Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Stil zijn in de Lijdenstijd

Stille tijd

6 apr

Tussen alle berichten door zijn er van die zinnen, die blijven hangen. Die zich vastzetten in je gedachten, die de schrik om je hart doen slaan. Tussen alle cijfers en aantallen door, zijn het de verhalen over diep menselijk lijden die je stil doen staan, je dag kunnen verwarren en je angstig maken. ´We moeten selecteren wie we opnemen, of wie we naar huis sturen om te sterven.´ Wat een onmogelijke opgave! Of: ´Mensen sterven hier alleen.´ En ik weet niet hoe het jou vergaat, maar bij mij komen zulke berichten heel hard binnen. Ik krijg beelden voor ogen. Denk verder. Ga piekeren, kan het soms niet loslaten. Van alles wat het coronavirus aan lijden met zich meebrengt, lijkt dat me het allerergste: Alleen te moeten sterven.

 

Lijdenstijd 

Het is lijdenstijd. En dit jaar, komt het voor jou en mij misschien wel dichterbij dan ooit. Er wordt heel wat geleden. Door alle maatregelen is er naast het coranavirus nog een virus zoals de koning zei: Het virus van eenzaamheid. Misschien tekent dat ook wel onze maatschappij. Het is namelijk niet nieuw, dat mensen in deze wereld zich eenzaam voelen. Maar juist nu we allemaal gedwongen worden om alle sociale contacten fysiek te vermijden, komt die eenzaamheid in alle hevigheid naar voren, met als toppunt van eenzaamheid, dat mensen moeten sterven zonder iemand die hun hand vasthoudt. 

Christa Rosier, Psalm 22 ‘Het nieuwe verbond’

Verlaten

Het doet me denken aan een ander beeld, een schilderij. Op de voorgrond ligt een gaaf lam, aan de poten gebonden. Het wacht geduldig op het vonnis. Zijn kop rust op twee stenen tafelen. Daarachter de ark van het verbond met de twee engelen. En dan, het meest treffende van deze afbeelding zijn de twee vogels, die beiden een andere kant uitvliegen. De adelaar en de duif die het lam verlaten. Alleen laten, om te sterven. Dat tekent de diepste verlatenheid die een mens ooit gekend heeft. De verlatenheid van Het Lam. De Vader en de Geest verlieten Hem, toen Hij alleen stierf. Er was niemand meer bij Hem.

Lijden

Wie durft in deze dagen lijden te duiden? Wie kan ooit invoelen wat lijden voor een ander betekent, zeker als je het zelf niet kent? We kunnen zo snel zijn met woorden. We schrijven ze op kaarten, spreken ze uit ter bemoediging, maar al te vaak zijn ze ontoereikend en leeg. Eenzaamheid wordt niet verdreven met woorden. Lijden nemen we niet weg  En hoe zouden we dan woorden kunnen geven aan dat diepste lijden van het Lam van God? Misschien past ons dan het meest om te zwijgen. 

Goede Vrijdag in stilte 

Een vriendin vertelde me over een Goede Vrijdagdienst, die ze in Egypte meemaakte. De kerk werd slechts door een paar kaarsen verlicht. De sfeer was bedrukt, niemand sprak een woord. Er werd geen muziek gemaakt, geen lied gezongen. Alle ogen waren gericht op die paar kleine vlammetjes rond de preekstoel. De voorganger sprak slechts heel kort over de Lijdende Borg. Daarna werden op ruwe wijze de kaarsen gedoofd. Het licht ging uit en de gemeente ging naar huis. In stilte, in het donker. Zwijgend.   

