Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Blog
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Boeken
    • Elke Dag Nieuw
    • Ik loof U
    • Bijbelleesboekjes voor kinderen
    • Elke Dag Nieuw agenda 2022
  • Toerusting
    • Zwangerschapscursus
    • Moedergroepen
    • De Elke Dag Nieuw Koffietafel
  • Webshop
    • Cadeaus
    • Boeken
    • Digitale producten
  •  

De Pinnen van mijn Huis

Moederschap & Vrouw zijn· Opruimen & Organiseren

7 dec

Ik zie het zo voor me. Die tenten daar in dat immens grote kamp van de Israëlieten. Rijen en rijen naast elkaar. Donker gekleurd, afstekend tegen het lichte woestijnzand. Bij een van de tenten zijn ze druk in de weer. Er wordt gemeten, geweven, gepast. Een nieuw stuk leer of stof ligt klaar. En dan komt er iemand met nieuwe tentpinnen. Diep genoeg om stevig in de grond te verankeren, maar ook weer zo gemaakt dat ze er handig uitgehaald kunnen worden. Wanneer een volgende trektocht wacht. Die tenten konden eenvoudig uitgebreid worden met wat extra tentpinnen en wat tentdoek. Maar ze konden ook zo weer ingepakt worden. 

Nieuwe tentpinnen

Wij hebben ook nieuwe ‘tentpinnen’, twee stuks. Alleen zijn die van ons er iets minder gemakkelijk uit te halen. Ze zitten tot op twaalf meter diepte gedrild in de Zeeuwse klei. Stevig genoeg voor een mooi stukje aanbouw. En dat heeft heel wat voeten in de aarde. Want met een nieuw stukje huis, komen ook heel veel vragen mee. Wat knappen we allemaal op? Nemen we de vloer ook gelijk mee? Is een nieuwe bank nodig? En wat doen we op de muren? En als we nu toch bezig zijn, kunnen we dan niet beter…

En zo werden er hier de afgelopen tijd heel wat keuzes gemaakt. En daar pieker ik dan over. Niet zozeer over welke van de honderd kleuren we zullen kiezen voor muurverf (dat soms tot mijn eigen frustratie ook wel) , maar over het feit dat we zo met aardse dingen bezig zijn. Het geeft me wat denkstof. 

Want hoe vast zit ik hier aan deze aarde? En mag dat dan zomaar, je huis uitbreiden, letterlijk en figuurlijk? Is dit wel verantwoord omgaan met je bezittingen? Het kan altijd eenvoudiger en met minder. Onze bezittingen, zijn in vergelijking met de rest van de wereldbevolking behoorlijk. We horen bij de rijkste 8 procent van de wereldbevolking wanneer we een dak boven ons hoofd, kleding, elke dag te eten en wat spaargeld op de bank hebben. Wat hebben we het goed. Mag je dan bezig zijn met het uitbreiden van je bezittingen? En nog meer; mag je daar dan van genieten? Of zit het meer in dat idee van die tentpinnen? 

Kind van mijn tijd

En ik weet niet of ik dat alleen heb, maar het wringt. Het leven hier in Nederland, in onze cultuur. Ik ben ook een kind van mijn tijd. Ik heb ook meerdere sets aan kleding in mijn kast en in die van de kinderen. We hebben een prima auto. En hoewel ons huis voor Nederlandse begrippen ‘vol’ is, hebben we een heerlijk plekje. Voor velen in deze wereld is zou ons huis een paleis zijn. We hebben elke dag genoeg te eten, vaak zelfs over. We kunnen kadootjes kopen voor verjaardagen, geven aan goede doelen, dingen die kapot zijn vervangen.  

Het wringt als ik me afvraag of we de juiste kleur bank hebben gekozen bij de muren, terwijl een vriendin uit Kenia een foto op haar status zet van een krotje met daarin een enkele stoel, de veren eruit springend en de kleur van de stof niet meer herkenbaar. 

Het wringt als ik het bonnetje van de bouwmarkt bekijk en even later de krant opsla met alle rouwadvertenties van de afgelopen tijd. Ben ik met de juiste dingen bezig? Hoe verhoudt het zich tot elkaar; dat bezig zijn met de dingen van ‘hier beneden’ en tegelijk wetend dat het allemaal vergankelijk is. 

Genieten

Wat is het antwoord? Dit gaat verder dan alleen het denken over onze aardse bezittingen. Het gaat denk ik over die tentpinnen. En over het leven. Dat leven wat ik vaak niet begrijp. De wissel tussen leven en dood. Zoals de rouwadvertenties en geboorteaankondigingen op een pagina in de krant staan. Het kan elkaar zomaar afwisselen. En misschien hoef ik het ook niet te begrijpen. Waarom wij een bord vol hebben, terwijl anderen honger lijden. Waarom de een zoveel meer te dragen krijgt dan de ander. Ik weet de standaardantwoorden wel hoor. De gevolgen van de zonden, dat we niet overal iets aan kunnen doen, dat we ook ontvangen om uit te delen aan anderen, dat we nu eenmaal in een ander cultuur leven.. Maar het antwoord past niet altijd. Het maakt het in mijn hoofd en hart niet altijd kloppend. Misschien mag en moet ik het meer zoeken in wat Prediker ons leert. Hij roept regelmatig op om te genieten van dat we we in dit leven toebedeeld krijgen. In de BMU staat daar een mooi stukje uitleg bij. ‘Prediker prijst het genieten aan, omdat het leven kort is. Eten, drinken en trouwen heeft God bedoeld voor dit leven (Pred.2:26 en Pred.3:22). Geld kun je niet meenemen als je sterft en de tijd waarin je gezond en rijk genoeg bent om te genieten, kan snel voorbij zijn. (Pred.7:14 en Pred.12). Dit is het leven dat God geeft. Gebruik het zoals God het heeft bedoeld. Geniet ervan. Dat is een uiting van dankbaarheid’ (uitleg bij Prediker 9).

Tijdelijk

Maar dat is niet alles waar Prediker toe oproept. Tegelijkertijd roept juist hij ons op om te denken aan de dood. Dat kan samengaan, dat is het genieten op de juiste wijze. Denkend aan onze Schepper. En onderwijl ‘goeddoend’. Dus gul delen van dat wat we ontvangen. 

Prediker had ook geen antwoord op de grote tegenstellingen in deze wereld. Hij omschrijft het leven met al zijn ups en downs. Met haar vreugde en verdriet. En dan toch die oproep. Genieten, denkend aan de dood? Is dat misschien het leven? Dankbaar aanvaarden, ontvangen. Tegelijk beseffend dat we maar met tentpinnen vastzitten? Tegelijk verder kijkend dan onze aardse huis? Zoals Paulus ook schreef:  Want wij weten dat, zo ons aardse huis dezes tabernakels gebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig, in de hemelen (2 Kor.5:1) Daarmee doelt hij niet op zijn huis, maar op zijn lichaam. Hij zag zijn lichaam, zijn leven als een tent. En zouden we zo allemaal niet onze tentpinnen hebben? Soms veel te diep in de grond gestoken. Verankerd zelfs? Misschien zit jij op een hele andere manier vast aan dit leven. De positie van je man in de gemeente, de prestaties van je kinderen waar je trots op bent, je eigen gezondheid of die van je gezin, je zaakjes zo goed geregeld, je fijne familie waar nooit wat is, je keurige leven waar niets op aan te merken valt, je duurzame manier van leven…

Dit is niet ons thuis

Hoe dan ook, wat je tentpinnen ook zijn, vroeg of laat merk je dat je ze hebt. En wordt er aan je tent getrokken. Die moeilijkheden in ons leven. Het getob met je kinderen. De gebrokenheid in je huwelijk. De zorgen om je ouders, familieleden. De tranen die je in stilte huilt. En dan de coronacrisis. De onzekerheid voor de toekomst, de angst. Waarom? Misschien juist wel vanwege die tentpinnen die zo vast zitten. Misschien moeten we met elkaar erkennen dat we best wel stevig verbonden zijn aan het hier en nu. Misschien, om ons opnieuw te laten beseffen: Dit is niet ons thuis. We zijn onderweg. Het is maar tijdelijk. Misschien zijn we onbewust gaan denken en geloven dat ons leven hier op aarde echt alles is…. 

