Het was op woensdagmiddag, een paar weken terug. De dames hadden nieuwe schoenen nodig en vanwege de uitverkoop leek het mij een gunstig moment om onze slag te slaan. En
Het viel me ineens op. Misschien kwam het, omdat ik net een keer met een boek zat. Onze dochter van zeven jaar kwam elke twee minuten zo’n beetje aan mij
Ik ben een kind van deze tijd. Op maandag stap ik in de sneltrein van de werkweek met als tussenstation het weekend. Alles gaat gejaagd. Het liefst doe ik alles
Holderdebolder komt zoonlief, nog in zijn onesie, de trap af gestuiterd. Zoals gewoonlijk heeft hij weer allerlei wetenswaardigheden die hij graag met mij wil delen. Dochter is in de keuken
Het huwelijk, een afspiegeling van Christus en Zijn gemeente. Hoe vaak hebben we dat al horen zeggen? Wat een prachtige uitspraak. Een rijk beeld. En toch…. Weet jij er altijd
We zijn met verlof in Nederland. Voor de tweede keer in de afgelopen vijf jaar mogen we weer een poosje aanschuiven. Naast de verplichte onderdelen van presenteren, bijscholen en medische
Salomo wist het al: ‘Er is een tijd om te wenen en er is een tijd om te lachen,’ Pred. 3:4. Er worden in ons leven heel wat tranen gehuild.
De donkere dagen staan weer voor de deur. Regen, kou, wind en een vroege duisternis die over onze huizen valt. Tijd voor kaarsjes, sloffen, dekentjes en…spelletjes! Heerlijk om op zulke
Het begint kouder te worden, toen ik vanmorgen de ramen open zwiepte voor de dagelijkse frisse lucht rook ik de winter. Kou, nat blad en een vleugje van de houtkachel
Het eten is op, de Bijbels komen op tafel. Tijd om samen te lezen. Je wil zo graag dat alle gezinsleden betrokken zijn bij het Bijbellezen. We willen het Woord
Kort geleden zijn wij verhuisd. Nu is dat eigenlijk niet zo bijzonder. Want in dertien jaar tijd is het de negende keer dat we van een huis ons thuis mogen
Het begon me op te vallen. Zomaar opeens. Voor het eten moest ik de kinderen drie keer roepen. Als ik vroeg of zoonlief de container even aan de straat wilde