Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

De Elke Dag Nieuw leeslijst-update: boeken voor de donkere avonden

Doelen & Timemanagement· Moederschap & Vrouw zijn

9 okt

Aan het begin van de zomervakantie gaf ik hier de laatste update van mijn vorderingen met de Elke Dag Nieuw leeslijst. En sindsdien zijn er weer heel wat boeken uit gelezen! Want zomervakantie en boeken lezen, dat hoort voor mij bij elkaar. Maar ook nu de lange donkere avonden er weer zijn lonkt de boekenstapel. En hoewel de avonden nu weer meer bezet zijn (met verenigingswerk, vergaderingen, vrijwilligerswerk) is lezen op de bank met een dekentje, een lekkere kop koffie en chocola echt een heerlijke bezigheid als de avonden weer donker en koud worden. Hierbij mijn leeservaringen van de afgelopen maanden.

Een biografie

Het napalmmeisje 

Het napalmmeisje is een boek dat je raakt. De verschrikkingen die een jong meisje mee maakt, als ze voor haar leven getekend wordt door oorlogsgeweld. De pijn, de afwijzing, het verdriet. En later: de uitbuiting door de overheid en de dagelijkse strijd met haar pijnlijke lichaam. Toch kan Kim Phuc zeggen dat ze door alle gebeurtenissen heen rijk gezegend is. Op een absoluut dieptepunt van haar leven werd er een foto van haar gemaakt, die wereldwijd met ontzetting werd bekeken. ‘Had ik daar niet gelopen’, zegt Kim Phuc later, ‘was deze diep beschamende foto niet van mij genomen, dan zou ik nog zijn wie ik was. Ik zou nog vastzitten in de duisternis waarin ik opgroeide. Het was Gods bedoeling om mij en mijn familie door deze weg heen bekend te maken met Jezus Christus’. Dit boek gaat over wreedheid, angst en uitzichtloosheid, maar veel meer gaat het over Gods genade, over vergeving en over hoop.

Een roman

Donker water

Een mooi boek over rouw en verlies, over zoeken en over loslaten uit liefde. Sophie heeft kortgeleden haar man verloren door een ongeval. In een poging haar huis en verdriet te ontvluchten, verdiept ze zich in een zoektocht naar de mensen van wie ze de namen ziet staan op een bankje op de Veluwe. Het brengt haar bij de levensverhalen van vier jonge mensen die elkaar kwijtraakten tijdens de watersnoodramp. Hoewel het boek soms wat voorspelbaar is en wat vaart mist, vind ik het toch mooi. Ik houd van dit soort verhalen: een hoofdpersoon die leert van het levensverhaal en het geloof van anderen. Donker water is daarmee een waardevol boek, en geschikt om steeds weer even op te pakken.

Een boek dat je geleend hebt

Een dagje naar huis

Nou ja, geleend… We waren op vakantie in het huis van vrienden, en daar vond en las ik dit boekje. Kort en weemoedig, maar o zo prachtig. Hans Werkman schildert met woorden en de dag glijdt aan je voorbij, terwijl je meekijkt met allerlei herinneringen die bij de volwassen Joop bovenkomen als hij de plaats van zijn jeugd bezoekt. Maar mooier nog is de manier waarop de dementerende moeder van Joop liefdevol in beeld komt en door haar man, de oude schoenmaker, wordt verzorgd. Een dagje naar huis lijkt een ode aan alles wat niet meer terugkomt, maar toch bestaat.

Een boek over opvoeding

Oefenen in verlangen

Als iemand bevlogen kan schrijven dan is dat wel Els van Dijk. Haar bewogenheid met de wereld in het algemeen en jongeren in het bijzonder spat van de bladzijden af. Haar visie op opvoeding is verfrissend. Jongeren hebben volwassenen nodig in hun leven die hen uitnodigen en uitdagen, verlangen bij hen opwekken om te worden zoals ze door hun Schepper bedoeld zijn. Daarvoor is het nodig om zelf geworteld te zijn in het Woord, om de nood van jongeren te zien en met hen bewogen te zijn en gedreven te worden door de liefde van Christus. In Oefenen in verlangen gaat het over Gods Koninkrijk dat gestalte krijgt in mensenharten, van jongeren en volwassenen. En hoewel ik geen jongeren opvoed, is dit boek bijzonder leerzaam voor mijn eigen leven en de opvoeding van onze kinderen.

Een boek met een mooie voorkant

Het meesterwerk

Je moet wel wat uurtjes over hebben om dit boek te lezen… Maar als je eenmaal begonnen ben, wil je ook graag verder. Ik had hem in mijn nachtkastje liggen om te lezen in de kraamtijd. En daar is dit boek heel geschikt voor. Geen zware kost, maar boeiend genoeg om de lijn vast te houden als je steeds korte stukjes leest. Francine Rivers is een verteller die zich bijzonder goed kan inleven in de meest uiteenlopende personages. Dat blijkt ook nu weer. Een afstandelijke kunstenaar met een hechtingsprobleem, een jonge moeder met een jeugdtrauma. Hoewel de enorme lichamelijke aantrekkingskracht tussen beiden mijns inziens niet zoveel aan het verhaal toevoegt en sommige passages voor mij wat bevreemdend zijn, heb ik toch van het boek genoten. Leerzaam en aangrijpend is het om te lezen over de rauwe werkelijkheid van het opgroeien in een gebroken wereld, de schade die een kind oploopt dat niet geliefd wordt, de manier waarop zo’n kind levenslang iedereen op afstand houdt om zichzelf te kunnen handhaven. Het is jammer dat het lijkt alsof het geloof vooral een oplossing is voor emotionele problemen. Er was genoeg reden voor de hoofdpersoon om de Heere Jezus ook als zijn Verlossen nodig te hebben, zijn enige redding en toegang tot de Vader. Dat mis ik in dit boek.

Een boek over je (eerdere) beroep

Slotcouplet

Wat tref je het, als Sander de Hosson je longarts is! Met een overduidelijke passie voor zijn vak en bewogenheid voor mensen schrijft hij over ervaringen in zijn werk. Dat zijn op het oog vaak geen vrolijke ervaringen. Als longarts breng je vaak slecht nieuws. Zo ook De Hosson. Maar hij maakt in zijn columns ook duidelijk dat een goede behandeling, goede zorg, niet altijd bestaat uit genezen, of dagen toevoegen aan het leven. Vaak is de levensverwachting van zijn patiënten beperkt, en probeert, samen met de patiënt, zijn naasten en andere zorgverleners leven toe te voegen aan de dagen. Dat is de visie van één van de grondleggers van de palliatieve zorg. Mijn hart ligt er, ook nu ik niet meer als hospiceverpleegkundige werk. Maar wat me, zoals altijd, ook treft in de prachtige ervaringen die hij beschrijft van de laatste levensfase van zijn patiënten, is de uiteindelijke leegheid ervan. Mooi, dat er liefde is, en fijn dat mensen zeggen dat ze ‘hun leven goed geleefd hebben’. Maar eindigt het daar? Waar is de hoop? Het verschil tussen christenen en niet-christenen tekent zich bijna nergens zo scherp af als in de palliatieve zorg. Een christen leeft immers niet voor de 80 of 40 of 60 jaar die hij op aarde heeft, maar voor het Koninkrijk van God, op aarde en in de hemel. Het uitzicht dat daarmee gepaard gaat is schrijnend afwezig in dit boek. Maar voor wie meer wil weten over zorg rond het levenseinde, over hoe mensen die gaan sterven denken en leven, is dit boek zeker een aanrader. Met de kanttekening dat veel patiënten het zullen moeten doen met een dokter die minder meelevend en begripvol is dan de auteur van dit boek.