Er wordt aan de tent getrokken, soms heel hevig, soms met een zachte bries. En wat doe je dan? Een nieuwe tentpin in de aarde vastzetten? Iets anders zoeken om daar je schijnbare houvast in te vinden? Of roept het een verlangen op naar een huis, niet met handen gemaakt.. 

Door het geloof is hij (Abraham) een inwoner geweest in het land der belofte, als in een vreemd land, en heeft in tabernakelen gewoond met Izak en Jakob, die medeerfgenamen waren derzelfde belofte. Want hij verwachtte de stad, die fondamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is (Hebr. 11:9,10)

Het blijft voor mij een zoeken naar het evenwicht, wankelend, hopend, verwachtend. Momenten wisselen elkaar af. Dat is het leven. Een leven in een tent. Tijdelijk, relatief. Met een dankbaar ontvangen en tegelijk een diep verlangen..

 

Dit blogartikel werd geschreven door Corma. Het team van Elke Dag Nieuw stelt zich hier aan je voor. 

Meer lezen:

  • Het Perfecte HuisHet Perfecte Huis
  • Een huishoudplanning die wérktEen huishoudplanning die wérkt
  • In je Huis en op de Weg: Spreken over GodIn je Huis en op de Weg: Spreken over God
  • Huisgodsdienst: Als de Praktijk Weerbarstig IsHuisgodsdienst: Als de Praktijk Weerbarstig Is
  • Aan Moeders hand tot Jezus?Aan Moeders hand tot Jezus?

2 Reacties

« Advent: Omdat Hij komt
Een Bijbelse vraag: Wat Wil Je? »

Reacties

  1. Nelleke zegt

    13 december 2021 om 18:38

    Mooi…, de tentpinnen dus als ‘denksleutel’ in deze dingen! Ik moet ook denken aan het (leeftijdloze) prenten-boek ‘Op weg naar vast en zeker’ van Marieke den Butter. Over op reis zijn, naar een ander Thuis.. Of, zoals Cs Lewis zegt ‘There are far beter things ahead, than any we leave behind’…

    Beantwoorden
  2. Elise zegt

    11 december 2021 om 06:20

    Ik vraag me ook wel eens af. Waarom ben ik in een christelijk gezin opgegroeid en een ander niet.. en waarom in een stabiel gezin en een ander niet. Dat is alleen maar genade. Maar ook een boodschap op due genade niet voor onszelf te houden. Maar er ook mee bezig te zijn. Om je hart uit te strekken naar de ander. Niet omdat jij zo goed bent. Maar omdat God zo goed is.

    Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

De Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag

Zwanger?

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Op Instagram:

Wij verhuisden afgelopen week. Alle spullen hebbe Wij verhuisden afgelopen week. 
Alle spullen hebben een plek, alle dozen zijn al uitgepakt. 
Er moeten nog wat lampen opgehangen worden en de jassen liggen in een wasmand bij gebrek aan kapstok. 
En hoewel we maar zo'n 800 meter verderop gingen, moeten we allemaal nog een beetje onze draai vinden. 
We zijn allemaal moe en hebben korte lontjes.
We vergeten steeds waar we de theepot en de waterkan zijn opgeborgen en nergens zijn de sandalen te vinden.
Als ik 's nachts naar een roepend kind moet, stoot ik steeds mijn tenen tegen mijn bureaustoel en mijn hoofd tegen de lamp, die hier een andere plek blijken te hebben dan in ons vorige huis.
Maar we genieten ook ieder van onze eigen dingen. 
En we hebben nog steeds een beetje het gevoel dat we op vakantie zijn. 
Dat is absoluut een voordeel van verhuizen 😉.
In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag N In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag Nieuw live bijeenkomsten... Wij hadden dat graag het volgende jaar opnieuw willen doen, maar toen kwam de tijd dat grote bijeenkomsten niet meer mogelijk waren. 

De laatste tijd heb ik vaak gedacht aan de woorden van Johannes, uit zijn tweede zendbrief, en daarover gebeden. 

Ik heb veel aan ulieden te schrijven, doch ik heb niet gewild door papier en inkt; maar ik hoop tot ulieden te komen, en mond tot mond met u te spreken, opdat onze blijdschap volkomen moge zijn (2 Johannes 1:12).

