Het was al laat. Het was een van de zeldzame avonden dat ik niet al sliep voordat manlief in bed gestapt was. Deze avond was ik ook niet al lezend in slaap gevallen. Het was een van die avonden waar ik in onze verkeringstijd van droomde. Samen op bed en dan praten. Echt praten. De dag evalueren. Geen feiten, maar gevoelens delen. Wat was fijn, wat niet zo. Waarin faalden wij? Waar maakte ons blij? En wat gaf de Heere ons deze dag? We hadden zo’n gesprek die avond. En toen zei hij het. ‘Soms vraag ik me weleens af, wanneer ben jij mij zat? Er zijn zoveel dingen waarin ik niet de man ben die ik zou moeten zijn.’

Verschillen

Ik schrok een beetje. Deze week had ik me hetzelfde afgevraagd. Wanneer zou hij het eens zat worden. Dat hij met mij geen flinke discussie kan beginnen, omdat ik dat gewoon vervelend vind? Ik ben niet zo stellig ben en vind het lastig om mijn mening te verwoorden, terwijl híj daar zo van kan genieten. Wanneer komt de dag dat onze verschillende wensen over de temperatuur in de kamer of de hoeveelheid licht in huis voor echte problemen gaan zorgen? Dat het feit dat hij een avondmens is en ik een ochtendmens ons op gaat breken?

De afgelopen tijd zagen we om ons heen huwelijken breken. Opeens leek de maat vol. Het huwelijk waar mensen eens vol vuur en liefde aan begonnen ligt ineens aan scherven. En natuurlijk begrijp ik heel goed dat dit niet zomaar ging. Dat heb ik gezien, dat weet ik. Er wordt zo ontzettend veel geleden. Er is zoveel pijn en verdriet. We kunnen elkaar (onbedoeld) zo bezeren, teleurstellen, vertrouwen beschamen en beschadigen.

Onze vragen die avond waren serieus. Niet zomaar. We waren die avond echt bezorgd. Niet omdat we niet van de ander hielden, juist niet. We houden zielsveel van elkaar, daar twijfelen we niet aan. Elke dag meer. We vroegen ons allebei af of we wel de goede echtgenoot voor de ander zijn. Omdat we zoveel falen. Omdat we zo vaak onze handen vol hebben aan onszelf. Omdat je soms zo druk bent met allerlei dingen dat er weinig tijd en aandacht overblijft om er echt voor de ander te zijn.

We doen ons best

We kennen allemaal de tips van een avondje samen vrij plannen in de week. Een keer per maand samen weg. Een nachtje in het jaar. En zo nog meer. Maar  soms lukt dat gewoon niet. Dan wordt die vrije avond opgevuld met een bezoekje wat allang had moeten gebeuren. Soms heb je extra zorg voor je ouders. Of er wordt geklust in huis, zijn de kinderen ziek, ben je gewoon te moe, heb je een huilbaby of is de avond om voor je er erg in hebt.

We kennen de tips voor mannen die moeten luisteren in plaats van direct met oplossingen te komen. We weten inmiddels dat wij vrouwen onze verwachtingen moeten uitspreken en niet met verwijten moeten strooien. We doen ons best. En toch kun je zomaar opeens op een dag realiseren dat je het prima hebt samen, dat je echt van elkaar houdt, maar dat het teamgevoel er niet altijd is. Hoe houd je elkaar vast? En zou je ook van een 7,5 naar een 9 kunnen gaan?

Kracht van gebed

Toen wij 10 jaar geleden trouwden kregen we van onze schoonzus en zwager allebei een boek. Mijn man kreeg ‘de kracht van de biddende man’ en ik kreeg ‘de kracht van de biddende vrouw’.  Dat boek kwam weer in mijn gedachten. De details van het boek weet ik niet meer. Wel weet ik dat de schrijvers van het boek geen fijn huwelijk hadden en dat dit veranderde door het gebed. De schrijfster van het boek zag op het gebed haar man veranderen. En zichzelf.

