Zoonlief kwam met de vraag. Mam, krijg ik zakgeld? Die en die (er volgde een paar namen) krijgen het ook. ‘Lieve help’, dacht ik, ‘nog niet over nagedacht’. ‘Zal ik eens met papa over hebben’, was mijn reactie. De dagen en weken gingen voorbij. Er werd niet meer over gedacht, niet over gesproken ook. Maar de vraag kwam weer. ‘Mam….’
Geld. Een van de dingen die me niet zo interesseren, denk ik. Natuurlijk hebben we het nodig. Maar ik hoef geen bergen op mijn bankrekening. Als iemand wat nodig heeft deel ik graag uit als dat mogellijk is. Tegelijk vind ik financiële onzekerheid (met een gezin) best eng. Maar het is hier in huis dus een nieuw thema geworden. (Zak)geld.
Zakgeld
Als kind kreeg ik geen zakgeld. Ik miste het ook niet echt. Mijn ouders leefden zuinig. Maar we hadden nooit tekort, denk ik. Ik heb er nooit iets van gemerkt. Zakgeld kreeg ik niet. Maar als ik iets nodig had, kreeg ik het. Volgens mij heb ik het ook niet gemist. Ik wist niet beter. Dat anderen wel zakgeld kregen realiseerde ik me wel, maar ik had daar geen last van. In tegenstelling tot vriendinnen betaalde ik mijn rijbewijs en zomerkampen zelf. Wel schoot mijn vader de kosten van mijn auto voor en betaalde ik hem die later in stukjes terug. Sparen deed ik automatisch, want mijn moeder zei dat ik dat moest doen. En toen ik trouwde schrok ik toen ik ontdekte hoeveel geld alles kostte. Hoe snel je gespaarde geld zomaar verdwijnt. Mijn man daarentegen kreeg van jongs af aan zakgeld. En herinnert zich (met veel vreugde) de ritjes naar de supermarkt of ijsboer. Ook woonde hij al op zichzelf toen we trouwden. Daardoor had hij meer besef van financiën dan ik.
Mijn man vond het dan ook een prima idee, dat zakgeld. ‘Maar dan gaat hij ook klusjes doen’, was zijn reactie. Klusjes doen voor geld? dacht ik. Klusjes doe je toch gewoon om te helpen, omdat we allemaal iets doen? Maar niet om wat te verdienen. Toch? En zakgeld krijgen ze gewoon. Of…. Hoe zit dat eigenlijk? ‘En’ zei ik, ‘dan moeten ze gelijk leren om te sparen en te delen. Dan doen we ietsje meer. Dan moet er van die anderhalve euro vijftig cent gespaard, vijftig cent naar een goed doel. De rest mogen ze dan zelf mee doen wat ze willen.’ Toen ik mijn man aankeek, zag ik het medelijden met onze zoon in zijn ogen.
Leren omgaan met geld
Het zakgeld vraagstuk vond ik niet zo eenvoudig. Wat wil ik onze zoon eigenlijk leren met het krijgen van zakgeld? Geef ik hem gewoon geld om iets mee te doen? Wil ik hem leren om te gaan met geld? Leren te sparen? Hem gevoel leren krijgen bij de waarde van geld? Dat hij voor zijn felbegeerde legotrein echt heel lang moet sparen, maar die rollen mentos zo gekocht zijn? Graag leer ik hem ook te delen. Hoe leer ik hem dat wij veel hebben en dat er mensen zijn die veel minder hebben dan wij?
Ik hoorde van een moeder dat hun kinderen als ze jarig zijn altijd een deel van het gekregen geld aan een goed doel moeten geven. Van een ander moeder hoorde ik dat de kinderen een deel van hun verjaardagsgeld gelijk op de spaarrekening zetten. Wat wil ik eigenlijk?
De Bijbel over geld
Graag wil ik mijn kinderen leren om op een Bijbelse manier met geld om te gaan. Maar hoe is dat? Ik ging op zoek. Sommige dingen lijken te groot, te hoog gegrepen. Daar begrijpen ze nog niets van. Maar de geest ervan wil ik ze wel graag al jong proberen mee te geven. Een paar dingen:
Laat geld je leven niet beheersen. In Hebreeën 13:5 staat: Laat uw handelswijze zonder geldzucht zijn. Wees tevreden met wat u hebt(…) Geldzucht zie ik nog niet echt bij onze kinderen. Maar tevreden zijn met wat je hebt kan soms moeilijker zijn. Als andere wel érg mooi speelgoed hebben gekregen voor hun verjaardag bijvoorbeeld.
Delen is een opdracht. En maakt zelfs gelukkiger dan het krijgen. In Handelingen 20:35 lezen we dat de Heere Jezus heeft gezegd: Het is zaliger te geven dan te ontvangen. De schoenendoosactie vinden ze hier altijd leuk. Samen een lijstje maken, naar de winkel, schoenendoos versieren en vullen. En dan iets van jezelf erbij. Dat kán nog wel eens lastig zijn.
In de eerste christengemeenten had met alles gemeenschappelijk (Handelingen 4:32). Laatst hadden we een kruiwagen nodig voor een klusje in de tuin. Maar wij hebben die niet. Een paar huizen verderop woont iemand uit de gemeente. Samen met mijn dochter ging ik er heen om te vragen of ze een kruiwagen hadden en of ik die mocht lenen. Een grote glimlach kwam er op zijn gezicht ‘ja hoor, al het mijne is het jouwe, neem maar mee’. Mijn dochter had grote vraagtekens in haar ogen. Het gaf ons een mooi gesprekje.
Eer God met je rijkdom.
Spreuken 3:9 zegt Vereer de HEERE met je bezit, met de eerstelingen van heel je opbrengst. Hoe doe je dit concreet?
Wat ik onze kinderen vooral wil leren is dat rijkdom vergaat. Dat het hier beneden niet is. Dat geld niet gelukkig maakt. Dat waar je schat is, ook je hart zal zijn (Lukas 12:34). Die boodschap begrijpen kinderen al best jong.
Keuzes, keuzes
Het Nibud leert me dat kinderen van de leeftijd van onze zoon tussen de een en twee euro krijgen. Ook staat er een relaas over contant geld geven of overmaken op de website. Dit roep weer andere vragen op. Wat moet ik? €1,50 in zijn handen stoppen? Als hij moet leren omgaan met geld, moet hij dat dan met munten of met een pinpas? Geld in je handen is concreet. Maar het leven van alle dag is vooral de pinpas. Maar daar vind ik hem veel te jong voor.
Het vraagstuk zakgeld zette ik weer even in de kast. Ik weet het allemaal nog even net niet.
En ik ben benieuwd. Hoe doen jullie dit eigenlijk?
Leuke blog! Hier met kids van bijna 3 tot 8 hebben we nog geen zakgeld-vragen gehad en het er weleens over gehad samen, maar om dezelfde reden ‘hoe pak je het aan?’ is het niet van de grond gekomen ;). Vooral ook de organisatie eromheen is gewoon een dingetje. Bijv. 50 cent per week; dan heb je dus wel 52x een 50 cent muntje hebben en het op een vast tijdstip geven. Het niet vergeten, zorgen dat je het geld contant in huis hebt, etc. Zendingsgeld ben ik nog nooit vergeten volgens mij, ook niet na vakanties of feestdagen, dus misschien zou ik het best kunnen, maar ajj moet ik weer ergens aan denken. Step by step ;). Zwemtas, gymtassen, zendingsgeld, iets meenemen om over te vertellen als je kleur groepje aan de beurt is, iets meenemen rondom het thema dat bij de kleuters aan de beurt is voor op de thematafel, een extra tas voor de gemaakte werkjes, het briefje invullen met verjaardagen van opa’s/oma’s/keuze van kerstboeken/etc… Pfoeii, ik vind het een hele klus om al die dingen bij te houden en denk dat ik gewoon nog even wacht tot de vraag komt over ‘die en die’ die ook zakgeld krijgt en dan zoek ik deze blog er nog eens bij en kijk ik naar alle tips die eronder staan 😛 ;)…
Zonder dollen; ik vind de bedragen van het Nibud altijd ontzettend hoog, zowel qua hoeveel spaargeld je als gezin moet hebben, hoeveel men gemiddeld uitgeeft aan kleding, etc. alsook hoeveel zakgeld een kind zou moeten krijgen.
Succes met het maken van je keuze, ik volg het met interesse wat het geworden is!
Heel herkenbaar. Zelf heb ik qua opvoeding hierin hetzelfde meegekregen als jij. En mijn man inderdaad het tegenovergestelde. We zijn bij onze oudste (nu 12) wel begonnen met zakgeld toen hij 9 was. 50ct per week. Voor het idee. Maar eerlijk gezegd is het in de loop van de tijd versloft. Inmiddels heeft hij al 2 jaar een klein bijbaantje waardoor hij een zakcentje verdiend. De helft daarvan moet op zijn spaarrekening. Het andere deel mag hij redelijk zelf besteden. Een beetje houden we wel de vinger aan de pols snoep ed. Overigens geldt dit Inmiddels ook voor onze 2e zoon van 10. Over het geven aan goede doelen hebben we geen afspraken gemaakt. Misschien juist wel goed om dat wel te doen… vind het persoonlijk wel lastig om ze dat op te leggen. Misschien ook alweer omdat ik dat vanuit mijn eigen opvoeding ook niet had. Wel gaven mijn ouders hierin een voorbeeld mee, door te laten zien dat ze gaven aan goede doelen en geld voor hen verder niet heel belangrijk was. Ga ik zelf ook nog eens bewust over nadenken. Bedankt voor deze blog, met ook de verwijzingen naar wat de bijbel zegt. Het maakt mij ook weer bewust van onze keuzes.
Herkenbaar om te lezen alles wat je schrijft! Hier (kinderen met van 12-2 jaar) krijgen de kinderen vanaf groep 3 zakgeld de groep x 10cent en ja het is bijna niets maar ze leren ervan! In groep 7 krijgen ze 1 euro per week en in groep 8 2 euro, en dan sparen ze daar 10% van en wat overblijft gaat door de helft een deel sparen en een deel om eens iets te kopen. Het leuke is dat het goede doel ook zelf uitkiezen ze worden er ook blij van… want geven maakt blij ! Nu in de eerste krijgt ze €5 maar laat ik ze ook kleine dingetjes zelf van kopen die ze nodig hebben bijv deo ofzo.
Daarnaast ook 10 procent van hun verjaardagsgeld aan een goed doel en dat vinden ze ook prima! Mijn zoontje van 8 kiest altijd de MAF en ook al is het ‘maar’ 5 euro ik maak het toch apart over. Ze geven het vanuit hun hart!
Als ze geen doel weten dan bidden we ervoor of God onze ogen wil openen voor wat op ons pad komt, dat levert ook heel waardevolle gesprekken op.
De klusjes in huis doen ze standaard want met elkaar vormen we één gezin dus allemaal helpen ze op ‘leeftijd niveau’ mee;)
Succes!
Wij hebben gekozen voor de volgende constructie:
8/9 jaar: €0,50 zending, €0,50 vrije besteding muv snoep, €1,- spaarpot.
10/11 jaar : zelfde maar dan de €0,50 op eigen betaalrekening zodat ze pinpas leren gebruiken)
12 jaar : €4,- vrije besteding, sommige dingen nu zelf betalen. €1,- goed doel. €1,- sparen.
Doordat ze in 1e instantie €26,- per jaar vrij te besteden hebben leren ze om voor iets te sparen en ook hoe ze met een pinpas om moeten gaan. Mochten ze het kwijt raken staat er nooit een groot bedrag op.
… Het blijft zoeken naar wat het beste is