‘Onze hulp en onze enige verwachting is in de Naam van de HEERE, Die hemel en aarde geschapen heeft, Die trouwe houdt, Die eeuwig leeft en Die nooit zal laten varen enig werk dat Zijn hand begon. Amen.’

‘Genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader, in Christus Jezus Zijn Zoon, door de bediening van de Heilige Geest. Amen.’

Terwijl onze dominee met gespreide armen de groet uitspreekt, voel ik dat mijn 7-jarige zoon het ook doet. Na het amen stoot hij me aan. ‘Mama, waarom doet de dominee dat eigenlijk? Het is net of hij ‘hallo’ zegt en zwaait.’ Ik glimlach en fluister: ‘Wat mooi dat je dat zegt! Want dat dóet de dominee ook eigenlijk. Alleen met mooiere woorden. De dominee brengt namens de Heere Zijn groet aan de gemeente over.’ De dienst vervolgt en we kunnen er nu natuurlijk niet over verder praten. Maar die overbekende woorden kwamen opeens weer binnen. Want wat een rijk begin van de dienst, wat een rijk begin van de nieuwe week!

Ik ben onder de indruk. Iedere week groét God ons. Hij spreekt. De drie-enige God groet Zijn gemeente, als reactie op het uitspreken van haar afhankelijkheid van Hem. De hoge, heilige Schepper van hemel en aarde; Hij is geen God op afstand, maar een God van dichtbij. Hij geeft ons de rechtstreekse belofte dat Hij ons Zijn genade, barmhartigheid en vrede wil schenken. Zo mogen we in afhankelijkheid met dat Woord de nieuwe week ingaan!

Een bemoediging in elke situatie!

Een Woord wat kan spreken in iedere situatie. Ik geef een aantal voorbeelden, zomaar enkele (fictieve) situaties waarin je je zou kunnen herkennen:

***
Maandag – een lange week ligt voor de boeg. Mijn agenda staat vol. Té vol. Ik zit vol onrust. Mijn kinderen merken het en de gemoederen lopen meteen al hoog op. Hoe kom ik deze week door?

‘Genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader, in Christus Jezus Zijn Zoon, door de bediening van de Heilige Geest.’

Gebed: ‘Trouwe Heere, mijn hulp en mijn enige verwachting is van U. U die alles regeert en in Uw handen houdt. Bij Wie het nooit uit de hand loopt, ik bid U. Help mij! Geef mij de rust en liefde om te doen, wat mijn hand vind om te doen. Dat ik het van harte mag doen, als was het voor U. Geef mij vrede om te laten rusten, wat ik niet kan doen. Ik wil er zo graag voor te kinderen zijn, zonder me te laten leiden door mijn stress en onrust. Laat in ons huis Uw vrede heersen en leer ons genadig te zijn, zoals U ons genadig bent. Ik dank U, dat U, de Drie-enig God naar mij wilt omzien. Vergeef al mijn tekorten, mijn zonden, mijn verwachting van mijn eigen kracht. U belooft toch kracht in onze zwakheid te schenken? Hoor mij dan, O God, om Jezus’ wil. Amen’

***
Stralend staan ze tegenover elkaar. Het liefdesgeluk spat ervan af. Ik glimlach en denk terug aan onze eigen bruiloft. Wat hadden we grote idealen en dromen. Onze liefde kon niet stuk! En nog steeds zijn we dankbaar en blij met het huwelijk dat God gaf. We genieten en hebben lief. Maar inmiddels is daar ook een grote en gezonde dosis realisme bij gekomen. Er zijn ook momenten waarin je verwachtingen moet bijstellen. Waarin je moet zoeken. Naar elkaar, naar liefde, naar verbinding. Verwonderd bedenk ik hoe het mogelijk is dat we nog steeds mogen samen zijn:
‘Genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader, in Christus Jezus Zijn Zoon, door de bediening van de Heilige Geest.’

Gebed: ‘Vader van alle barmhartigheid, ik dank U voor Uw genade. Dat U ons door Uw genade tot het huwelijk riep. En dat U die door Uw genade in stand hield. Ik bid u om blijvende liefde, trouw en zegen voor ons samen, en voor deze jonge mensen die nog aan het begin van dit huwelijksleven staan. Amen.

