Het begon me op te vallen. Zomaar opeens. Voor het eten moest ik de kinderen drie keer roepen. Als ik vroeg of zoonlief de container even aan de straat wilde zetten, kreeg ik te horen dat hij dat echt niet van plan was. En het afruimen van de tafel, dat gebeurde nog wel, maar met gezucht, gemopper of een gezicht als een oorwurm. ‘Wacht even’, dacht ik, ‘ergens gaat er hier iets mis.’ Hebben onze kinderen iets niet begrepen? Hebben we het onze kinderen niet goed uitgelegd? Niet geleerd? Hebben we ze wel getraind in gehoorzaam zijn? Ook gehoorzamen moeten ze leren tenslotte.
Christelijke karaktervorming van onze kinderen is belangrijk, daar zijn we het snel over eens denk ik. Er zou genoeg over te zeggen zijn. In het gezin moet het gebeuren. Op een veilige plek. Waar gefaald en gecorrigeerd kan worden. Maar hoe doe je dat eigenlijk op een goede manier? Het ene kind is meegaander of vriendelijker dan het andere. Maar christelijke karaktervorming hebben al onze kinderen nodig, toch?
Gezinsmoment
We besloten er een paar zondagen aan ‘gehoorzamen’ te wijden. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden in bijbel van mensen die gehoorzaamden of juist niet. En de gevolgen daarvan. We begonnen met het maken van eens slinger met het woord gehoorzamen erop. Onze dochter, een knutselaar, vond dit erg leuk om te doen. Op internet had ik een idee gevonden om het thema in de te leiden. Ik gaf onze kinderen om de beurt een opdracht om te doen. ‘Pak een kleine lepel, grote vork en sateprikker uit de keuken, loop drie rondjes om te tafel en leg de lepel terug’. Of doe drie keer de koprol, en loop twee keer de trap op en neer’. Toen ze verschillende opdrachten hadden gekregen en wel of niet goed hadden uitgevoerd was ik aan de beurt. De opdrachten die ik van hen kreeg deed ik bíjna goed. Of ik deed ze wel, maar mopperde, zei dat ik het onzin vond en een domme opdracht. We kwamen erachter dat bijna goed, niet goed is. En dat het helemaal niet fijn is als iemand mopperend een taak uitvoert. Met gehoorzamen is dat ook zo. Als we iets half doen of bijna helemaal, is dat geen gehoorzaamheid. Neem het voorbeeld van Mozes. De Heere geeft hem de opdracht om tegen de rots te spreken. Mozes is boos en slaat op de rots. Er komt wel water. De Heere is trouw. Maar Mozes was ongehoorzaam geweest en daar kreeg hij straf voor. Na jaren zand, hitte, beproevingen en hard werken, geen Kanaän voor Mozes.
Een opdracht voor kinderen
Ik vertelde de kinderen dat er in de bijbel één opdracht staat speciaal voor kinderen. De bijbel staat vol met opdrachten. Voor mannen, voor vrouwen. Maar één opdracht speciaal voor kinderen. We lazen het samen. Efeze 6:1 Kinderen wees je ouders gehoorzaam in de Heere, want dat is recht. Ik vond een aantal mooie verwerkingen bij deze Bijbeltekst (zie onderaan voor de links).
Ik las ergens dat gehoorzaamheid eigenlijk als een deur is met vier sloten, waar vier sleutels voor nodig zijn. Gehoorzamen moet je:
- Blijmoedig doen;
- Zonder klagen;
- Helemaal;
- Direct.
Het spelletje aan het begin waar we elkaars opdrachten moesten uitvoeren was een goed hulpmiddel om deze sleutels te begrijpen.
Nog meer
De zondagen erna lazen en spraken we over Abram. Dat is ook voor onze kleuter heel duidelijk. Gehoorzamen, zelfs als je niet weet waar je terecht komt. Op reis gaan, maar niet weten waar naartoe je gaat. Abram gehoorzaamde de Heere, want die had hem gezegd dat hij moest gaan. En Sarai ging mee. Ze had het misschien niet van de Heere Zelf gehoord, maar ze gehoorzaamde Abram, haar man.
Noach begreep er misschien zelf niet zoveel van. Een boot bouwen op het droge. Ver bij zee vandaan. Maar God had het gezegd. Een ook al lachten de mensen hem uit, Noach bouwde, precies zoals de Heere had gezegd. Wat als Noach niet gehoorzaam was geweest? In de geschiedenis van Jona zien we wat er gebeurt als je niet gehoorzaamt. En wat denk je van Daniël, de vrienden van Daniel en Samuel? Alleemaal voorbeelden die ons iets leren over gehoorzaamheid.
Afhankelijk
Soms had ik de indruk dat de kinderen het hadden begrepen. Met regelmaat vielen ze terug in gemopper of oude patronen. Het houden van gezinsmomenten is geen toverformule. Er gaat niet zomaar een knop om. We zijn afhankelijk van de zegen van de Heere. Híj moet het doen. Ook het schaven, snoeien, vormen van onze kinderen. Zoals en Pottenbakker met het leem doet. Toch was ik ook dankbaar voor de vinger van mijn zoon, wijzend naar de slinger toen zijn zusje niet gelijk aan tafel kwam voor het eten. Of toen onze zoon zuchtend aan het tafel afruimen begon, om zichzelf halverwege te corrigeren.
Toen ik op een zondagavond alleen in de kerk was, preekte de dominee over de meest gehoorzame Persoon op aarde. De Heere Jezus Christus. Die er wel mee worstelde in de hof van Gethsemané, maar tóch gehoorzaamde. ‘Vader laat deze drinkbeker aan Mij voorbij gaan. Maar niet Mijn wil, Uw wil geschiedde’. Al kostte Hem dat alles. Hij was volmaakt gehoorzaam aan de wil van Zijn Vader. Dan hebben niet alleen onze kinderen, maar ook wij nog zoveel te leren. Hij was gehoorzaam, zodat onze ongehoorzaamheid vergeven kan worden. Zodat wij gehoorzaamheid kunnen leren.
Toen ik deze blog ging schrijven en op zoek ging naar nog meer over dit thema, bleek er veel te vinden te zijn. Hier een paar sites waar je en kijkje kunt nemen:
