Vanmorgen was het weer eens zover. Gisterenavond was manlief weg en ik kon niet zo goed in slaap komen. En vanmorgen… werd onze dochter wakker om kwart over 5! Dat ze wakker werd was niet het probleem, want meestal slaapt ze weer verder. Hetzij in haar eigen bedje of tussen ons in. Maar vanmorgen merkte ik al snel dat ze tussen ons in niet verder zou gaan slapen. Ik voelde me opstandig worden. Boos. Het gevoel van zelfmedelijden begon omhoog te borrelen en ik zuchtte ‘U weet toch dat ik mijn slaap als moeder en vrouw nodig heb! Waarom kan ze niet gewoon nog eventjes doorslapen?’ Ik werd mij in de vroegte van deze ochtend bewust dat het oppassen was geblazen! Nog eventjes, en ik zou zondigen door te handelen naar mijn gedachten en gevoelens.
Herken je het? Dat zoeken naar kracht in jezelf als moeder? Als je dag anders loopt dan je had gedacht of je lichamelijke of mentale gesteldheid anders is dan je zou willen? Toen ik net moeder was geworden en iets over mijn worstelingen deelde met een andere moeder, haalde zij de geschiedenis van het volk van Israël aan dat dagelijks werd voorzien van voedsel. Sindsdien moet ik daar vaak aan denken en voel ik mij ook vaak een Israëliet. Een pelgrim-moeder die onderweg is naar het hemels Kanaän en niet zelf voor het échte voedsel kan zorgen om in leven te blijven en uiteindelijk in Kanaän aan te komen.
Beloofd
God belooft al aan Abraham dat het volk van Israël op een dag zou aankomen in het beloofde land (Gen. 13:15). De reis naar het beloofde land verloopt niet zonder ontberingen en beproevingen. Al snel na het vertrek uit Elim mopperen de Israëlieten tegen Mozes vanwege het gebrek aan voedsel. Zo genadig als God is, voorziet de HEERE het volk van manna en kwartels. De komst van het manna gaat gepaard met inzamelingsvoorschriften (Ex. 16). God zegt tegen Mozes dat het niet goed is voor het volk als ze voor meerdere dagen voedsel verzamelen. Ze mogen leven bij de dag in het vertrouwen dat God zorgt.
Valt je ook iets op? Leven bij de dag. Vertrouwen dat God zorgt ín het moment. Geen manna rapen voor de hele dag en dus al piekeren over de hele dag, maar manna voor dít moment.
God wil met de dagelijkse zorg erkend worden als God. En de HEERE sprak tot Mozes: Spreek tot hen en zeg: tegen het vallen van de avond zult u vlees eten, en in de morgen zult u met brood verzadigd worden. Dan zult u erkennen dat Ik de HEERE, uw God ben (Ex. 16:12). Maar het volk? Zij gaan wel voedsel verzamelen voor meerdere dagen. God vertoornt Zich erover omdat Hij niet wordt erkend als God, terwijl Hij het beste met het volk voorheeft. Toen zei de HEERE tegen Mozes: Hoelang weigert u nog Mijn geboden en Mijn wetten in acht te nemen? (Ex. 16:28).
Vertrouwen
Iets later deze ochtend gaan mijn ogen er weer voor open. Ik zucht. Ik was weer manna in mijzelf aan het zoeken. Manna, voedsel om in leven te blijven. Ik zucht opnieuw en besef het: dat voedsel om te zorgen voor mijn gezin is niet te vinden in mijzelf. Laat staan in mijn omstandigheden. Nee, het is alleen te vinden in de ‘Ik Ben!’ De Onveranderlijke die wil dat ik, net als het volk van Israël, mijn voedsel van Hem verwacht per moment van de dag. Mijn zuchten word glimlachen. Manna: zou het niet vertrouwen zijn? Vertrouwen dat God voor mij als moeder zorgt, de hele dag door? Vertrouwen op wat bevrijding geeft in plaats van mijn verstikkende gevoelens van zelfmedelijden en ondankbaarheid? Vertrouwen op God is Hem erkennen als Heere! Ja, zo kom ik de dag door: dagelijks manna, dagelijks (de dag door) vertrouwen!
Wie de HEERE (Ik Ben) verwachten, zullen hun krachten vernieuwen, zij zullen hun vleugels uitslaan als arenden, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden, zij zullen lopen en niet moe worden (Jes. 40:31).
PS In de webshop hebben wij een schort met de tekst: “Manna voor mama – elke dag opnieuw“. Als een prachtige herinnering voor elke dag. Ook leuk als kadootje!