En de Heere geeft dat die mogelijkheid er nu weer is, om elkaar te ontmoeten en 'van mond tot mond met elkaar te spreken'. Ik zie uit naar een dag vol vreugde met veel moeders bij elkaar, om samen te zingen en de wil van de Heere te zoeken voor ons leven. 

Op D.V. 25 juni is er de Elke Dag Nieuw ontmoetingsdag met een Bijbelse boodschap, leerzame workshops, prachtige muziek van ensemble Parlando en veel samenzang, en lekkere lunch én veel ruimte voor ontmoeting. 

Ook een fijne en bemoedigende dag weg?
Lees snel alle informatie via de link in de bio. 

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwontmoetingsdag
#roepingenverwachtingvoormoeders
Een nieuwe fase, een geschenk. Vandaag kregen we Een nieuwe fase, een geschenk. 
Vandaag kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. 

Wij zien ernaar uit dat dit een plek zal zijn om samen de Heere te mogen dienen en om onze deur open te hebben voor anderen.
Het was veel van dit, de afgelopen dagen. Wij ver Het was veel van dit, de afgelopen dagen. 
Wij verwonderden ons erover hoe enorm de kwetsbaarheid van je kind je raken kan.
Die fletse oogjes, halve slokjes, krachteloze armpjes. We wilden wel de hele dag onze armen om haar heen slaan, haar koesteren. En dat wilde zij ook. Als mama maar in de buurt was, dan was alles goed. 

Nu knapt ze weer wat op. Ze denkt dat ze weer van alles kan ondernemen. Ik moet haar uitleggen waarom ze nog niet bij haar vriendje kan spelen. Nu toch maar even met een bellenblaas naar buiten, het zonnetje in. Dat doet iedereen goed, toch?

Op www.elkedagnieuw.nl verscheen een nieuw blogartikel vandaag, met de titel 'God van generaties', geschreven door blogschrijfster Corma. Zij ziet haar dochter ontwikkelen en haar oma achteruit gaan. Maar de Heere is trouw, door de generaties heen. Ze neemt je mee door de Psalmen die daarvan getuigen. 

En Save the Date: op D.V. 25 juni hopen wij veel jonge moeders te zien op de Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag. Binnenkort meer info, maar denk alvast aan: Bemoediging vanuit Gods Woord, Bijbelstudie, veel zingen, mooie muziek, workshops & ontmoeting! Binnenkort hoop ik je meer informatie te kunnen geven over het thema en de invulling van de dag. 

Nou, dit was een verhaaltje van van alles en nog wat. Tot later!
Er wordt wat afgebeden deze dagen. Voor de situat Er wordt wat afgebeden deze dagen. 
Voor de situatie in de wereld, maar ook voor al die zorgen en vragen, voor ziekte en pijn in je eigen leven en het leven van je naasten. 

Helpt bidden wel? Hoort God wel? Waarom zie je vaak zo weinig 'resultaat' op je gebed?

En hoe komt het dat je altijd maar het gevoel hebt dat je het helemaal niet goed kan? Dat je gedachten voortdurend afdwalen? 

Over dat laatste schreef Guido Gezelle zo'n 150 jaar geleden zo treffend herkenbaar: 

Gij bad op enen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

Via de link in de bio vind je een artikel bij biddag. Morgen in ons deel van het land, maar ook als dat bij jou niet is kan je nooit teveel lezen over het gebed. 

Want iemand zei zo treffend: het gebed is de adem van de ziel. Ik weet niet hoe het met jou is, maar mijn ziel zou wel meer zuurstof kunnen gebruiken. 

#elkedagnieuw
#moeskruid
#stilletijdvoorvrouwenvandaag
Vakantie. De zon op m'n gezicht. Mijn vier liefjes Vakantie.
De zon op m'n gezicht.
Mijn vier liefjes op één plaatje.
Zoveel zegeningen.

Gisteren waren wij voor het eerst in bijna twee jaar weer met de hele gemeente in de kerk. Wij zongen: 

't Is trouw, al wat Hij ooit beval;
Het staat op recht en waarheid pal,
Als op onwrikb're steunpilaren;
Hij is het, Die verlossing zond
Aan al Zijn volk, Hij zal 't verbond
Met hen in eeuwigheid bewaren.

Er werd gepreekt over de vijf wijze en de vijf dwaze meisjes. Wat een beschamende gedachte dat ze alle tien in slaap gevallen waren. Wat hebben de afgelopen twee jaar met ons gedaan? Zijn wij wakker geweest, wachtend en verlangend naar de komst van de Bruidegom? Heb ik er met mijn kinderen en anderen over gepraat: "Joh, je hebt olie nodig, want je lamp gaat uit!" 

Vanuit een schuilkelder in Tsernihiv, Oekraïne kreeg ik het volgende bericht doorgestuurd: 

"In onze kelder zijn er verder geen gelovigen. Maar gisteren hebben allen gebeden!!!!
Men luisterde naar wat wij vertelden over God en hadden zelfs vragen
Het is voor ons ook tijd om het goede nieuws te delen. En God geve dat ze zich tot Christus wenden ... ik wil niet dat ze dit doen door een soort verdriet, maar ook in vredestijd standvastig zullen blijven."

Laten we blijven bidden voor deze broeders en zusters die waken! Wij horen veel berichten van mensen die niet zwelgen in hun angst, maar vooral de mogelijkheden aangrijpen om te mogen getuigen van de Heere Jezus.

Laten we bidden én een voorbeeld aan hen nemen. Nu is de tijd (Esther 4:14).

#elkedagnieuw
Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en leg Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en legde mijn hand op haar krullebol om zoals elke avond voor haar te bidden. Het raakt me. Ons peutertje zo veilig in haar bedje, zonder zorgen. Hoe zouden moeders in Oekraïne vanavond hun kinderen in bed leggen? Als in een dag tijd je wereld zo veranderd is en je op geen enkele manier meer in staat bent je gezin te beschermen? En moeders in Rusland? Want gewone mensen in Rusland staan vandaag ook niet te juichen. Die zien met lede ogen aan wat er gebeurt en waaronder zij alleen maar (meer) te lijden zullen krijgen. 

Vandaag had ik een bezwaard hart. En vandaag mocht dat er zijn. Maar morgen mag dat weer minder zijn. Wij hoeven geen lasten te dragen die te zwaar voor ons zijn, want we hebben een machtig wapen. Het gebed. 

Ik betrap mezelf wel eens op de gedachte: "we kunnen alleen maar voor hen bidden". Maar wat denken we wel niet? Dat onze daden meer zin zouden hebben dan onze gebeden? Is onze God niet vele malen machtiger dan alle legers van deze wereld bij elkaar?

Poetin denkt zijn rijk te bouwen, maar de Heere bouwt Zijn Koninkrijk op deze aarde, dwars door alles heen. Eenmaal zal dat zichtbaar worden. En tot die tijd mogen wij al onze zorgen en die van deze wereld aan Zijn voeten leggen. En daar laten.

Bid je mee? Swipe voor concrete gebedspunten om met je gezin te bidden. Mogelijk vul ik ze de komende dagen nog aan in de stories. 

Ik ben opgegroeid met warme banden met Russische christenen. Jaarlijks bezochten wij de Friedenstimme dag waar we hoorden over het werk van God in onherbergzame gebieden. Meer dan eens waren wij op bezoek bij Russische baptistengemeenten in Duitsland. Wat telkens opviel was het eenvoudige, diepe geloof in een God Die 
hoort en een volkomen overgave aan Hem. Om jaloers op te worden! Laten we bidden om bescherming voor onze broeders en zusters in Oekraïne en Rusland, maar ook om openingen voor hen om getuige te zijn in hun omgeving, juist in deze omstandigheden. Dat is wat velen van hen het liefste doen. 

Eenmaal komt er een nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waar vrede en gerechtigheid wonen zal. Maranatha!

#bidvooroekraïne 
#prayforukraine 
#prayforrussia
#bidvoorrusland
Wat een stormachtig weer deze week! Net als wij Wat een stormachtig weer deze week! 

Net als wij mensen, zoeken de meeste vogels voor de storm begint een veilig heenkomen. Zo niet de adelaar. Om de storm uit de weg te gaan gaat hij erbóven vliegen. Een les voor ons. Het hoofd en hart omhoog, als de stormen van het leven komen.

In de Bijbel lezen we ook over de adelaar. Bijvoorbeeld in Jesaja 40: 

"De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen gewisselijk vallen; Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden."