Een boek over zending of evangelisatie

Van Sydney naar Tonga

Hoe anders is dan dit boek! Het werd me aangeraden door een bloglezer in een reactie bij mijn vorige leesupdate. Hartelijk dank daarvoor! Dit boek is een roman die gebaseerd is op historische feiten, brieven en dagboekfragmenten. Het begint met het verhaal van de jonge Mary, die begin 19e eeuw als dochter van zendingskolonisten in Australië woont. Onder de preken van de jonge dominee Lawry komt zij tot bekering en niet veel later wordt zij mevrouw Lawry. Wat dan volgt is een onvoorstelbare geschiedenis. Samen met haar man en babyzoontje vertrekt ze per schip naar Tonga, een eiland dat 3 maanden varen van Sydney ligt, om pionierszending te bedrijven. Het schip vertrekt en het jonge echtpaar blijft achter bij een totaal onbekend volk, waarvan ze de taal niet spreken, en die niet meteen ontvankelijk lijken voor het evangelie. Ze vertelt over het provisorische leven op Tonga, de prachtige natuur, het wegblijven van het schip dat nieuwe voorraden moet brengen en hun enige verbinding is met de rest van de wereld en het totale gebrek aan privacy door de voortdurende aanwezigheid van nieuwsgierige Tonganen in haar huis. Net op tijd voor de bevalling van haar tweede kindje komt ze weer aan op het Australische vasteland, wat ze ervaart als een bijzondere zegen van de Heere. Maar ook gaat het boek over de vermoeiende miscommunicatie met het zendingsgenootschap in Londen en over lange reis naar Engeland, waar Mary Lawry op 26-jarige leeftijd, kort na de geboorte van haar derde kindje sterft. De ontberingen die ze doormaakte voor de dienst van de Heere zijn enorm en het maakt dat haar brieven en dagboekfragmenten geschreven lijken te zijn door een vrouw die veel ouder was. Duidelijk wordt dat het leven van Mary Lawry werd geleefd in het licht van de eeuwigheid en was vervuld van de liefde van Christus. Dat maakt Van Sydney naar Tonga een bijzonder mooi boek.

Een boek over christelijk leven

Hetzelfde genre, een andere tijd en een andere vrouw. Maar ook Zoveel liefde is een leerzame roman, gebaseerd op historische feiten. Edith Schouten deed jarenlang onderzoek naar de persoon van Betsy Groen van Prinsterer en haar omgeving, voor ze dit boek over haar schreef. Eerlijk is eerlijk, wie een makkelijk leesbare roman zoekt zal hier misschien niet van gecharmeerd zijn, want de overvloed aan feiten en context over de tijd en de politieke situatie van Den Haag in de negentiende eeuw maakt het geen lichte kost. Maar wie houdt van geschiedenis wordt al snel geboeid (al geef ik toe dat ik in het laatste deel wel eens een stukje politiek heb overgeslagen). Enerzijds is dit het inspirerende levensverhaal van een kinderloze jonge vrouw, die tegen de heersende gewoonten van haar tijd en stand in, handen en voeten geeft aan haar geloof door te zorgen voor armen en wezen. Anderzijds geeft dit boek je een leerzaam inkijkje in de 19e-eeuwse politiek van ons land en de schoolstrijd die Groen van Prinsterer voerde. Het was voor mij een eye-opener dat het echtpaar Groen samen met een groep geestverwanten (o.a. de families Van Hogendorp, da Costa, Bilderdijk, die bekende namen krijgen in dit boek ook een gezicht) tegen het heersende liberalisme moesten inroeien. Wij denken soms dat er iets nieuws onder de zon is in onze tijd, en dat Nederland tot vijftig jaar geleden nog geheel en al christelijk was, maar niets is minder waar. Dezelfde liberale geluiden die wij nu horen waren er ook in de tijd van Betsy Groen van Prinsterer al. Maar roeien wij ook wel voldoende tegen die stroom in? Leven wij ook wel voldoende met hart en hand als christen in de liberale wereld om ons heen? Die vraag bleef me bij. Ook de beschrijving van het huwelijk van Willem en Betsy is leerzaam. Net als ik, moet ook Betsy leren om kwetsbaar te durven zijn, om haar man te accepteren zoals hij is, en om hem en zijn tekortkomingen als ‘hulpe tegenover hem’ in gebed bij de Heere te brengen. Na de aangrijpende beschrijving van het sterfbed van haar zo geliefde man schrijft zij: ‘Ik huil bij U, toch huil ik bij U’.

