Goed. Het is dan nu een feit. Mijn huishouden is mislukt.
Ondanks mijn ochtend- en avondroutines om de chaos te lijf te gaan…
Ondanks mijn doelen voor ons huis voor 2017.
De serie “Maak je huis een thuis in 52 weken” is na 5 weken al gestrand.
Zelfs mijn schoonmaakplanning is buiten dienst geraakt.
Stap niet onverwacht binnen!
En niet alleen op mijn blog is het merkbaar dat mijn huishouden is mislukt. Als je onverwacht ons huis binnen stapt dan is het onmiskenbaar. Dit is geen dagelijkse rommel… Maar een dieper liggend probleem. Ik krijg het huishouden gewoon even niet onder controle.
Dat is natuurlijk niet zo leuk om hardop te zeggen, laat staan het hier de wereld in te gooien. Maar het laatste wat ik wil is doen alsof het hier altijd allemaal perfect gaat. Alsof de ideeën en goede voornemens die ik heb allemaal zonder slag of stoot worden uitgevoerd.
Hoe het komt, die mislukking? Er zijn allerlei redenen voor te bedenken. De maand Maart was druk druk druk. Onze schattige 1-jarige slaapt nog altijd niet door en maakt er de laatste tijd steeds meer een potje van.
Emotioneel allergisch
Maar vooral: ik ben er gewoon niet geschikt voor. Ik ben opgeleid voor verpleegkundige en docent. Moederschap vind ik ingewikkeld maar daar ben ik tenminste nog heel gemotiveerd voor en bovendien vind ik het meestal erg leuk. Maar huishouden? Nee, daar ben ik emotioneel allergisch voor.
Ik kan er dus niets aan doen. Een allergie heb je. Daar moet je mee leren omgaan. Er bestaan wel pilletjes tegen hooikoorts en sommige mensen hebben een Epipen op zak om zich mee te injecteren als ze door een wesp gestoken zijn of pinda gegeten hebben. Heb je een koemelkallergie dan kan je niets anders doen dan koemelk vermijden. Dat lijkt me voor mijn huishoud-allergie ook een hele fijne oplossing. Maar niet echt haalbaar…
Ik krijg dan ook geen bultjes, buikpijn of ademhalingsmoeilijkheden als ik de wc schoonmaak of de was doe. Het kost me gewoon heel veel moeite. En als er dan slapeloze nachten, zieke kinderen of drukke weken zijn, dan is het eerste dat mislukt: mijn huishouden.
Overlevingsmodus
Ik sta wat huishouden betreft dus in de overlevingsmodus. Ik slinger dagelijks een was aan, heb de keuken enigszins op orde, kook meestal elke dag een maaltijd en trek de stofzuiger door het huis. Als de badkamer gepoetst is ben ik al reuze trots op mezelf. En weet je? Ergens vind ik het wel prima. Ik heb ervoor gekozen dat huishouden niet mijn belangrijkste prioriteit is. Ik doe veel liever iets leuks met de kinderen, kook eens voor iemand die dat nodig heeft en ben betrokken bij activiteiten in de kerk. Ik heb meer last het beeld dat ik heb van mijn huishouden zoals het zou moeten zijn dan van de situatie zoals die nu is. Hoewel ik wel graag onverwachts bezoek wil kunnen ontvangen geef ik mezelf verder maar even respijt van mijn eigen verwachtingen. Mijn handen zijn even vol in dit seizoen van ‘t leven.
Laarzen in de gang
Dus kom je gauw een bakkie doen? Als ik niet weet dat je komt vind je hoogstwaarschijnlijk een berg knutselspullen in de vensterbank, struikel je wellicht over laarzen in de gang en staat de vuile vaat van de laatste maaltijd misschien nog wel op het aanrecht. Dan zat ik misschien voor te lezen of had ik even een tukkie gedaan, tegelijk met zoontjelief. Bedenk dan maar: ‘ze is nu eenmaal emotioneel allergisch voor huishouden. Ze heeft haar handen vol. Het wordt waarschijnlijk wel weer eens beter’. En niettemin ben je van harte welkom!
Ik ben benieuwd: kan jij je huishouden laten voor wat het is, of heb je daar last van?
Tja, dat huishouden….