Stil worden 

Misschien zouden we dat eens meer moeten doen; zwijgen. Niet alleen letterlijk, maar ook in je ziel. Alle vragen, angsten, zorgen tot zwijgen brengen en stil worden. En dat kan in deze periode een hele uitdaging zijn. Misschien is er vrijwel geen stil moment op de dag meer over voor jou als moeder. En kun je alleen maar stilte vinden als je ´s avonds vermoeid je ogen sluit, na weer een dag met de kinderen om je heen. Kinderen die vragen en antwoorden willen. Terwijl jij het net als ieder ander ook niet weet. Misschien bestaat jouw stille tijd op dit moment niet zoals jij wenst. Maar ook dan, terwijl je schoolwerk met ze doet, hen bezighoudt en probeert je huishouden erbij te doen, kunnen er nog zoveel vragen, angsten en zorgen door je hoofd spelen. Bij mij werkt dat tenminste wel zo. Terwijl ik de was wegstrijk, denk ik na over hoe het zou zijn om op de IC te liggen. En als ik mijn trap stofzuig spoken gedachten door mijn hoofd over hoe de toekomst zal zijn. Welke zorgen er nog zullen komen? Flarden van Bijbelteksten en preken schieten door mijn hoofd, gemixt met de laatste nieuwsberichten. En ik krijg het niet bij elkaar.  Het is tijd om stil te worden. ´Mijn ziel, is immers stil tot God´

Stille tijd 

Het is tijd om te zwijgen. De hand op je mond te leggen. Durf eens niets te zeggen, je vragen en gedachten te stoppen. Juist in deze lijdenstijd, past ons de stilte. Laten we tot onszelf inkeren. Stil worden als we zien op dat Lam, Dat geslacht werd voor Zijn volk. 

Op Golgotha werd het ook stil en donker. De toeschouwers zwegen. De aarde zweeg. Maar nog veel meer; de hemel zweeg ook. Alleen het Lam sprak: ´Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?´ Hij stierf alleen. Waarom? Opdat wij tot God genomen en nimmermeer van Hem verlaten zouden worden, zoals het Avondmaalsformulier dat zo treffend verwoordt. 

Hoop 

En dan begint er toch op het diepst van dat lijden een vlam van hoop te branden. De enige hoop. Ook nu. Omdat de Heere Jezus alleen stierf, zullen Zijn kinderen nooit verlaten zijn. Omdat Hij dat allerdiepste, ondoorgrondelijke lijden heeft gedragen in totale Godverlatenheid, zullen zij ´nimmermeer van Hem verlaten worden.´ Is dat geen troost? 

Omdat er voor Hem geen antwoord uit de hemel kwam, mogen wij het uitroepen: ´k Roep Heer in angst tot U gevloden.(…) Hoor naar de stem van mijn gebed.´ ´Red mij Schutsheer, God der goden. Troost in noden. Grote Hoorder van ´t gebed.´ 

Word je dan bewaard voor ziekte en zorgen? Is geloof een garantie voor gezondheid en geluk? Dat leert de Bijbel ons niet. Maar als dan het lijden komt, dan is er een ding waar we op mogen vertrouwen: Hij is erbij. Hij zal ons nimmermeer verlaten. 

Duisternis 

Maar wat als alles duister blijft? De angst je bezet? Het lijden je naar de keel grijpt en je dat licht, Het Licht niet ziet en kent? Ga dan op zoek. Ja, Hij komt, dat zien we aan alles om ons heen. Hij waarschuwt ons ernstig. Maar Hij doet dat ook uit liefde. Het is nog niet te laat. Je bent er nog, je leeft nog. Er wordt niet voor niets aan je boom geschud. Word wakker! Nog is het tijd. Benut deze tijd ook. Zoek de Heere. Pak eerst je Bijbel voordat je weer op je scherm zit. Zoek de stilte. Keer tot jezelf in. Zie de duisternis, niet alleen in deze wereld, in ons land, maar meer nog; in je eigen hart. Dan past het ons om te zwijgen. Je hand op je mond te leggen. Stop met vragen stellen, conclusies trekken, valse hoop te creëren. Want als wij stil worden, komt er ruimte om tussen het rumoer van deze wereld Zijn stem te horen. Want op Golgotha heeft Hij de stilte doorbroken. Hij heeft gezegd: Het is volbracht! Ga in deze lijdenstijd dan op zoek naar die enige Hoop. De enige Houvast. Hij wil de duisternis, die we door onze schuld en zonden verdiend hebben wegnemen, omdat Hij alleen die diepste duisternis is ingegaan. 

