“Ik lust geen salade”, eerlijk kijkt Kleuter mij aan, een beetje spijtig ook. Samen staan we bij onze kersverse aanwinst: een moestuinbak met bovendien een kleine kas er bovenop. Ik ben er mee in mijn nopjes! Sinds december doen we het een beetje zuinig aan in ons huishouden. Prima hoor, dat invallersloon, we komen niets tekort. Maar dan ben ik met een meevaller als deze moestuinbak-in-de-uitverkoop oprecht blij! Want zeg nou zelf: aardbeien uit eigen tuin zijn toch de heerlijkste die er bestaan?! En daarom staan er twee kleine aardbeienplantjes als trofeeën in onze eigen moestuin-op-hoge-poten. “Je hebt toch wel doordragers gepakt?” werd me gevraagd. “Dan is het na een week plukken tenminste niet meteen klaar.”

Dat klinkt veelbelovend.

Nu maar hopen dat ik het goede groeiklimaat kan scheppen onder het deksel van onze kas. Want de voorpret is al leuk in de koude lentedagen vol regen en hagel: die eerste mooie, glimmende, dieprode, zoete aardbei proef ik al op mijn tong. Maar geduld… geduld… eerst de bloemetjes afwachten, want die zijn ook nog niet te zien. De buren van de aardbeienplanten worden gevormd door drie plantjes rucola. Ik deelde zojuist met Kleuter mijn liefde voor deze nootachtige sla en ik heb er al een paar blaadjes van gepikt en opgepeuzeld. Kleuter heeft aan alleen de geur al genoeg. Hij weet ook hoe het komt: “Ik lust geen salade”. O… ja, wat nu? “Dat leer je vanzelf lekker vinden joh…” beur ik hem op. Nou, dat valt nog te bezien want hij kijkt heel stellig over de rand van de bak.

Wacht! Over de rand?

Hoe komt Kleuter ineens zo groot? Hij groeit inderdaad alweer uit zijn broeken. En er is nog meer… Nu Juf ons bijstaat in de opvoeding komen er soms combinaties van woorden uit Kleuter z’n mond rollen die net wat anders klinken dan mijn repertoire. Hij en Zusje groeien en dat maakt van mij een dankbaar mens vol geluk. En dan is daar plotseling ook een geloofsgesprek met Kleuter: “De Heere kan ons niet zien! Er zit toch een dak op ons huis?” ongelovig kijkt Kleuter mij aan alsof ik echt iets doms heb gezegd. En ineens zie ik het. Het zaadje ís al geplant en het doopwater heeft gedruppeld. Nu mogen we zoeken naar het goede groeiklimaat en wachten en bidden… geduld… geduld!

De waarheid zal uit de aarde spruiten, en gerechtigheid zal van den hemel nederzien.
Ook zal de HEERE het goede geven; en ons land zal zijn vrucht geven.
De gerechtigheid zal voor Zijn aangezicht henengaan, en Hij zal ze zetten op den weg Zijner voetstappen.

(Psalm 85:11-13)

De zon breekt door, de zonnestralen verwarmen het deksel boven ons moestuingeluk. Tijd om onze ‘gelukkies’ te besproeien. Kleuter gaat zijn laarzen zoeken en loopt zwaaiend rond met de nieuw aangeschafte plantenspuit. Laat ik maar gauw gaan helpen, anders verdrinken die planten waar ik zulke hoge verwachtingen van heb in de overstromende liefde van onze minimoestuinman.