Wat het Vangen van Vossen met je Huwelijk te Maken Heeft

Als de dag van gisteren weet ik het nog. Onze trouwdag. De laatste avond bij mijn ouders thuis op de bank. Het moment dat ik het huis uit stapte. Ik voelde me apetrots eindelijk ‘zijn vrouw’ te mogen worden. We hadden een wat stormachtige verkeringstijd achter de rug. Maar de wind was gaan liggen. Ik wist met wie ik trouwde. Mijn man wist dat ook. En de maanden die achter ons lagen hadden er alleen maar voor gezorgd dat de boom van onze relatie goed geworteld stond. En toch… had ik geen idee waar ik aan begon.

Een huwelijk vraagt werk

Het was een enorme klus om te gaan trouwen. Alle voorbereidingen al dat geregel, huis opknappen, klussen, dingen bespreken, spullen aanschaffen. Maar de weken na het trouwen vond ik nog intensiever. We hielden van elkaar. Kenden elkaar goed. Ik dacht dat ik het helemaal niet moeilijk vond om mezelf te geven, te dienen. Maar ik bleek dat 24 uur per dag best lastig te vinden. Tijd, aandacht, mezelf, alles delen met de ander. Altijd. Ik ging tegen mezelf aanlopen en kwam erachter dat de Heere ook het huwelijk gebruikt om me bij te schaven, te vormen, te kneden.

Inmiddels zijn we wat jaren verder.  Is er het een en ander bijgewerkt bij mij en bij hem. Wordt er nog steeds geschaafd. Glimlachen we over de dingen die we overwonnen hebben. We hebben het, God zij dank, heerlijk goed samen. Maar wat heeft de duivel het gemunt op het huwelijk! We zien het om ons heen. Of misschien ervaar je het in je eigen huwelijk wel. Het huwelijk staat in de frontlinie. Wat moeten we wakker blijven, alert zijn.  We hebben een strijd te strijden. Juist als het om ons huwelijk gaat. Als het huwelijk het beeld van Christus en Zijn gemeente zou moeten zijn, dan is het toch logisch dat de duivel er alles aan doet, om dat beeld te laten vertroebelen of beter, te laten verdwijnen? Uiteindelijk is de strijd om onze huwelijken een geestelijke strijd.

Kleine vossen

Op onze trouwdag kwam er een man op onze receptie die ons feliciteerde met de woorden: ‘men zegt dat de trouwdag de mooiste dag van je leven is. Maar bij ons is het elke dag alleen maar mooier geworden.’ Ik herken dat. Elke dag ben ik God dankbaar voor ons huwelijk. Elke dag ben ik dankbaar voor de man die Hij me gaf. En toch vind ik dingen soms lastig. Ik kan er bijvoorbeeld slecht mee omgaan als dingen vanzelfsprekend lijken te zijn. Als we gewoon ons ding doen, allebei. Als het normaal is dat ík de rommel opruim. Als het vanzelfsprekend is dat ík het afval wegbreng, de container aan de straat zet en de vaarwasser in- en uitruim. En als dan ook het naambordje nog steeds niet hangt, waar ik weken geleden al om gevraagd heb… Dan zijn ze daar, zomaar die kleine vossen. Ken je ze? Kleine vossen, die de wijngaard bederven (hooglied 2:15).

Vossen zijn nare beesten. Sluw, snel, slim. Komen graag in de nacht. Zodat ze slecht opgemerkt worden. Ze zijn dol op rijpe druiven. Pas op! Ze zijn gevaarlijk. Je hebt ze in eerste instantie soms helemaal niet in de gaten.  Als ik me irriteer aan was op de badkamervloer, als ik baal van dat schilderij wat nog steeds niet hangt. Als ik zo’n bui heb als ik hierboven beschrijf. Dan heb ik werk te doen. Vossen te vangen! Dan moet ik terug. Terug naar mijn plek. Terug naar de Heere, terug naar mijn man. Heere, U gaf me deze plek, naast mijn man, in mijn gezin om te dienen. Om U te dienen. Geef me Uw kracht en vreugde weer terug. Zodat ik weer verder kan op de plek die U me gaf. Dan moet ik terug naar mijn man. Mijn hart weer open maken voor hem. Eerlijk zeggen wat ik moeilijk of jammer vind. Eerlijk zeggen waar ik mis was. En het mooie is, dat dat aanleiding geeft om eens te kijken naar hoe onze wijngaard er eigenlijk bijstaat. Of er niet ergens nog een vosje rondloopt. Dan komt onze wijngaard opeens juist meer tot bloei. En… reële kans dat de volgende dag de vaatwasser uitgeruimd is als ik thuis kom of zaterdag het naambordje hangt.

De wijngaard in Hooglied

Herken je het? Heb jij, hebben jullie ze soms ook? Van die kleine vossen in je wijngaard? Pas op, voor je het weet groeien ze groter. Het is zo goed om af en toe een rondje vossenvangen te doen. Eens even bij mezelf naar binnen te kijken. Gaat het wel goed met mij? Waar gaat het mis? Ben ik te moe? Te druk? Te afgeleid? Of is het echt alleen de ander? Tijd om weer eens samen op de bank in elkaars hart te kijken, samen een rondje te lopen of iets te doen wat je samen leuk vindt. Vossen vangen is zo erg nog niet!

Maar de wijngaard in Hooglied 2 staat voor meer dan de liefde tussen man en vrouw . De eeuwen door is dit boek gezien als een dichterlijke omschrijving van de relatie van Christus en Zijn gemeente. Tussen de hemelse Bruidegom en de aardse bruid. Dan geeft het opeens nog veel meer stof tot nadenken. Nog meer werk te doen.

Vangen die vossen!

–

Dit blogartikel is geschreven door Adriana. Ze stelt zich hier aan je voor.

–