Een vader vertelde dat hij elke ochtend beneden op de bank ging zitten om de dag te beginnen met God en Zijn Woord. Zijn vrouw was dan bezig met de kinderen. Op een dag besloot hij om in plaats van zijn smartphone een Bijbel te gebruiken bij het lezen. Zijn zoontje kwam naar hem toegelopen en vroeg hem wat hij aan het doen was. De vader legde uit dat hij de Bijbel las, wat gedachten opschreef in een notitieboek en bad.
De volgende dag kwam het zoontje naast hem zitten. Met een Bijbel en een schriftje. Hij wilde de dag beginnen met God. Net als zijn vader.
Voorbeeld
We weten allemaal wel dat daden vaak meer spreken dan woorden. Een goed voorbeeld geven is daarom heel belangrijk. Welke keuzes maken we en waarom? Hoe leven we?
Zien onze kinderen ons wel eens met de Bijbel op schoot of in gebed, buiten het eindigen van de maaltijd om? Marieke den Butter schrijft terecht in Vrouw vandaag, dat de term ‘stille tijd’ misschien wel verkeerde verwachtingen schept. Het is niet altijd mogelijk een stil moment te hebben, maar we mogen ook, zoals Susanna Wesley (moeder van 19 kinderen) soms even op een stoel met een schort over ons hoofd een moment zoeken met God. Zo was het voor haar kinderen zichtbaar dat ze in alle dingen en op elk moment de Heere nodig had.
Bijbel
Het voorbeeld van die vader trof me. Ik begin de dag in de stilte van mijn slaapkamer en als de kinderen naar school zijn, neem ik vaak uitgebreider de tijd om te lezen en bidden. Ik besefte dat dit buiten beeld is bij de kinderen. Nu hoef je het er niet om te doen, maar ik realiseerde me dat het daardoor voor hen niet zichtbaar is.
En, zoals bij die vader met zijn zoontje, is het zichtbaar gebruiken van de Bijbel blijkbaar belangrijk. Wanneer ik de deur uit ga, neem ik mijn smartphone altijd mee. En de Bijbel dan? Ik ruim het liefst alles netjes op, maar daardoor is de Bijbel ook niet meer zichtbaar. Door het voorbeeld werd ik aan het denken gezet. Welke plek heeft mijn Bijbel in mijn leven? En wat zien mijn kinderen daarvan?
Smartphone
Met een Bijbelapp op je telefoon kun je heel veel. Afbeeldingen maken, teksten selecteren, notities bij teksten opslaan, leesplannen gebruiken enz. En het opzoeken gaat ook lekker snel… Toch wil ik een pleidooi houden voor het gebruik van de Bijbel zelf. Ook in de kerk wordt de smartphone bijvoorbeeld gebruikt. Het is heel handig, compact en snel, maar met een smartphone draag je letterlijk de hele wereld mee. Ook al heb je veel discipline en laat je je niet afleiden door meldingen, kiezen voor de Bijbel is veelzeggend.
Wanneer we de Bijbel gebruiken, zeggen we daar eigenlijk mee dat we ons afzonderen en richten op God. Niet alleen voor onze omgeving, maar vooral voor onszelf!
Liefde
Het gaat niet om een waarschuwend vingertje en discussie over het gebruik van een digitale Bijbel. Het gaat om de liefde voor Gods Woord. De gerichtheid op Zijn wijsheid, bemoedigingen en waarheid. Denk maar aan Maria, die aan Jezus’ voeten zat, even alles latend voor wat het was. De mobiele telefoon gaat helaas toch vaak hand in hand met verslaving. Kijk maar eens bij de instellingen hoeveel tijd en aandacht je per dag besteedt aan het scherm. Is er net zoveel belangstelling voor Gods Woord? Waar vullen we ons mee? Waar gaat ons hart naar uit?
Opvoeden
Voor ik me dus wend tot de opvoeding van onze oudste met een smartphone, wend ik me eerst naar mezelf. Over het gebruik van mijn telefoon, maar vooral over het gebruik van de Bijbel. En dan mag ik me – met de Bijbel geopend – wenden tot God. Belijdend en biddend: “Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn betrachting den gansen dag.” (Psalm 119:97)
