Het is net na half negen als ik de keukendeur weer binnenstap. De keukentafel is ontploft, in de huiskamer ligt verdwaald speelgoed waar voor schooltijd al mee gespeeld is. Terwijl ik mijn jas ophang in de gang hoor ik de wasmachine piepen, gelijk maar even ophan…. nee! Ik had een afspraak gemaakt met mezelf.

Stille tijd, er is al zoveel over geschreven en gezegd. Tips, ideeën, wijze lessen. En toch blijft het altijd een lastig punt. Herken je dat? Maar waarom dan? Erkennen we met elkaar niet hoe belangrijk het is? Ik denk het wel. Is het omdat een gezin nu eenmaal druk is? Dat speelt mee. Met kleine kinderen thuis is het gewoon echt puzzelen wanneer je er tijd voor kunt maken. Ook dat is waar. Maar waarom blijft het dan toch vaak knagen? Omdat we ‘wérkers’ zijn, graag dóen, ook in geestelijke dingen? Misschien.

Voelt het voor jou als falen als je je stille tijd niet op orde hebt? Je voelt je tekortschieten als het je gewoon niet lukt. Je mist voor je idee de discipline om het structureel te doen. Denk je dat, met eerbied gesproken, er een min op jouw lijst komt bij God?

Vaak zeiden mensen tegen mij: de Heere weet dat je druk bent met je kinderen, dat het niet lukt. We hebben niet allemaal een stille tuinkamer, waar je je gewoon een half uur terug kunt trekken. Ook dat is waar. En toch…

Als er geen peuters en baby’s meer in huis zijn, lukt het je dan wel? Ik betrap me er, met schoolgaande kinderen, ook wel eens op, dat ik de dag gewoon te vol heb gestopt waardoor mijn stille tijd er bij in schiet. Is het de duivel niet, die op alle mogelijke manieren ons bij Gods Woord vandaan probeert te houden? Allemaal acceptabele, logische, goede redenen kunnen we hebben waarom het weer niet lukte.  Maar hebben we helder wie er dan gewonnen heeft? Zijn we ons bewust van de strijd om onze ziel? Ons hart, maar ook het hart van ons huwelijk en gezin?

Gedachten

In 2 Korinte 10 staat het volgende:
De wapens van onze strijd zijn immers niet vleselijk, maar krachtig door God, tot afbraak van bolwerken. Want wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God , en wij nemen elke gedachten gevangen om die te brengen  tot de gehoorzaamheid aan Christus. (vers 4 en 5)

Wat er omgaat in ons hoofd en  gedachten is het meest persoonlijke deel van  je leven. In je hoofd kunnen sombere, rusteloze, zondige gedachten spelen. Soms buitelt het vanbinnen allemaal over elkaar heen. Gedachten van machteloosheid, moedeloosheid, boosheid, onverschilligheid. De satan voert een verbeten strijd om ons denken. Onze gedachten kunnen een slagveld zijn.

Onze gedachten gevangen nemen, om ze te brengen tot gehoorzaamheid van Christus. Hoe kunnen we dat doen als we Zijn wil, Zijn woorden niet kennen? Als we Zijn woorden niet ‘eigen maken’. En ja, ik kén de drukte. Ik wéét van die eindeloze moeheid, van de bergen was, snottebellen, taken, het ploeteren soms. Het is realiteit. En de duivel is dat ook. Ik heb het dan ook niet over een uur zitten met de bijbel, verklaringen en een notitieboek. (Al is dat prachtig als daar wel tijd voor is, doe dat vooral!) Maar neem dan één tekst of twee.  Bindt ze op je hart. Overdenk, mediteer. Schrijf ze op, hang ze op je keukenkastje.  Laat je gedachten,  je hart, de uitgangen van je leven geleid worden door de woorden van de Heere. Luister een psalm, een lied. Neem je gedachten gevangen door Zijn woorden. Niet door luiers, to do lijstjes of schoolafspraken.

Een voorbeeld

Als op vrijdagmorgen weer de weekboodschappen gedaan moeten worden en je daar zo’n ontzettende hekel aan hebt. Of de strijk wacht. De badkamer, of je de sokken van uit alle hoeken en gaten van de slaapkamers plukt. En je voelt de irritatie opkomen dat nestelt in de hoekjes van je hart.
Doe alle dingen zonder murmureren en tegenspreken (Filippenzen 4:12).

Heb je een discussie met je kind over het een of ander of was ze weer te laat thuis? Natuurlijk ze heeft zich aan de regels te houden, maar heb je geluisterd naar haar verhaal?
Zo dan mijn geliefde broeders , ieder mensen moet haastig zijn om te horen, maar traag om te spreken en traag tot toorn (Jak 1: 19 en 20).

In onze gedachten nestelen zich snel onwaarheden, irritaties, die we niet uiten, maar die wel gevolgen hebben voor onze stemming en/of ons handelen. Wees je ervan bewust.
Verder broeders, al wat waar is,  al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat reien is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is, en als er iets prijzenswaardig is, bedenk dat (Filippenzen 4: 8 en 9).

Twijfel je aan de zekerheid van je geloof? Of het wel echt? Of de Heere jou wel bedoelt en op het oog heeft?
Er staat geschreven in 1 Timotheüs 2:3: Die (in vers 3 staat dat dit gaat over God, de Zaligmaker) wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen.

Kracht

Gods woorden hebben kracht. Ook in onze gedachten. De Heere Jezus zegt zelf in Mattheüs 4: Er staat geschreven: De mens zal niet van brood alleen leven, maar van elk woord dat uit de mond van God komt. Als de duivel  Hem verzoekt in de woestijn, klinken Jezus’ woorden steeds weer: ‘er staat geschreven’. En de duivel moet daardoor vertrekken.

Inderdaad, we kunnen dit  niet van onszelf. Ons hart is arglistig, boos. We zijn geneigd tot kwaad en niet tot het goede. Maar de Heere Jezus die Zichzelf gaf voor redding van zondaren, gaf Zichzelf ook voor de heiligmaking van die zondaren.

De Heere zal het zegenen! Met verrassende reacties van jezelf op de zoveelste ruzie tussen je kleintjes. Op de uitbarsting van je puber, of de roddelende moeder naast je op het schoolplein. Hij kan het in gedachten brengen als je iemand iets hoort zeggen waarvan je denkt: ‘maar dit is niet bijbels’.

Ik bid dat de Heere ons als moeders leert om onze gedachten meer en meer gevangen te nemen om ze te brengen tot gehoorzaamheid aan Christus. Zodat we meer als Hem zullen zijn. Dat zullen onze gezinnen merken!