Misschien heb jij er ook wel over gelezen. Dat scheidingsadvocaten en -mediators een piek verwachten in het aantal echtscheidingen, naar aanleiding van de coronacrisis. Misschien heb je het niet gelezen, maar kan je je er wel iets bij voorstellen. Of, verdrietiger, zit je er middenin. Het gevaar bij schrijven over het huwelijk, is dat we vrouwen kwetsen die zelf met een gebroken huwelijk te maken hebben. Dat is het laatste wat we willen. Toch schrijven we erover, juist omdat we zoveel gebrokenheid om ons heen zien. Het is zo belangrijk om ons bewust te blijven van de waarde van het huwelijk. Ook al is dat soms best pijnlijk. Het is zo mooi als we het huwelijk mogen blijven koesteren.

Of je huwelijk (als je getrouwd mag zijn) zich nu in de storm bevindt of niet, dat we even flink moeten wennen aan een thuiswerkende man en vader is niet onwaarschijnlijk. Dat onze relatie wat verandert kan bijna niet anders. Als ik er eens naar vraag bij anderen, mijn oor te luister leg, dan hoor ik verschillende geluiden. De één vindt het heerlijk om haar man de hele dag om zich heen te hebben. Brengt met vreugde een bak koffie bij zijn bureau. Of benut elk koffiemomentje om hem beneden op de bank te krijgen.

Er zijn er ook die het als intensief ervaren. Nog een persoon extra in huis. Nog iemand die aandacht nodig heeft.
De ene man vindt het prima om achter zijn bureau op een zolderkamer zijn werk te doen. De ander heeft last van alle geluiden die er zijn in huis. Gaat man A zijn eigen gang in huis, haast onzichtbaar aanwezig, man B ‘bemoeit’ zich met de kinderen, de piepende wasmachine en het tijdstip waarop er gegeten moet worden. De één vindt het heerlijk om iedereen om zich heen te hebben. De ander is veel liever een poosje weg om daarna weer met hernieuwde energie thuis te kunnen komen. Dat is de realiteit. Iedereen is anders.

Wennen

Hoe dan ook, de situatie is op z’n minst even wennen. Logisch. Maar wat als het echt spanning oproept? Wat als dingen toch al ingewikkeld waren? Als je niet zo makkelijk meer uit bepaalde situaties kunt weglopen? Maar ook, wat als er zoveel is wat je aandacht vraagt en er weinig tijd voor ‘samen’ is? Weinig aandacht voor elkaar overblijft? Het kan zijn dat je je handen gewoon vol hebt aan lesgeven, thuis er zijn, het huishouden. Dat je geen moment meer hebt om even tot jezelf te komen. En dan ook nog een relatie hebt. ‘Getrouwd zijn’ komt dan zo gemakkelijk achteraan. 

Samen goed houden

Hoe houd je het samen goed in deze tijden? Hoe zorg je ervoor dat je elkaar in het oog houdt? Hoe lukt het om elkaar te blijven bemoedigen? Heb je goede tips? Waardevolle ideeën? Deel ze met ons onder deze blog!

Acht tips

• Accepteer dat het eb en vloed kan zijn in je relatie. Dat het door omstandigheden is zoals het is. Er gaan dagen, soms weken voorbij dat je minder verbinding voelt met elkaar. (H)erken dit en doe daarna je best om het ‘wij’ weer te voelen door bewust samen iets te ondernemen.
• Spreek verwachtingen naar elkaar uit. Wees duidelijk in wat je verwacht, verlangt of nodig hebt. Wat jij niet zegt, kan de ander niet weten. Bijvoorbeeld ‘ik vind het momenteel allemaal best intensief en zou het heel fijn vinden deze week een uurtje er alleen op uit te trekken. Kunnen we dat plannen?’ Als twee mensen dezelfde woorden gebruiken, betekent dat lang niet altijd dat ze hetzelfde bedoelen. (Wat bedoel je bijvoorbeeld met een opgeruimd huis? Is dat één keer per week schoonmaken of drie keer?)
• Wees concreet, direct en transparant. Hoe vager de communicatie, hoe meer ruimte er is voor misverstanden of groeiende onvrede.
• Als je kinderen nog jong zijn, leg ze dan een keer vroeg in bed en eet gezellig samen. Plan bewust in je agenda een avond samen. Een avond die je met elkaar bezig bent. (Lees samen een boek. Doe een Bijbelstudie, spelletjes. Kijk je trouwfilm. Luister of kijk een lezing over het huwelijk of een ander thema. Doe vooral wat bij jullie past.)
• Ga samen naar buiten. Als is het maar een half uurtje. Als de kinderen klein zijn, kan de babyfoon misschien even naar de buren. Als de kinderen wat groter zijn kunnen ze misschien wel even alleen thuis zijn? Zoek naar momenten om samen te zijn, bij te kunnen praten, zonder kinderen. Ik realiseer me dat dat lang niet in alle gezinnen lukt. En al helemaal niet met een avondklok.
• Doe iets leuks voor de ander. Al is het maar iets kleins. Een lief gebaar. Je knapt er zelf van op om de ander blij te maken. En de ander is blij verrast. Denk aan een bemoedigend briefje op het bureau van je man. Een lief kaartje onder zijn kussen. Kook een keer zijn lievelingseten. Bedenk een feestelijk toetje voor aan tafel. Was zijn auto. Of…
• Besluit samen de dag. Bid samen. Toen wij trouwden kregen wij een kaart van iemand die ons toewenste dat we elke avond samen aan de voeten van de Heere God zouden eindigen. Het was misschien wel de beste wens en raad die we kregen. Wat een waarheid lag daarin. Als we soms door drukte of scheeflopende agenda’s een poosje de dag niet samen afsluiten, merken we dat gelijk. Je weet niet goed meer wat er bij de ander leeft. Er is minder verbinding.
• Breng elkaar ook in persoonlijk gebed bij de Heere. Bid voor de taken en verantwoordelijkheden van je man. Voor dat wat hem bezig houdt.

De Heere aan onze zijde

En in dit alles: We hebben de Heere aan onze zijde! ‘Hij wil de getrouwden zegenen en bijstaan, zoals Hij belooft heeft’, zegt het huwelijksformulier. En, ‘Hij wil de getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd bewijzen, ook wanneer men dat allerminst verwacht.’

God geeft ons deze tijd, deze coronacrisis. Alle zorgen die erbij komen, alle vragen en onzekerheden. Het komt uit Zijn Vaderlijke hand. Zou Hij ons dan ook niet alles willen geven wat we in deze tijd nodig hebben?

Laten we dan blijmoedig de hand aan de ploeg slaan. Vrijmoedig de Heere vragen om dat wat we moeilijk vinden of zelf niet kunnen bewerken. Schuld belijden als we elkaar uit het ook verloren. Elkaar weer opzoeken, ontdekken en liefhebben. Elke dag opnieuw.