Even voorstellen: Ik ben een alleenstaande vrouw van bijna 60 jaar, zonder kinderen . Maar wel oma van een asielzoekers gezinnetje.
Ik ben erfelijk belas met ” rommel genen”. Doordat ik óók nog ADHD heb, heb ik geen overzicht in het huishouden, administratie enz.
Daar heb ik nu gelukkig goede hulp bij, maar wat heb ik in het verleden getobd. Er zelfs depressief van geweest.
Als mij hulp is geweest, is keurig alles opgeruimd en blinkend schoon. Maar helaas gaat de rommel toch weer groeien.
Is er chaos in huis , dan wordt het ook chaos in mijn hoofd en omgekeerd.
En als er dan ook nog iemand onverwachts binnen stapt, baal ik soms van binnen als een stekker. En doet het me van pijn .
Maar tegelijker weet ik dat het bezoek zich bij mij thuis voelt. Ze worden hartelijk ontvangen en we voeren een goed gesprek. Dat kan over de dingen van de Heere gaan . En soms wordt het een vrolijke boel.
Wat maakt een rommelig huis dan uit. Soms zegt iemand daar wel eens iets van. Maar dan antwoord ik :” Heb je er last van? , dan moet je maar zien dat je er gemak van krijgt” Maar er wordt ook wel spontaan hulp geboden.
In een gezin ligt alles anders, daar moet wel orde zijn. Lukt het je niet om alles in gareel te krijgen, zoek dan hulp is mijn advies. Al is het maar voor een paar uurtjes in de week. Betaalde hulp, familie of hulp uit de kerkelijke gemeente.
Ondertussen leer ik meer en meer dat de Heere mij gemaakt heeft, zoals Hij wil. En daar horen ook mijn gebreken bij.
Dagelijks worden de verkeerde dingen en zonde vergeven en mag ik achter Hem aan gaan. En schuilen achter Zijn bloed.
Hij is zó goed, machtig en heilig.
Volg Hem!
Hoi Elise,
Leuk om je blog eens te bezoeken, ik lees je boek en werd naar je blog verwezen. Heel fijn om erkenning te vinden in dingen, zo ook in dit stukje wat je schrijft over je huishouden. Ik ben zelf moeder van 1 dochtertje, en vind het lastig mijn huis goed op orde te krijgen. Daarom heb ik altijd respect voor moeders die nog meer kinderen hebben, hoe doen zij het toch? denk ik dan vaak.
Ik heb twee weken geleden een boekje gekocht: ‘op orde’, de schrijfster is gera van de berg. Zij is minimalist en ze heeft me in deze twee weken al een stuk verder gebracht dan ik zelf ben gekomen sinds ons huwelijk. Dus misschien leuk om op haar blog te kijken of gewoon het boekje aan te schaffen en te lezen 🙂 Wat mij betreft een absolute aanrader.
En daarbij probeer ik altijd nuchter te kijken naar mijn huishouden en denk ik: Heeft Jezus mij ooit gevraagd een super opgeruimd huis te hebben? nee, wel dat ik goed voor mijn huishouden zorg, maar dat vind ik een verschil.
Dag Elize,
Ik zit je blog te lezen. Hoe herkenbeer. Ook in ons huis is het niet altijd even opgeruimd. Maar ik moet dan telkens weer denken aan een opmerking van een gezinsbegeleidster die bij ons kwam toen we in de hulpverlening zaten voor 1 van de kinderen. Ik verontschuldigde me dat het niet opgeruimd was in huis. Toen zei ze:”weet je hoe blij ik ben als ik dit zie. Dan weet ik tenminste dat er ruimte is voor de kinderen dat er gespeeld mag worden. Veel liever dit dan een strak opgeruimd huis waar eigenlijk geen plaatsje is voor de kinderen.” Sinds dien heb ik geleerd om hier wat makkelijker mee om te gaan. En daardoor ontstaat er meer ruimte om te genieten met en van je kinderen. Ook als het intensieve zorgkinderen zijn.
Hoi Elise, Ik herken wat je schrijft. Er is een tip die kan helpen. Er is vast wel iemand die bij je koffie drinkt waarmee je de teleurstelling mee deelt over je doen en laten in het huishouden. ik heb met een vriendin afgesproken dat we naast gezelligheid ook arbeiden. Kopje koffie, samen iets aanpakken terwijl ons kroost met elkaar speelt. En dan weer genieten van je tweede bakje koffie met een voldaan gevoel dat je weer wat hebt aangepakt. En vaak mag je hier weer energie uit ontvangen om zelf ook weer dingen op te pakken. Dit kan dan ook weer andersom. Werken bij een ander gaat gek genoeg vaak beter dan bij jezelf. Vrienden zijn voor lief en leed.
Leuk herkenbaar stukje …heb al veel van m’n perfectie ingeleverd, wat ook echt wel moet met 5 kinderen , maar blijf het wel moeilijk vinden als er echt grotere klussen bv kasten uitruimen en ordenen steeds blijven liggen…wat dat betreft had ik ook zo’n mooie planning Komt ook mede door m’n energielevel…moet alles doseren en ja dan heb je ook nog eens pubers die met vrienden /vriendinnen aan komen waaien of is de jongste van 1,5 weer ziek en vraagt veel aandacht…toch vind ik dat wel belangrijker…Dus kom je onverwacht langs ….ziet het er hier net zo uit!
Moet wel zeggen dat ik dan vaak een excuus maak…sorry voor de rommel of kijk niet naar de troep ..dat moet ik dus ook gewoon niet meer doen!
Wens je veel zegen en geluk!
Annemarie
Ha Annemarie, dank voor je reactie! Ik ben ook wel geneigd om mensen die komen even te laten weten dat ik het zelf ook een rommel vind… maar inderdaad, dat is eigenlijk nergens voor nodig :-). Mooi dat je zegt dat je je perfectie voor een groot deel hebt kunnen loslaten en dat je aandacht voor je kinderen belangrijker vindt dan opruimen en poetsen ;-).
Ik vind dit ook een hele worsteling! Het is goed om hier open over te zijn naar elkaar toe.
Hoi Elise,
Wat herkenbaar en wat zegt het eigenlijk veel dat we vooral gefocust zijn op hoe netjes ons huis zou moeten zijn (ik had verschillende reacties al gelezen voor ze verdwenen)
Want weet je, je schrijft over je gastvrijheid en dat is eigenlijk veel wezelijker.
Er wordt in ons huwelijksformulier geschreven over “op onze huishouding goede acht geven” maar in de Bijbel lees is niet zoveel daarover.
Wél over gastvrijheid en herbergzaamheid.
Onwetende engelen geherbergt… Wat een eer! Ik weet dat niet iedereen even makkelijk zijn deur voor iedereen open zet, maar als God ons die gave wel heeft gegeven, laten we dat talent dan gebruiken.
En dat mijn huishoudtalent minder groot is dan bij een ander dat zie ik ook als Gods wijsheid. Want al geeft een rommelig huishouden van tijd tot tijd stress in ons gezin, zorgen voor een perfecte huishouding zou mij, i.c.m. onze keus om onze deur altijd voor iedereen open te hebben, eindeloos meer stress bezorgen!
Wat een mooie gedachte, Marjan! Je hebt helemaal gelijk. Natuurlijk is er een bepaald niveau van “netheid” nodig om gastvrij te kunnen zijn. Maar voelen mensen zich vaak niet eerder thuis als je kunt zien dat er geleefd wordt? Je hebt gelijk dat uiteindelijk gastvrijheid (vanuit je hart!) belangrijker is dan huishouden om het huishouden.
Mooi omschreven, Marjan. In de loop van de jaren heb ik dit ook steeds meer geleerd me eigen te maken. Hoewel ik nog steeds ruimte nodig heb om op mezelf te zijn zit mijn huishouden er niet meer tussen als mensen me onverwacht nodig hebben. Het geeft me zoveel meer voldoening.
Gerda
Het huishouden waar het om gaat in het huwelijksformulier kan twee dingen betekenen….
Volgens Van Dale betekent huishouden het besturen van een huis, maar ook het besturen van het gezin.
Dus als je het zo bekijkt, moeten we goed acht geven op het besturen van ons gezin.
En dat is denk ik wel het belangrijkste!
Iedereen die gereageerd had op bovenstaand bericht: hartelijk dank! Helaas is het bericht plotseling verdwenen. Ik had nog een backup maar de reacties zijn er jammer genoeg niet meer.