De keukentafel is nog vol rommel: borden met hier en daar een restje, een leeg geknepen pak gele vla en de pan met een laagje jus waar de gehaktballetjes uitgegeten zijn. Moe hangt mijn peuter tegen mij aan en dan horen we ineens iets prachtigs! Het laat de zon schijnen over onze rommelige tafel en ik vergeet even de opruimklus die nog in het verschiet ligt.
Vrolijk lofgedicht
“Juich aaaaarte… alom de Heerrrr!” onze jongste zingt met een klein stemmetje mee met onze stemmen. We besluiten onze avondmaaltijd bijna elke dag met zingen. Zo ook vandaag. Onze kleuter mag kiezen wat hij graag wil zingen. Psalm 100 kent hij en dus zingen we met elkaar “Zingt Hem een vrolijk lofgedicht.” Ik ga in gedachten terug naar de eerste keren dat we aan tafel zongen. We wilden graag zingen aan tafel en dan moet je ergens beginnen. Dus spraken we af toen onze oudste was geboren dat we zouden zingen als hij beneden was bij het afsluiten van de maaltijd. Een klein hoopje mens lag in de box te sabbelen op zijn knuistje. En wij zingen. Het was best een beetje ongemakkelijk.
Inmiddels is dat kleine jongetje een flinke kleuter en zingen we ook zijn gekozen Psalmen en liederen. Dat kleine meisje op mijn schoot heeft het al zo vaak gehoord. En dan ineens is daar de dag dat ze mee zingt. Ondanks de rommel en twee kinderen die moe zijn zingen we blij “Want goedertieren is de HEER’; Zijn goedheid eindigt nimmermeer”
Waar begin je?
Maar als je niet gewend bent om te zingen? Wat doe je met grote kinderen die ook aan je keukentafel zitten en niet zitten te wachten op een maaltijdafsluiting die er zo uit ziet? Duren de maaltijden al gauw te lang voor wiebelkinderen en kunnen deze vijf minuten er niet meer bij? Of twijfelen jullie aan de zangkwaliteit van je gezin?
Nou, dat laatste is niet erg. Wij maken met onze ongeschoolde stemmen best weleens een misser. En kinderen varen wel bij structuur en regelmaat, wiebelkinderen ook. Elke maaltijd hetzelfde afsluiten is een structuur die na twee weken wel ‘normaal’ is. Dat is te overzien toch? Gewend om te zingen waren wij ook niet. Maar een maaltijd waar we als gast waren en waar gezongen werd was een maaltijd die we niet vergeten zijn.
Dan die grote kinderen. Mocht je ergens willen beginnen, lees dan met elkaar Psalm 136. “Loof de HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig.” Dan weten we meteen het antwoord op de vraag waarom we God mogen loven: Want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig. Laat de kinderen de psalm meelezen en tel met elkaar hoe vaak dat refrein in deze psalm staat. De stap naar de berijmde Psalm 136 is dan niet groot meer. De dag erna kan de Psalm van (zondags)school gezongen worden. Voor je het weet klinkt het “zingen we vandaag niet?”
Elise schreef eerder een blogartikel over “zingen”. Je leest daar ook over een mooi idee: het maken van een persoonlijk versjesboek.
Zijn trouw
Ik blader nog even terug naar Psalm 100. Hoe leven we het onze kinderen voor, dat dienen van de HEERE? Zien ze blijdschap als we de keukentafel opruimen? Als we ons gezin dienen? We mogen God dienen met blijdschap: Hij heeft ons gemaakt! Daarom mogen we Hem loven en prijzen, want God is goed!
De laatste woorden lees ik nog een keer “Zijn goedertierenheid is voor eeuwig, Zijn trouw van generatie op generatie.” Zijn trouw! Ondanks onze ontrouw! Want hoe vaak schiet ik niet uit mijn slof als er weer een beker omgaat. Juist de maaltijd is een geduldoefening. Maar het hangt niet af van mij. Gelukkig niet. Hij is trouw, van de ene generatie naar de volgende generatie. De blonde haartjes van mijn dreumes kriebelen tegen mijn wang. De volgende generatie. Ik sluit mijn ogen, leg mijn wang op haar hoofdje. Wie leert haar zingen als ik het niet doe?
Dit blogartikel werd geschreven door Marieke. Het team van blogschrijvers stelt zich hier aan je voor.
Wij zijn het meteen na ons trouwen gaan doen. Mijn man speelt orgel, ik zit naast hem op de orgelbank en onze baby zit bij mij op schoot. Hij is nog te klein om het te begrijpen allemaal maar hij weet al wel het ritme, dat we zingen na het eten. Vaak valt hij stil en kijkt ons met grote ogen aan. Alsof hij onder de indruk is.
