“Ik ga wel de vaatwasser leeghalen mam, want ‘zus’ is er niet hè”. Even sta ik met mijn mond vol tanden. Wordt dit echt gezegd of heb ik het verkeerd gehoord? Kwam deze zin echt uit de mond van mijn levendige kleuter? Ik hoef niet lang na te denken, want de daad wordt al bij het woord gevoegd. Gerammel van mokken en borden, open- en dichtslaande keukenkastjes. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik grijp een stapel was en loop de trap op. Hij kan het prima zonder mij.
Ik ben zo’n moeder die niet houdt van huishoudelijke klusjes zoals het leeghalen van de vaatwasser. Iemand die wel houdt van een schoon en opgeruimd huis, maar geen plezier haalt uit het werk wat daarvoor nodig is. Een lege wasmand is heerlijk en geeft voldoening, maar het duurt hooguit een dag. Daarna is de bodem al niet meer zichtbaar. De was houdt nooit op. En daarbij, wie ziet het dat we dagelijks de wasmachine aanzetten, de was ophangen, afhalen, opvouwen en in de kast leggen?
Het is heerlijk om de boodschappen in huis te hebben en voldaan neer te ploffen met een kop thee, maar een paar dagen later is de koelkast alweer een heel eind leeg. Om maar niet te spreken van de vergeten boodschappen, de boodschappen voor een ander, extra boodschappen voor een verjaardag en nog meer boodschappen omdat er vandaag plotseling bezoek komt.
Mijn motivatie voor de steeds terugkerende huishoudelijke taken, is vaak ver te zoeken. Routinematig voer ik ze uit, gedreven door plichtsbesef misschien. Toen ik laatst de woorden van Paulus las die hij schreef aan de gemeente van Filippi, betrok ik die ook op mijn taak in het huishouden. ‘Doe alle dingen zonder murmureren en tegenspreken.’ (Filippenzen 2:14) Alle dingen dus, – hoewel deze boodschap hier gericht is op de gemeente – ook een les voor moeders met tegenzin.
Meehelpen
Helaas – of misschien wel: gelukkig – zijn huishoudelijke klusjes noodzakelijk. En nadien ben ik weer erg blij met een schoon en opgeruimd huis. Ondanks mijn tegenzin, laten we de kinderen wel meehelpen met allerlei klusjes rondom het huis. Stofzuigen, de vaatwasser legen, de planten water geven, de container aan de weg zetten, eigen kamer opruimen, plastic afval wegbrengen, tafel dekken, enzovoorts.
Ik ben dus zo’n moeder die niet houdt van huishoudelijke klusjes, maar de kinderen wel mee laat helpen. Zo iemand die een hekel heeft aan boodschappen doen, maar wel dochterlief met een boodschappenbriefje de winkel in stuurt en er zelf achteraan loopt. Zo iemand die stof afnemen en de badkamer poetsen het liefst zou overslaan, maar wel de kinderen een poetsdoek met een opdracht geeft.
We vinden het belangrijk om samen te zijn. Niet alleen samen naar de speeltuin, of samen een spelletje doen, maar om ook hele simpele, alledaagse taken samen te doen. Het bekende voorbeeld dat samen afwassen goed is voor je huwelijk, is misschien ook wel toepasbaar op de ouder-kindrelatie. We hopen zo een ‘wij gevoel’ te creëren: we doen het hier samen.
De kinderen krijgen taken en helpen met klusjes, om hun zelfvertrouwen te vergroten. Hoewel ze niet álles leuk vinden, maakt het uitvoeren van sommige klusjes ze erg trots op zichzelf. Ze hebben weer nieuwe vaardigheden geleerd, die ze kunnen gebruiken om elkaar te helpen, maar misschien kunnen ze nu en later iets betekenen voor een ander. Trouwens, rondslingerende sokken komen niet vanzélf gewassen – en per twee – weer terug in de kast, dus we hopen dat ze er ook een beetje verantwoordelijkheid van leren dragen.
Ik merk dat het helpt – om de kinderen gemotiveerd te krijgen én te houden – om te kijken waar hun interesses liggen en waar ze goed in zijn. Kunnen ze goed opruimen en zijn ze gestructureerd? Of willen ze graag sterk en groot zijn en daarom een echte papa-klus uitvoeren? Of hebben ze veel interesse in koken en eten? Hoe beter de klusjes passen bij het kind, hoe gemotiveerder ze zullen zijn.