***
Huilend zit ik op de bank. Ik kreeg net een telefoontje. Mijn vriendin…ongeneeslijk ziek. Hoelang? Niemand die het weet. Maar het kan snel gaan, zei de arts. Mijn hoofd is een chaos. De emoties denderen over me heen en ik lijk alle grip te zijn verloren. Vragen buitelen over elkaar en ik zou even helemaal willen verdwijnen om niet te hoeven denken. Hoe kan dit? Waarom? Hoe moet dit verder?

‘Genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader, in Christus Jezus Zijn Zoon, door de bediening van de Heilige Geest.’

Gebed: ‘O, God! Ik roep tot U in wanhoop en verdriet. Ik weet niet wat ik zeggen, wat ik vragen moet. Ik houd me vast aan wat U zegt! Maak dít waar. Schenk genade, barmhartigheid en vrede in deze diepte! Houd U vast en wees heel dichtbij! In de naam van Uw Zoon, die in de diepste diepten is geweest, amen.’

***
Hard fietst hij weg, mijn zoon. Het is zondag. Wij gaan zo naar de kerk. Maar hij wil niet. Het lijkt wel of hij al zijn verzet stopt in de kracht waarmee hij fietst. Weg wil hij. Van ons, van de kerk, van God. Mijn hart huilt. Om de pijn die hij ons doet, maar vooral om de pijn in Gods Vaderhart. Hij wordt afgewezen door mijn kind. Een half uur later zitten wij in de kerk:

‘Genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader, in Christus Jezus Zijn Zoon, door de bediening van de Heilige Geest.’

Gebed: ‘Trouwe HEERE, ik belijd U dat ik, maar ook mijn kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn, dat wij in onszelf niets hebben om voor U te kunnen bestaan. Maar ik pleit ook op het water wat is gesprenkeld. Dat bevestigd wie wij zijn, maar getuigt ook van wie U bent. Een God van genade, barmhartigheid en vrede. Ik bid U dan, bij Uw grondeloze barmhartigheid, of U mijn weggelopen kind genadig wilt aanzien. Wilt U zijn harde hart verbreken en zijn wil ombuigen, opdat Hij U mag gaan aanhangen, betrouwen en liefhebben. Ik vertrouw op Uw macht, op Uw sterkte. Voor U is niets te wonderlijk. Trek hem, dan zál hij U nalopen! Om Jezus’ wil, dankzij Zijn offer. Amen.’

Afhankelijk verwachten

Er is zoveel meer te bedenken. Vul je huidige levensomstandigheden maar in.
Misschien lig je in je kraambed te genieten van dat warme lijfje tegen je borst. Of sta je juist aan de andere kant en voel je zo vaak die leegte in je buik.
Momenten van duisternis kunnen er zijn. Dat je je geestelijk geen raad weet en niet weet waar je heen moet en je steeds weer afvraagt: Waar is God?
Of wanneer een mistige, grijze of misschien wel zwarte wolk van depressie je terneerdrukt en al het licht verdwenen lijkt te zijn.
Wanneer je je eenzaam voelt, terwijl er toch zoveel mensen om je heen zijn.
Als je beschadigd bent, op welke manier ook, en je dagelijks te maken hebt met de blijvende littekens.

God groet ons; hoe we ook gesteld zijn! Word je er ook stil van? Wat een rijkdom ligt er in deze groet! Hoe groot, machtig en verheven is de Heere! En toch wil Hij zó dichtbij komen. Wil je dan ook niet je afhankelijkheid uitspreken tegenover zo’n grote, goede, genadige God? Aan het begin van elke dienst. Aan het begin van elke week. Aan het begin van elke dag! Je buigen voor Hem en je hand ophouden. Je ogen opheffen naar de hemel en alles van Hem verwachten.

Ik hef tot U, die in den hemel zit,
Mijn ogen op, en bid;
Gelijk een knecht ziet op de hand zijns heren,
Om nooddruft te begeren,
En ‘t oog der maagd is op haar vrouw geslagen,
Om hulp of gunst te vragen;
Zo slaan wij ‘t oog op onzen Heer’, tot Hij
Ook ons genadig zij.

Denk iedere dag als je opstaat aan dat wat God je aan het begin van de week meegaf. En belijd je afhankelijkheid van Hem! Op Hem mag je hopen! In vertrouwen verwachten: Hij laat niet los het werk wat Hij is begonnen!