Laten we daarom in deze lijdenstijd onze harten opheffen tot God. Om alles, wat de toekomst ook brenge moge, alleen van Hem te verwachten. ´Immers is mijn ziel stil tot God, van Hem is mijn heil.´ (psalm 62:1) 

 

Dit blogartikel werd geschreven door Corma. Het team van Elke Dag Nieuw stelt zich hier aan je voor. 

Meer lezen:

  • Hoe lees jij de Bijbel? (Deel 2)Hoe lees jij de Bijbel? (Deel 2)
  • Zoeken én vindenZoeken én vinden
  • Over Verwachtingen en UitzienOver Verwachtingen en Uitzien
  • Opvoeden tot zelfstandigheidOpvoeden tot zelfstandigheid
  • Toch in de Gemeente: de Zondag in het GezinToch in de Gemeente: de Zondag in het Gezin

5 Reacties

« Beren met een Boodschap
Broederband (voor moeders van pubers) »

Reacties

  1. Inge zegt

    11 april 2020 om 23:58

    Aan de muur op het toillet heb ik een kaartje hangen: Be Still and know that I am God. Heel vaak, als ik dat lees, denk ik: ja, inderdaad: laat ik maar stil zijn. En vertrouwen op God! En dat geeft rust in mijn wirwar aan gedachten. Hij is God!
    Kben dankbaar dat dat kaartje daar hangt!

    Beantwoorden
  2. Annemarie Smit zegt

    8 april 2020 om 07:54

    Heel mooi geschreven. Stil zijn…..

    Beantwoorden
  3. Geke zegt

    6 april 2020 om 20:36

    Stil zijn…zoals je het beschrijft..ik zou haast “amen ” zeggen… laten onze woorden maar weinig zijn…psalm 62

    Beantwoorden
  4. Jetty van Enk zegt

    6 april 2020 om 18:45

    Ik heb heel wat avondgebeden meegemaakt in de stijl van Taizé. Ook in de Stille week waren er diensten. In sommige jaren was er elke dag een gebedsdienst. Na afloop gingen we in stilte naar huis, omdat je dan beter kon zwijgen. Een hele aparte ervaring. Nu luister ik o Goede Vrijdag heel vaak naar de diensten van de Evangelische Broedergemeente in Zeist. Op die dag zijn er 3 dienstne, om 10.0 uur (Gethsemane), om 14.30 (Stervensure) en om 19.00 uur (begrafenis). Daan worden alleen de teksten uit het Evangelie gelezen en de gezangen gezonden, die erbij passen. Voor de rest is het stil. Er wordt verder geen woord gezegd;.

    Beantwoorden
  5. Janneke zegt

    6 april 2020 om 16:10

    Dank je wel voor deze moeilijke, maar ook bemoedigende woorden. Juist om ook nu, alleen, samen en met je kind (eren) stil te mogen staan bij het Lam!

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen doen!

Er even ‘uit’ tijdens de lockdown en avondklok?

Even opladen van de intensieve dagen met je gezin, om morgen weer (beter) te kunnen uitdelen?

Wij zochten een manier om jou als moeder te bemoedigen en inspireren, ook al kunnen fysieke ontmoetingen voorlopig niet georganiseerd worden.

Daarom is er elke dinsdagavond in februari de Elke Dag Nieuw Koffietafel!

Elke week heb ik online een gast ‘aan tafel’ tijdens een live webinar om door te praten over een thema dat ons raakt. En jij kunt ook 'aanschuiven'!

Swipe om te zien welke gasten we ontvangen!

Wil je meer weten of je kaartjes bestellen? Dat kan via de link in de bio. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuwkoffietafel
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord