We zaten even buiten. Het kon. De zon liet zich voor het eerst sinds dagen zien en het was gelijk zo lekker warm, dat we uit de wind zo koffie konden drinken. Heerlijk. De meiden speelden lekker, hadden zelfs de jassen uitgedaan, want het was al ´zoooo snikheet´! En we keken naar de tuin, waar weer wat werk in lag te wachten. De nu nog donkere aarde wacht op een hark en een schoffel. En vooral op zaad. En we maakten vast wat plannen. Hier wat struiken, daar wat bloemen. Zodra het iets langer mooi weer blijft, gaan we ermee aan de slag. En opeens voelde ik het. Het zat in de lucht. Hoop en verwachting.
Een hoopvolle tijd
We leven in een hoopvolle tijd. En ik doel nu niet op het voorjaar, wat door velen ervaren wordt als de mooiste tijd van het jaar. Ik bedoel deze tijd. Deze tijd van oorlogsdreigingen, ziektes, aardbevingen, hongersnoden en allerlei ander verdriet. We leven in een verwachtingsvolle tijd. De laatste der dagen. Ik weet dat het tegenstrijdig klinkt. Misschien zelfs wat cru. Toch is het zo. Deze tijd die je bang maakt, je hart vult met zorgen en je een toekomstperspectief lijkt te ontnemen. Deze tijd is een tijd van hoop.
Nodig:
notitieboekje, pen
zaad/bloembollen
stukje aarde/bloempot
Een belofte
Als het even kan, pak dan een notitieboekje erbij en je Bijbel. Zoek Handelingen 2:17 op en lees het rustig door.
En het zal zijn in de laatste dagen (zegt God), Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen (Hand. 2:17).
Lees de tekst nog eens goed. Schrijf hem op. Hierin staat zoveel moois, zoveel wat ons hoop kan geven. Ten eerste omdat God het Zelf zegt. Het is Zijn Woord, wat altijd betrouwbaar is. Hier kun je van op aan. Ten tweede belooft Hij hier Zijn Geest te zullen zenden. Het begin daarvan hebben we gezien tijdens het Pinksterfeest zo´n 2000 jaar geleden. Maar die uitstorting van die Geest is nog steeds bezig. Het is de Geest van God Die nog steeds aan het werk is in deze wereld. Die harten veroverd en verbreekt en ze vervolgens wijst op Christus. Het is Die Geest die een jongere opeens weer in de kerk brengt, Die een oudere zoekend maakt. Dat is Diezelfde Geest van Wie wij alle verwachting mogen hebben. Het is niet de geest van de tijd, die is dodelijk. Maar deze Geest is zoveel machtiger en werkt krachtig.
Wie worden er dan ten derde in deze tekst genoemd? Onze kinderen, jongeren, maar ook ouderen. Iedereen wordt ingesloten bij deze tekst. In de kanttekeningen staat: ´Dat is, allerlei mensen van wat staat, ouderdom of geslacht zij zijn.´ De Geest werkt in allerlei harten.
De laatste der dagen
En over welke tijd gaat deze grote, bemoedigende belofte? Over de laatste der dagen. Dat is de periode vanaf Christus hemelvaart tot Zijn tweede komst. Nu dus. Neem een moment om over die woorden ´laatste der dagen´ na te denken. Wat roept het op? Schrijf het eens op. Misschien koppel jij die woorden ´laatste dagen´ niet aan hoop en verwachting. Misschien benauwen deze woorden je juist. Denk je aan een donkere tijd, een zware tijd, verdriet en angst. En er wordt de laatste tijd nogal veel hierover gesproken. We proberen alle gebeurtenissen te duiden, ieder vanuit eigen invalshoek. Er wordt gesproken over een donkere tijd. En ja, in zeker opzicht is dat zo. Toch is deze tekst duidelijk.
Allerlei mensen
Er is hoop. Voor wie? Nou, Die Geest zal worden uitgestort op allerlei mensen. Maak in je notitieboekje drie kolommen en schrijf erboven: zonen en dochters, jongelingen en ouden. Schrijf in de kolommen namen die je nu direct te binnen schieten. Misschien van mensen bij wie je dit werk van de Geest mag zien. Mogelijk juist mensen waarvan jij de hoop al hebt opgegeven. En breng dan al die mensen één voor één bij de Heere. En mocht je jezelf niet kunnen onderbrengen in een kolom, maak er dan nog een vierde bij, waar je boven zet: alle vlees.
