Heerlijk, voorlezen! Ik houd kinderboeken die herkenbaar zijn voor kinderen of juist hun fantasie prikkelen. Over kinderen of over dieren die alledaagse of hele spannende dingen beleven. Kinderboeken die iets te zeggen hebben. Maar wat ik stiekem ook heel leuk vind tijdens het voorlezen is om de moeder in het boek te leren kennen. Grofweg kan ik de moeders uit de kinderboeken die wij lezen indelen in één van de volgende categorieën:
De perfecte moeder
Met stip op #1: de moeder van Nijntje. Zó liefdevol en geduldig. Het is onvoorstelbaar.
Net zoiets: de moeder van Bobbi uit de leuke peuterserie van Monica Maas. Super leuke boeken, maar ik krijg er toch bijna minderwaardigheidsgevoelens van nu ik ze weer elke dag mag voorlezen aan onze dreumes. Wat er ook gebeurt, mama lacht en Bobbi is blij. Papa kan er trouwens ook wat van. Laat Bobbi een doos eieren vallen in de supermarkt? ‘Papa schrikt, maar is niet boos’. Geknipt voor het ouderschap, die beren 🙂
Uit een heel ander genre komt de moeder van Laura en Mary in Het kleine huis op de prairie (en de andere delen in de serie). Ik ben er altijd een beetje jaloers op. Met je gezin in de middle of nowhere (of voor de zoveelste keer het halve land door reizend), en dan gewoon je kinderen voorbeeldig opvoeden en ze elke ochtend begroeten met een glimlach. Ze draait haar hand niet om voor al het harde werk en maakt zelfs van de bruine beer die haar man geschoten heeft een smakelijke maaltijd klaar. Is ze ooit boos? Ongeduldig? Ik heb haar er nog niet op kunnen betrappen. En toch is deze moeder wel ‘écht’. Ik zou graag eens bij haar op de bank zitten (of op de bok van haar huifkar).
De bijzonder humoristische moeder
Wil je weten hoe je als moeder je kinderen aan het lachen moet maken, dan moet je écht Corien Oranje’s boeken lezen: Storm in bad en Een ongelukje kan gebeuren. Ik voel me de meest saaie, fantasieloze moeder die er bestaat als ik dit zit voor te lezen, maar dat heb ik er voor over. Ze gaat helemaal op in de 1-aprilgrappen van haar kroost, is een gewillig slachtoffer bij elk gek spelletje dat ze spelen en ze vindt het écht niet erg dat de drieling in elke kamer van het huis een winkel inricht. Ze belegt een vergadering (met koffie) waarin ze het opneemt voor haar bureaustoel die niet meer nat geplast wil worden (ook niet als de andere auto’s de race anders winnen in de tijd dat jij naar de wc gaat). En als de stoel een wéék lang droog blijft? Dan krijgen de jongens taart. Kliedertaart die ze wel eerst zelf even moeten maken.
De afwezige moeder
Het valt me op dat er behoorlijk veel boeken zijn waarin de moeder uit beeld is. Bij Pluk van de Petteflet, Otje en de Stampertjes bijvoorbeeld (en waarom, dat blijft onduidelijk). In het geweldige prentenboek Wij gaan op berenjacht is er ook alleen een vader die er met zijn kroost op uit trekt. Misschien is berenjacht gewoon niks voor moeders? In Alleen op de wereld is het wat moeder betreft natuurlijk een trieste geschiedenis (die uiteindelijk wel weer goed komt). Heidi is wees en wordt gedropt bij haar onbekende grootvader (en met hetzelfde gemak uitgeleend aan een gehandicapt meisje in de stad). Ook de moeder van Japke is gestorven. Maar…haar vader wordt verliefd op de juf, en dat is ook wel weer uniek voor een kinderboek.
Mijn favoriete moeder
De moeder die van alle kinderboeken-moeders tot nu toe toch wel een speciaal plekje in mijn hart gekregen heeft, is de moeder van Sophie. Niet perfect. Ze vergeet net als ik de ramen dicht te doen voor ze op vakantie gaat. Vlak voor sluitingstijd moet ze nog snel naar de winkel voor eten voor vanavond, ze moppert op de kinderen die niet opschieten, vergeet haar portemonnee en ploft tenslotte op de bank met de mededeling dat ze dán maar friet gaan eten. Ze is niet bijzonder humoristisch. Ze wordt gewoon heel boos als haar net gestreken was overhoop wordt gehaald. En ze is ook niet afwezig (hoewel soms wel eens heel lang aan de telefoon). Mooi is dat deze moeder in haar opvoeding op een natuurlijke manier spreekt over God en de Bijbel relevant maakt in de kleine dingen. Als Sophie een vlek op de nieuwe bank heeft gemaakt en het eerlijk vertelt. Als opa ziek is. En als het over bidden gaat. Kinderboeken met zulke moeders zouden er meer moeten zijn!
Welke moeder uit een kinderboek is jouw favoriet? Wat vind jij belangrijk in kinderboeken?
Wat fijn dat je dit hier neerzet! Ik heb precies hetzelfde, ook ik let altijd op fictieve moeders. En voel me er dan meestal maar bekaaid vanaf komen. Maar ook in real life let ik op andere moeders en schiet ik zelf vaak in een kramp omdat het plaatje ‘er zo goed mogelijk uit moet zien’ voor een ander.
Het filmpje over je boek raakte me, vanwege de herkenbaarheid. Ook omdat ik zo vaak uit het oog verlies dat ik het niet van mezelf moet en mag verwachten. Een worsteling soms!
Klopt Anne, het is zó verleidelijk om onszelf altijd maar met anderen te vergelijken. En het hoeft niet altijd verkeerd te zijn om naar anderen te kijken: je kunt er ook van leren! Maar niet andere moeders, maar de Bijbel zou meer onze maatstaf moeten zijn…
Wat leuk dat je je herkent in de moeder van Sophie. Ik vind dat erg leuk om te horen omdat ik (samen met mijn vriendin Willemijn) de moeder zo probeerde te beschrijven dat voorlezende moeders zich hierin zouden herkennen. Ik word namelijk zelf soms helemaal opstandig van al die geduldige, pedagogische perfecte ouders in boeken en/ films. En ik lijk er ook totaal niet op. Bedankt voor je leuke blog!
Hoi Annemarie,
Wat leuk dat je reageert! Ik denk dat er heel veel kinderen én moeders genieten van Sophie (en van haar moeder). Ik lees er ook uit voor bij het overblijven op school, en dat doet het altijd goed! Komt er nog eens een vervolg?
Groetjes! Elise