Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Als de Wolk Grijs in Plaats van Roze is

Gezondheid· Moederschap & Vrouw zijn

30 jun

Een paar weken geleden ging ze voor het eerst naar de basisschool: onze jongste dochter. Nog niet eens vier jaar geworden, maar ze mocht al. En wat had ze er veel zin in! Al wekenlang werden de nachtjes geteld en éíndelijk was het zover.

Hoewel het allemaal anders dan anders ging, in deze tijd – geen wenmorgen, geen mama in de klas, geen mama op het schoolplein – stapte ze op deze mooie donderdagochtend zo trots als een pauw met haar schooltas het schoolplein op. Gevolgd door broer en zus, die het maar wat leuk vonden dat hun kleine zus ook naar school mocht.

En mama? Mama reed naar huis, met een lege bakfiets en een hoofd vol gedachten.

Vier jaar geleden

Welke dag het was, weet ik niet meer. Misschien ook wel een donderdag. Op de fiets naar school hoefde toen nog niet; drie jaar en één jaar waren ze en kleine zus was onderweg. Het was een mooie voorjaarsdag, dat weet ik nog wel. De zon scheen en de achterdeur stond open. We hadden al ontbeten en broer en zus speelden samen in de tuin. Hoewel de dag nog maar net begonnen was, was mijn energie al helemaal op. Na een lange nacht diep geslapen te hebben, was ik uitgeput wakker geworden. Sombere gedachten gingen door mijn hoofd, opnieuw, zoals elke dag de laatste maanden. Ik schrok ervan en verdrong ze. Ik moest dit kunnen, ik moest positief blijven. Manlief was al vertrokken naar zijn werk. Met moeite deed ik wat er van mij werd verwacht: de kinderen uit bed halen, aankleden, ontbijt maken, tanden poetsen, ruzies sussen, haren kammen, een plas melk opdweilen, de vaatwasser legen. Ik was aan het eind van mijn latijn en de gedachte dat ik me nog een hele dag zó moe zou voelen dat ik amper op mijn benen kon staan, dat niets meer belangrijk leek en de zon leek te verdwijnen achter een dikke grijze wolk, kneep me de keel dicht van stress en zorgen. Ik was in deze paar uurtjes dat de dag oud was al zó vaak tegen mijn peuter en dreumes uitgevallen, ik had al gemopperd, geschreeuwd en gezucht. Ik kon niet meer. Toen broer en zus ruziënd de keuken in kwamen rennen, nam ik mijn telefoon en voerde zonder woorden een gesprek.

 

Mijn schoonmoeder kwam. Knuffelde me. Alles wazig door mijn tranen. Knuffelberen gingen in een tas. Twee paar vragende ogen en armpjes om mijn nek. Bezorgde gezichten. Een wegrijdende auto.

— —

Even later, de verloskundige. Een gesprek. Manlief kwam thuis. Een kop thee in de achtertuin.

— —

Het ziekenhuis, afdeling psychiatrie. Alles wazig, en zó moe. Wil ik dit nog wel? Allerlei vragen. Ze schoof een doosje tissues naar me toe. Een recept voor medicatie.

— —

Thuis op de bank. De bel. Een onbekende vrouw kijkt me diep in de ogen. Ik breek en kan niet meer stoppen met huilen. Het is goed, zegt ze. Het is oké.

— —

In de dagen erna: de mist klaart langzaam op. Ik kijk in twee paar ondeugende ogen en kan erom glimlachen. De kleine meid trappelt in mijn buik en ik glimlach opnieuw. Ik zit op de bank en drink mijn koffie. Er loopt iemand met een wasmand door mijn huis.  

— —

Manlief komt thuis. Je lacht weer, zegt hij.

Twee weken later waren we weer in het ziekenhuis. Dit keer op de kraamafdeling. Na een voorspoedige, ingeleide bevalling werden we gezegend met een gezonde dochter. Ik bleef een dagje extra en had een kamer alleen voor ons meisje en mezelf. Ik genoot van het kleine wonder in het bedje naast me, de stilte, de rust, de goede zorgen van het personeel en voelde mijn oude ik langzaam weer terugkomen.

