Het is zover. Het is veel te snel maandag geworden. Vandaag begint de leven-zonder-smartphone-challenge. Enigszins onvoorbereid maar met een gezonde dosis motivatie stuurde ik vanochtend mijn familie en vrienden een appje dat ik de komende week niét bereikbaar ben via What’sApp. Een ouderwetse telefoon waar je alleen mee bellen en smsen kan heb ik niet gevonden. Dus gingen daarna mijn internet en wifi uit en dat blijven ze de komende week.
Even een schermafbeelding van mijn offline status gebruiken als foto bij deze post? Gaat niet, want ik kan hem niet uploaden. Een fotootje op de wederzijdse familie-app slingeren van dochterlief die trots met haar traktatie naar school gaat (want: gisteren 6 jaar geworden!)? Kan niet. De week is nog jong, maar ‘t is nu al duidelijk. Eenmaal gewend aan altijd online, valt het niet mee om een poosje unplugged te zijn.
Maar dat was het idee. Ik wilde weer leren in het hier en nu te leven in plaats van in de wereld achter mijn beeldscherm. En ik wil mijn hersenen een break geven van het altijd maar achtergrondupdates draaien: waar is mijn telefoon en zou er iets nieuws te beleven zijn? Ik wil meer tijd overhouden om echt tot rust te komen, zonder afleiding onder handbereik.
– Komt tot Mij allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Mattheus 11:28.-
Doe je mee? Ik vind het leuk om ervaringen te horen via de reacties hier op de blog of op facebook.
Beste Elise,
Al lange tijd loop ik er mee rond: Die smartphone doet meer dan ik wil. Ik ben er aan verslaafd! Ik kijk meer naar mijn scherm dan naar mijn man. Zit meer op WhatsApp dan in de Bijbel.. Help! Het lukt mij zelf niet om te minderen.
Geïnspireerd door je verhaal heb ik vandaag ook het besluit genomen. Mijn telefoon staat uit en ligt in het nachtkastje van mijn man.
En ja inderdaad, ik voel mij ook ontheemd en leeg. Erg he? Tegelijkertijd voelt het ook heerlijk rustig. Dat ik ‘s middags alleen koffie in mijn handen heb. Geen berichtjes hoef te antwoorden.
Ik hoop dat deze challenge mij helpt om van mijn verslaving af te komen. En dat ik daardoor gelukkiger ben!
Gisteren heb ik mijn telefoon en laptop uitgelaten. Al een poosje wil ik ook minderen met telefoongebruik en het rondstruinen op internet en ik bedacht mij dat het misschien wel eens te proberen viel door één dag per week mijn telefoon en laptop uit te laten. Het scheelde dat ik gisteren een halve dag moest werken, en daardoor dus pas ‘s middags merkte dat ik toch wel wat last had van ontwenningsverschijnselen. Ik voelde mijzelf kriebelig en kreeg spanningsspierpijn in mijn nek en armen. Vreemd, aangezien ik al minder tijd op mijn telefoon doorbreng dan de gemiddelde Nederlander. Even snel iets opzoeken ging niet. Ik bedacht mij dan ook dat ik dat moest onthouden of opschrijven. Vergat ik het, was het ook niet belangrijk.
Toch ging ik gisteren met een voldaan gevoel slapen. Het was ook wel heerlijk niet continue alles op de laptop of telefoon op te willen zoeken, Instagram door te pluizen of wat dan ook, maar tijd te besteden aan wat schrijven in een dagboek en het lezen van boeken – waar je dan ineens een stuk verder mee komt! Nadeel was wel dat vanmorgen een aantal berichtjes op mijn telefoon stonden – en ben ik zonder pardon in een groepsapp geplaatst, waar ik al een grondige hekel aan heb – en de leeslijst van de door mij gevolgde weblogs behoorlijk lang was geworden in anderhalve dag afwezigheid. Maar ik had weer wat te doen en het lezen van alle leuke inbrengen op de verschillende weblogs is ook wel erg leuk!
Voorlopig blijf ik het denk ik zo doen: zondags geen telefoon en computer aan. Wie het echt nodig vinden, kunnen mij thuis opzoeken, mocht dat nodig zijn. Het zal nog wel een enkele keer ontwenningsverschijnselen opleveren, maar ik ben er van overtuigd dat het binnen afzienbare tijd minder zal worden. En wie weet wordt die ene dag per week op een gegeven moment uitgebreid naar nog veel en veel minder, tot misschien op een gegeven moment helemaal niet meer. We zullen het zien!
Trouwens, wat ook al helpt om niet de hele dag met je telefoon bezig te zijn, is deze ‘s avonds helemaal uit te zetten en ‘s ochtends pas na het ontbijt aan te zetten. Je hoofd krijgt er al een stuk meer rust door, zo vlak voor het slapen gaan.
Succes met jouw weekje zonder ‘socialisatie’ via de telefoon!
Hoi Sandra,
Dank voor je reactie. Wat bizar he… dat je echt ontwenningsverschijnselen ervaart! Ik merk ook dat mijn gedachten heel vaak afdwalen naar mijn telefoon, ik hoop echt dat ik dat deze week kan afleren. 🙂
Ben benieuwd hoe het je de volgende zondag vergaat!
Ha Elies, toeval bestaat niet… Laat ik nou voor mijn nieuwe levensjaar hebben besloten óók die SMART-phone het gros van de dag op offline te zetten..! Zondag staat hij altijd al uit, dus vandaag ging het in. En het bevalt me prima! Ik doe dus met je mee. Geniet van alle extra quality-time!
Tja… we worstelen wel vaker met dezelfde vragen, Elsje ;-).
Ben benieuwd hoe het jou bevalt verder. Ik laat hem deze week helemaal uit, maar wil nog wel eens met je babbelen over hoe jij het doet (voor daarna).
Liefs!