Als we bezoek hebben laten we hun een psalm kiezen en zingen we samen.
Wij zijn nadat de kinderen van de basisschool af waren de psalm gaan zingen die bij het bijbelleesrooster in de Daniel staat. Zoon van 15 zingt meestal niet, maar z’n oudere broers zijn weer mee gaan zingen. Volhouden is hierin belangrijk.
Dat is een bemoediging zeg!
Mijn zoontje heeft op school het Onze Vader leren zingen. We beginnen de maaltijd nu regelmatig met het samen zingen van dit lied als gebed. Na een paar keer doet dochterlief van twee ook al mee!
Wat mooi Marjolein!
M’n man en ik zijn van huis uit allebei gewend om ‘s avonds na het eten een psalm te zingen, maar de stap was best groot om het samen te gaan doen. Toen ons zoontje een baby was, hadden we het er vaker over. Ook omdat hij zingen erg mooi vond. Alleen vergaten we het vaak. Op een gegeven moment hebben we een briefje in de bijbel gedaan bij de bladwijzer met ‘zingen na het eten’ en binnen de korste keren zat het in ons ‘systeem’. We zingen de psalmen op volgorde. Inmiddels is ons zoontje een dreumes en kijkt hij na het danken altijd gelijk naar de psalmboekjes. Hij weet wat er komt en vindt zowel het zingen als de boekjes prachtig. Dus ook bij bekende psalmen pakken we voor hem toch de psalmboekjes erbij.
Ik herken dat! Samen zingen is wel even ‘gek’. Maar het went ook snel! En wat een grappige tip van zo’n briefje. Zo simpel is het soms he?! Dank voor het delen!
Tip: wij hebben vanaf dat onze oudste naar school ging, op een A4 bijgehouden welke psalm hij leerde (en die van z’n zusjes later ook). Na een jaar heb je een heel rijtje. Die geleerde psalmen zingen wij op volgorde(tegenwoordig kunnen we beginnen bij psalm 1) gewoon de hele rij af en dan weer opnieuw. Op deze manier onthouden ze ook de onbekende verzen die ze ooit geleerd hebben. In de vakantie en op zaterdag en zondag mogen ze zelf kiezen wat er gezongen wordt. Dan zingen we ook allemaal geleerde liederen(oa geleerd op school en tijdens onze gezamenlijke bijbelmomenten op zaterdag)
Mooie tip Adriënne! En zo zing je alle Psalmen door… zeker met oudere kinderen die mee kunnen lezen is dat prachtig. Dank voor het delen!
Zingen als afsluiting van de maaltijd is zeker mooi!
Schoolgaande kinderen leren doorgaans elke week een psalmvers of een lied. Dat was altijd ons uitgangspunt, deze psalmen en liederen zongen we als gezin na de maaltijd.
Nu alleen de jongste nog de basisschool bezoekt en ipv psalmen nu kort begrip leert, is wat dat betreft het “handvat” weg, maar zingen we van alles wat.
Het is ook mooi om eens uit een andere psalmberijming (bijv ds Meeuse) te zingen. Je kijkt dan soms heel anders naar een psalmvers als de inhoud in andere woorden tot je komt. Verrijkend.
De ene keer blijft het bij één vers, een andere keer zingen we meerdere geestelijke liederen.
Het is zeker de moeite waard om het te proberen en zoals Wil al aangeeft: na 2 weken hoort het er bij.
En komt het er een keer niet van, ga daar dan niet al te krampachtig mee om.
Zeker verrijkend om een andere psalmberijming te zingen! Dat is een mooie tip. Dan lees je weer even extra goed wat je zingt! En je hebt helemaal gelijk: niet te krampachtig. Dank voor het delen Hanneke.
Wij zijn jaren geleden begonnen met de Morgenzang en Avondzang te zingen. Je kunt ze uit de psalm Bijbel zingen, maar ik had ze uitgeprint op een kaart. Voor en achterkant. Het zijn precies 7 verzen dus voor elke dag 1. Ondertussen kennen we ze helemaal uit ons hoofd, zelfs de jongsten. Ze weten niet beter. Vaak zingen we het schoolvers er ook bij, of een andere psalm die de kinderen willen zingen. Ook als er vriendjes mee eten doen we het, er wordt altijd mooi op gereageerd. Ikzelf zet altijd in, er moet wel iemand de leiding hebben als je met meerdere mensen a capella zingt. Gewoon proberen en volhouden. Na 2 weken hoort het erbij!
Morgenzang en Avondzang zingen: wat een mooie tip! En ja… gewoon proberen en volhouden. Zo is dat. Dank voor het delen.