’s Morgens als ik wakker word, open ik de dag met een Bijbelgedeelte en een korte overdenking. Als de kinderen naar school zijn en ik mijn spullen pak om mijn badkamer eens grondig te onderwerpen aan een poetsbeurt, sluit ik eerst mijn bluetooth-oortjes aan. Dan kan ik ondertussen een leerzame podcast luisteren. De badkamer is klaar, de podcast ook, maar een nieuwe klus wacht. O ja. Ik had ook nog een link naar een mooie lezing gehad. Kan ik die mooi aanzetten. Bij de maaltijden gaat opnieuw de Bijbel open en op Insta zie ik ‘s avonds mooie berichten langs komen. Zo zijn er nog meer momenten op een dag waarbij ik me laat vullen met het vele dat er is om meer te horen en te leren van Gods Woord.

Verzadigd en leeg

Zoveel moois onder handbereik! Prachtig toch, in deze tijd? Er is veel over te zeggen, genoeg negatieve kanten en gevaren aan alle media. Maar… deze kant is er ook! En toch begin ik ook hierin een valkuil te ontdekken. Je kunt je geestelijk overspoelen met allerlei moois, maar weet je waar ik tegenaan loop? Dat ik verzadigd raak en niets meer opneem.

Ik hoorde eens iemand vertellen over vroeger. Het boeren leven. Een hard leven. Met weinig tijd voor andere dingen. Wat alle aandacht vroeg was de zorg voor de boerderij. Daar was men de hele dag nodig om het op rolletjes te kunnen laten lopen. Alleen op de zondag, dan gingen ze naar de kerk. En deze weekroutine herhaalde zich keer op keer.

Ik stel me voor dat zo’n boer mij zo bezig ziet met hap-snap-Bijbeloverdenkingen en zijn hoofd schudt. Dat hij naar me kijkt en zegt: “Kijk eens naar de koeien, ze kauwen de hele dag. Ze kauwen en herkauwen om zo alle voedingsstoffen zo optimaal mogelijk te benutten. Leer ervan, zoals ik ook heb geleerd. Ik hoor Gods Woord in Zijn huis en ik ontvang de hele week om – juist ook tijdens mijn werk – in dát Woord te graven. Erover te mediteren. Ermee in gebed te zijn. En al kauwend, overdenkend kom ik dieper en dieper in een tekst. Neem een voorbeeld aan mijn koeien!”

Tijdens deze mijmeringen, constateer ik dat die boeren vroeger misschien wel meer gezegend werden dan ik. Ik vind heel veel stukjes, of citaten, of blogs, of posts op Insta, of tijdschriften heel mooi en aansprekend, maar ik vergeet alles zo snel. Het voelt een beetje als ‘geestelijk fastfood’, terwijl het ‘dagelijks brood’ daardoor blijft liggen of in ieder geval weinig wordt opgenomen. De preken van zondag zijn al snel vergeten. Mijn persoonlijk Bijbelstudie landt minder, omdat er weer nieuwe denkstof overheen komt. Terwijl het in de praktijk dus geen denkstof blijkt te zijn, omdat het mijn hoofd leegmaakt.

Verzadigd en gevoed

Sindsdien ben ik me meer gaan focussen op de preken van de zondag en het ‘gewone’ structurele dagelijkse Bijbellezen op de plaats waar ik was gebleven. Daarover doordenken of daarover doorlezen. Verder geen ander voedsel tot me nemen. En dat is zo vol zegen! Dan ontdek je dat de Bijbel zo’n onuitputtelijke rijkdom is en dat het echt dagelijks manna is. Ik heb me diep verwonderd dat er in de meest eenvoudige en bekende gedeelten tóch weer woorden voor mij, voor die dag, bijzaten die me raakten, moed gaven en kracht gaven om door te gaan.

Daarom wil ik je ook aansporen, leef niet van een snelle snack, maar laat je verzadigen met het dagelijks manna! Bedenk voor jezelf manieren waarop je dat kunt doen. Een paar tips die helpend kunnen zijn:

• Leg de preekgedeelten van de zondag of het Bijbelgedeelte van de dag, open op een zichtbare plek. Wanneer er een moment is waarop je jezelf eigenlijk wilt vullen met al die losse mooie stukjes, keer dan weer terug naar wat je al hébt ontvangen om dat te herkauwen, erover te mediteren en daarmee bezig te zijn.
• Spreek met jezelf af op welke tijden je wél wat anders wilt lezen en zoek het ook echt dan alleen op.
• Spreek eens concreet af met iemand uit de gemeente en deel je behoefte om de preek ‘samen’ te herkauwen. Dat kan face to face, maar bijvoorbeeld ook via de app. Wanneer je iets moois hebt ontdekt over de preek, deel dat met elkaar, juist ook later in de week.

Gevoed om anderen te voeden

Als moeder heb je niet alleen de opdracht om jezelf dagelijks te voeden met het Woord, maar juist ook onze kinderen hebben die voeding nodig. Ook zij moeten leren dat het belangrijk is om te leven van het dagelijks manna. Leer hen vaste patronen. Dat zijn vaste tijden om te lezen en te bidden. Maar ook een vaste structuur in het lezen uit de Bijbel. Mijn kinderen hebben nogal snel de neiging om hun favoriete bijbelverhaal telkens weer opnieuw uit te kiezen als we uit de kinderbijbel lezen. Daarom doet zich regelmatig een moment voor om in een gesprekje samen te ontdekken dat de Heere ons Zijn hele Woord geeft. En dat we dat niet ‘naar behoefte’ kiezen en tot ons nemen, maar dat de Heere ons juist ook dingen wil leren in de gedeelten die precies op dat moment aan de beurt zijn.

Herken je hier iets van? Of heb jij nog een andere tip? Wil je daar iets van delen bij de reacties? Zo kunnen we elkaar helpen en aansporen!