En onze dominee preekte afgelopen zondag over Deuteronomium 32, waarin de vergelijking met deze vogel gemaakt wordt om uit te leggen hoe de Heere zorgt voor Zijn volk:

"Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken."

Ja, zo is onze God en nog veel groter. Sterk en trouw en altijd zo vol zorg. Hij wekt Zelf het nest op, Hij zorgt ervoor dat mensen naar Hem gaan verlangen en zoeken. En Hij laat hen nooit vallen.

Ik heb veel over dit beeld nagedacht in de afgelopen week. Morgenochtend zal ik geopereerd worden. Ruim een week al kan ik nauwelijks iets beginnen voor ons gezin. Maar de Heere zorgt! Hij geeft steeds weer nieuwe moed en rust. Hij geeft ons mensen om ons heen die voor ons gezin zorgen, eten koken, meeleven. 

En terwijl ik dit schreef, een beetje zoekend naar woorden, hoorde ik onze oudste dochter een lied spelen op de piano. "Hoe gaat dat lied?" vroeg ik haar. En ze las het voor: 

Verberg mij nu,
onder Uw vleugels Heer.
Houd mij vast,
in Uw sterke hand.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God.

Vind rust mijn ziel,
in God alleen.
Ken Zijn kracht,
vertrouw Hem en wees stil.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God

-
Hoe jouw 'storm' er ook uit ziet deze week, vlieg omhoog als de adelaar! Zie omhoog tot God. Zijn vleugels zijn sterk om te dragen.
Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de dynamiek op kamer 56 te observeren. En als je wel ziek bent is het bij vlagen afwisselend vermakelijk en vermoeiend.

Een dame van 76. 
Een vrouw van begin 40, moeder van 2 peuters.
Een man van rond de 50.
En ik. 

De gesprekken gaan over zeer alledaagse onderwerpen. 
Het weer.
Welk eten van de menukaart goed smaakt.
Hoe lang het duurt voor het komt.
Hoeveel eetlust men heeft. 
Of er sprake is van misselijkheid en hoeveel en wanneer precies.
De nachtrust van alle aanwezigen wordt weer eens geanalyseerd. 
Ik prijs voor de derde keer mijn oordopjes aan.
Dat die vooral goed van pas kwamen omdat de overbuurvrouw een luidruchtige snurker bleek, dat zei ik er maar niet bij. 
De peutermoeder zag het vanmorgen 'nog helemaal niet glimmen'  maar loopt nu in ganzenpas de kamer op en neer. Dan mag ze straks tóch naar huis.
Want, daarover is iedereen het roerend eens, thuis is toch de beste plek om beter te worden.

Dan vertelt de dame, die er als eerste was opgenomen, dat er in haar eerste nacht een patiënt overleed. 
Op mijn plek. 
96 was ze, dus dat is een mooie leeftijd. 
Maar wel naar dat haar familie er niet bij was. 
De kleinzoon was 's avonds wel geweest maar nietsvermoedend weggegaan.

'Dat lijkt me voor u ook wel confronterend om mee te maken' zeg ik. 
'Ach', zegt de dame. 'Ik vond het voor haarzelf zo zielig. 

'Het hangt ervan af wat haar bestemming was', zucht ik. Als ze naar de Heere Jezus mocht gaan dan is dat het beste wat je je wensen kunt op je 96e'. 

De kamer valt even stil. De peutermoeder knikt: 'inderdaad'.

De anderen doen er het zwijgen toe. Mijn ogen vallen alweer dicht. 

Ik denk aan die mevrouw van 96. 
Ik ken haar niet, maar dat ze in dit bed lag geeft een vreemd gevoel van verbondenheid. 
Zij is niet meer hier. 
Wij vier wel. Deze drie mensen en ik. Schepselen onder de zon. 
In de hand van de Schepper.

We geloven allemaal ergens in, zei ds. Vergunst gisteravond. In het weer. In het eten. In nachtrust. Ook ik kan dat best belangrijk vinden op een moment als dit. Maar de wetenschap dat de Heere regeert en Zelfs Zijn eigen Zoon wilde geven voor mensen zoals wij zet kamer 56 in een ander licht.

.
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2022 · Refined theme by Restored 316