En nu de realiteit
Nee, ik hoef je vast niet te vertellen dat het allemaal vanzelf gaat. De realiteit is op allerlei gebieden weerbarstiger dan op papier, ook in het betrekken van jonge kinderen bij het huishouden. En dat ligt grotendeels aan mezelf. Soms ben ik te ongeduldig om ze te helpen en verzucht ik dat ik het zelf wel doe. Soms mopper ik om de rommel die ontstaat wanneer ze me helpen en ik dus nóg meer werk te doen heb dan ik al had. Soms wijs ik ze bewust even níét op hun taak, omdat ik het graag even snel – en dus: zelf – wil doen.
Sneller gaat het dus niet, met helpende kinderen. Ik vermoed dat het me juist extra tijd kost om ze erbij te betrekken. Tijd, omdat ik toch echt sneller een paprika kan snijden dan mijn 7-jarige. Omdat ik de was sneller in de wasmachine hebt gestopt dan mijn peuter en de was sneller zélf heb opgehangen dan wanneer ik alle knijpers één voor één krijg aangereikt.
Dient elkander door de liefde
Maar, eerlijk is eerlijk, vaak gaat het ook érg goed. Wat gaf het me een warm en dankbaar gevoel dat onze middelste spontaan en vrijwillig de vaatwasser ging uitruimen toen zijn zus niet thuis was. Ik hoop dat de kinderen iets mogen proeven hoe goed het is om elkaar te dienen uit liefde (Galaten 5:13). Om een licht te mogen zijn voor anderen en op die manier de Heere te verheerlijken.
‘Doe je plichten’ schrijft Matthew Henry in zijn verklaring bij Filippenzen 2:14, ‘en vindt ze niet onaangenaam’. Ik denk dat niet de kinderen, maar ík degene ben die nog veel te leren heb.
Ik ben benieuwd: laat jij je kinderen meehelpen in huis?
–
Dit artikel is geschreven door Andrea. Ons team van blogschrijvers stelt zich hier aan je voor.
–
Wat een feest van herkenning om dit te lezen! Ik houd net als jij van een schoon en opgeruimd huis, maar de klusjes op zich… het is niet mijn hobby zeg maar. Soms schaam ik me ervoor..
Tegenwoordig luister ik een podcast of muziek terwijl ik huishoudelijke klusjes doe. Of ik bel m’n moeder, een van m’n zussen of een vriendin als ik het echt een vervelend klusje vind. Met m’n mobiel, oordopjes in. Twee vliegen in een klap.
De kinderen helpen hier ook mee. Vaatwasser in- en uitruimen, hun was in de wasmand doen, bed opmaken en tafel dekken/afruimen.
Huishouden vind ik maar niks. Oke, het moet schoon zijn, maar het is niet mijn hobby 🙂
Ook hier helpen de kinderen mee. Volgens vast rooster afdroogbeurt (wij hebben geen vaatwasser) en wat zijn dat vaak leuke
momentjes. Niet omdat ze zo enthousiast afdrogen, maar omdat je ze even voor je alleen hebt, ze niet weg kunnen lopen en je dus
even tijd hebt voor een gesprekje.
Ook op zaterdagmorgen hebben ze hier een taak. Voor de koffie allemaal de handen laten wapperen, dan bij de koffie een lekkere koek als beloning. Of ‘s middags samen even weg of een spelletje omdat mama dan ook klaar is met haar werk en tijd heeft voor wat gezelligs
Of als je spaart voor iets en dat duurt een beetje lang naar je zin, dan vraag je mama of je een extra klusje mag doen om zo sneller je geld bij elkaar te hebben. Dan willen ze graag wat voor je doen!!
Ook hier helpen de kids dagelijks mee met de tafel afruimen. Dit vinden we heel normaal. Meer hoeven ze van ons ook niet te doen. Groetjes, Janet.
Ook wij laten de kinderen meehelpen met wat huishoudelijke klusjes (wc-papier bijvullen, kliko naar voren, gras maaien, kinderboekenkast sorteren/opruimen…) Vooral in het begin zijn ze niet heel enthousiast, maar wat kunnen er toch ook vaak fijne momenten/gesprekken ontstaan tijdens bepaalde klusjes. Of, als mama ziek is, wordt het opeens spontaan aangeboden om te helpen!
Mooi om te lezen, Janny!