Het fondant plakt, de helft blijft in het vormpje zitten. Nog een keer proberen dan maar. Ik zie vanuit mijn ooghoeken hoe onze oudste dochter met opperste concentratie uitgedrukte bloemen plakt op de onderste rand van de taart. Een vlinder volgt, dan leggen we samen de strik om het bovenste deel. Een beetje scheef en het lukt ons niet helemaal om de overgang tussen de taartlagen te verdoezelen, maar voor beginners is dit al heel erg goed gelukt. Na afloop krijgen we de taart in een doos geschoven mee naar huis, waar we hem eerst laten bewonderen door de andere gezinsleden en daarna in delen verorberen. Een geslaagd verjaardagscadeau.
Cadeau
Wat geef je voor een verjaardag? Het kan soms zo zoeken zijn, zeker als de kinderen ouder worden en je al meerdere verjaardagen hebt mogen vieren. Dan puilt het speelgoed en knutselmateriaal op den duur toch uit de bakken. Het kan zijn dat een kind een hobby of verzameling heeft, dan is het een logische keuze daar iets voor te geven. Maar soms weten kinderen het ook niet goed of spelen ze niet met speelgoed. Om onder andere die laatste reden zijn we – mijn man en ik – vorig jaar begonnen met het geven van een activiteit. Om de beurt gaan we met de kinderen op stap. Het ene jaar gaan ze dus met hun moeder, het andere jaar met hun vader.
Tijd en aandacht
Onze oudste zoon van veertien hoopt binnenkort met zijn vader op stap te gaan naar een automuseum, met onze oudste dochter volgde ik een workshop taart decoreren en de jongste dochter nam ik mee naar een boswachter, waarmee we op zoek gingen naar muizen, salamanders en dat soort kriebeldingen. De jongste zoon mocht naar een wildpark in Duitsland waar hij het nog over heeft. Zomaar wat voorbeelden. Het hoeft helemaal geen duur uitje te zijn, samen picknicken, shoppen in een mooie stad of ergens een taartje eten, het kan al heel simpel. Het gaat in de eerste instantie om de tijd en aandacht die we met een kind individueel doorbrengen en we merken dat de kinderen dat zelf ook het fijnste van die dag vinden. Een dag of dagdeel helemaal alleen de aandacht.
Alledaags
Door bijvoorbeeld iets te geven dat je zelf hebt gemaakt of door samen op pad te gaan, geef je de ander het gevoel gezien te worden, er is werk van gemaakt. Ik merk dat ik er als moeder ook van opknap als ik bewust tijd doorbreng met mijn kind. Ik ervaar dat in de drukte van het leven en van het gezin de persoonlijke tijd en aandacht er wel eens bij inschieten. Ik ben wel thuis, maar niet altijd aanwezig of beschikbaar voor iedereen. Zo is het tijdens de maaltijden opletten dat het breedsprakige kind niet altijd podium krijgt en het afwachtende kind nauwelijks iets kan delen.
Dit los je overigens niet op door eens per jaar een belevenis cadeau te geven. Het kan ook al in het alledaagse goed zijn bewust om te gaan met de (positieve) individuele tijd en aandacht. Dan heb ik het niet over het helpen bij het huiswerk, maar even samen naar de winkel, zodat je onderweg even kunt kletsen. Of even op de grond gaan zitten bij een LEGO-stad en luisteren naar wat je kind heeft bedacht. Samen knutselen of zomaar het lievelingseten samen met het kind maken. Het gaat er vooral om dat je even in de belevingswereld van het kind duikt, ook als ze een kop groter zijn en vooral uitstralen dat ze met rust gelaten willen worden. Zo’n moment samen levert niet altijd wat op, maar geeft wel ruimte voor diepere gesprekken en het opbouwen of warm houden van de onderlinge band. Er worden herinneringen gemaakt en dat blijft vaak beter hangen dan de cadeaus die je geeft. Maar daar moet je dus wel bewust tijd voor vrijmaken. En dat vraagt iets dat niet in minuten of euro’s is uit te drukken. Het kost iets van mezelf.
Hemelse gaven
Wat is het grootste dat God ooit weggaf? Dat wat Hij het meeste koesterde. Zijn Troetelkind. Jezus gaf Zichzelf. Dat is een spiegel voor mij. Daarnaast geeft God in het alledaagse wat Hij vindt dat nodig is, in Zijn wijsheid, almacht en liefde. Dat is Zijn voorzienigheid. Ik mag daaruit leven, in voorspoed dankbaar en in tegenspoed geduldig. Agur bad om precies genoeg. Dat is hoe we mogen ontvangen en omgaan met wat ons gegeven wordt. Tevreden, vertrouwend en afhankelijk. De tijd die we ontvangen is kostbaar en de kinderen die we kregen ook. Wat ben ik vaak druk met bezit en aardse bezigheden, waarbij juist dat kostbare onder druk komt te staan. In een tijd van eenzaamheid en ellende, mag ik zoveel ontvangen. Wat is er mooier, waardevoller en vreugdevoller voor mij als moeder dan het samenzijn met mijn kind?
Er is iets mooiers, van meer waarde en tot grotere vreugde. Dat ik weten mag dat mijn kind Gods genade ontving. Iets daaraan bijdragen kan ik niet, maar ik kan mijn kind wel opdragen aan Hem. En ook dat kost tijd en aandacht, maar dat geeft natuurlijk niets.
