Lang heb ik het gevoel gehad dat ik net zo oud was als zij. De kinderen van mijn zussen, de jongeren uit de kerk. Zo’n jaar of 25. Als ze trouwden, dan leek het vaak alsof ik dat vorig jaar deed. Als ik hun verhalen hoorde, herkende ik zoveel. Maar dan zomaar, opeens…

Vorige week schoof ik de kerkbank in, de kerk zat overvol en mijn oog viel op iemand die voor me zat. Ik (her)kende haar! We zaten jaren  geleden samen op de +17. Niets verandert, was mijn eerst reactie. Totdat ik wat beter keek. Zag ik nu rimpels in haar nek? En kraaienpootjes bij haar ogen? En als ik me niet vergis bleven haar ogen, toen we uit de kerk stonden te praten, even rusten op mijn zilver glinsterende draadjes tussen me donkerbruine krullen.

Veertig, opeens ben je ‘t.  Het is maar een getalletje, toch?  Hoe vind jij dat, als je van de twintig naar de dertig gaat, van de dertig naar de veertig? Dat er een dag komt, dat je in de supermarkt met ‘u’ aangesproken wordt. Veertig, dat is menselijkerwijs gesproken op de helft van je leven. Voel je dat? Bij een jongerenkoor mag je niet meer meezingen. En wij hadden pas een avond voor jonge vrouwen in de kerk, maar helaas, dat was tot vijfendertig jaar. Als je bij school staat, zie je opeens het jongste zusje van je vriendin die haar dochter naar school brengt. En in de middag sta je naast dat jongetje die je nog op de zondagsschool hebt gehad, hij heeft vandaag papa dag. Welkom in de wereld van de veertiger!

Maar hoe erg is het nu eigenlijk echt? We kunnen grapjes maken over grijze haren, rimpels, kraaienpootjes en extra kilo’s. Maar wat doet dat er toe?

Mooie fase

Veertig kun je confronterend vinden. Maar ik kan niet anders bedenken dat het een van de mooiere fases van het leven is. De kinderen worden wat groter, maar nog jong genoeg om je nodig te hebben. Je bent een wat stabieler mens, een evenwichtigere moeder. Je bent niet zomaar meer  van de kaart of in paniek (behalve dan toen ik gisteren mijn 4-jarige dochter kwijt was aan het zwemwater). Je weet wat je belangrijk vindt en ook waar je niet zo’n punt meer van wilt maken. Wat andere van je vinden maakt niet zoveel meer uit. Je kent jezelf. Je weet waar je goed in bent, of wat je beter aan een ander kunt vragen. Durft te lachen om je eigen (on)hebbelijkheden. Je racet niet meer het hele huis door om het spic en span te krijgen als je weet dat er visite komt of de bijbelstudiegroep bijna arriveert. Een doekje door de toilet volstaat ook.

Het leven is kort

Veertig, dat is de helft van tachtig. En tachtig is de leeftijd van de zeer sterke zegt de bijbel. En alles in dit leven is moeite en verdriet zegt diezelfde Psalm. In die veertig jaar heb je daar wel iets van meegekregen en geleerd. Zoveel is relatief geworden. Van zoveel dingen wil je geen punt meer maken, omdat de hoofdlijnen, de prioriteiten helder zijn. Het leven is kort. Het doel waarom we op deze aarde zijn is duidelijk. Het maakt dat het niet erg is dat het huis van de ander groter en mooier is dan het jouwe. Het maakt je opener, wat heb je ten diepste te verliezen? Het helpt je misschien om prioriteiten te stellen. Om meer te doen wat echt van waarde is. Het houd je meer weg van Pinterest, VT wonen, Insta, of… (vul maar in)

Het leven is kort, vergankelijk, maar de Heere blijft Dezelfde. Of je nu twintig, veertig of zeventig bent. Er zijn waarheden die altijd dezelfde blijven. En jij verandert, wordt gelouterd door het leven, gevormd door je huwelijk, geschaafd door je kinderen. Dan is veertig zijn toch mooier en misschien wel makkelijker dan vijfentwintig zijn.

Op de helft

Veertig, waarschijnlijk minstens op de helft van het leven. Een helft dichter bij de eeuwigheid (menselijkerwijs gesproken), dat ook. Is dat wat je bezorgd maakt? Is dat wat je wegstopt misschien? Ben je daar klaar voor? Het leven is kort. Velen halen de tachtig jaar niet. De ziel die zondigt die moet sterven, leert de Bijbel ons. Zeker, daar is de Heere duidelijk over. Maar de Heere zegt meer: in Spreuken 28:13 lees ik dat als we onze zonden belijden en laten we barmhartigheid zullen verkrijgen.  In  1 Johannes 1:9  staat: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig , dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid. Of komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven (Math 11:28).

Het is Pasen geweest lieve moeders! Alles, alles, alles is voldaan! Helemaal! Er kan, hoeft, moet, mag niets mee bij van ons. De Vader staat op de uitkijk om verloren zonen, dochters, moeders, twintigers en veertigers te omhelzen.