dit jaar is het verstandig om goede voornemens voor 2020 te maken. Eén goed voornemen wil ik je alvast meegeven:

Creëer eilandjes van rust.

Dat klinkt voor jou misschien vreemd in je oren. Ik zal het je uitleggen. Dit advies kreeg ik van een verstandige vrouw en ik ben haar daar nog altijd heel dankbaar voor. Weet je wat het geheim is van zo’n eilandje? Op een eilandje kan je even afstand nemen van alles om je heen en je écht even ontspannen. Dan neem je de tijd voor jezelf om op te laden. Of om bijvoorbeeld stille tijd te kunnen houden.

Misschien vraag jij jezelf af: ‘wanneer moet ik deze eilandjes creëren? Ik heb het al zo druk’. Ik heb dat ook moeten leren. Met vallen en opstaan. Laat ik een paar voorbeelden noemen wanneer je deze zou kunnen nemen.

  • Als je kinderen opgaan in hun spel (buiten of binnen) en jou als moeder op dat moment even helemaal niet nodig hebben. Ga juist dan op de bank zitten, ontspan je bijvoorbeeld met een lekkere bak koffie of thee en een goed boek. Voor je het weet is het een half uur verder en ben jij even op zo’n eilandje van rust geweest.
  • Als je man zo attent is om voor de kinderen te zorgen (bijvoorbeeld na het avondeten), ga dan niet de was opvouwen of opruimen, strijken of een scala van andere huishoudelijke activiteiten uitvoeren. Dit is een moment dat jij op je eigen eilandje tot rust mag komen waar je heel zuinig op moet zijn. Even opladen voordat je over een half uur al je kinderen in bad hebt zitten en je nog even hard aan de slag moet om ze onder zeil te krijgen.
  • Als de kinderen ’s avonds op bed liggen, vul het bad, doe de deur van de badkamer op slot en creëer zo’n eilandje van rust.

Koester deze eilandjes. Als je voldoende eilandjes hebt, kan je veel beter een balans vinden om niet oververmoeid en uit balans te raken.

Spreek met jezelf af: Na inspanning zorg ik ook voor ontspanning – een eilandje. En denk na wat voor jou ontspanning kan geven. Zoek zo nodig een mooie hobby op die je dan kunt uitvoeren.

Balans binnen je huwelijk en gezin

Als moeder ben je binnen je eigen gezin ontzettend veel aan het geven. Maar je bent niet egoïstisch als je ook op bepaalde momenten kunt ‘nemen’. Dat is juist zo’n moment dat je even tijd voor jezelf neemt, of bewust een avondje plant om gezellig met je man wat te gaan doen of met een vriendin een eind te gaan wandelen. Even je focus verleggen.

Ook een balans binnen de taken in je gezin is nodig. Doe je altijd alles zelf? De boodschappen, koken, de kinderen douchen en naar bed? Of doe je het ook wel eens samen of neemt je man bewust eens bepaalde dingen uit je handen? Bespreek dit eerlijk met elkaar, juist aan het begin van een nieuw jaar.

Hebben je kinderen ook een taak in huis? Laat ik wat taken opnoemen: de tafel dekken of afruimen, vaatwasmachine in- en uitruimen, fietsen klaarzetten of aan het einde van de dag binnen zetten, schooltassen vullen, aardappels schillen, opruimen, etc. Een handig overzicht van vaardigheden die een kind kan leren per leeftijd (om hem op te voeden tot zelfstandigheid) vind je in een van de eerste blogartikelen op Elke Dag Nieuw.

Probeer eens te bedenken hoe je in 2020 binnen je gezin een balans kan vinden tussen geven en nemen.

In ons is geen enkele kracht om één dag op onze benen te kunnen staan. ‘t Is Isrels God, die krachten geeft, Van Wien het volk zijn sterkte heeft. Hij is het Die voor ons wil zorgen. Elke dag opnieuw. Maar Die ook van jou vraagt om voor jezelf te zorgen. In een omgeving met (hopelijk genoeg) eilandjes eromheen.

Hoe vaak mag jij van jezelf per dag even op een eilandje zitten? Hoe ontspan jij?

–

Dit blogartikel werd geschreven door Abigaïl. Je leest hier meer over haar.