Vandaag

Nu vier jaar later kijk ik met gemengde gevoelens terug op deze periode. Er ging uiteraard een heleboel aan vooraf, al maanden lang liep ik op mijn tenen. Daarbij ook omstandigheden die de maanden van de zwangerschap niet makkelijk maakten. Drukte en spanning. Onbegrip ook, want hoe kon ik nu uitleggen hoe ik me voelde? Het leek wel of niemand begreep wat er in me omging.

Toen ik laatst via email van een bekend forum voor ouders op het begrip prenatale depressie stuitte, schrok ik van het aantal vrouwen wat hier vermoedelijk mee te maken heeft: waarschijnlijk één op de tien. En ik vroeg me af: waar zijn ze? Waar zijn de vrouwen die zó moe, zó somber en zó angstig zijn tijdens hun zwangerschap dat een lichtpuntje ontbreekt? Waar zijn die vrouwen die paniek voelen en bang zijn om gek te worden? Waar zijn die vrouwen die schrikken van hun eigen gedachten en gevoelens? Waar zijn die vrouwen die niet meer kunnen genieten en zich dagelijks uitgeput voelen?

Zeker vijf procent van alle zwangere vrouwen krijgt te maken met een prenatale depressie, las ik op een andere website. Dan zouden er handenvol in de gemeente moeten zijn die dit hebben meegemaakt, er zouden er zéker een aantal tussen de tientallen moeders op het schoolplein moeten staan.

Misschien herken je jezelf in dit verhaal en zit je middenin deze donkere wolk. Dan een aantal tips voor jou:

  1. Zoek hulp. Via de verloskundige kwam ik terecht op de POP-poli, een samenwerking tussen Psychiatrie, Obstetrie (verloskunde) en Pediatrie (kindergeneeskunde). Ik had er nog nooit van gehoord, maar wat ben ik blij dat ze bestaan. De medicatie deed zijn werk en een fantastische vrouw begeleidde me.
  2. Neem rust. Zorg voor zo weinig mogelijk prikkels, slaap veel en zoek naar een bezigheid waarmee je kunt ontspannen. Heb je jonge kinderen in huis: vraag of iemand met regelmaat wil komen oppassen of vraag of ze een nachtje mogen logeren. Wissel inspanning af met rust; mij deed een kwartiertje liggen in een donkere kamer al veel goed. Een kleuter die geen middagslaapje meer doet? Stel een ‘kamer uurtje’ in: met zelfgekozen speelgoed een (half) uurtje op de eigen kamer spelen.
  3. Wees eerlijk. Vooral tegen je man. Het is voor hem niet makkelijk om te zien dat jij je depressief voelt. Deel je gevoelens en gedachten met hem – ook als het gevoelens zijn waar je zelf van schrikt – zodat hij je kan begrijpen. Wees ook eerlijk tegen meelevende mensen die vragen hoe het met je gaat. Stel je kwetsbaar op en durf te zeggen: ‘eigenlijk gaat het niet zo goed, ik voel me uitgeput, bang, verdrietig, somber en ik heb hulp nodig’.
  4. Accepteer hulp. Wanneer je hulp aangeboden krijgt, grijp deze dan met beide handen aan. Denk niet ‘ik moet dit toch zelf kunnen?’ of ‘ze denken vast dat ik me aanstel’. Zeg ‘ja graag!’ en maak afspraken over welke hulp je nodig hebt. Dat hoeft niet alleen huishoudelijke hulp te zijn; misschien heb je behoefte om alleen te zijn, of om bij iemand op bezoek te gaan zodat je afleiding hebt.
  5. En vergeet bovenal niet: er is een God die hoort!

 

Een zwangerschap, bevalling, kraamtijd… Het is vaak genoeg geen roze of blauwe wolk. Soms is de wolk grijs, soms donkergrijs en soms diepzwart. Veel moeders weten daarvan. En de redenen kunnen heel verschillend zijn. Zullen we wat eerlijker zijn tegen elkaar? Zullen we durven toegeven als het wat minder gaat? Zullen we elkaar oprechte aandacht geven, doorvragen, elkaar steunen en bemoedigen? En zullen we daar vandaag mee beginnen?

 

Vreugde of blijdschap, droefheid of smart
Er is een God, er is een God
Stort bij Hem uit, o mens, toch uw hart
Er is een God die hoort!

 

Dit blogartikel werd geschreven door Andrea. Je kunt hier meer lezen over het team van blogschrijvers. 

Meer lezen:

  • Denkend aan een stervend kindDenkend aan een stervend kind
  • En wat nu met die goede voornemens?En wat nu met die goede voornemens?
  • Drie lessen die we leren van de kerk in ChinaDrie lessen die we leren van de kerk in China
  • Help / Hoera een dreumes!Help / Hoera een dreumes!
  • Stroopwafeltaart!Stroopwafeltaart!

26 Reacties

« Het Dienen dat (N)Iemand Ziet
Loof de Heere – Zingen aan de Keukentafel »

Reacties

  1. Saar zegt

    27 augustus 2020 om 14:20

    Bedankt voor de woorden, ik kom deze blog vandaag ‘toevallig’ tegen. Ik heb momenteel last van depressieve gevoelens tijdens mijn zwangerschap. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Op dit moment weet ik niet of ik me na de bevalling beter zal voelen, voor nu probeer ik maar met de dag te leven en kleine lichtpuntjes te zien.

    Beantwoorden
  2. Marlies zegt

    7 juli 2020 om 15:09

    Mooi dat je je verhaal zo open deelt! Ik had geen zwarte wolk maar vaak wel door vermoeidheid een grijze. Ik heb ontdekt dat sporten mij echt hielp. Lekker even tijd voor jezelf, baantjes trekken in het zwembad (geen log lijf maar kúnnen bewegen). Dus als je het even niet ziet zitten, kom juist van de bank af!

    Beantwoorden
  3. A. zegt

    4 juli 2020 om 12:30

    Wat knap dat je dit zo eerlijk hebt beschreven. Ook ik hoor er eigenlijk nooit over. Maar zelf was ik er destijds ook niet open over. Áls ik al eens iemand tegen kwam die vroeg hoe het ging en ik barstte in huilen uit gaf ik het op gebroken nachten, baby die veel huilde etc. Maar het was een maandenlange ‘strijd’… Intens moe, uitgeput, somber, het niet willen (ook de baby niet), etc. Wij hebben nog steeds spijt dat we toen geen hulp hebben gezocht. Maar ik had ook zo’n diep gevoel van ‘ik moet dit kunnen’, ‘anderen zijn nog veel drukker’, ‘hier moeten we doorheen’ etc. Wij hebben het nu heel fijn en heel goed samen, en daar ben ik God dankbaar voor, maar die periode geeft mij nog steeds een stukje pijn. Hoewel ik elke zwangerschap, bevalling en babytijd heel pittig vond, was die periode écht anders dan ‘gewoon pittig’.

    Beantwoorden
  4. Sharon zegt

    3 juli 2020 om 23:17

    Wow dit is bijna de eerste keer dat ik zo open lees over een prenatale depressie. Ik heb er ook mee te maken gehad. Bij eerdere zwangerschappen nergens last van gehad. Wat was dat heftig. Alweer een aantal jaren geleden maar blijft een zwarte bladzijde. En ja, zoek hulp. Wees eerlijk, en kwetsbaar. En bij mij is het gelukkig vrij snel na de bevalling weggegaan. Maar die zwangerschap.. Ik voelde me zo eenzaam, zo slecht. Blijf er niet mee rondlopen als je dit herkent.

    Beantwoorden
    • Andrea zegt

      6 juli 2020 om 16:05

      Heftig hè, die periode.. Fijn dat het na de bevalling is verdwenen. Dank voor je openheid!

      Beantwoorden
  5. R. zegt

    2 juli 2020 om 09:43

    Dank voor deze post. Fijn dat je er open over kunt schrijven.
    Zelf twijfel ik of ik post-natale depressie heb. Heb dit wel aan mijn man verteld. Hij was op slag verliefd op ons kind en kon mij niet begrijpen.

    Wij hebben ons kind na jarenlang wachten van God ontvangen. Mensen om ons heen reageren vaak in de trend van ‘dubbel genieten hè’, terwijl het mij enkel niet eens lukt(e).
    Zwangerschap was goed, maar veel ‘dingetjes’ na de bevalling. Staat heling van mezelf in de weg.
    Inmiddels geniet ik soms echt mega, andere dagen voel ik dat niet. Dan voelt de verzorging als een plicht.
    Ik hoop en bid dat de ‘dingetjes’ snel over gaan en ik echt kan blijven genieten van ons wonder.
    In de tussentijd probeer ik elke week echt even tijd voor mezelf te nemen, zonder baby. En ben ik dankbaar voor de man die God mij heeft gegeven. Hij neemt met liefde wat taken van me over.

    Beantwoorden
    • Marlies zegt

      7 juli 2020 om 15:16

      Als reactie op r: Je verloskundige staat altijd nog open voor vragen na de bevalling. Ook bij de huisarts kan je dit bespreekbaar maken. Na jarenlang wachten verandert jouw leven zo ontzettend dat je ook tijd moet nemen om het een plekje te geven. Goe dat je ook tijd voor jezelf kan nemen! Hulp vragen is niet erg, eerder stoer dat je het bespreekbaar durft te maken!

      Beantwoorden
  6. Marijke zegt

    1 juli 2020 om 22:29

    Wat fijn dat je dit geschreven hebt!
    Die eenzaamheid is zo herkenbaar… en maakt het dubbel zo zwaar. Zou zo fijn zijn als er meer openheid over komt!
    Het is moeilijk om over depressie te praten. Iedereen lijkt blij te zijn als er een baby op komst is en dat ‘hoort’ zo voor je gevoel. Ik denk ook dat de openheid extra moeilijk is t.o.v. mensen die je bijv. alleen op het schoolplein ziet. Het zou een eerste stap kunnen zijn als we ermee zouden beginnen om aan zwangeren die dicht naast ons staan, rechtstreeks zouden vragen of het psychisch ook goed gaat. Deze vraag zelf zelden gehad, (is overigens ook moeilijk om te vragen. ) maar kan wel opening geven!

    Nog iets wat niet zo bekend is: je kunt er ook na een miskraam last van hebben.

    Verder is het in mijn geval na de depressie ook zo dat het niet voorbij is. Omdat de verwerking zo moeilijk is. De mijne is bijna 4 jaar geleden, en nu nog heb ik er zoveel verdriet van!

    En wat betreft hulp aanbieden nog een tip: zeg niet ‘als je hulp nodig hebt dan zeg je het maar’ maar bijvoorbeeld: ‘ik kan je dinsdagochtend de hele ochtend helpen. Vind je dat fijn? ‘ dat voelt als hulp die iemand ook echt wil en kan geven.

    Beantwoorden
    • Andrea zegt

      6 juli 2020 om 16:07

      Dat is een hele goede tip! Dan is het voor de ander makkelijker om de aangeboden hulp aan te nemen. Dankjewel!

      Beantwoorden
  7. Wil zegt

    1 juli 2020 om 19:33

    Wat wordt er veel geworsteld door moeders. Ik ben eerlijk, ik herken dit niet. Ik was na de bevalling juist weer helemaal opgelucht en blij. Niet persé een ‘roze’ wolk, maar ik kreeg weer energie en was blij dat alles goed was gegaan. Geen buik meer die in de weg zat, etc. Maar door deze blog zie ik dat het vaak anders is. Hoe komt het dat ik dit nooit opmerk ik mijn omgeving? Is dat echt zo onzichtbaar aan de buitenkant? Wat een eenzame strijd moet dat zijn. Bedankt voor het delen, je hebt mijn ogen geopend. Ik hoop dat we als moeders elkaar tot hulp mogen zijn. Met hulp van Hem “die ondersteunt, hen die voor’t onheil zwicht. Wie nederstort wordt door Hem opgericht.”

    Beantwoorden
  8. Sandra zegt

    1 juli 2020 om 11:14

    Geef je tijdens die zwarte periode misschien borstvoeding? Dan kan het zijn dat je last hebt van D-TSR. Dit veroorzaakt hele nare, downe gevoelens, paniek, angst. (Ik heb hier zelf ook heel erg last van, maar wist niet wat het was.) Als dat de oorzaak is, zou je kunnen overwegen om geen borstvoeding te geven, maar gelijk de fles.

    Beantwoorden
    • Sandra zegt

      1 juli 2020 om 11:19

      Dit was een reactie op Hanna, maar is natuurlijk ook voor andere moeders die worstelen na de bevalling en tijdens de borstvoeding met een zwarte periode.
      Fijn dat je dit deelt Andrea! Goed dat er openheid en meer bekendheid over komt, dankjewel! Ik had er ook last van tijdens mijn zwangerschap, extra magnesium slikken helpt wel wat. En veel bidden idd!

      Beantwoorden
      • Andrea zegt

        6 juli 2020 om 16:09

        Graag gedaan Sandra!

        Beantwoorden
  9. Lizette zegt

    1 juli 2020 om 09:55

    Het is 5 jaar geleden , nu voor de 2e keer zwanger en wordt weer zo verdrietig als ik dit lees.. Het heeft jaren geduurd voor het weer een beetje ging. En die afschuwelijke eenzaamheid omdat niemand aan je ‘vrolijke’ buitenkant ziet hoe het echt gaat. Maar het is absoluut waar, hoe moeilijk het ook is: vraag hulp! En ook al denk je dat je er nooit meer uit komt, de Heere zorgt. Het is wel: bidt en werk. Hij wil helpen, ook als we hulp vragen moeilijk vinden. Vraag of Hij ook daarin de weg wil wijzen. Vaak zijn we zo aan het tobben hoe wij alles moeten oplossen/volhouden. Maar de Heere kent ons en wil ons aan Hem verbinden. Heel veel sterkte lieve moeders! Laten we voor elkaar bidden.

    Beantwoorden
  10. Lies zegt

    30 juni 2020 om 22:51

    Heel herkenbaar. Je geeft woorden aan wat ik niet onder woorden kan brengen…
    Dank voor deze open en waardevolle blog!

    Beantwoorden
  11. Neline zegt

    30 juni 2020 om 22:24

    Heel herkenbaar verhaal! Fijn om dat zo eerlijk te delen. Na de geboorte van onze jongste dochter ben ik weggezakt in een diepe en zware depressie van bijna 3 jaar. Nu gaat het gelukkig best wel goed. We zien zo vaak de fijne en mooie buitenkant bij anderen. Dat doet pijn. Wat is het goed om ook eerlijk met elkaar dit soort zaken te delen. En wat is het ook fijn om na een zware periode weer te mogen genieten van kleine en ‘gewone’ dagelijkse dingen. Dat kan je dan zo vervullen met dankbaarheid. Mooi lied aan het eind van de blog. Dank je wel!!

    Beantwoorden
  12. Anna zegt

    30 juni 2020 om 20:38

    Zo herkenbaar… Er zullen er ongetwijfeld meer zijn die dit herkennen. Maar wat is het moeilijk om er eerlijk voor uit te komen. Jezelf kwetsbaar op te stellen.. en toch ligt daarin zoveel kracht! Dank voor het plaatsen van deze blog!

    Beantwoorden
  13. Geertrude zegt

    30 juni 2020 om 19:14

    Heel mooi dat je met dit artikel een voorbeeld geeft in eerlijk zijn en kwetsbaar opstellen. Psychische klachten zijn vaak teer en moeilijk te delen, zeker als je op onbegrip stuit. Kritisch zijn in met wie je wat deelt kan daarbij ook helpen.

    Een extra tip voor oppas: een scholier of student vaste uurtjes in de week tijdens je zwangerschap (of andere pittige tijden). Zij vinden dit leuk en verdienen iets, gezellig voor de kinderen en mama kan slapen. Kijk bijv. wie er oppast in de crèche in de kerk.

    Beantwoorden
  14. lea zegt

    30 juni 2020 om 10:28

    heel mooi en herkenbaar
    echter zoek hulp vind ik echt een ding. iedereen in mijn omgeving is druk. ik zou niet weten waar ik mijn kindertjes even * kwijt * kan. en soms heb je daar idd zoveel behoefte aan.

    Beantwoorden
    • C zegt

      30 juni 2020 om 13:05

      Herkenbaar! En je wil een ander niet belasten.
      Toegeven dat je hulp nodig hebt is zo lastig.

      Beantwoorden
    • Andrea zegt

      6 juli 2020 om 16:13

      Dat is lastig hè Lea, we voelen ons zo snel bezwaard om hulp te vragen aan andere drukbezette moeders. Misschien kan de kerkelijke gemeente iets betekenen? En bidt vooral, de HEERE kan mensen op je weg plaatsen die je kunnen helpen. Sterkte ♡

      Beantwoorden
  15. Christiene zegt

    30 juni 2020 om 10:18

    Heel knap om dit te delen! Herkenbaar ook!

    Beantwoorden
    • Hanna zegt

      30 juni 2020 om 20:06

      Herkenbaar! Alleen dan na de bevallingen. Ik durf gewoon bijna niet meer zwanger te worden omdat de periode erna bij mij Elke keer zwart is.

      Beantwoorden
      • Neline zegt

        30 juni 2020 om 22:21

        Heel herkenbaar verhaal! Fijn om dat zo eerlijk te delen. Na de geboorte van onze jongste dochter ben ik weggezakt in een diepe en zware depressie van bijna 3 jaar. Nu gaat het gelukkig best wel goed. We zien zo vaak de fijne en mooie buitenkant bij anderen. Dat doet pijn. Wat is het goed om ook eerlijk met elkaar dit soort zaken te delen. En wat is het ook fijn om na een zware periode weer te mogen genieten van kleine en ‘gewone’ dagelijkse dingen. Dat kan je dan zo vervullen met dankbaarheid. Mooi lied aan het eind van de blog. Dank je wel!!

        Beantwoorden
      • Sandra zegt

        1 juli 2020 om 11:14

        Geef je tijdens die zwarte periode misschien borstvoeding? Dan kan het zijn dat je last hebt van D-TSR. Dit veroorzaakt hele nare, downe gevoelens, paniek, angst. (Ik heb hier zelf ook heel erg last van, maar wist niet wat het was.) Als dat de oorzaak is, zou je kunnen overwegen om geen borstvoeding te geven, maar gelijk de fles.

        Beantwoorden
        • Hanna zegt

          2 juli 2020 om 07:09

          Hoi Sandra, Bedankt voor je reactie! ik gaf inderdaad borstvoeding. Heb toen ook gekeken naar D-TSR, maar herkende me er toen niet in omdat dat toch vooral tijdens het geven van de borstvoeding zelf is? Daar had ik geen last van. Na enkele maanden knap ik weer op, ook al geef ik dan nog borstvoeding. Maar het is wel iedere keer een heel heftige periode, zo na de bevalling.

          Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Adventkalender 2020 ‘Speuren naar Soeheel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

Heb jij ook wel eens afscheid genomen van iemand d Heb jij ook wel eens afscheid genomen van iemand die naar het zendingsveld vertrok? Misschien was je een beetje jaloers. Of voelde je eigen leven een beetje onbetekenend.

Weet je dat je als mama een zendingsveld heel dichtbij hebt? Zie je dat ook zo?

Onze Corma schreef hier een blogartikel over. Er kwamen al veel reacties op. 
Lees mee via de link in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
De afgelopen dagen vroeg ik (vooral via app in ver De afgelopen dagen vroeg ik (vooral via app in verschillende groepjes) aan verschillende moeders: hoe gaat het met je? En iedereen deed haar verhaal. Over moeder zijn in lockdown dus.

De één is verwonderd hoe goed het gaat. 
De ander vindt het intensief maar oké. 
De derde voelt zichzelf aan alle kanten tekortschieten. 
De vierde hoopt vooral heel erg dat het snel voorbij is. 
De vijfde durft niet zo goed te vertellen hoe het gaat. 
De zesde heeft nog geen tijd gehad om erover na te denken. 
De zevende geniet ervan om de kinderen thuis te hebben.
De achtste vindt het verschrikkelijk dat de strijd rond schoolwerk nu de relatie met haar kind zo in de weg zit.
Mama 9 heeft geen klagen (want het gaat best goed) maar is wel compleet uitgeput. 
En nummer 10 herkent zich in alle voorgaande negen wel een beetje. 

Uit bijna alle verhalen hoor ik (en dat voel ik zelf ook) een bepaalde mate van overbelasting of overprikkeling. Dan ben je soms mopperig, ongeduldig en niet de mama die je zou willen zijn. Dat kan je een schuldgevoel bezorgen en dat maakt het er weer niet beter op... 

Zomaar (weer) wat tips om het vol te houden. Maak een plannetje, we hebben het nodig!

- Begin de dag met het Woord van God en gebed, al is het maar even.
- Bedenk welke huishoudelijke taken écht nodig zijn om deze weken door te komen en verdeel die onder de gezinsleden. Laat de rest los.
- Durf bij kinderen in de basisschoolleeftijd je eigen pad te kiezen. Als iets teveel frustratie oplevert, doe het dan misschien niet. En: bedenk elke week een leuke beloning. 
- Ga naar buiten!!! We gaan elke dag twee keer buitenspelen (misschien willen jouw kinderen dat zelf, die van ons niet echt met dit weer) of een rondje lopen (met step, skeelers, loopfiets) en minstens 1 keer per week naar het bos of de hei.
- Zoek een moment om te ontspannen. Ik laat onze oudste meiden 's middags een kwartiertje oppassen zodat ik even in mijn eentje naar buiten kan voor ik eten moet koken. Andere moeders wandelen elke avond een half uurtje. Of gaan even met een boek naar boven als manlief klaar is met werken. 
- Bedenk wat Jezus zegt: zonder mij kunt U niets doen. Vraag Hem (steeds opnieuw) om nieuwe kracht.
Eén van onze blogschrijfsters schreef een artikel Eén van onze blogschrijfsters schreef een artikel met de titel 'Als je kind 'anders' is'. Hoe is dat voor je als moeder, als je kind de wereld om hem heen niet goed begrijpt? Als het leven moeiljk voor hem is? Wat moet je doen als je je veel zorgen moet maken om je kind? Een bemoedigend (en ik denk voor veel moeders herkenbaar!) artikel. De link vind je in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Sela* Vorig jaar rond deze tijd werkte ik heel h *Sela*

Vorig jaar rond deze tijd werkte ik heel hard aan de agenda voor dit jaar. Ik zag al voor me hoe ik de eerste week van 2020 tientallen actiepunten voor gezin, werk, huishouden en huwelijk op de werkplanning zou schrijven. 

De werkelijkheid was anders. 
Want deze week hadden wij mama's de taak van thuisonderwijzer. En afgelopen zaterdag en zondag was ik moe. Niet gewoon moe, maar zo'n moeheid waardoor je nauwelijks vooruit komt. 

Wat zag ik er tegenop, tegen deze week! 
Samen vroegen we de Heere zondag om energie en om Zijn zegen, Zijn nabijheid. En nam ik de beslissing om de eerste 3 dagen mijn agenda dicht te laten deze week. 
Om geen verwachtingen van mezelf te hebben. Geen to-dolijstjes. Geen actiepunten. Maar twee doelen: er zijn voor de kinderen en ons samen richten op Gods Woord. 

