De wereld draait in vliegende vaart. Berichten buitelen over elkaar heen. Flitsend en steeds sneller. Alles vraagt je aandacht. Het tempo wordt opgevoerd. Stilstaan is geen optie. Je moet mee in de ratrace van de tijd. Bang om erbuiten te vallen haast je mee, ren je of je leven ervan afhangt. Er wordt aan je getrokken. Beroep op je gedaan. Er is vraag, je antwoordt. Nog sneller gaat het. Een steeds harder draaiend rad. Waardering voor je tempo maakt dat je er nog een schepje bovenop doet. Nog voller die agenda. Meer taken. Meer presteren. Verantwoordelijkheden, die je draagt. De last op je schouders drukt. Afspraak na afspraak. Stemmen, vragen, geroep. Bijna Kerst. Druk. Sneller, meer, je moet, rennen, gaan…

Er is een uitnodiging

Zacht wordt het gefluisterd. Sta stil. Luister. Er is een stem in de stilte. Het is te horen over het kale winterlandschap. Het is die hand op je arm. Het tikken van de regendruppels tegen het raam. Het flakkeren van de kaarsvlam in je vensterbank. De schoonheid van het blad dat je opraapt. Het kind dat tegen je schouder aan in slaap valt. De bloemknop die openbarst. De heldere klanken van een piano. Kijk, verwonder, word stil. 

De wereld draait door. Lijkt doorgedraaid. Machthebbers hijgen naar meer. Geweld wordt massaal ingezet. Demonstraties aan de lopende band. Je wordt gedwongen een mening te vormen in een wirwar van informatiestromen. Hartverscheurende verwoesting, pijn, verlies, ontzaglijk verdriet. Rampen die elkaar in hoog tempo opvolgen. De wereld in brand. 

Word stil

Als vragen levensgroot zijn. Als beelden op je netvlies blijven branden. 

Als je staat in een lange condoleance rij. Als alles wat gezegd wordt, tekort doet. Word stil. 

En dan opeens hoor je het. De Stem. In de stilte, daar waar geen woorden meer zijn. Het klinkt in het getuigenis van een jonge moeder na haar dood.  ‘De Heere is mijn herder’. De man die zijn vrouw verloor. ‘God is goed’. De moeder die haar lege vaten voor de Troon brengt. ‘Help ons kind’. En daar waar wij niets meer te zeggen hebben, spreekt Hij. Soms na stormen, noodweer, donderslagen. Opeens hoor je het: Het suizen van een zachte stilte. Hij is erin. 

Waar wij uitgedacht en uitgebeden zijn, komt Hij. Waar onze gedachten stoppen, begint Hij. Zijn gedachten zijn hoger dan onze beperkte blik. Zijn wegen ondoorgrondelijk. We kunnen alleen maar stil worden. Onze hoofden opheffen, luisteren. Dan gebeurt het wonder. Daar, waar onze diepste pijn zit en Hij, Jezus Christus erin is. Daar komt ons zachte gefluister: ´Uw wil geschiede´. Alleen als Hij erbij is op dat allerdiepste punt van ons leven, kan het ontstaan. En ons gefluister is niet meer dan echo van Zijn roepstem voor ons, Zijn roepstem tot ons. Hoor je het? 

Zijn wil is geschied. Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven! 

God werd mens

Na 400 jaar stilte kwam Hij. In een stille nacht. In een simpele stal. 

Gods Koninkrijk keert alles om. Machthebbers vallen stil. Koninkrijken vergaan. Schreeuwers verstommen. Lijden krijgt een verticale dimensie. Het wordt gekruist met genade. De twee balken van Golgotha. Ongekende vreugde en immens lijden. Alleen daar kan het samenvallen. In het Kind.   

Sst. Word maar stil. Als een kind bij moeder op schoot. Kom. Laat je sussen. Als jij de wereld niet begrijpt. Als je lijden te zwaar wordt. Als de chaos in je hoofd niet tot rust komt. De last te zwaar. Stil maar. 

Kom. Om het Wonder te zien moet je bukken en buigen. De kribbe staat laag. Sst. Je hoeft geen antwoorden te hebben. Je mag verwonderen. 

Sst. Wees stil tot God. Van Hem is heil. Rust.

Advent is als een vriendelijke uitnodiging; een zacht fluisteren. God komt in stilte. 

Sst..