Een boek naar keuze

Mirjam van der Vegt kan absoluut vertellen. Hannah is in haar kindertijd betrokken geweest bij het verdrinken van een jong vluchtelingenmeisje. Wat er precies is gebeurd weet ze niet meer, en ze heeft de gebeurtenis verdrongen, tot deze tijdens een kloosterretraite met vriendinnen weer in alle hevigheid terugkomt. Mooi vind ik vooral het verhaal daarna, over de tijd dat Hannah vrijwilligerswerk doet in Afrika, en daar veel leert van de oude Moria, die in een krottenwijk woont. Niets is wat het lijkt, en dat blijkt ook als Hannah terugkomt in Nederland en bericht krijgt over die gebeurtenis van lang geleden. En daarmee loopt Schaduwvlucht naar mijn mening iets te goed af.

Een boek over christenvervolging

De geheime kerk

Originele boeken zijn het in elk geval. De geheime kerk, en het tweede deel Verboden. Jan Vermeer heeft geprobeerd zich in te leven in een situatie waarin christenvervolging in Nederland ontstaat. Het resulteert in twee spannende boeken waarin de AIVD en allerlei complotten een grote rol hebben. De auteur moet wel wat kunstgrepen toepassen om deze situatie in Nederland te laten ontstaan, en dat maakt de verhalen voor mij wat al te ongeloofwaardig om me echt te kunnen inleven. De bedoeling van de schrijver is om ons een spiegel voor te houden: hoe zou ik reageren als geloof mij mijn vrijheid, of zelfs mijn leven zou kunnen kosten? Die doelstelling is prijzenswaardig, maar mijn verbeeldingskracht blijkt niet groot genoeg om deze toch wat science fictionachtige boeken als spiegel te doen functioneren. Ik zal me op een andere manier op de gestelde vraag moeten bezinnen. Maar voor wie graag een fantasievol en spannend boek leest is dit absoluut een verantwoorde tijdsbesteding.

En verder:

Het klinkt een beetje flauw natuurlijk en ik laat hem dan ook maar niet meetellen voor de leeslijst, maar de afgelopen weken las ik voor het eerst mijn eigen boek. Ik had het al veel eerder gelezen (tientallen, zo niet honderden keren), maar nu las ik Elke Dag Nieuw – roeping en verwachting voor moeders vandaag op de bank, voor m’n plezier. De tweede druk is er! Ik kon het wel gebruiken, wat wijsheid van anderen over het moederschap. Want met een pasgeboren baby is er een grote verandering in ons gezin, in mijn tijd, mijn energie en ons hele leven gekomen. En hoe dankbaar en blij we ook zijn met onze kleine meid, dat is toch best pittig. Ik las daarom graag weer over moeders uit de geschiedenis en over lessen uit de Bijbel. Ik heb ze niet in mijn zak, en zag met nieuwe ogen weer waar mijn roeping ligt als moeder, maar vooral ook dat ik dit alles mag verwachten van de Heere. Omdat mijn dagelijkse werk, werk is voor Hem.

Op mijn leesstapel

 

Altijd en overal 

 

 

 

Gevangene nummer 1

 

De opwekking in Korea

Meer lezen:

  • Meer lezen? Dat doe je zo!Meer lezen? Dat doe je zo!
  • Een kijkje in het boek: Elke dag nieuw – roeping en verwachting voor moeders vandaagEen kijkje in het boek: Elke dag nieuw – roeping en verwachting voor moeders vandaag
  • De Tweede Mijl van een MoederDe Tweede Mijl van een Moeder
  • LasagneLasagne
  • Acht Tips om te Zorgen voor je Huwelijk VandaagAcht Tips om te Zorgen voor je Huwelijk Vandaag

7 Reacties

« Je schatten vasthouden in een open handpalm
Over stille tijd: wat de krant niet haalde »

Reacties

  1. Anne zegt

    28 december 2018 om 15:48

    Fijne blog dit! Heb je toevallig zo voor het aanstaande nieuwe jaar nog dagboeken tips? Ben benieuwd!

