Wat bracht de postbode in december en januari veel enveloppen met stapels kaarten bij ons thuis! Het was elke keer weer een verrassing wat er uit zou komen. We waren elke dag verbaasd over alle mooie kaarten die we kregen voor de kinderen die wonen in vluchtelingenkampen in Irak. Heb jij ook post voor hen gemaakt? Mijn man heeft de grote zak met kaarten vorige week in het vliegtuig mee naar Irak genomen. Hij wil je graag laten zien hoe mooi het was om zoveel post van kinderen uit Nederland te kunnen uitdelen!
Mag ik die van jou eens zien? 
Jamil 
Jamil en zijn broertjes 
Een heel blij meisje 
Dit meisje verstopte de kaart onder haar kleren 
Dit was een boefje!
Wat een dankbaar werk was dat! Het uitdelen van de kaarten die jullie hebben gemaakt voor kinderen in vluchtelingenkampen in Noord Irak. De actie van de adventkalender voor Stichting Ismaël heeft veel geld opgeleverd, maar nog meer waard waren de kaarten! We hebben ze verspreid onder moslims, jezidi’s en christenen.
Jamil is 13 jaar. Samen met zijn zus heeft hij 5 jaar lang gevangen gezeten bij ISIS. Hij was dus 8 jaar toen hij bij zijn familie werd weggehaald. Hij is twee weken geleden bij zijn familie terug gekomen, maar herkende hen eerst niet meer. Bij de moslimstrijders ging hij wel naar school, maar hij leerde er vooral over de islam (de sharia) en hij leerde er wapens te gebruiken om mee te vechten. Maakte hij een fout, dan werd hij hard geslagen. Een glimlach kwam op zijn gezicht toen hij de kaart kreeg. Even daarvoor was zijn broertje al gelukkig gemaakt met kaarten met trekkers en paarden erop.
We zagen hoe een meisje haar kaart onder haar trui stopte om te voorkomen dat een ander meisje de kaart zou zien en afpakken. Een oudere man bestudeert de kaart die zij kreeg en leest de Bijbeltekst. Wat zou hij ervan denken?
Hartelijk bedankt voor jullie meeleven met deze mensen die het zo moeilijk hebben. De oorlog is zo goed als voorbij, maar hoe de toekomst zal zijn weten ze niet. Voorlopig kunnen ze niet naar huis. Door de kaarten mochten we, naast het uitdelen van noodhulppakketten met Bijbels aan volwassenen, ook iets aan de kinderen geven. Dit keer was er ook iets bij speciaal voor hen alleen. Bijzonder was het te zien hoe sommige kinderen elkaar de kaarten trots lieten zien en deze vasthielden als een kostbaar geschenk.
Het verhaal van Manu en Nour was leerzaam voor onszelf. We hebben gehoord dat veel kinderen ervan genoten hebben. Het maken van de kaarten was spannend, omdat een kind ver weg er hopelijk blij mee zou zijn. Nu ligt er een nieuwe opdracht voor jullie klaar: willen jullie meebidden of de Heere de kaarten met Gods Woorden erop wil zegenen, tot grote vreugde en vrede in Hem voor deze kinderen en hun families?
PS Er waren verschillende gezinnen die dachten dat er kerstkaarten gemaakt moesten worden. Uitdelen voor kerst ging echt niet lukken, en laten liggen tot kerst 2019 durfden we ook niet aan, omdat we niet weten of er dán iemand is die ze naar Irak kan brengen. Daarom zijn ook die kerstkaarten nu (mei 2019) uitgedeeld en het lijkt erop dat dat voor deze kinderen niets uitmaakt. Kaarsen en sneeuw zijn tenslotte ook mooi in het voorjaar!
Geef een reactie