Meer lezen:

  • Leer NEE zeggen tegen jezelf!Leer NEE zeggen tegen jezelf!
  • Mama is druk druk drukMama is druk druk druk
  • In de overlevingsmodus!In de overlevingsmodus!
  • Moeder zijn is net Jongleren: 8 tips om al die ballen in de lucht te houdenMoeder zijn is net Jongleren: 8 tips om al die ballen in de lucht te houden
  • De Boze Mama: Drie Hulpmiddelen om je Emoties de Baas te wordenDe Boze Mama: Drie Hulpmiddelen om je Emoties de Baas te worden

11 Reacties

« Vijf Tips voor Rustige Kerstdagen
Gezelligheid »

Reacties

  1. jacomina zegt

    7 januari 2020 om 14:04

    Als ik bovenstaande artikel met reacties lees is daar heel veel herkenbaarheid. Het dienstbaar en bezig willen zijn. Het besef dat God ons ook zo gemaakt heeft dat dat onze roeping en plicht is, maar het niet doorslaan; Als wij naar Zijn geboden leven, komen we er denk ik ook achter dat alleen in Zijn kracht elke dag weer een nieuwe portie energie en moed liggen te wachten. Soms zie je dat niet, doordat je teveel naar de ander (om)kijkt, te veel naar anderen (op)kijkt, niet naar het voorbeeld van de Heere Jezus Zelf kijkt. En waar Zijn eilandjes van rust echt om draaiden? Idd. met vrienden gesprekken voeren, bidden tot Zijn Vader. Jezus was zonder zonde. Dus zijn oplaadmomenten zullen ongetwijfeld van een ongelooflijke geestelijke inhoud geweest zijn. Vrienden die wilden leren, ook met God en de eeuwigheid bezet waren. Ik lees geen gesprekken over koetjes en kalfjes. En als ik eerlijk ben (ik spreek voor mezelf) dan putten we hier op aarde nooit meer energie, dan op die momenten dat we oprecht (hoe je gesteldheid ook mag zijn) met anderen van hart tot hart mogen spreken. Dat geeft stof tot nadenken, geeft dat die onrust die de wereld geeft in heel veel dingen betrekkelijk wordt. Dat je er weer doorheen kunt kijken. Het kunt relativeren in het licht van eeuwige dingen. Als ik er op deze manier tegenaan kijk, wordt heel veel tijd die je niet doorbrengt tot Zijn Eer, onrustige tijd, en voldoet het niet wat je bezighoudt. Dan bekruipt je snel een onvoldaan gevoel, of zelfs een schuldgevoel. Waar ligt je hart. Waar vind het rust in? De Bijbel is helder, komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.
    Bovenstaande zijn uiteraard mijn gedachten, waarbij ik ook vaak niet leven kan. Maar als ik erbij gebracht mag worden sterken ze me wel, in het voor ogen krijgen van het Reisdoel in mijn leven.

    Beantwoorden
    • Abigaïl zegt

      8 januari 2020 om 19:39

      Beste Jacomina,

      Wat een waardevolle aanvullingen. Zoekt eerst het Koninkrijk van God en al die andere dingen zullen u toegeworpen worden. Wat zal het Hem altijd gegaan zijn om te zoeken de dingen van Zijn Vader. Dat mag ons ook wel steeds aansporen om in deze onrustige, jachtige tijd iedere dag opnieuw die rust op te zoeken, net als Maria, aan Zijn voeten.

      Beantwoorden
  2. Hanneke zegt

    4 januari 2020 om 13:25

    Herkenbaar en ‘eilandjes van rust’ is een behulpzaam concept die ik zeker wil onthouden. Bedankt ook voor de ideeen die je gaf om die eilandjes te creeren. Wel heb ik een vraag.
    Je schrijft: “De Heere wil dat wij ook voor onszelf zorgen. Hij zegt niet voor niets: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven (Matth. 22:39). Dat mogen we onthouden: dus niet méér liefhebben als jezelf.” en later: “Probeer eens te bedenken hoe je in 2020 binnen je gezin een balans kan vinden tussen geven en nemen.”

    Ik las pas dit in een boek (When people are big and God is small, by Edward Welch, pag. 80-81), vrij vertaald zegt het dit:
    We leven in een cultuur met deze veronderstelling: wij zijn goede mensen die onszelf moeten liefhebben om gezond te zijn.
    “Heb je naaste lief als jezelf” (Mattheus 19:19), wordt als bewijs gezien (voor hen die een bewijs nodig hebben). Als we dit uitleggen door onze culturele bril betekent dit vers dat we onszelf moeten liefhebben zodat we andere mensen kunnen liefhebben. Maar in realiteit suggereerd dit gedeelte deze uitleg niet eens. Jezus sprak deze woorden tot een rijke jongeling die overduidelijk zichzelf en zijn bezittingen te veel liefhad. Er is maar 1 gebod in dit gedeelte en dat is “Heb je naaste lief”. Niemand, zelfs niet de schrijvers van de Bijbel, zou hebben kunnen dromen dat dit gedeelte zelf-liefde leert. Het vereiste een aantal culturele veranderingen om dit anders te interpreteren en zo onze ogen naar binnen te richten.
    De Bijbel verondersteld dat wij meer dan genoeg zelfliefde hebben. (…) Te veel Christenen zien niet dat zelfliefde uit een cultuur komt die de individuele persoon hoger acht dan de gemeenschap en dan dat principe in de bladzijdes van de Bijbel leest. Als we de Bijbel juist verstaan, vraagt het ons: “Waarom ben je zo bezorgd over jezelf?” Bovendien laat het zien dat de oplossing die onze cultuur aandraagd -meer zelfliefde- is in werkelijkheid de ziekte. Als we falen om de realiteit en diepte van ons zonde probleem te zien, wordt God minder belangrijk, en mensen worden belangrijker.”

    Ben benieuwd wat jou/jullie visie hierop is? Zoals ik al zei, ik waardeer je ideeen en met bovenstaande uitleg zie ik nog steeds waarde in ‘eilandjes van rust’, maar in mijn idee komt het dan vanuit een andere onderliggende houding.

    Beantwoorden
    • Gerda zegt

      7 januari 2020 om 09:30

      Dit vind ik ook wel een spanningsveld eerlijk gezegd. Maar onze cultuur is ook dat we altijd maar bezig zijn en nooit rust hebben. Persoonlijk heb ik door schade en schande geleerd (leer ik nog steeds) dat als ik niet regelmatig tijd neem voor mezelf dat mijn gezin daar ook niet bij gebaat is. Dus de praktijk leert me dat het inderdaad ‘werkt’ om regelmatig even tijd voor jezelf te hebben. Maar ik begrijp ook de uitleg hierboven dat de bijbel dit niet zou leren. Ben ook benieuwd of iemand daar iets over kan zeggen.

      Beantwoorden
    • Abigaïl zegt

      7 januari 2020 om 09:51

      Beste Hanneke,

      Hartelijk dank voor je reactie. Zoals Gerda ook al als reactie gaf: dit is een spanningsveld.
      Ik denk persoonlijk dat wij een verkeerde visie hebben op het ‘houden van onszelf’. Dit wordt vaak gekoppeld aan zelfliefde en egoïsme. Maar volgens mij hoeven we dit helemaal niet zo te zien. Als we kijken naar de Heere Jezus Zelf nam Hij ook zijn momenten voor Zichzelf. Om zich bijvoorbeeld terug te trekken in de eenzaamheid, om ergens te eten, omgang met zijn vrienden te hebben, etc. Zouden we dit (met eerbied gesproken) ook geen ‘eilandje van rust’ kunnen noemen?
      Dan is houden van jezelf eigenlijk zorgen voor jezelf. En daar hoeft helemaal geen stukje ik-gerichtheid of egoïsme in te zitten. Volgens mij is dat juist ook wat de Heere van ons vraagt. Om ook voor onze eigen lichaam te zorgen, als een tempel van de Heilige Geest.

      Ik ben benieuwd naar eventuele andere reacties hierop. Van elkaar kunnen we ook weer veel leren.

      Beantwoorden
  3. Carolien zegt

    31 december 2019 om 14:33

    Mooi! Dankjewel!

    Beantwoorden
  4. Jantine zegt

    30 december 2019 om 12:35

    In het verleden heb ik een heftige burn out gehad. Ik kon absoluut niet meer voor mijn kinderen zorgen. Maanden van oppas waren nodig. Daarna nog steeds maar minder frequent. En ik deed ‘niets geks’ in mijn ogen. Maar er waren geen eilandjes van rust. Bij ieder rustig moment knaagde er een schuldgevoel aan me. Na een aantal jaar ben ik pas hersteld. En echt waar, wat je schrijft vergeten we zo vaak. De Heere wil het Zélf dat wij goed voor onszelf zorgen. Als je zo’n schuldgevoel krijgt mag je dáár aan denken! Heel mooi, waardevol stukje.

    Beantwoorden
    • AB zegt

      5 januari 2020 om 16:11

      Herkenbaar, de burn-out met bijkomende zorgen… soms is ook overmacht waardoor de eilandjes van rust niet lukken of niet voldoende zijn. Jezus zelf nam ook momenten van rust om ‘op te laden’ bij Zijn Vader, dus zeker een goede zaak als wij dat ook doen!

      Beantwoorden
  5. Karin zegt

    30 december 2019 om 09:00

    Mooi en bemoedigend artikel! Die eilandjes creëer ik wel, maar het voelt vaak niet goed. Er ligt dan nog zoveel werk te wachten. Zijn de kids beneden lief aan het spelen, glip ik naar boven om rustig de was op te hangen, en dan gaan vanzelf de gedachten dwalen. Als het overdag echt een moment voor mezelf is, voel ik me schuldig omdat ik ook die tijd had kunnen besteden aan een spelletje of knutseltje met de kids.

    Beantwoorden
    • Abigaïl zegt

      31 december 2019 om 09:17

      Beste Karin,
      Waar zou jou schuldgevoel vandaan komen? Juist als je af en toe een ‘eilandje van rust’ voor jezelf neemt laad je op, zodat je daarna met nieuwe energie voor je gezin kan zorgen. Eigenlijk snijdt het mes dan aan twee kanten, toch?

      Beantwoorden
  6. Jolanda zegt

    30 december 2019 om 08:53

    Mooi Abigail. Herkenbaar en goed om in praktijk te brengen

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de M Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de Moeskruid Bijbelstudies over het boek Openbaring.

De achterliggende maanden hebben we met de Moeskruid Bijbelleesgroep het boek Genesis gelezen. We deden er heel lang over (zo'n zeven maanden!) en wat was er veel te leren! Nu is Genesis uit en starten we binnenkort met het boek Openbaring.

Van het begin van de tijd, naar het einde ervan. In Genesis lazen we hoe alles goed was en verbroken werd. In Openbaring zullen we lezen over de gebrokenheid van de wereld, waarin de Heere alle dingen nieuw gaat maken. In de tijd waarin we leven is de Openbaring aan Johannes heel relevant maar ook heel troostvol. Wij zien er naar uit om in dit Bijbelboek de diepte in te gaan.

Ik was altijd een beetje bang voor dit Bijbelboek. Want: zo onbegrijpelijk. Best onheilspellend ook. En er is zoveel verschil van mening over. Wie ben ik dan om te denken dat ik het wel begrijpen kan?

Maar deze tekst spreekt boekdelen. Zalig is hij die deze profetie leest, en zijn zij die het horen en bewaren. Wat bijzonder, vind je niet? Laten we Openbaring dus niet links laten liggen! Dit Bijbelboek is geschreven om gelezen en geloofd te worden. 

De Heere Jezus openbaart Zich hier aan Johannes en ook aan ons. We zien Hem in Openbaring als het Lam van God, als Koning, als Rechter, als Bruidegom. Er is zoveel over Hem en over ons (eeuwige) leven te leren in Openbaring!

Zou je willen meedoen met de Bijbelleesgroep? Dan is het nu het goede moment om in te stromen. Je krijgt dan elke dag een paar vragen bij een Bijbel gedeelte die je helpen zelf zoekend de Bijbel te lezen. 
Je kunt (gratis) meedoen via e-mail of via de app. Aanmelden kan via de link in de bio.

#moeskruidbijbelleesgroep 
#moeskruid 
#moeskruidmethode
*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316