    Beantwoorden
  2. Trudy zegt

    16 oktober 2018 om 16:00

    Ik ben sinds kort lid geworden van de bieb,ik hou ook zo van lezen, maar iedere keer boeken kopen is een dure aangelegenheid, en de kasten puilen uit.
    Wel ruil ik de laatste tijd vaak boeken met vriendinnen Verder vind ik het altijd fijn om een boek mee te nemen naar bijv. de tandarts of huisarts, moet je dan onverhoeds langer wachten dan gepland dan is dat geen verloren tijd, zeg maar.Weer bedankt voor je tips Marjolein

    Beantwoorden
    • Trudy zegt

      16 oktober 2018 om 17:01

      Ik bedoel Elise sorry

      Beantwoorden
  3. Jacolien zegt

    12 oktober 2018 om 09:22

    Inderdaad inspirerend weer! Vraag me alleen af, hoe doe je dat met lezen. Plan je echt een vast moment per dag om te lezen? Zelf vind ik het altijd lastig, als je eenmaal goed in je boek zit, om dan weer te stoppen. En koop je al je boeken zelf? We hebben van de week op school een boekenbon gehad, voor dag van de leraar. Komt goed uit, er staan al weer heel wat mooie boeken op mijn lijstje. Het boek ontmaskerd van bart bolier, (ook voor mijn tienerdochter). Of kersten in kleur. Heb je Goud in handen (spruyt) al gezien/ gelezen? Op een studiedag werd ons ook aangeraden wit als melk, rood als bloed. Juist omdat je daarin ook het belang van een goede onderwijzer kunt lezen. Bedankt voor jou lijst!
    .

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      15 oktober 2018 om 10:16

      Ha Jacolien,
      Dank voor je reactie! Binnenkort zal ik eens een artikel plaatsen over ‘lezen’, want deze vragen komen vaker. Moeite met stoppen, dat heb ik in elk geval ook wel eens! De boeken die je noemt heb ik nog niet gelezen. Bedankt voor je tips!
      Groetjes!

      Beantwoorden
  4. Marjolein zegt

    9 oktober 2018 om 19:50

    Inspirerend weer! Toen ik begon te lezen dacht ik ‘knap dat je er aan toekomt na je gezinsuitbreiding’, en toen las ik zelfs over lezen in je kraamweek! Blijkt maar weer dat tijd vrijmaken voor lezen een keuze is en een goede gewoonte… dank voor je aansporing weer dit ook te ontwikkelen!

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      15 oktober 2018 om 10:19

      Ha Marjolein,
      Lezen is voor mij echt even uitrusten. Het kost me weinig moeite! Hoewel er hier ook echt wel eens een week voorbij gaat dat ik geen boek open heb gehad. Het gaat bij mij altijd in vlagen.
      Groetjes en leesze 😉

      Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen doen!

Er even ‘uit’ tijdens de lockdown en avondklok?

Even opladen van de intensieve dagen met je gezin, om morgen weer (beter) te kunnen uitdelen?

Wij zochten een manier om jou als moeder te bemoedigen en inspireren, ook al kunnen fysieke ontmoetingen voorlopig niet georganiseerd worden.

Daarom is er elke dinsdagavond in februari de Elke Dag Nieuw Koffietafel!

Elke week heb ik online een gast ‘aan tafel’ tijdens een live webinar om door te praten over een thema dat ons raakt. En jij kunt ook 'aanschuiven'!

Swipe om te zien welke gasten we ontvangen!

Wil je meer weten of je kaartjes bestellen? Dat kan via de link in de bio. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuwkoffietafel
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord