Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

De Tweede Mijl van een Moeder

Doelen & Timemanagement· Moederschap & Vrouw zijn· Schoonmaken

8 sep

 

Als moeder van een jong gezin bestaat een groot deel van onze tijd uit zorgen. Zorgen dat iedereen ‘s morgens netjes is aangekleed, zorgen voor een ontbijt, zorgen dat de kinderen op tijd op school zijn, zorgen dat de was wordt gedaan, zorgen dat er wordt opgeruimd en schoongemaakt, zorgen voor het avondeten, zorgen voor een huilende baby en voor een kleuter met een kapotte knie. Al die dingen moeten wel, want als we ze niet doen zijn er onmiddelijk problemen. Ze worden van mij als moeder verwacht.

Soms kan me dat even overvallen. Elke dag wéér die was, elke dag wéér de vaat, wéér eten koken, wéér ruzies sussen, wéér troosten, helpen, aanmoedigen. Soms denk ik heimelijk: ‘waar doe ik het eigenlijk voor?’ Ik kan nu wel de badkamer schoonmaken, maar vanavond liggen er weer handdoeken op de grond en zit alles vol spetters. En als de kinderen weer eens met een meningsverschil bij me komen kan ik even genoeg hebben van opvoeden en geïrriteerd reageren: ‘los dat nu eens zelf op! Ik ben bezig, dat zie je toch wel?’

Ik las pas over een vrouw die als helpende in een verpleeghuis werkte. Eén van haar vele taken was het opmaken van zo’n veertig bedden (in de tijd dat dat nog met lakens en dekens gebeurde). Dat was een hele klus, en het was slechts één van haar vele taken. De verleiding was groot om de dekens snel-snel in te stoppen en terug te slaan en door te gaan naar de volgende. Maar ze wist dat er dan ongemakkelijke kreukels in de lakens zouden zitten die je misschien niet zou zien, maar door de ouderen wel gevoeld zouden worden. Toen ze weer eens zo vlug mogelijk een bed wilde opmaken dacht ze plotseling: ‘als dit nu het bed van de Heere Jezus zou zijn, hoe zou ik het dan opmaken?’ Vanaf dat moment probeerde ze elk bed met liefde op te maken, alsof het voor Hem was.

Ik vind dat een enorm leerzaam voorbeeld. Ook ik werk graag snel en zo efficiënt mogelijk. Er wordt heel wat van me gevraagd, en goed, dat wil ik best doen. Maar met liefde? Niet altijd.

Voor wie doe ik mijn werk?

Er zijn allerlei personen voor wie ik mijn werk kan doen. Voor mezelf, omdat ik van een opgeruimd huis en gelukkige kinderen houd. Voor onze kinderen, omdat ze nu eenmaal een moeder nodig hebben en ook omdat ik van ze houd. Voor mijn man, omdat ik eigenlijk graag een compliment van hem wil omdat alles op rolletjes loopt. Voor mijn vriendin die op bezoek komt, omdat ik niet wil dat zij ziet wat een bende het is. Maar de Bijbel laat zien dat ik een andere Werkgever heb:

En al wat gij doet, doet dat van harte als den Heere en niet den mensen (Kol. 3:23).

Als de Heere mijn Werkgever is, zou ik mijn werk voor Hem dan niet met liefde en aandacht doen? Als ik wist dat de Heere Jezus morgen in mijn huis zou komen, zou ik er dan niet met al mijn liefde een fijn thuis van willen maken? Als ik wist dat Hij vanuit de woonkamer meeluisterde, zou ik dan zuchten om het zoveelste verzoekje van dochterlief?

We mogen ál ons werk doen voor Hem. En dat verandert ook iets aan de manier waaróp ik dat doe.

De tweede mijl

De Heere Jezus zegt in de bergrede: En zo wie u zal dwingen een mijl te gaan, gaat met hem twee mijlen (Mattheüs 5:41). In die tijd hadden romeinse soldaten het recht om burgers op te dragen hun bagage te dragen voor de duur van een mijl. Al was je onderweg naar een belangrijke afspraak, je had te gehoorzamen. Een tweede mijl mee lopen was niet verplicht. Maar juist dát is wat de Heere Jezus vraagt. Laten we niet alleen doen wat persé moet of van ons verwacht wordt. Maar laten we eens nadenken: ‘hoe kan ik vandaag een tweede mijl gaan’?

Ergens las ik: ‘juist tijdens die tweede mijl ontstaan de gesprekken. Dan vraagt de soldaat aan zijn drager waarom hij dit wil doen en is er de mogelijkheid om te getuigen van de Heere Jezus.

Zou dat in ons dagelijks werk ook niet vaak zo zijn? Dat we juist tijdens die ‘tweede mijl’, die de ander niet verwacht, iets kunnen doorgeven van Wie de Heere Jezus is, aan onze kinderen of anderen?

Is één mijl niet genoeg?

Misschien denk jij: ‘wat moet ik weer veel. Ik heb al moeite genoeg om de eerste mijl te volbrengen in mijn huis de opvoeding van onze kinderen. Al die dingen die van me verwacht en gevraagd worden krijg ik maar nauwelijks gedaan. En nu zeg jij dat ik nog méér moet doen?

Ik herken het. Tussen het schrijven van het begin en het einde van dit blogartikel waren er genoeg momenten in ons gezin die mij de moed in de schoenen deden zinken en waardoor ik me voornam dit artikel nooit af te maken. Want wéér viel ik uit toen een van de kinderen niet goed luisterde, in plaats van haar hart op te voeden. Wéér volbracht ik het bedritueel haastig om er maar zo snel mogelijk mee klaar te zijn. Wéér waren er onafgemaakte to-d0lijstjes waar dingen op stonden die echt wel belangrijk waren maar toch niet lukten. Een tweede mijl gaan? Ik krijg de eerste al niet voor elkaar.

De tweede mijl vraagt dan ook niet in de eerste plaats meer werk van ons, maar vooral iets van ons hart. Zijn we bereid om niet onszelf, maar de Heere en de ander in het middelpunt te zetten? Doen we ons werk, net als die vrouw die bedden opmaakte, met liefde alsof het voor Hem is (en het is voor Hem!)

Vraag het je eens af deze week, bij al die tijdrovende klusjes die zo onbetekenend lijken en bij al die akkefietjes waarbij de kinderen je nodig hebben: hoe zou ik dit doen als Hij erbij was (en Hij is erbij!)

Genade

Het beantwoorden van deze vragen laat mij zien wat er in mijn hart leeft. Het laat mij zien hoe vaak mijn godsdienst iets is in mijn gedachten en niet in mijn daden. En hoe hard ik er ook tegen vecht, mezelf veranderen lukt maar niet. Het laat mij zien: ik leef slechts door genade. Het maakt me weer heel afhankelijk van Hem. Wat een voorrecht om ‘s avonds onze zonden (ook die van ‘tekort aan liefde’) aan de Heere te belijden. En ‘s morgens ons werk (van bedden opmaken tot klitten uitkammen en van ruzies uitpraten tot het aanrecht opruimen) aan Hem te mogen opdragen en Hem te vragen om ons te leren het met liefde voor Hem te doen en niet voor mensen.

P.S. Een prachtig boekje dat helaas niet goed verkrijgbaar meer is, maar zeker het lezen waard als je het kunt vinden is De tweede mijl van Isobel Kuhn. Deze vrouw werkte als zendelinge in China en in dit boekje beschrijft ze zes verhalen van mensen die zij ‘de tweede mijl’ zag gaan.

 

Dit blogartikel werd geschreven door Elise. Je leest hier meer over haar. 

 

Meer lezen:

  • Kinderkunst (1) Voetverven!Kinderkunst (1) Voetverven!
  • Mijn tijden zijn in Uw handMijn tijden zijn in Uw hand
  • Wat een rommel!Wat een rommel!
  • Strijkkralen, ook super leuk voor mama :-)Strijkkralen, ook super leuk voor mama 🙂
  • Een Bemoediging voor Moeders van Pubers!Een Bemoediging voor Moeders van Pubers!

6 Reacties

« Een volle Agenda maar Nooit te Druk
De Leukste (verpakte) Traktaties »

Reacties

  1. Haier zegt

    28 september 2020 om 15:42

    Super geschreven artikel weer!

    Beantwoorden
  2. Maaike zegt

    12 september 2020 om 21:26

    Dankjewel Elise!
    Ook voor het in herinnering brengen van de boekjes, ga ze deze winter weer eens lezen. Mooie herinneringen aan jeugdwerkacties van weleer;-)

    Beantwoorden
  3. Aritha zegt

    9 september 2020 om 16:54

    Mooi geschreven. Ja in het door de Romeinen bezette gebied was het gebruikelijk dat elke Romeinse soldaat van een burger kon verlangen dat hij zijn uitrusting, mantel of andere lasten een mijl lang droeg. Dit kan de gewoonte zijn geweest waar de Heere specifiek naar verwees toen Hij zijn volgelingen instrueerde om onzelfzuchtig “een extra stap te zetten” als getuigenis van de vrijgevigheid van de christelijke geest. Precies zoals jij zegt. De uitdrukking is gaan betekenen iemand helpen die verder gaat dan wat van u wordt verwacht.

    Maar het is niet altijd mogelijk. Ook niet altijd wijs. Niet alles kan op één persoon neerkomen. Daarom hebben we elkaar als gemeente van God gekregen. Om naar elkaar uit te reiken. Soms moeten we nee zeggen, zodat een ander het mag doen.

    Bedankt voor dit mooie artikel.

    Beantwoorden
  4. Maja zegt

    9 september 2020 om 12:06

    Luther schrijft er ook heel mooi over;
    “Dát is echt God dienen, als wij doen wat God bevolen, en nalaten wat God verboden heeft. Dan zou de wereld vol zijn van het dienen van God. Niet alleen in de kerk, maar ook thuis, in de keuken, in de kelder, in de werkplaats, op het land, bij boeren en burgers – als wij ons daar maar naar wilden voegen! Dan zou een arm dienstmeisje vreugde in haar hart kunnen hebben en zeggen; nu ben ik aan het koken, ik maak de bedden op, ik maak het huis schoon – wie heeft gezegd dat ik dat moet doen? Mijn baas of bazin. Wie heeft hun die macht over mij gegeven? Dat heeft God gedaan. O, dan is het dus echt waar, dat ik niet alleen hen dien, maar ook God in de hemel, en dat God daar een welgevallen aan heeft. Kan ik dan nog gelukkiger zijn? Het is dus net alsof ik voor God in de hemel moet koken. Zó zou een mens bij al zijn moeite en verdriet vrolijk zijn en goedsmoeds; niets zou hem zwaar vallen als hij zo tegenover zijn werk en beroep zou staan”.

    Beantwoorden
  5. Gerda zegt

    9 september 2020 om 08:57

    Dankjewel voor deze bemoediging en aansporing. Hij komt zó precies op het goede moment..

    Beantwoorden
  6. Jolanda van Helden zegt

    9 september 2020 om 08:24

    Heel erg mooi geschreven. Houdt me een spiegel voor.

    Groetjes Jolanda

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de M Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de Moeskruid Bijbelstudies over het boek Openbaring.

De achterliggende maanden hebben we met de Moeskruid Bijbelleesgroep het boek Genesis gelezen. We deden er heel lang over (zo'n zeven maanden!) en wat was er veel te leren! Nu is Genesis uit en starten we binnenkort met het boek Openbaring.

Van het begin van de tijd, naar het einde ervan. In Genesis lazen we hoe alles goed was en verbroken werd. In Openbaring zullen we lezen over de gebrokenheid van de wereld, waarin de Heere alle dingen nieuw gaat maken. In de tijd waarin we leven is de Openbaring aan Johannes heel relevant maar ook heel troostvol. Wij zien er naar uit om in dit Bijbelboek de diepte in te gaan.

Ik was altijd een beetje bang voor dit Bijbelboek. Want: zo onbegrijpelijk. Best onheilspellend ook. En er is zoveel verschil van mening over. Wie ben ik dan om te denken dat ik het wel begrijpen kan?

Maar deze tekst spreekt boekdelen. Zalig is hij die deze profetie leest, en zijn zij die het horen en bewaren. Wat bijzonder, vind je niet? Laten we Openbaring dus niet links laten liggen! Dit Bijbelboek is geschreven om gelezen en geloofd te worden. 

De Heere Jezus openbaart Zich hier aan Johannes en ook aan ons. We zien Hem in Openbaring als het Lam van God, als Koning, als Rechter, als Bruidegom. Er is zoveel over Hem en over ons (eeuwige) leven te leren in Openbaring!

Zou je willen meedoen met de Bijbelleesgroep? Dan is het nu het goede moment om in te stromen. Je krijgt dan elke dag een paar vragen bij een Bijbel gedeelte die je helpen zelf zoekend de Bijbel te lezen. 
Je kunt (gratis) meedoen via e-mail of via de app. Aanmelden kan via de link in de bio.

#moeskruidbijbelleesgroep 
#moeskruid 
#moeskruidmethode
*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord