Herken jij ook dat bijzondere kenmerk van een moeder? Dat je aanvoelt dat er een tornado in aantocht is. Je weet dat er iets gaat gebeuren, vóórdat het gebeurt. Je voelt het aan de sfeer. Het hangt ergens. En soms lukt het je het vóór te zijn. Maar helaas niet altijd. In deze bijzondere tijd, die nu al zo lang gaande is, beginnen mijn pubers landerig, lui en lummelig te worden. We hebben ondertussen alles gehad. De ideeënboom is ongeveer leeggeplukt. Ze zijn niet meer zo te porren voor een klusje. Het moet wel een uitdagende, interessante opdracht zijn waar ze hun schoenen voor aantrekken. Irritaties zitten in een klein hoekje en stoeipartijen hebben niet altijd een gezellige afloop. Vroeger had ik altijd een snelle oplossing voor dit soort explosies. Heel demonstratief en stoer vertrok ik naar boven met de wasmand en riep: ‘Jongens voor het geval het mis gaat, moet je 112 bellen…’ Leuk was het natuurlijk niet. Maar ja, potje ravotten hoort bij kerels.

Een oefening in zelfbeheersing voor moeders. Dat kost wel wat. Dat geeft soms dat ze van je bloed karnemelk maken (een uitspraak van mijn moeder). Vandaag de dag neem ik mijn puber serieus, maar dat vraagt wel een zekere zelfverloochening. En het is ook een ware zoektocht. In het late avonduur bespreek ik met de vader van ons gezin deze knelpunten. We besluiten de palen weer eens recht te zetten en de regels duidelijk af te bakenen. Fijn als ouders samen de regels weer eens onderstrepen. Het is bij ons echter vaak de moeder die ze uitvoert…

Verfproject

Een aardig project verzonnen we nog in deze weken. De ouderslaapkamer was hoognodig aan een opknapbeurt toe, Vol enthousiasme wierpen we ons met verf en kwast op die interessante klus. Alles wat bruin was, mocht wit. Ook al heeft deze puber nooit eerder geverfd, het zelfvertrouwen stijgt bij iedere veeg verf. Met de roller erbij gaat het lekker snel en in no-time zie je frisse resultaten. De linnenkast, het bed, de spiegel en de muur, alles krijgt een beurt. Ach, een uitschieter nemen we voor lief. (Gelukkig is zijn moeder op dit punt niet zo moeilijk.)

Menselijk gedrag vind ik reuze interessant. Vooral dat van jonge mensen. Ook de gevolgen van deze coronatijd en ons denken en doen. Alles is nu anders, ook jongeren doen anders (grote mensen trouwens ook). De balans is er een beetje uit.  Erken het maar. Normaal is het puberleven al een ingewikkelde opgave op weg naar de volwassenheid. Laten we maar accepteren dat het nu even niet zo goed lukt. Vooral een beetje mild zijn. Belangrijk als ouders zicht te krijgen op de gedachtewereld van je kind en snapt hoe het werkt in het tienerhoofd. Met mijn zus besprak ik eerlijk dat mijn geduld soms zo snel op is. Anders heb ik meer controle en beheers ik me beter. Nu mopper ik eerder of schiet uit mijn slof. ‘Moon, vergeet niet dat pubers nog geen volwassenbrein hebben. Op hun manier reageren ze op deze tijd. Ze missen hun vrienden en hun vaste patronen. Toon begrip en bid vooral om geduld en liefde.’ Zaak dat een moeder weet waar ze haar krachten vandaan halen mag. Zó mogen we elkaar een hart onder de riem steken en bemoedigen. ’t Is Israëls God Die krachten geeft. En in dat vertrouwen mogen we verder.

Sfeer in huis

Weet je trouwens dat moeders een grote invloed hebben op het leven van kinderen? Je bent hun voorbeeld! Wees een moeder die geeft, ook al ben je een beetje compassie-moe. Omarm je moedertaak. Daarbij hoort ook de sfeer in huis, die jij creëert door je houding. Dat werkt aanstekelijk. Zoek creatief naar gezelligheid. Als moeder kun je die kunst leren. Zal ik een voorbeeld geven? Maak van de maaltijd een ontmoeting. Zelf verzamel ik overdags leuke voorvallen of verhaaltjes en die vertel ik onder het eten. Genietmomenten die ik koester. “Deel ze maar uit, niet om iets terug te verwachten, maar gewoon omdat God dat van moeders verwacht. Om te zijn een blijde moeder van kinderen!” (Elisabeth George) Of nog een idee. Spreek af om tijdens de maaltijd Engels te praten en ook te lezen uit de Engelse bijbel. Op deze wijze kun je verhitte gesprekken of lastige momenten in de kiem smoren. Het is wel een uitdaging hoor. Maar het zijn bruikbare alternatieven.

Bid vooral om wijsheid en om vredelievende woorden. En wees maar eerlijk en toon je kwetsbaarheid. Ze mogen best merken dat jij ook moeite hebt met deze tijd. Want ook een moederhart is arglistig en heeft gebrek aan bedachtzaamheid (Jakobus 1:5). Probeer niet de perfecte moeder te zijn. Leer je kind dat het de Heere Jezus nodig heeft, net als jij. Zet daarom je moederhart open voor je pubers. Geef de meeste liefde aan het kind dat het ‘t minst verdient. Dat is een les met de nodige worstelingen. Maar op mijn kast hangt een Bijbeltekst uit Psalm 108:14a ‘In God zullen wij kloeke daden doen.’ Dan kun je je weg met blijdschap vervolgen. Echt waar!

Inmiddels is de slaapkamer gereed. De verfpotten zijn dicht en alles is fris en fleurig. Heerlijk dat deze klus kan worden afgevinkt. Een dikke pluim voor mijn puberzoon. Het zorgde voor gezonde tijdsvulling, inspannend bezigzijn en positief energieverbruik. Zo kijk ik met voldoening de slaapkamer rond en knipoog stilletjes naar een uitgelopen verfklodder. Een onuitwisbare herinnering aan een hardwerkende tiener in coronatijd!