De adventstijd is weer aangebroken. Het overviel me deze keer een beetje. De afgelopen jaren was ik vanaf september al bezig met het overleggen over de adventskalender, het schrijven van een verhaal in zesentwintig delen, het bedenken van vragen en verwerkingen en het ontwerpen van een bouwplaat. Vorig jaar november besloot ik al dat ik in 2021 een jaar zou overslaan. Daardoor brak de adventstijd dit jaar wat onverwachts aan.
Om eerlijk te zijn vind ik advent ook altijd een beetje ingewikkeld. Natuurlijk willen we toeleven naar het kerstfeest. Maar de Heere Jezus ís al gekomen. Moeten wij dan opnieuw uitzien naar Zijn komst? Moeten wij ons verplaatsen in de tijd dat Hij nog niet gekomen was? Moeten we na al die jaren opnieuw uitzien naar Zijn geboorte?
Hij komt: verwonder je als een kind
Onze Fébe is nu 3 jaar en voor haar is het kerstverhaal nieuw. Vorig jaar was ze net twee jaar oud. Toen hebben wij het haar ook verteld en voorgelezen, maar ik zie dat ze het nu hoort en beleeft alsof het nieuw voor haar is. Bij haar zie ik de verwondering over een mama met een dikke buik die op reis moet, het Kindje in een voerbak, over God Die mens werd, over arme mensen die een Koningskind krijgen en over wijze mannen die uit een ver land reizen om een pasgeboren Kindje te bezoeken. Onze Kaleb van vijf kent de feiten en de versjes al wel, maar hij gaat er nu over nadenken en vragen over stellen. Waaróm lag Hij dan in een voerbak? Wat betekent ‘zaligen zal’? Hoe kon de Heere Jezus nu een kleine baby worden? En vond de Heere God het dan niet erg dat Zijn Zoon wegging uit de hemel? Vragen die best lastig zijn om te beantwoorden in zijn taal, maar die mij ook weer als een kind laten kijken naar het grote wonder. God gaf Zijn Zoon, om mens te worden. Om Zichzelf als Heilige te vernederen. Om verloren zondaren, vijanden die de dood verdiend hadden, zalig te maken.
Hij komt: dagelijks
Advent: Hij komt. Het wonderlijke is dat we daar elke dag van het jaar mee te maken. Want de Heere komt dagelijks tot ons door Zijn Woord en door Zijn Geest. Het is dagelijks Zijn roepstem: Neigt uw oor, en komt tot Mij, hoort en uw ziel zal leven (Jesaja 55:3). Zijn we ons daarvan bewust als we advent vieren in ons gezin? Het gebruik van een adventskalender is belangrijk en goed. Laten we bewust tijd maken voor het Woord niet alleen voorbehouden laten zijn aan de vier ‘gezellige’ weken voor het kerstfeest. Gemakkelijk wordt de sfeer van advent belangrijk vanwege de tijd van het jaar. Maar alle 365 dagen van het jaar wil de Heere tot ons komen.
Als Hij tot ons komt, komen wij tot Hem.
Hij komt om zondaren tot Zich te trekken.
Gods Geest gaat van Hem uit tot mensen, om mensen weer bij God te brengen.
Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft. Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn (Psalm 95: 6-8).
Hij komt terug
Eenmaal kwam Gods Zoon naar de aarde. Immanuël.
Sinds de Pinksterdag gaat Gods Geest voortdurend rond op aarde om mensenharten te bewerken.
En eenmaal komt Christus terug op de wolken van de hemel, om te oordelen de levenden en de doden.
Zie jij daarnaar uit met een zeer groot verlangen, omdat je dan Hem mag zien die je ziel liefheeft, van aangezicht tot aangezicht? Omdat je Hem dan mag liefhebben en dienen zonder zonde en zonder bijbedoelingen? Omdat je dan voor altijd één mag zijn met Hem? Of voel je angst of onrust als je denkt aan die dag?
Misschien ben je in deze adventsweken trouw met je kinderen bezig bent rond Gods Woord, terwijl je eigen hart hard en onveranderd is. Misschien ben je daar bezorgd over, of zorgeloos, maar… onveranderd. Dan verlang je niet naar die dag, maar hoop je dat het nog lang zal duren. Is dat advent?
Aan het einde van het laatste hoofdstuk van het boek Elke Dag Nieuw – roeping en verwachting voor moeders vandaag schreef ik daarover:
“Zie je jezelf daar staan onder die geopende hemel? Zie je jezelf staan, met je man en je kinderen om je heen? We weten niet precies hoe het zal zijn, maar we weten wel dat de boeken geopend zullen worden. Hoe zal het zijn als jouw levensboek wordt voorgelezen? Zal je zoontje met grote ogen naar je opkijken en zeggen: mama, u zei toch elke dag dat we de Bijbel moesten lezen, en hebt u zelf zó geleefd? Zal je dochter zich geschokt van je wegdraaien en zeggen: hoe kón u doen alsof u een christen was, terwijl u vanbinnen al deze dingen dacht en voelde?
Of zal jouw levensboek gesloten blijven, omdat je naam geschreven staat in het Boek des Levens van het Lam? Dan heeft de Heere je zonden weggeworpen in de diepte van de zee en sta je daar door genade als rein en heilig voor Hem, door het bloed van de Heere Jezus. Alleen met dát vooruitzicht is er hoop voor de toekomst. Dan gaat het nooit meer om jou, dan ben je voor altijd verlost van de zonde, en zal Hij alles en in allen zijn. Dan mag je vandaag met vreugde vrouw en moeder zijn voor de eeuwigheid. Hij zal alle dingen nieuw maken!”
Het zijn de goedertierenheden des Heeren, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot. De Heere is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. De Heere is goed dengenen die Hem verwachten, der ziele die Hem zoekt (Klaagl.3:22-25).
Advent: de dag daagt al
Laat het ons gebed zijn in deze adventsweken om vergeving van onze zonden, om meer kennis van de Heere Jezus, meer uitzien naar Hem en meer verlangen naar Hem. Of we bij onze kinderen dat verlangen mogen opwekken naar Hem. Het daagt al in het oosten! De duisternis gaat wijken. De Geest gaat nog rond en werkt door. Hij verlicht blinde ogen, maakt gevangen los. Nog even en de Zon gaat op over de wereld en zal alle dingen nieuw maken.
- Nu daagt het in het oosten,
het licht schijnt overal:
Hij komt de volken troosten,
die eeuwig heersen zal.2. De duisternis gaat wijken
van de eeuwenlange nacht.
Een nieuwe dag gaat prijken
met ongekende pracht.3. Zij, die gebonden zaten
in schaduw van de dood,
van God en mens verlaten –
begroeten ’t morgenrood.4. De Zonne, voor wier stralen
het nachtelijk duister zwicht,
en die zal zegepralen,
is Christus, ’t eeuwig licht!5. Reeds daagt het in het oosten,
het licht schijnt overal:
Hij komt de volken troosten,
die eeuwig heersen zal.