Bidden helpt. Bidden voor je man helpt ook, om verschillende redenen. Omdat de God van je gebed een grote God is. Hij doet wonderen. Omdat jij als je bidt verandert. Soms veranderen omstandigheden niet, maar verander jij wel. Als je kwetsbaar alles open legt voor de Heere, kom je soms tot de ontdekking dat er misschien bij jezelf iets anders moet en niet (alleen) in de eerste plaats bij je man. Maar ook je man kan veranderen op het  gebed. Omdat de Heere gebeden verhoord en mensen vormt, karakters bijschaaft en ons dingen (af)leert.

Ook als je het samen goed hebt is bidden voor je man iets wat veel waarde heeft. Misschien heb je een man die, als je hem vraagt waarvoor je zou kunnen bidden, gelijk een antwoord heeft. Iets groter is de kans dat je man dat niet direct weet. Nu ik me voorgenomen had concreter te bidden voor mijn man, ging ik hem ook anders bekijken. Ik ging weer meer op hem letten. Waar loopt hij tegenaan?Waar zie ik zijn worsteling? Merk ik de dingen op waar hij van geniet? Wat zijn op dit moment zijn levensvragen? Waar voelt hij zich in tekort schieten? Waar heeft hij bescherming in nodig? Waar kan ik hem in helpen? Wat zijn de dingen die hij niet helemaal helder ziet in bijbels licht? Natuurlijk wist ik veel van die dingen wel, maar ik ontdekte ook nieuwe dingen.  En dat doe ik nog steeds. Het maakte me meer betrokken bij zijn leven.

Ik moet aan dit plaatje denken. Het raakt me steeds weer als ik het zie. Misschien heb je het ook wel eens gezien. Altijd zag ik een moeder in deze geknielde vrouw. Worstelend, strijdend voor haar kinderen. Maar nu opeens zie ik ook een echtgenote in haar. Een vrouw die voor haar man bidt. Als je haar spiegelbeeld bekijkt zie je iets anders. Een soldaat in vol ornaat. Onze mannen hebben dat nodig. Als ze staan op de plaats waar God hen plaatste. In ons gezin, in de maatschappij, in de kerk. Als man, als vader, soms in de frontlinie. Ze hebben te maken met de verleidingen van de duivel, zeker als ze een taak hebben in Gods Koninkrijk. Ze hebben een strijd te strijden. Wij mogen met ons gebed vurige muren bouwen om onze man en meestrijden met hen.

Als Aäron

Wanneer de man trouwt, verlaat hij zijn vader en moeder en wordt een met zijn vrouw (Math 19:5). Een team, een eenheid. Hoe zou het kunnen dat we voor de rechterkant van ons lichaam wel bidden, maar voor de linkerkant niet? Als de linkerkant van het lichaam niet ondersteund en beschermt wordt, valt, zal hij de linkerkant meeslepen in zijn val. De eenheid is ook krachtig. De duivel zal er alles aan doen om de eenheid te verzwakken. Laten we daar op bedacht zijn. Hij zal ons proberen te verleiden, waardoor we zullen vallen. Door trots misschien? Communicatiestoornissen? Moedeloosheid? Te druk zijn? Twijfel? Angst?

Daarom, houdt sterkt aan in het gebed (Kolossenzen 4:2). “Wacht even”, denk je misschien, “mijn man is toch de priester van het gezin? Het is toch zijn taak om voor mij en het gezin te bidden?” Juist daarom heeft hij jouw gebed zo nodig. Denk maar aan Mozes die bad voor de overwinning van het volk Israël tegen de Amalekieten. Zolang zijn armen omhoog geheven waren behaalden de Israëlieten de overwinning. Mozes kon die strijd tegen Amalek niet alleen aan. Hij had Aäron nodig die zijn armen omhoog hield. Je man kan het ook niet alleen. Zijn armen hangen soms naar beneden. Hij wordt moe, minder geïnteresseerd in jou, vatbaar voor verleidingen, soms misschien geprikkeld. Je mag een Aäron zijn, een biddende Hanna. Een biddende vrouw.