Jij en je hart
Het was op woensdagmiddag, een paar weken terug. De dames hadden nieuwe schoenen nodig en vanwege de uitverkoop leek het mij een gunstig moment om onze slag te slaan. En
Het viel me ineens op. Misschien kwam het, omdat ik net een keer met een boek zat. Onze dochter van zeven jaar kwam elke twee minuten zo’n beetje aan mij
Ik ben een kind van deze tijd. Op maandag stap ik in de sneltrein van de werkweek met als tussenstation het weekend. Alles gaat gejaagd. Het liefst doe ik alles
We zijn met verlof in Nederland. Voor de tweede keer in de afgelopen vijf jaar mogen we weer een poosje aanschuiven. Naast de verplichte onderdelen van presenteren, bijscholen en medische
Salomo wist het al: ‘Er is een tijd om te wenen en er is een tijd om te lachen,’ Pred. 3:4. Er worden in ons leven heel wat tranen gehuild.
Het begint kouder te worden, toen ik vanmorgen de ramen open zwiepte voor de dagelijkse frisse lucht rook ik de winter. Kou, nat blad en een vleugje van de houtkachel
Ik sla nog een bladzijde in mijn agenda om, daar is het: woensdag 9 maart. Een dag met een klein krabbeltje wat mij laat zien dat het een vrije dag
Het gaat in veel gezinnen denk ik hetzelfde; er is altijd wat te doen. Er is altijd wel een kind dat vraagt om zorg en aandacht, er is altijd wel
“Why love, if losing hurts so much? I have no answers anymore: only the life I have lived. Twice in that life I’ve been given the choice: as a boy
Het is de week van de opvoeding. En de week tegen eenzaamheid. Stof genoeg om een artikel over te schrijven. Want opvoeden doen we elke dag, met vallen en opstaan.
Alles is duur geworden. Inmiddels voelt íedereen dit in z’n portemonnee. En waar de een het voelt, maar er verder nauwelijks zorgen over heeft, begint de situatie voor de ander
Ik had het plaatje zo ongeveer wel compleet: leren voor maatschappelijk werkster, huwelijken redden, luisterend oor bieden, blijvend bijscholen, voldoende inkomsten en een comfortabel huis. Vol enthousiasme begon ik aan
