Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Minimaliseren: ik houd er (niet) van

Opruimen & Organiseren

11 jan

Kasten met halflege planken…
Een smetteloos aanrecht…
Een opbergsysteem met 10 prachtig gelabelde identieke boxen…
Een lege woonkamervloer…

Het zijn foto’s waar ik jaloers op ben. Waar ik onrustig van wordt en waardoor ik meteen wil opspringen en met een vuilniszak door het huis wil gaan rennen.

Want nu de realiteit…

Wie op dit moment ons huis binnenstapt, struikelt over schoenen in de gang. Vraagt zich af waarom er een tasje met een ovenschaal bij de voordeur staat. (Nou, die had 3 maanden geleden al terug gegeven moeten worden aan iemand die voor me gekookt had). En als je vervolgens in de woonkamer aankomt, zie je in elke hoek speelgoed. Op dit moment is er héél véél duplo en Little People. En nee, dat gaat bijna nooit terug de kast in. Omdat er eigenlijk elke dag wel mee gespeeld wordt. Ik zal je de details over de rest van het huis besparen. In dit gezin zijn er véél spullen.

Bijzondere gave of ballast?

Dat is natuurlijk in de eerste plaats om heel erg dankbaar voor te zijn. We komen echt niets tekort. En met elke verjaardag of andere feestelijke gelegenheid kunnen we elkaar er weer iets bij geven. Ik besef dat dat ten opzichte van de armoede van heel veel andere mensen op deze aarde een enorm voorrecht is. Dat duizenden mensen jaloers zouden zijn op al onze bezittingen, als ze hier eens zouden rondkijken.

Toch voelt het soms ook als ballast. Al die spullen. Het is bijna niet bij te houden. Als er even wordt gespeeld is het gelijk zó’n bende. En wil ik de zolder opruimen, kom ik tot de conclusie dat alle kasten eigenlijk vol zijn. Er kan gewoon niets meer bij.

Ik las een inspirerend boek…

Het gaat over minimaliseren: ‘Op orde’ van Gera van den Berg. Ik voel me meteen enorm geïnspireerd. Al lezend bespringt dat onrustige gevoel me, dat aan de slag wil, ruimte wil maken in mijn huis en in mijn hoofd. Want ja, opruimen heeft ook op mijn psyche een positief effect. Het is in ons huis heel vaak rommelig. Ik ben niet het type dat eerst alles netjes moet hebben voor ze ‘s avonds iets anders kan gaan doen. Maar een opgeruimd huis geeft me zeker óók een opgeruimd hoofd.

Het huis voelt soms als een overbevolkte weg (file), of een vernauwd bloedvat (atherosclerose). Ruimte maken zou lucht geven.

Minimaliseren is de oplossing.

Althans, volgens de auteur van het boek dat ik las. Niet een nieuwe kast of een mooi opbergsysteem geeft ruimte. Want je huis blijft even groot. Dus moet je streven naar minder spullen. En ik geloof haar helemaal. Want als je minder spullen hébt, dan heb je minder op te ruimen. En als je minder voorwerpen in huis hebt liggen, wordt het minder snel een rommel. Héérlijk lijkt me dat!

Ik heb dat ook gemerkt in die spaarzame periodes in mijn volwassen leven dat ons huis wat beter georganiseerd was. Ik denk dat dat alleen tijdens zwangerschappen gebeurde. Als ik wist dat er binnen afzienbare tijd een kraamverzorgende in huis zou rond lopen en kasten zou opendoen. De gedachte aan een stortvloed van plastic bakjes over het hoofd van een nietsvermoedende zorgverlener bij het openen van een keukenkastje, was voldoende om mij aan het werk te krijgen. En misschien ontstond zo’n periode één keer tussendoor. Toen ik het boek ‘Opgeruimd’ van Marie Kondo gelezen had. Want wat kreeg ik daarvan zin in opruimen zeg!