Het werk van de Heilige Geest
Even terug naar de tuin. De bomen zitten vol knoppen, sommigen laten al prachtige bloesem zien. Voorzichtig steken de eerste groene sprietjes al boven de grond. Andere bollen en zaden zijn nog verborgen, terwijl er ondergronds van alles gebeurt. Het is een wonderlijk proces; dat groeien van een zaadje. Onder de grond verdwijnt, ja sterft dat oude zaad om vervolgens vernieuwd weer op te komen. Een proces, waar wij als mensen geen invloed op hebben. Wij kunnen dat zaad niet laten groeien, al kan ik ze soms wel uit de grond kijken, die bloemen. Het gaat als het ware buiten ons om.
Zo is het ook met het werk van de Geest. De Dordtse Leerregels verwoorden het als volgt: En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. Zonder ons.. Dat heeft iets verootmoedigends. Het maakt ons klein, afhankelijk, nietig. Als jij tot geloof komt, dan heb je dat niet aan je eigen ijver te danken. Als we als ouders zien dat onze kinderen de Heere Jezus liefhebben is dat geen reden om te denken dat wij het goed hebben gedaan. Als we vrucht zien op het gebed kunnen we niet in onszelf roemen. Het gaat zonder ons. Het is het geheim van God.
Woord en Geest
En tegelijk is daar die tuin. Als wij willen dat er bloemen en planten groeien, hebben we wel werk te doen. De komende zaterdagen, als het weer er geschikt voor is, kunnen we wel wat uurtjes daaraan besteden. En een boer zal nooit met zijn armen over elkaar gaan zitten, terwijl het zaad in schuur ligt te wachten met de gedachte: aan die groei kan ik niets toevoegen. Nee, hij gaat aan het werk. Met de hoop en de verwachting dat er vrucht komt op zijn werk. Zo ook met het werk van de Heilige Geest. Hij schakelt ons in. God werkt door Woord en Geest. Daarom mogen we dat Woord openen elke keer weer. Ik hoorde laatst ergens: De Heilige Geest is de garantie dat onze inspanning niet tevergeefs is. In opvoeding en kerkwerk. De Heilige Geest is de garantie dat het zin heeft om God te zoeken.
Daarom lezen we het aan tafel met onze kinderen, komen we in de kerk. Daarom gaat het Woord open op catechisatie, de jeugdverenigingen, tijdens Bijbelstudies, op school.
Als je verder leest in Handelingen 2 wordt het oordeel (over Jeruzalem) aangekondigd. Er wordt gesproken over bloed en vuur een rookdamp. En je kunt vast meer tekenen noemen van de eindtijd, die we ook om ons heen zien. Ja, we leven in een tijd van oorlogen en geruchten van oorlogen. Alles komt uit. Maar lees nog even verder. Vergeet dan vers 21 niet. ´En het zal zijn dat een iegelijk die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden.´
Niet zomaar
Loop eens even naar je tuin. Je weet waar je vorig jaar gezaaid hebt. En als je nog niets eraan hebt gedaan, neem dan een paar bollen en poot ze. En dan, elke dag even kijken. Net als die boer die over zijn akker tuurt. Hij verwacht iets. Misschien vandaag? Hij schuift wat aarde opzij. Nee, nog niet. Dan misschien morgen en anders de dag erna. Hij rekent erop dat op een dag zijn velden een groene waas krijgen, de eerste tekenen van groei zichtbaar worden. Zomaar ineens. Nou, niet zomaar. Onder die grond gebeurde van alles. Daar stierf het zaad. De dood was ervoor nodig..
Kijk eens goed om je heen. Zie je die eerste tekenen? Die man die zo veranderd is. Jongens en meisjes die oprecht spreken over hun liefde tot de Heere. Die moeder die in het midden van de gemeente belijdt Wie haar God is. Jongeren, in een zaal van de kerk gebogen over het Woord. Het is het werk van de Geest. Niet zomaar, de dood van Christus was ervoor nodig. Hij stierf als het Zaad. Om nieuw leven te kunnen geven aan dode zondaren. En in navolging van Hem leren al Zijn kinderen sterven aan zichzelf. Het niet meer van eigen inspanningen te verwachten.
Pak je hark, ga aan de slag, met je handen in de zwarte aarde. Ga op je knieën, leer te sterven aan jezelf, zodat alle verwachting alleen van Hem is.
Zie je niets? Ga morgen weer kijken. En overmorgen opnieuw. Wees stil, verwacht. Want we leven in een hoopvolle tijd!
