De nieuwste Boekentips

 

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een boekenupdate heb geplaatst. Sommige mensen hebben in deze tijd van ‘intelligente lockdown’ veel tijd om te lezen, maar voor mij geldt dat niet! Van daarvóór heb ik echter nog wel wat liggen wat ik graag met je wil delen. Bovenstaande boekenmand kreeg ik toen ik begin februari thuis kwam uit het ziekenhuis na een operatie. Vriendinnen hadden deze mand gevuld met boeken uit hun eigen boekenkast, die ik mocht lenen. En dat werd gewaardeerd, want eindelijk had ik tijd om te lezen! Hopelijk krijgen we richting de zomer weer wat meer vrije uurtjes en avonden waarin geen manden vol strijk en stapels computerwerk liggen te wachten. Daarom hierbij een lijstje met door mij gelezen boeken.

 

Susie

In Susie, van auteur Ray Rhodes, maken we kennis met de vrouw van Charles H. Spurgeon. In de schaduw van haar bekende man stond zij en ze was veel ziek. Jarenlang lag ze vooral op bed. Voor mij niet voor te stellen! Toch kreeg ook Susannah een taak in Gods Koninkrijk. Ze steunde haar man in zijn bediening. Ze richtte een boekenfonds op voor arme predikanten die geen geld hadden om boeken te kopen. En ze schreef veel bemoedigende brieven door het hele land. Hoewel het boek niet zo heel sprankelend geschreven is, vind ik het leven van Susie een bijzonder voorbeeld van de vele manieren waarop de Heere Zijn kinderen wil gebruiken in Zijn dienst. Zelfs vanuit haar slaapkamer kon deze vrouw een getrouwe dienares zijn! Van Susannah Spurgeon verschenen ook boekjes met prachtige overdenkingen bij de Bijbel: Een tafel in de wildernis en De woestijn zal bloeien. In Susie leren we vanuit brieven en dagboekfragmenten zowel Susannah als haar man Charles en hun werk kennen. Dit boek laat zien hoe een leven dichtbij de Heere, ondanks moeilijke omstandigheden kan overvloeien naar anderen er omheen. Een bijzonder getuigenis!

 

Legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar

In Legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar beschrijft de Duitse Margarete Kühnapfel haar aangrijpende levensverhaal, vooral de periode tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als predikant van de Bekennende Kirche werd haar man opgepakt en gedeporteerd. Eenmaal werd hij vrij gelaten, maar niet lang daarna werd hij opnieuw gearresteerd. Kort daarna overleden hun beide jonge zoontjes. Margarethe neemt in eerste instantie het werk van haar man in de gemeente over. Vele ontzaglijke ontberingen maakt zij mee. De strijd om haar stad, de inval van de Russen, gevangenschap en verkrachting, deportatie, dwangarbeid, armoede, honger. Als kerkelijk werker is zij degene die de talloze doden moet begraven en de rouwenden terzijde probeert te staan. De ergste momenten raakt ze slechts aan. Nergens wordt haar verslag sensationeel of al te gruwelijk. Toch kruipt het verhaal onder je huid. En misschien wel juist, omdat ze in alle ellende en ontberingen telkens weer haar hoop op de Heere stelt.

Als ze tenslotte na het einde van de oorlog worden vrij gelaten, ontdekt ze al snel dat ze nergens echt welkom is. Een echte thuiskeer is alleen mogelijk naar Hem Die mens geworden is onder ons en voor ons heeft geleden, Die Zich aan het kruishout liet nagelen, om de muur van zonde tussen ons en de Vader te slechten en om de weg voor ons vrij te maken om naar huis te keren. Es ist das Kreuz auf Golgotha Heimat für Heimatlose! (…) Dit verslag heb ik willen schrijven tot lof van Zijn heerlijkheid. En ik druk de lezer nog eenmaal op het hart om niet stil te blijven staan bij schuld en slechtheid, bij lijden en gruwelijke ervaringen, maar de glans van Zijn licht te zien stralen door al het donker heen dat ik in dit boek heb geschetst.

Margarethe Kühnapfel verloor alles, maar mocht toch roemen in Hem. Kortom: zeer het lezen waard!

 

Land van Stilte en Engelenbrood

In Land van Stilte bedenkt schrijfster Tessa Afshar een levensverhaal voor de onbekende vrouw in de zo bekende Bijbelse geschiedenis: de bloedvloeiende vrouw. Veracht, bedreigd en uitgesloten is Elianna, en niet alleen vanwege haar ziekte. Als ze zich laat overhalen om na de talloze behandelingen van heel veel artsen naar de Rabbi te gaan die zieken geneest, verandert haar leven totaal.

