‘Moet ik nu al weer de vaatwasser uitruimen? Dat hoeft niemand uit mijn klas te doen.’ Ik heb even een irritatiepunt met een van mijn puberzoons. Als ik vervolgens een optelsom voor hem maak van andere gezinnen waarvan ik weet dat de kinderen ook meehelpen in huis, dan blijkt dat best wel mee te vallen.

Helpen maakt gelukkig

Een tijdje terug heb ik me eens verdiept in het thema: ‘Elkaar helpen in huis’. Het verrassende wat ik als eerste van een opvoedcoach tegenkwam was de inhoudsvolle zin: ‘Gezinnen die gezamenlijk huishoudelijk werk doen, zijn gelukkiger.’
‘Door de gedeelde verantwoordelijkheid hoort iedereen erbij. Door een kind verantwoordelijkheid te geven in huis, groeit het en kan het steeds wat meer zelfvertrouwen en zelfredzaamheid ontwikkelen.’

Nou, dan hoef ik niet te twijfelen of mijn puberzoon de vaatwasser uit moet ruimen. Het maakt hem alleen maar gelukkiger! Als we het met elkaar doen dan staan we in verbinding met elkaar en zet ik als ouder in op persoonlijke groei bij mijn kind. Dat klinkt heel positief! Voor mij een extra motivatie om toch door te gaan met het gezinsmotto: ‘We doen het met elkaar…’

Als je terugkijkt naar je eigen tienertijd, herinner je je misschien wel dat je zelf ook niet dol was op helpen in huis. Daarbij leven we in een wereld waarin iedereen behoorlijk op zichzelf gericht is. Genieten van het leven lijkt het hoogste doel. Je moet vooral niets ‘moeten’ en vooral alles doen waar je zin in hebt! Als je dan je slaapkamer moet opruimen of geroepen wordt om de tafel te dekken, heb je daar helemaal geen zin in.

Het voorbeeld van de Ander

Kunnen we het onze kinderen kwalijk nemen? Ze ademen de tijdgeest in en zijn kinderen van deze wereld, kinderen van ons. Het is wel belangrijk dat ze hierin gevormd worden, want het dienen van elkaar is een voluit Bijbelse opdracht. Om onze naaste lief te hebben, als onszelf. De Heere was in Zijn omwandelingen op aarde steeds opnieuw gericht op de ander. Hij heeft ons hierin een groot voorbeeld nagelaten van zelfopofferende liefde en zelfverloochening. En wel heel in het bijzonder in Zijn lijdensweg. Hij gaf Zijn leven voor vijanden!

Dat houdt mij een spiegel voor:

1. Wat gaat er van ons als ouders uit? Wat zien ze aan mij? Doe ik het werk in huis en voor het gezin met vreugde of ‘al zuchtende’? Ben ik gericht op mezelf en op datgene wat ik fijn vind? Of zien onze kinderen ik gericht ben op de ander, en bovenal, de Ander?
2. Wat breng ik mijn kinderen bij op dit gebied? Dat het leven draait om leuke dingen? Of mag ik ze aan de hand nemen en ze wijzen op wie Christus is geweest in Zijn leven hier op aarde? Met het gebed in mijn hart voor mijzelf en mijn kinderen: ‘Maak ons Uw beeld gelijk.’ Dat geldt ook voor de uitvoering van huishoudelijke taken.

Zo mag ik zelf mijn vaatdoek vastpakken en als ik aan het schoonmaken ben mag ik mijn gedachten richten op de Heere Zelf. Ik doe het niet voor mijzelf, maar ik doe datgene wat ik beloofd heb voor Gods aangezicht om getrouw op mijn huishouding acht te geven. Dat wil de Heere zegenen. En daarin mag ik zeker mijn kinderen betrekken. Want ook zij mogen leren dat wij het met elkaar doen. Voor elkaar, met elkaar.

Hierin ter afsluiting nog een aantal praktische tips:

1. Het is van belang om te kijken naar hóe je kind is en de leeftijd van je kind. Want wat voor het ene kind een peulenschil is, is voor de ander misschien wel een hele lastige opdracht. Zie deze link met praktische tips voor elke leeftijd en één voor pubers;
2. Leg de lat niet te hoog. Reken erop, er gaat echt wel eens iets mis. Er valt een schaaltje of een glas op de grond. De vaatwasser is misschien niet helemaal ingeruimd zoals jij het zou willen. Is dit een probleem? De vaatwasser doet z’n werk wel. Als je kind aan het bakken of koken is zal mogelijk het aanrecht er niet zo uitzien als dat jezelf gewend bent. Maar, ode aan de vaatdoek en allesreiniger, daarvan knapt daarna de hele keuken weer glimmend op. En zie je kind glimmen als het iets lekkers gemaakt heeft. Daarbij valt alle rommel in het niet.
3. Een kind is niet altijd bereidwillig om gelijk ‘ja’ te zeggen. Dat moet je echt aanleren. Het is goed om het gevoel van samenhorigheid bij te brengen. Een kind krijgt zoveel, het is ook goed dat een kind leert dat het er iets voor terug mag doen. Samen genieten van lekker eten, van een uitje, enz, en daarna samen opruimen. Daarna is een schouderklopje fijn. ‘Top, dat je even wilde helpen! Op deze manier zijn we zó klaar!
4. Oog en oor voor elkaar. Ook als het gaat over de uitvoering van huishoudelijke taken. Daar hoort soms ook even mopperen bij, maar probeer het vooral positief te brengen. We hebben een huishoudelijk team met elkaar!

Voor Gods Koninkrijk

Als ik even twijfel of ik misschien toch teveel vraag, dan houd ik voor ogen dat het goed is voor de persoonlijke ontwikkeling. En het allerbelangrijkste vergeet ik niet: Wat is het belangrijk dat wij een voorbeeld geven dat wij niet leven voor onszelf, maar gericht mogen zijn op de ander. Met het gebed in het hart: Geef dat mijn kinderen bovenal gericht mogen raken of gericht mogen blijven op de grote Ander! Want dan komen deze huishoudelijke taken in een veel grotere dimensie te staan. Ze kunnen gebruikt worden tot uitbreiding van Gods Koninkrijk!