Ze hebben het er maar druk mee. De datum is bekend, de ceremoniemeesters kunnen van start gaan. Een heerlijke periode wacht. Een periode vol mooie momenten, lichte spanning, uitkijken en achterlaten. Mijn lieve zusje gaat trouwen. En ik geniet met haar mee. En af en toe heb ik wat flashbacks naar tien jaar geleden. Wat was dat een mooie tijd. Dat uitzien en verlangen. Je voorbereiden op alles wat komen zou. Een eigen plekje creëren en een avontuur aangaan, waarvan je vooraf niet weet hoe dat zijn zal. Ja, ik zal eerlijk zeggen dat ik ook momenten heb gehad waarin ik me afvroeg waar ik aan zou beginnen. Kon ik het wel? Levenslang trouw beloven is nogal wat. Zeker in deze tijd is het uniek om te geloven in een huwelijk ‘tot de dood ons scheidt’. En hoewel ik er ontzettend naar uitkeek, sloeg heel soms de twijfel toe. Het is een beslissing voor het leven. Maar die momenten waren van korte duur. We gingen ervoor. En dat niet alleen. Niet met z’n tweeën, maar hopend en vertrouwend op de hulp van Boven.   

Voorbeelden van trouw

Wat mooi is het om te zien dat liefde groeit. En dat liefde, als het goed mag gaan in je huwelijk, de band is die blijft verbinden, hoeveel jaren je ook getrouwd bent.  

Ooit heb ik eens een zomer gewerkt als huishoudelijke hulp bij een thuiszorgorganisatie. Zodoende kwam ik op heel wat adressen langs, met name bij oudere echtparen. En het leek wel of er maar twee soorten echtparen bleken te zijn. Er waren er, waar ik graag over de vloer kwam. De sfeer was goed. Ik denk aan die vrouw wiens man de ziekte van Parkinson had. Zij verzorgde hem elke dag, gaf hem te eten, veegde liefdevol zijn mond af, hield zijn hand vast. Hij kon haar weinig meer teruggeven. Maar de liefde voelde je. Er waren echter ook echtparen waar de communicatie in ‘commando’s’ ging. Waar de spanning gewoon voelbaar was. Er was een soort kilte in de relatie. Ze hadden een manier gevonden om samen te leven, maar dat was het dan ook. Eén ding werd me die zomer wel duidelijk; ik wilde graag bij die eerste ‘soort echtparen’ horen. Nu weet ik inmiddels dat het niet zo moeilijk is om in de tweede categorie te vallen. Eigenlijk hoef je daar helemaal niets voor te doen. Gewoonweg je eigen gang blijven gaan, niet investeren in elkaar, geen oog hebben voor elkaars behoeften. Leven voor jezelf en vooral; je hart gesloten houden. Maar wanneer je het anders wil, en ongetwijfeld willen we dat allemaal, dan vraagt dat wat meer van ons. 

Adviezen voor elke dag 

Maar hoe doe je dat dan? En wat zou je meegeven aan een koppel wat op het punt staat te trouwen? Omdat wij, voor mijn gevoel, toch nog maar ‘starters’ zijn, heb ik andere echtparen, die al heel wat meer levenservaring hebben om adviezen gevraagd. Welke levenslessen hebben zij geleerd? En ondertussen luisteren wij mee en spiegelen ons daaraan. Gewoon, omdat het goed is om vinger aan de pols te houden. Uit onderzoek blijkt dat na zeven jaar, de meeste stellen toch wel (meerdere) stormen hebben te doorstaan. Nou, dat herkennen wij wel. En dat hoeft ons ook niet te verbazen. Want, als er iets is waar aanvallen op uitgevoerd worden, dan is dat wel het huwelijk. Levenslange trouw, ook wanneer verliefdheid al lang niet meer gevoeld wordt en misschien zelfs de liefde wel op een heel laag pitje staat, is niet iets van deze tijd, waarin gevoel de boventoon speelt. Het is iets wat satan liever niet ziet. Sterker nog; waar hij al zijn pijlen op richt. Daarom het eerste advies:   

• Bid samen. Samen op de knieën, knielen voor de Heere. Dat maakt je klein, maar is ook de beste plek om terecht te komen. Zo kun je alle zorgen, maar ook alle dank en blijdschap bij de Heere brengen. Zo laat je ook in je hart kijken. Mits het geen sleur wordt. Want wat kunnen zelfs onze gebeden ‘standaard’ worden. Hopelijk zijn jullie hier ook gelijk mee begonnen toen jullie elkaar leerden kennen. En daar nog niet mee opgehouden. Zoek een moment, ook als het drukker is geworden om samen stil te worden voor de Heere. 
• Spreek elke dag de dag even door en benoem daarbij vooral ook wat je bezig houdt. Oei, dat gebeurt hier niet altijd. Die dag wordt wel doorgesproken hoor. Maar als we niet oppassen gaat het alleen over feiten. Hoe het ging op school, wie we die dag gesproken hebben, welke taken zijn afgerond en wat er morgen nog wacht. Een soort werkoverleg dus. Wat wel eens helpen kan is om overdag eens een appje te sturen waarin je kort verwoord wat je bezighoudt en hoe het echt gaat. Op dat moment ben je het even kwijt en bij thuiskomst weten jullie dan al een beetje wat er die dag gespeeld heeft en wat dat met je deed.   
• Laat merken dat je graag bij de ander bent; daar ben je thuis. Weet je nog dat jullie niets liever wilden dan samen zijn? Samen dingen ondernemen, elkaar beter leren kennen? Hoe is het nu? Nog steeds graag samen op de bank? Of beiden uitgeblust met een telefoon in je hand? Herkenbaar he? Wees alert hierop. Je kunt, zeker in een gezin met jonge kinderen, zomaar uit elkaar groeien. En je kostbare uurtjes samen vullen met andere dingen. Ik ga het proberen; die telefoon/ laptop echt weer aan de kant te zetten. Zeker nu de vakantieperiode weer afgelopen is en het normale alledaagse leven weer begint. Misschien maar weer een kruis in die agenda; bewust avonden voor ons samen. 
• Zodat we weer kunnen praten, zoals een ander advies luidde. En dan wordt daarmee bedoeld; praten over wezenlijke dingen. Het klinkt zo eenvoudig en lijkt zo gemakkelijk. Maar wij hebben ontdekt dat het soms best moeilijk is om echt te praten. Te benoemen wat er in je hart leeft. En misschien is daarbij nog wel het moeilijkste om te luisteren. Echt te luisteren naar de ander, zonder gelijk met je eigen gedachten en ideeën te komen. Om te ontdekken dat je beiden toch echt heel anders bent, hoe verbonden je ook mag zijn. Maar ook het mooie daarvan te ontdekken. Je mag elkaar aanvullen en steeds beter leren kennen. 
• Wees eerlijk. Lijkt ook een open deur. Maar als ik er even over doordenk, moet ik erkennen dat ik lang niet altijd eerlijk ben. Zitten we op de bank, zegt hij: ‘Is er iets?’ ‘Nee hoor. Gewoon een beetje moe.’ Natuurlijk is er dan wel degelijk iets, maar op de een of andere manier lukt het dan even niet om me kwetsbaar op te stellen. Terwijl ik weet dat het toch altijd wel weer de moeite waard is. Meer moed is soms nodig. En de durf om te delen. Niet alleen ons huis, de praktische zaken. Maar juist dat kwetsbare, dat waarin ikzelf zwak ben. Wat houden we ons toch graag groot. Zelfs voor degene die ons het meest dierbaar is. Maar wanneer we gaan delen, kwetsbaar zijn, kunnen ver verbinden en ontstaat er vertrouwen. 

Wat mij opvalt in bovenstaande adviezen is dat er geen dingen tussen als: ga minstens drie keer per jaar samen een weekend weg, wandel dagelijks een uur samen, geef dure cadeau’s, zorg dat je er altijd perfect uitziet en allerlei andere zaken die bijzonder veel tijd of geld kosten. Het zijn adviezen waar je elke dag wat mee kunt en die voor ieder stel haalbaar zijn. En blijkbaar hebben deze echtparen dat in al die jaren geleerd. Het geheim van een lang en gelukkig huwelijk zit hem dus niet in de grote dingen, maar in dat gewone, alledaagse. In het eerlijk zijn, delen, praten en samen verbonden zijn met de hemelse Bruidegom. 

Nou, als ik er dan toch nog een advies van onszelf aan toe mag voegen: Praat samen regelmatig met anderen (liefst mensen met meer ervaring) over jullie huwelijk. Deel eens iets van hoe het gaat, maar ook waar je tegenaan loopt. En vraag eens wat advies. Dat levert de mooiste gesprekken op en geeft stof tot nadenken. Het kan soms net even dat zetje geven om weer met hernieuwde energie te werken aan de meest kostbare band die je hebt op aarde. 

Echte Trouw

Trouwen is zo’n mooi woord. Je belooft elkaar trouw en gaat dat meer en meer versterken. En ja, daar moet hard voor gewerkt worden soms. Maar wat levert dat ook veel op. Nee, getrouwd zijn is niet de ultieme manier om gelukkig te zijn. Maar soms, zomaar mag je wel eens een glimp ervaren van van dat perfecte Huwelijk. Dat van de Bruidegom en Zijn bruid. Wanneer je je geborgen mag weten bij elkaar, ondanks je zonden en fouten, laat dat iets zien van hoe we mogen schuilen bij de Heere. En als het moeilijk gaat? De God die erbij was toen jullie je ‘jawoord’ gaven, is er ook vandaag bij. Hij is niet ver weg. Hij belooft Zijn hulp en bijstand. Juist als er stormen komen. Laten we met elkaar alert blijven, zuinig zijn op dat kostbare geschenk van het huwelijk, het onderhouden en voeden. Zodat we daar niet alleen zelf de vruchten van plukken, maar heel misschien ook een klein beetje iets mogen afspiegelen van wat echte Trouw betekent. Want waar onze trouw eindigt bij de dood, duurt de trouw van de hemelse Bruidegom tot in eeuwigheid. En waar wij te maken kunnen hebben met ontrouw binnen het huwelijk, met allerlei teleurstellingen, misschien zelfs het verbreken van de trouwbelofte, blijft Zijn verbond vast en onverbroken. Dat is echt trouw voor altijd! 

Want de HEERE is goed; Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid, en Zijn getrouwheid van geslacht tot geslacht (Psalm 100:5).