Er zijn gezinnen die iets speciaals met een bepaalde maand hebben. Zo ken ik iemand waarvan vier van de vijf kinderen in april jarig zijn. Of een vriendin die op oudjaar de verjaardag van haar zoon mag vieren en op nieuwjaar die van haar man.

Viermaand

Onze speciale maand is juni. Het is de maand waarin we verkering kregen en trouwden, mijn man jarig is, vaderdag gevierd wordt én sinds Ecuador ook kinderdag (1 juni) een hoogtepunt is. Nu heb ik geen hekel aan een feestje, maar vijf in een maand is toch wel een jaarlijkse uitdaging. Te meer omdat ik ervan overtuigd ben dat de drukte van het leven niet de hoogtepunten mag vervangen. Ik bedoel: als er redenen zijn om te vieren, heeft dat ook recht op zijn aandacht. Maar hoe doe je dat zonder dat je in het ‘rood’ beland? Qua geld en/of energie? Daarbij meetellend dat een feestje in ons gezin meestal ook écht alleen met ons gezin is, omdat familie en vrienden ver weg wonen.

Helpend dit jaar was het verlangen van de gemeente om een verrassingsfeestje voor mijn man te organiseren. Iedereen werd gevraagd iets mee te nemen en om 18.00 in de kerk te zijn. Tegen dit tijdstip moest ik de jarige, zonder de reden te verklappen, meenemen richting El Florón (de wijk waarin de kerk staat). Natúúrlijk had hij niets door… Niet dat ik op het laatste moment nog druk aan het appen was en ook niet de geparkeerde auto’s bij de kerk. En toen daar heel eenzaam een hermana op de bank voor de kerk zat (zij die altijd kookt) en ze met een triest gezicht (en heel hard knipogend) zei dat niemand wilde komen, was er geen twijfel bij hem te bespeuren. Wel een grote grijns. Wat een verrassing toen manlief de kerkzaal open deed en er vanuit het donker negentig broeders en zusters begonnen te zingen. Heerlijke herinneringen.

Vijf talen van de liefde

Om inspiratie op te doen voor ons vijftienjarig huwelijksjubileum googelde ik heel wat af. Zonder resultaat. Totdat ik in een Chinese winkel in het centrum terecht kwam en prachtige glazen vond. Het begin voor ons themafeestje. Is vijftien jaar ook niet een prachtig moment om vooruit te blikken? Wat verwachten we van de komende tien jaar? Wat heeft ons huwelijk nodig? En waar willen we dat onze, dan inmiddels, volwassen kinderen staan? Niet dat alles nu zo maakbaar is, maar een regelmatige bezinning op deze onderwerpen houd toch je focus wat scherper. We namen beiden een glas om daarin met een combitool een symbool te kerven. Een tekening die ons zou herinneren aan onze doelen.

Mijn man begon met het huwelijksglas en kerfde daar een grote batterij in. Rechttoe, rechtaan. Onmiskenbaar. Helemaal ingekleurd, behalve in het midden één verticale streep onaangeroerd. ‘Door het glas tot een bepaalde hoogte te vullen met sap, kun je op een subtiele manier aangeven hoe het met je liefdestank ervoor staat’, verklaarde hij. Je weet wel, ‘Vijf talen der liefde’ van Chapman.

Grenzen in het huwelijk

Dan mijn glas. Waarom zou ik zelf mijn doelen bedenken, als iemand ze al heel mooi opgeschreven heeft? Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend schrijven het volgende in hun boek over grenzen in het huwelijk: Een volledig mens is in staat om te voldoen aan de vereisten van een volwassen leven en een relatie: liefde geven en ontvangen, onafhankelijk zijn en zelfstandig, volgens duidelijke normen leven, verantwoordelijkheid dragen, zelfvertrouwen hebben, afrekenen met problemen en gebreken, talenten uitwerken en je leven leiden.

Papier is geduldig. De praktijk is vaak heel wat weerbarstiger. En toch, voor mij zat er genoeg koersbepaling in, om bij elk van deze eigenschappen een symbool te zoeken. En die in het glas te graveren.

’s Avonds aan tafel dronken mijn man en ik uit onze glazen. Met het gewenste resultaat. Onze kinderen vroegen wat het was en er kwam een mooi gesprek uit voort. Ja, we vinden het belangrijk dat je weet waar kwaliteiten liggen, maar blijf je realiseren dat je ze ontwikkelt voor de Heere en dat Hij uiteindelijk ook alle eer wil krijgen in je leven. Wees in staat om liefde te ontvangen en ook om te geven. Zelfs als een ander daar geen recht op heeft. Want dat is de kern van het christelijk geloof. Onverdiende, vergevende liefde voor grote zondaren. Los problemen op, maar weet dat je die wijsheid niet bij jezelf hoeft te zoeken. En zo bleek dat de basis van al deze prachtige opvoeddoelen toch uiteindelijk in een wezenlijke hartsverandering ligt.

Vertrouw op den HEERE met uw ganse hart, en steun op uw verstand niet. Ken Hem in al uw wegen, en Hij zal uw paden recht maken. Zijt niet wijs in uw ogen; vrees den HEERE en wijk van het kwade (Spreuken 3).