Ik zie ons nog staan, al is de laatste keer vijf jaar geleden deze week. Drie verschillende kerkgebouwen. Vier keer bij het doopvont. Wat een voorrecht om onze kinderen al zo jong voor Gods aangezicht te brengen. Waar Zijn Naam werd verbonden aan hun namen. Wat een indrukwekkend moment. Midden in die chaotische eerste maanden van gebroken nachten, tobberig met borstvoeding, zelf nog herstellend van de bevalling sta je daar samen, met je kindje, voor in de kerk. En toch gaat het zo heel erg niet over jezelf en over je kindje, maar over die God, Die zo dichtbij wil komen. Die spreken wil. Die Zijn Naam laat noemen. Samen met je kind en de gemeente voor Gods aangezicht te staan. Ons kind is niet van ons, maar in de eerste plaats behoort het Hem toe.
Soms, als je kinderen groter worden, kan je je daar wel eens zorgen om maken. Wat leeft er in zijn hart? Als je ziet hoezeer je kind opgaat in alles van deze wereld. Hoe oppervlakkig het leven van je kind lijkt. Hoe moeilijk het kan zijn om een gesprek van hart tot hart met hem te hebben. Wat betekent het nu eigenlijk echt dat ze gedoopt is? Twijfel kan je gedachten binnen sluipen. Is het wel waar dat de doop een voorrecht is?
In plaats van de vaders
Onze dominee preekte bij de laatste doopdienst over Psalm 45. De bruiloftspsalm, gedicht bij het huwelijk van Salomo met een Egyptische prinses, maar tegelijk zo machtig mooi zingend over Christus, de Bruidegom van Zijn kerk.
Aan het einde van de psalm zingt David over de kinderen die geboren zullen worden.
In de plaats van de vaderen zullen de zonen (of: kinderen) zijn. Het raakte mij. Afgelopen februari werd mijn vader Thuis gehaald. Met de kleinkinderen sprak hij erover dat de Heere hem verwachting voor hen gegeven had. Dat het zijn wens en gebed was dat ze allemaal de Heere zouden dienen. Een voorrecht om ouders en grootouders te hebben die je op die manier voorgaan. Mijn vader mag bij de Heere zijn en van ons als kinderen wordt gevraagd om het Woord en de beloften van God, in de doop gegeven, door te geven aan onze kinderen.
De psalm vervolgt met woorden die hoop geven, voor iedereen:
Ik zal Uw Naam doen gedenken van elk geslacht tot geslacht.
De Psalmdichter zegt dat, maar uit veel andere plaatsen in de Bijbel weten we dat God dit ook Zelf zegt. Of je nu gelovige ouders en grootouders hebt gehad of niet, de Heere gaat door met Zijn werk van elk geslacht tot geslacht. Zo lang de zon en de maan er zijn. Niet altijd zichtbaar voor ons. Maar hoe ver onze kinderen ook afdwalen, zo lang ze leven zijn ze voor de Heere niet onbereikbaar.
Zijn Naam
Elke ochtend dat je de gordijnen open schuift of je was buiten hangt en de zon ziet, kun je daar aan denken.
Elke nacht dat je met een onrustige baby op bent, of wacht op je late tiener en je ziet de maan tussen de wolken door, mag je je biddend daar aan vasthouden.
De Heere gaat door met Zijn werk. Hij heeft Zijn Naam aan de namen van onze kinderen willen verbinden. We mogen onze kinderen elke dag (letterlijk of figuurlijk) in onze armen houden en elke avond weer aan Hem teruggeven. Het hart van ons kind is Zijn werk.
Het is ook een opdracht voor ons: Ik zal Uw Naam doen gedenken. Als we dat serieus nemen, gaat er een streep door onze eigen naam, als ouder. Onze opvoeding is dan niet in de eerste plaats gericht op wat wij prettig of netjes of goed vinden, maar op de eer en de Naam van God.
Dat weten we natuurlijk allang, maar als ik naar mezelf kijk ben ik zo vergeetachtig. Dan kun je weer zo druk bezig zijn met je dagelijks leven. Elke dag weer moeten we beseffen voor Wie we onze kinderen opvoeden. Niet voor ons, voor onze eigen naam. Maar alleen voor Hem.
Spreek met je kind over de Namen die bij de doop aan zijn naam verbonden werden.
Denk er met hen over na dat ze gedoopt zijn en wat dat betekent.
Leer je kind de namen van God en hun betekenis, zoals ze in grote verscheidenheid in de Bijbel te vinden zijn.
Spreek vaak over Hem, in allerlei situaties van het dagelijks leven en in opvoedingssituaties. Hier en hier lees je eerdere blogartikelen daar over.
En vooral: denk zelf veel na over God. Laat je gedachten tijdens het vouwen van de was of het poetsen van de badkamer nog eens teruggaan naar de preek van zondag, het Bijbelgedeelte van die ochtend of de overdenking die je raakte. We kunnen in gedachten druk zijn met alles, maar vergeten Hem zo gauw. Lees het Woord dagelijks.
Dit artikel werd geschreven door Elise. Ze stelt zich hier aan je voor.
Foto: Mirjam van der Wart
Mooi, dankjewel voor deze bijdrage!
Inderdaad zo belangrijk om elke dag opnieuw te bedenken voor Wie we leven en voor Wie we onze kinderen opvoeden.
Heel belangrijk om steeds bij stil te staan en toe te passen in de opvoeding.