Onze oudste zoon wordt bijna tien. Een tiener dus. Het was toch gisteren dat hij als klein minimensje in ons leven kwam? Zomaar opeens zijn het van die besefmomenten. Een
Soms zou je willen wegrennen. Of onder de dekens kruipen. Of je vingers in je oren steken om de herrie niet te hoeven aanhoren. Of de deur op slot doen
Afgelopen donderdag was de Elke Dag Nieuw ontmoetingsavond in Middelharnis, de eerste van de serie van drie. En daar werd het al een beetje Pinksterfeest, toen we aan het einde
Daar zit ik dan. In het zand. Zonnebril op, neus in het zonnetje en naast mij… taartjes! Ik heb een feestelijk gevoel. Jarig zijn maar dan op het strand. Iets
Je kent hem wel: de wip. De meeste speeltuinen hebben er één. De bedoeling is dat er aan allebei de kanten iemand op het stoeltje gaat zitten. Als de één
Eden van zeven staat sniffend naast me. De oudste kip wordt voortdurend aangevallen door de andere kippen, ze vindt het zo gemeen! Terwijl ik haar probeer te troosten en iets
Het is bijna tien jaar geleden dat wij als jong stel met een baby van een jaar op reis gingen naar Azerbeidzjan. We maakten een tussenstop in Moskou waar het
We sloten de dag af met gebed. Mijn zoon van acht bad: ‘Heere, soms heb ik niet zo’n groot geloof. Wilt u het heel erg groot maken?’ Een blik in
Tom (4 jaar) wist al een hele tijd dat zijn moeder erg ziek was. Ze moest vaak naar het ziekenhuis. Ze werd kaal. Ze kon hem niet meer naar school
Het is stil in de klas. Je hoort alleen af en toe wat geritsel van een pagina die wordt omgeslagen en het zachte krassen van stiften op papier. Gebogen hoofden,
Af en toe komt er gewoon niets uit mijn handen. Ik kan me daar dan behoorlijk schuldig over voelen. Ik ben best vaak opgewekt, maar sommige dagen loop ik voor
“Mam, wat hebt u liever? Sterven bij een aardbeving of omdat een haai u opgegeten heeft.” Oei, die vraag had ik niet verwacht. Alhoewel ik hem wel gelijk kan plaatsen.
