Opvoeding
Het was op woensdagmiddag, een paar weken terug. De dames hadden nieuwe schoenen nodig en vanwege de uitverkoop leek het mij een gunstig moment om onze slag te slaan. En
Het viel me ineens op. Misschien kwam het, omdat ik net een keer met een boek zat. Onze dochter van zeven jaar kwam elke twee minuten zo’n beetje aan mij
Het begon me op te vallen. Zomaar opeens. Voor het eten moest ik de kinderen drie keer roepen. Als ik vroeg of zoonlief de container even aan de straat wilde
Volledig van slag door het geluid van een grasmaaier, de stukjes in de pindakaas pot, een kriebelend labeltje in een trui of super druk na het eten van een zakje
“Mam! Mag ik naar buiten?… MAM? MAMMM?? Zeg nou!” Ik kijk vanzelf naar de klok. Ondanks dat het vakantie is, zaten we vroeg aan het ontbijt. Ik houd de zucht
Met haar handen in haar zij staat ze tegenover me. Haar ogen groot van verontwaardiging. ‘U bent de stomste moeder! Andere kinderen mogen dat wel…!’ Ik kijk haar aan. Mijn
Terwijl ik me klaar maak om weg te gaan vraagt een van mijn kinderen: ‘Mam, wat gaat u vanavond eigenlijk doen?’ ‘Ik ga vanavond naar een avond waar ik hoop
Onverwachts zitten we hier aan de ontbijttafel. Een vrij luxe hotel, dichtbij het vliegveld van Medellin, Colombia. Vanwege visumproblemen moesten we Ecuador verlaten om op een toeristenvisum het land weer
Zoekend kijkt ze rond, speurend langs de ouders die in een wijde boog om het hek heen staan. Onze kleuter. Ze is net 4 jaar en gaat naar school. “De
Zoonlief kwam met de vraag. Mam, krijg ik zakgeld? Die en die (er volgde een paar namen) krijgen het ook. ‘Lieve help’, dacht ik, ‘nog niet over nagedacht’. ‘Zal ik
Soms zakt de moed je in de schoenen. Je kind zoekt wéér dezelfde grens op. De kleuter die elke keer zijn bed uit komt. Je kind pakt snoepjes zonder vragen.
“Maar mam! Ik wil wel korte mouwen aan!” Boos staat ze voor me. 3 jaar en bijna een meter lang. Haar rug is strak, net als haar lange benen. Haar