Dozen vol spullen verlieten het huis.

Ik pakte het professioneel à la Konmari aan. Ik zette de shirts en sokken voortaan verticaal opgevouwen in mandjes in de kast. Legde alle spullen die ik van een bepaalde categorie in huis had op een hoop in de woonkamer en vroeg me bij elk exemplaar af: ‘beleef ik er vreugde aan’? Natuurlijk verklaarde manlief me voor gek, maar ook hij moest er aan geloven toe de categorie ‘electronica’ aan de beurt was. En wat ruimde dat lekker op! Ik merkte dat er meer ruimte en overzicht ontstond en was echt enthousiast.

Maar zoals het meestal met alle goede ideeën gaat, raakte het ‘Konmari’en’ vanzelf in het slop. En ook van de laatste opruimronde afgelopen zomen tijdens mijn zwangerschap is niet veel meer te merken hier in huis. Het lijkt volkomen dichtgeslibd.

Nu kijk ik vertwijfeld rond.

Als ik al voldoende tijd, moed en energie zou kunnen verzamelen, waar zou ik dan moeten beginnen? ‘Begin klein’, zegt Gera van den Berg. ‘Bijvoorbeeld bij de rommella in de keuken’. Ik moet er niet aan denken. Al die prulletjes met onduidelijke herkomst die geen van allen zomaar weggegooid kunnen worden. Het lijkt me een onoverkomelijk project met een onduidelijk resultaat. Eerst maar eens een doel. Een stip op de horizon helpt mij altijd enorm om in beweging te komen en te blijven.

Het afgelopen jaar was ik diep onder de indruk van Teunie Luijk, van Eenvoudig Leven. Zij werkte in een jaar tijd (samen met haar grote dochter, dat dan weer wel) 100 zakken en dozen het huis uit! Bij het vaststellen van mijn doelen voor dit jaar, besloot ik dat 25 zakken of dozen voor mij toch haalbaar moest zijn. Zo’n twee per maand, dat klinkt acceptabel.

De eerste vijf: dat ging nog wel

‘Ik zag je ogenschijnlijk zeer tevreden iets in de kledingcontainer droppen’, appte mijn vriendin me gisteren. Ik had niet gemerkt dat ik gespot was, maar ik voelde me inderdaad best heel voldaan, dat ik de eerste 5 (vijf!) dozen en zakken kon wegbrengen naar kledingcontainer, kringloopwinkel, en restafval. Want ik begon niet met de keukenla, maar met die uitpuilende kast op zolder. Van de weeromstuit was de rést van het huis natuurlijk een bende, maar hé, die ene kast heeft nu zomaar vrije ruimte op de planken.

Het voordeel van die kast was, dat het voornamelijk mijn eigen spullen waren die daar lagen. Restanten van vele hobby’s van weleer, kleding en schoenen die ik allang had weggelegd maar nooit had weggebracht, dat soort dingen. Het grote probleem in de rest van ons huis, is dat het grootste deel van de spullen niet van mij persoonlijk zijn. In welke kamer in huis ik ook kom, overal ligt namelijk speelgoed. En waar Gera goede ideeën heeft over speelgoed (betrek je kinderen bij het opruimen en laat ze kiezen wat ze willen houden), werkt dat bij onze kinderen nu helemáál niet.

Want hé, zien ze daar nu een voddig varkensknuffeltje wat ze ooit eens gratis bij een fles wasmiddel hebben gekregen en waar na dag 2 nooit meer naar werd omgezien? Dan wordt het bij het herontdekken ineens vurig gekoesterd. En zo gaat dat bij álles. Playmobil, strijkkralen, knutselwerkjes van drie jaar oud, één van de vijfenvijftig knuffels, zelfgeregen armbandjes, losse kralen van gesneuvelde zelfgeregen armbandjes, een opwindbaar ei afkomstig uit een Happy Meal, trommeltjes en bakjes vol met onduidelijke rommeldingetjes, puzzels, loomelastiekjes, poppenspullen, poppenspullen, poppenspullen… Werkelijk álles is belangrijk en mag niet weg.