In Engelenbrood komen we Elianna opnieuw zijdelings tegen. De hoofdpersoon in dit boek is echter Lydia, de bekende purperverkoopster. In het boek komt ze pas na veel moeilijke ervaringen in Filippi terecht, waar ze een succesvolle zakenvrouw wordt. En dan komt ze op een zondagochtend Paulus tegen.

Tessa Afshar (een christelijke schrijfster die als moslima opgroeide in Iran) heeft een prachtige schrijfstijl en aandacht voor details. Ik geniet van de manier waarop ze straten, purperen stoffen, ambacht, bloemenvelden en culturele gebruiken beschrijft. De boeken boeiden mij van het begin tot het eind. Maar ergens wrijft het ook. De auteur veroorlooft zich heel veel vrijheid in het bedenken van de levensverhalen van personen die we in de Bijbel tegenkomen. De manier waarop ze de karakters van Paulus en Barnabas beschrijft bijvoorbeeld, is heel expliciet. Dat vindt ik wat onprettig, omdat het de manier waarop ik de Bijbelse geschiedenis ga lezen beïnvloedt. Bij de Bijbels-historische romans van Lynn Austin heb ik er veel minder moeite mee, en dat komt denk ik doordat zij de karakters van personen die we uit de Bijbel kennen, minder uitwerkt. Ze volgt meer de Bijbeltekst.

 

Een zeker man had een vijgenboom

Eén van de beste Nederlandse romans van de laatste tijd, als je het mij vraagt. Monica Nieuwenhuijse weet in Een zeker man had een vijgenboom een indringend contrast te schetsen tussen het leven van een reformatorische christen in Nederland en een vervolgde christen in Nigeria. De auteur houdt mij als lezer een confronterende spiegel voor. Wie ben ik als christen? Wat is mijn leven waard voor de Heere en voor de mensen om me heen? Het is een boek dat schuurt. Soms bijna iets té, waardoor het op het randje af iets karikaturaals krijgt, wat ongetwijfeld niet de bedoeling van de auteur is geweest. Ik las het in één adem uit. Het is zo’n boek dat je weglegt, waarna je een paar dagen nodig hebt om het te laten bezinken. Een absolute aanrader.

 

Het dwaze van God

We blijven in het thema ‘de vervolgde kerk’, met dit prachtige boek. Auteur Nik Ripken werkte als zendeling in Somalië, waar hij moedeloos werd van de uitzichtloze situatie. Oorlog en honger zorgden voor dood en verderf. Elke hulp leek tevergeefs. Er waren slechts enkele christenen in het Islamitische land, en zij werden vermoord. De auteur vroeg zich af: ‘Waar is God in Somalië?’ Na het verlies van hun zestienjarige zoon en hun terugkeer naar Amerika besloten ze te gaan onderzoeken hoe Gods werk zichtbaar wordt in de vervolgde kerk wereldwijd. Ripken reisde naar de voormalige Sovjet-Unie, naar China, naar het Midden-Oosten en naar vele andere landen waar christenen vervolgd werden of nog altijd worden vervolgd. Hij luisterde naar hun verhalen en schreef ze op. Keer op keer zijn het getuigenissen van Gods trouw in de moeilijkste omstandigheden. Keer op keer blijkt dat de Heere Zijn Kerk niet alleen laat. En tenslotte blijft de vraag over: Hoe komt het dat ons christen-zijn op zo weinig weerstand stuit? Kan het zijn dat satan ons met rust laat omdat hij geen gevaar in ons ziet? Het zijn confronterende vragen, die mij, naast de vele hoopvolle verhalen, zijn bij gebleven van dit boek.

 

Ik houd je vast

Annette Bakker vertelt in Ik houd je vast over de geboorte van hun tweede kind, 12 weken voor de uitgerekende datum. In het ziekenhuis werd hen als ouders verteld hoe belangrijk vasthouden en aanraken is voor te vroeg geboren baby’s. Maar niet alleen voor hen, maar voor alle kinderen is het letterlijk van levensbelang om vastgehouden en gekoesterd te worden.

Heb je een pittige peuter? Ben je moe van het moederen? Heb je het te druk en zie je je kind voor je gevoel vooral in het voorbijgaan?Pak dan dit makkelijk te lezen boekje erbij. Van alles wat je je kind zou willen geven in zijn leven, is aanraking één van de belangrijkste. En eigenlijk is het zo eenvoudig! Voor mij was het weer even een herinnering om de tijd te nemen om te gaan zitten met de kleuter, weer eens wél in bed te kruipen bij het schoolkind enz.

 

Gebed van een zieke

Blaise Pascal was een geniaal denker en groot wiskundige. Maar hij was ook een ootmoedig christen die de grenzen van de rede benadrukte. Hij had een zwakke gezondheid die die hem soms het werken onmogelijk maakte. In Gebed van een zieke staan gebeden die hij bad en opschreef. We kijken Pascal daardoor in het hart. Tijdens mijn ziekte en het herstel na mijn operatie begin dit jaar, maar juist ook in deze tijd waarin veel mensen ziek zijn of bang zijn voor ziekte, vond ik in dit boekje veel bemoedigingen en veel onderwijs. Bijvoorbeeld door dit stukje:

Neem dan de droefheid van me weg, Heere, die de eigenliefde me zou kunnen geven over mijn eigen smart, en over e dingen van de wereld die niet lopen zoals mijn hart het begeert, vanuit de wensen van mijn hart die niet gericht zijn op Uw eer; maar schep in mij een droefheid die gelijkvormig is aan de Uwe. (…) Dat ik voortaan slechts gezondheid en leven wens om ze te gebruiken en te beëindigen voor U, met U en in U. Ik vraag niet om gezondheid, om ziekte, om leven, om dood; maar dat U beschikt over mijn gezondheid en over mijn ziekte, over mijn leven en over mijn dood, tot Uw eer, tot mijn heil en tot nut van de Kerk en Uw heiligen, waarvan ik deel uitmaak. 

 

De koninklijke weg

De koninklijke weg deed mij denken aan Bunyan’s christenreis. Het beschrijft de tocht van Gullovin met zijn vader en zoon naar het paleis in de koningsstad. Onderweg wordt er van alle kanten aan de reisgenoten getrokken. In namen en gebeurtenissen liggen veel herkenbare situaties uit het geestelijk leven, en steeds zijn er geestelijke lessen. Het boek leest als een spannend verhaal. Ik wil het graag nog eens lezen, omdat ik denk dat er bij een tweede of derde keer weer nieuwe dingen zullen oplichten. Ontroerend zijn de woorden van de Koningszoon op de laatste bladzijde, als ze aan zijn hand de stad van verwondering binnen gaan: ‘Gullovin, mijn vader gaat je een nieuwe naam geven. Gullovin kan echt niet meer. Geloven heeft immers plaatsgemaakt voor aanschouwen?’ Een boek dat verlangen opwekt om Gods weg te gaan.

 

De eerste krokus en Mosterzaad

Wat een prachtig boek is De eerste krokus! Als op een rijke plantage baby Elisabeth wordt geboren, wordt slavin Mattie weggehaald bij haar eigen baby om het meisje te voeden en te verzorgen. Mattie is ondanks het verdriet om haar kind als een moeder voor Lisbeth. Het grote onrecht van slavernij, waarbij mensen heersen over mensen, komt in dit boek heel dichtbij. Toch is het geen gruwelijk en hopeloos boek. Het is een boek waarin hoop, moed en de strijd tegen onrecht jaloersmakend zijn. Voor slavin Mattie is het gebed haar levenslijn en ook dat maakt dit boek echt het lezen waard.

 

Mosterdzaad is het vervolg op ‘de eerste krokus’. Elisabeth is zelf moeder geworden, maar haar leven blijft dat van Mattie kruisen. De Hoewel ze beiden de plantage zijn ontvlucht, keren ze in dit boek terug. De slavernij is afgeschaft, maar voor voormalige slaven is het allerminst veilig in de omgeving waarin ze met hun gezinnen terecht komen. In dit boek zitten meer toevalligheden dan in het eerste deel, maar toch is het wat mij betreft nergens storend. Wat mij bijblijft uit dit boek is hoe belangrijk het is om je geschiedenis (als volk, als familie) niet te vergeten, en daar in dankbaarheid naar te handelen.

 

Ik heb nog wel een aantal boeken gelezen, maar die waren óf minder aan te raden, óf ik heb ze nog niet uit, óf ik ben ze alweer vergeten. Daarnaast las ik een aantal boeken die ik hier al eerder langs liet komen, opnieuw.

Welke boekentips heb jij? En ben jij ook iemand die boeken meerdere keren kan lezen?

Dit blogartikel werd geschreven door Elise. Je leest hier meer over haar.