Dus is hier een moeder met een goede tip over het ‘minimaliseren’ (of ‘minderen’, daar zou ik ook al heel blij mee zijn) van speelgoed? Dan houd ik me van harte aanbevolen!

Foto: Mirjam van der Wart

Er zijn nog plaatsen vrij voor de conferentie voor moeders op D.V. 22 en 23 februari. Iets voor jou? Je leest er hier meer over.

Meer lezen:

  • Moestuinieren – Maartuinieren!Moestuinieren – Maartuinieren!
  • Acht Tips om te Zorgen voor je Huwelijk VandaagAcht Tips om te Zorgen voor je Huwelijk Vandaag
  • Hij komt, Hij komt!Hij komt, Hij komt!
  • Richt gedenkstenen op – vertel je kinderen van Gods trouwRicht gedenkstenen op – vertel je kinderen van Gods trouw
  • Mama dumpt de smartphone!Mama dumpt de smartphone!

25 Reacties

« We sjouwen wat mee…
Mama met nachtdienst »

Reacties

  1. jacomina zegt

    10 oktober 2019 om 20:25

    het beste werkt hier tegenwoordig de drie opruimrondjes per dag die je elders zelf introduceerde om rommel te beheersen; in het verlengde daarvan ben ik idd in het klein aan het denken; ruimte voor ruimte aanpakken, beter iets goed dan overal voor 10% iets doen… en dat vooral niet te vaak; na elke vakantie een wat grotere opruimslag maken zorgt dat je niet te vaak moet opruimen van jezelf, en heerlijk van je kinderen kunt genieten in de vakantie, evenals van kindjes die jouw kinderen meebrengen. wat mij ook helpt is de gedachte die mijn oma me doorgaf: het huis dient mij, ik niet het huis. Je mag er dus wonen, leven en je prettig voelen. dat zal voor iedereen anders zijn…

    Beantwoorden
  2. Carolien zegt

    29 januari 2019 om 14:14

    Wat schrijf je heerlijk en herkenbaar! Hoer in huis zijn 4 tieners en een baby. Dus nu niet zoveel speelgoed. Maar wel veel andere spullen. Het is bij mij ook hollen of stilstaan met opruimen.

    Beantwoorden
    • Carolien zegt

      29 januari 2019 om 14:14

      *hier* moet het zijn natuurlijk…

      Beantwoorden
  3. Truida zegt

    20 januari 2019 om 07:06

    Ik maak vd schoolwerkjes, als ze van het prikbord afgaan, een foto en die komt in hun jaaralbum. Scheelt heel veel “archief” in dozen.

    Beantwoorden
  4. Marion zegt

    19 januari 2019 om 20:37

    De kinderen maken zelf een ” grove” selectie. Wat wil ik houden en waar maken we anderen blij mee?
    We ruilen ook geregeld in de buurt met speelgoed; als je weet dat er een ziek kindje in de buurt is; is het zo leuk als er andere spelletjes of voorleesboeken zijn.
    De afgelopen weken zijn er heel wat tassen en dozen naar de kringloop gegaan.
    Iedereen in huis heeft de smaak te pakken ..

    Beantwoorden
  5. Anne zegt

    18 januari 2019 om 21:59

    O wat herkenbaar, haha. Tenminste, dat was het. Ook ik las Marie Kondo met als gevolg dat er 50 dozen en zakken de deur uitgingen. Heel fijn, alleen gooi je in je opruimwoede altijd meer weg dan je achteraf had gewenst. Dus KonMariproof is het huis niet gebleven, alleen de was! Die vouw ik nu al een paar jaar vertikaal op en dat vind ik nog steeds heel handig.

    Verder is al het speelgoed (wat overgebleven was 😉 ) naar boven verbannen, naar hun eigen slaapkamer en mogen ze er best beneden mee spelen maar daarna gaat het weer rechtsomkeert. Terug naar boven bedoel ik dan.
    Nog een tip misschien: ik ruim beslist niet meer op met de kinderen in mijn nabij
    heid want dan kan er inderdaad niets weg. Nee, ze weten, eens per week, op een vaste dag komt ma naar boven met grof geschut (stofzuiger, vuilniszak, emmer ed) en als er dan van alles rondslingert terwijl het opgeruimd had moeten zijn (dat is nu eenmaal voor die dag de afspraak, gaat het zonder mankeren in de zak als zij op school zijn. En in de kliko. Dat werkt.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:10

      Poe, dat is best streng! Maar ik kan me voorstellen dat het werkt als de kinderen eenmaal weten dat ze hun spullen echt kwijt zijn als ze niet opruimen. Wie weet probeer ik dat ook nog eens 🙂

      Beantwoorden
      • Miriam zegt

        19 januari 2019 om 21:07

        Je kunt het ook even achterhouden voor het geval ze er opeens naar vragen! 😉

        Beantwoorden
      • Herma zegt

        22 januari 2019 om 13:20

        Dat heb ik ook gedaan. Vuilniszak i de de kamer achter de deur. Alles wat ik van manlief en dochter vond ‘s avonds ging in de zak. Wat vrijdags niet uit de zak verdwenen was ging weg. Ging super, nu ruimen ze het meestal vanzelf op.

        Beantwoorden
  6. Lisbeth zegt

    16 januari 2019 om 09:08

    Herkenbaar. Wij wonen klein, dus daardoor extra kritisch wat binnenkomt. Waardoor ik niet mee doe aan gratis knuffels sparen acties etc. Hier werkt ook het principe mbt dozen speelgoed die afgewisseld worden tussen woonkamer en zolder. Kinderen nemen enorm veel spullen en speelgoed mee een huis in, ook kleine prullen die dan op de slaapkamer belanden. Ze laten delen met kinderen die weinig hebben (schoendoosactie etc) wil hier ook nog weleens helpen.
    Wat mij het meest helpt is met een ander het huis door, man of een vriendin. De ander houdt mij gemotiveerd en zorgt er voor dat ik snel knopen doorhak ipv twijfel: wel/niet weggooien.
    Ooit wil ik samen met een vriendin afspreken dat we eens per 2 weken haar huis en eens per 2 weken mijn huis samen schoonmaken. Daar lenen onze gezinssamenstellingen zich nu nog niet voor. Samen schoonmaken/opruimen is veel gezelliger en gaat veel sneller

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:11

      Heel herkenbaar! Inderdaad werkt het goed om samen te werken aan opruimen. Als een vriendin mij helpt met opruimen kijk ik ook met andere ogen: wat doen die spullen daar nu eigenlijk bovenop de kast? Terwijl ik er zelf al aan gewend was dat ze er lagen 🙂

      Beantwoorden
  7. Yvonne zegt

    15 januari 2019 om 18:17

    Oh ja, tips voor het opruimen van speelgoed:
    Ik ben dol op sorteren. En dan lekker overzichtelijk in bakken. Liefst met een afbeelding zodat de kinderen weten wat erin zit. Ik doe dat overal en met alles. Beneden en op hun kamers. Verder staat er op zolder een kast met 20 bakken. Af en toe een bak wisselen werkt goed.
    Ik merk dat de kids beter opruimen als ze overzicht hebben en als ze niet teveel hebben.
    Wat ook goed werkt is ze betrekken bij het opruimen. Vooral uitleggen en laten zien. Want jouw systeem is niet gelijk ook die van hen.
    Toen ik dat eenmaal door had scheelde het een hoop frustraties.
    En hier wordt zeker regelmatig iets weg gedaan als de oudsten op school zijn en het dus niet zien. En verder doen we ook samen dingen weg. Voor de ‘arme kinderen’. Maar ook tekeningen doen we samen weg. Eerst even bewaren en ophangen. Dan beslissen welke weg kunnen. Ze hebben allemaal een lijntje hangen in hun kamers waar ze zelf ook werkjes aan kunnen hangen. Heb ik niet alles beneden en het staat gezellig. En ook: vol is vol dus doen ze automatisch wat weg als er weer nieuwe werkjes bij komen.
    Verder maak ik een plakboek per schooljaar waarin de mooiste (school en thuis) werkjes worden geplakt. Leuk om in te bladeren.
    Maar ook met al die opbergsystemen is het hier regelmatig een rommeltje. Soms is er geen tijd, geen zin of geen energie.
    Succes!

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:13

      Hoi Yvonne,
      Dank voor je reactie! Ik ben ook wel dol op sorteren, maar voor de (jongere) kinderen is dat niet altijd makkelijk, met als gevolg dat ik het zelf steeds moet opruimen. Dus het is wel een beetje afhankelijk van de leeftijd van het kind of dat werkt. Bedankt voor al je ideeën!

      Beantwoorden
  8. Sjaan zegt

    15 januari 2019 om 11:37

    Mega herkenbaar. Elise ik heb veel aan je eerder gepubliceerde huishoudschema. Zorgt voor dagelijkse opruimrondjes die het enigszins netjes houden.

    Wegdoen zonder kinderen, speelgoed categoriseren en wisselen van speelgoed sluit ik me bij aan. Met als toevoeging: maak gebruik van de speelotheek indien voor handen! Ideaal, in ons geval scheelt dat ook spelletjes, puzzels, loopkatten en noem maar op. Want uitgespeeld? Hup omruilen. Ik koop zelf vrijwel geen speelgoed.
    En daarbij heb ik de ‘regel’ dat ik het liefst kwaliteit koop (dus geen Action maar Playmobil).

    Ten slotte, in het boek ‘Elke dag nieuw’ gaat het over spijt. Dat wil ik dus later niet hebben over deze fase! Als het huis straks stil is, kids uit huis, alles keurig… Leve het leven, ja mét een bende af en toe 🙂

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:15

      Hoi!
      De Speelotheek is helaas niets voor mij, omdat ik dan werkelijk altijd te laat was met terugbrengen (oeps!)
      Wat betreft kwaliteit: helemaal mee eens! Een enkele keer kopen de kinderen zelf wel eens iets goedkoops, maar je merkt altijd dat er maar even mee gespeeld wordt.
      En wat spijt betreft… inderdaad. Dit zijn zeker geen hoofdzaken.
      Dat huishoudschema ga ik weer eens tevoorschijn halen, want dat is al een tijdje uit beeld. Dank voor de herinnering!
      Groetjes!

      Beantwoorden
  9. Cobi zegt

    14 januari 2019 om 21:36

    Hoe herkenbaar. Toen ik nog alleen woonde kon ik het allemaal nog wel bijhouden maar nu lijkt opruimen een elke dag terugkerend iets. Met een zoon van 5 die erg van verzamelen houdt en vervolgens mijn aanrecht en dressoir gebruikt om z’n verzameling uit te stallen ziet mijn aanrecht er zo uit: een bakje beukennootjes (dagenlang tijdens het buitenspelen op school druk mee geweest) takjes, vorige maand lagen er tien omhulsels van chocolade kikkers, enz. enz. Nu staat er een doosje op het dressoir (buiten de grijpgrage vingers van z’n zusje) en daar moeten de spulletjes in passen. Dat is het streven tenminste… En soms bepaal ik gewoon dat papieren restanten van traktaties niet, nee echt niet, weer uit de prullenbak mogen worden opgediept.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:16

      Haha, wat herkenbaar, al die collecties van ‘rommeltjes’. Soms ook maar even laten bestaan he, dan begrijpen ze vaak na een tijdje wel dat dat niet eindeloos zo door kan gaan.

      Beantwoorden
  10. Yvonne zegt

    14 januari 2019 om 18:55

    Heerlijk herkenbaar! Wat een geploeter om het enigzins op orde te houden. Ben je beneden klaar en ga je boven aan de slag, kan je vervolgens beneden weer van voor af aan beginnen. Zucht… En idd, ben je trots op je werk van het uitmesten van een kast, is de rest van het werk blijven liggen en is het overal nog een grotere chaos dan anders. Toch probeer ik mij er bij neer te leggen. De tijd en energie ontbreekt me met een gezin. Het is schoon en er wordt geleefd. Prima zo!

    Beantwoorden
  11. Marijke zegt

    12 januari 2019 om 20:39

    Je moet jezelf wel bedenken dat alle spullen niet in één keer je huis zijn binnengekomen.
    Je hoeft dan ook niet in één keer alles weg te doen.

    Ik ben begonnen met algemene dingen zoals bloemvazen (eigenlijk pak ik altijd dezelfde vaas uit de kast…), bloempotten idem dito en dan al die glazen en bekers…. In feite gebruik je meestal dezelfde bekers en is de rest kastvulling. Met zulke eenvoudige dingen weg te doen, heb je al een leuk resultaat.

    Schoonmaakmiddelen zijn ook zoiets: i.p.v. een uitpuilend aanrechtkastje met allerlei soorten schoonmaakmiddelen staan er nu alleen afwasmiddel, vloeibare groene zeep en een vloeibaar schuurmiddel. In de voorraadkast staat nog schoonmaakazijn en ammonia. Hiermee kom je echt een heel eind.

    Ik heb de boodschappenvoorraad eerst bijna helemaal opgemaakt en daarna alleen datgene gekocht wat ik ook écht gebruik. Geen uitgebreide voorraden meer, maar aanvullen wat (bijna) op is.

    Er circuleert op internet een site ‘Een kastje per dag’. Iedere dag een kast, lade of plank opruimen: niet teveel tegelijk, maar kijk eens na een maand…dan heb je heel wat opgeruimd. Niet te gestrest mee omgaan, maar steeds een stukje…dan komt het best goed.

    En ach, met kleine kinderen heb je nu eenmaal meer rommel. Ik heb wel eens speelgoed gedoseerd: een aantal dingen opgeborgen en na een poosje omgewisseld. Dan werd er weer als nieuw mee gespeeld en in tussentijd was er ook minder rommel…

    Succes, Elise!

    Beantwoorden
  12. Gerda zegt

    12 januari 2019 om 14:05

    Haha, zo heel erg herkenbaar! Toch heeft Gera met haar ‘op orde’ me wel geleerd kritischer te zijn. Heel veel prul-speelgoed waar niets mee gedaan wordt of alleen maar rondslingert en niet echt gebruikt wordt doe ik nu toch makkelijker weg. En inderdaad, zoals hierboven ook al is genoemd, ZONDER kinderen erbij. Soms vraag ik het ze wel. Wil je dit bewaren? Dan weten ze ook de vraag die er achteraan komt; Waar ga je dit dan laten? En dan blijkt dat ze er toch niet altijd zo heel veel waarde aan hechten. Want als ze zelf een plekje moeten bedenken is dat wat teveel moeite en mag het weg. Ook gratis prulletjes weiger ik als het even kan imiddels. Scheelt ook. Maar glad is het hier zeker niet. Ik herken je gevoel wat dat geeft als je ziet dat het bij een ander zo keurig is. Ik krijg dat ook niet voor elkaar. Nou ja, iedereen is anders denk ik nu maar. Wel fijn om te lezen dat dat bij anderen soms ook zo gaat. Bv zo’n tasje bij de deur :-). Ik heb dan wel een man die op een gegeven moment zegt: wat moet dat tasje hier de hele tijd??

    Beantwoorden
  13. Dorine zegt

    12 januari 2019 om 11:49

    Wat verschrikkelijk herkenbaar dit;-)
    Ik heb ook van die buien zoals je beschrijft.
    Daar gaat het denk ik mis. Dat minimaliseren moet denk ik geen bui zijn. Je zou het misschien best kunnen leren om altijd dit toe te passen, maar als ik eerlijk ben passen de spulletjes bij mij.
    In onze gang staan ook kinderschoentjes, laarsjes, snowboats….en de postbode zegt zo vaak: wat schattig! Ja iedereen mag zien dat wij hier leven en de kids spelen. Wil niet zeggen dat het een zooitje moet worden. Dat probeer ik de kids te leren. Ze mogen spelen maar daarna ruimen we samen op. En is iets ove4bodig geworden dan spits ik mijn oren of kijk of ik er iemand uit de buurt of een stichting blij mee kan maken. En soms als ik zo’n bui heb om even iets flink onder handen te nemen geniet ik ervan, maar alles superstrak??? Dat gaat mij niet lukken…en dat vind ik niet erg (meer)..

    Beantwoorden
  14. Ik zegt

    12 januari 2019 om 07:23

    Speelgoed opruimen doe ik ook zonder kinderen, dan kan gelijk die ene tekening weg waar ze toch nooit naar kijken, maar als ze hem zien niet weggegooid mag worden!
    In elke ruimte een bak met ander speelgoed en af en toe wat speelgoed op zolder zetten. Om het later weer om te ruilen met een andere bak zodat ze beneden weer ‘nieuw’ speelgoed hebben.
    Verder houd ik me de laatste tijd ook voor als ik denk: ‘wat een zooi allemaal!’ Dat ze over 15 jaar echt niet meer met de poppen en duplo en autootjes spelen. Het is maar een fase die in wezen zo voorbij is, dus laat ik er maar een ‘geniet-moment’ van maken.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:08

      Omruilen van speelgoed heb ik eerder een hele tijd gedaan, maar is de laatste tijd een beetje vergeten. Daar ga ik zeker weer mee beginnen, want dan is het weer ‘nieuw’. En het is waar: we kunnen nu maar beter van het speelgoed genieten voordat ze voornamelijk met een scherm voor hun neus zitten 😉

      Beantwoorden
  15. Anoniem zegt

    11 januari 2019 om 22:41

    Speelgoed opruimen doe ik dus juist niet met kinderen. Wat niet weet, wat niet deert. Merendeel weten ze al niet meer dat ze het hebben dus weg. Verder een ‘bakken kast’ met playmobil, duplo, knutselspullen, lego en een hele grote mand met groter (niet passend in een bak) speelgoed.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      19 januari 2019 om 17:08

      Ha! Dank voor je reactie.
      Als ik dingen wegdoe als de kinderen er niet bij zijn, kan ik erop rekenen dat ze er ‘s avonds naar vragen. En dan heb ik de poppen aan het dansen 😉

      Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen doen!

Er even ‘uit’ tijdens de lockdown en avondklok?

Even opladen van de intensieve dagen met je gezin, om morgen weer (beter) te kunnen uitdelen?

Wij zochten een manier om jou als moeder te bemoedigen en inspireren, ook al kunnen fysieke ontmoetingen voorlopig niet georganiseerd worden.

Daarom is er elke dinsdagavond in februari de Elke Dag Nieuw Koffietafel!

Elke week heb ik online een gast ‘aan tafel’ tijdens een live webinar om door te praten over een thema dat ons raakt. En jij kunt ook 'aanschuiven'!

Swipe om te zien welke gasten we ontvangen!

Wil je meer weten of je kaartjes bestellen? Dat kan via de link in de bio. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuwkoffietafel
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316