In die dagen was er een woord dat steeds weer boven kwam: Sela. Zondag hoorde ik er een uitleg over die ik niet eerder hoorde. Dat 'Sela' kan betekenen: stilstaan om aan de Heere te denken. En dat had ik nodig in deze eerste, hectische werkweek van het jaar. Ik zocht nog eens verschillende verklaringen bij het woord. Sela: pauzeren, stilstaan om God te loven. Het staat nu in grote letters voor in mijn agenda. Het sprak al uit mijn doelen voor 2021. Maar nu heeft het een naam gekregen. Sela!

En wat liet de Heere zien dat Hij het gebed hoort! Hij gaf elke dag weer nieuwe kracht. Elke avond moest ik het belijden dat ik ontrouw geweest was, maar dat Hij nabij was. En dat Hij kracht gegeven had die mij ontbrak. Hij geeft den moeden kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft (Jesaja 40:29). 

Het was een intensieve, maar goede week. De kinderen vonden elkaar, werkten goed, speelden fijn. Niet altijd probleemloos, echt niet, maar die gebeurtenissen konden soms momenten zijn om samen te leren wat genade is en Wie de Heere Jezus wil zijn voor zondaren. Sela!

Nu mag ik weer lijstjes maken voor de week die komt. Want ook (juist) als je het druk hebt is het goed om een plan te hebben. Om zoals de trouwe dienstknecht (uit de gelijkenis van de talenten) de tijd en energie die de Heere me geeft te gebruiken voor Zijn eer. 

Hoe was jouw week?
Onze @andrea_verhage schreef deze week een blogart Onze @andrea_verhage schreef deze week een blogartikel over 'gezelligheid in het gezin'. Ik vind dat nogal een thema. Hoewel het bij ons momenteel best gezellig is (veel samen zijn doet ons goed) laat de sfeer in mijn ogen normaal gesproken echt wel eens te wensen over. Kibbelende kinderen, een mopperende moeder. Dat idee. Andrea's blogartikel was voor mij bemoedigend en ik hoop voor jou ook. 

De link vind je in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Oud en Nieuw* We aten oliebollen, keken foto's v *Oud en Nieuw*

We aten oliebollen, keken foto's van het afgelopen jaar en lazen de eeuwenoude woorden:

Heere! Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht.  Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God (Psalm 90: 1,2)

Een paar woorden resoneren nog:

En de liefelijkheid des HEEREN, onzes Gods; zij over ons. 

De lieflijkheid van de HEERE. Hebben we die in het afgelopen jaar niet ervaren, door alles heen? 

Dit kleine meidje was de enige die de jaarwisseling onbewust doormaakte. Zarah mocht opblijven, Sophia maakten we om half 12 wakker en Kaleb werd wakker van de herrie (want het vuurwerkverbod bleek hier niet echt doorgedrongen te zijn). 

Het is zo'n gezinsmoment om te koesteren, samen het nieuwe jaar in te gaan met Bijbellezen en gebed. 

Ja HEERE, Uw lieflijkheid zij over ons in 2021. 
En bevestig Gij het werk onzer handen over ons, ja, het werk onzer handen, bevestig dat.

Ik wens je van harte Gods zegen toe voor het nieuwe jaar!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Deze week een oudejaarsartikel op Elke Dag Nieuw v Deze week een oudejaarsartikel op Elke Dag Nieuw van Abigaïl over alles wat 'bijna' is, 'bijna was en 'bijna' komen zal. 

Ik heb deze gedachten nodig, deze dagen. 

'Maar mijn troost put ik uit twee woorden. Genade alleen. Die hield mij vast.'

Aanbevolen! De link vind je in de bio.

#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuw
Hier op insta zie ik allemaal prachtige familiepor Hier op insta zie ik allemaal prachtige familieportretjes van kerst. Die hebben wij niet. 
Wel veel foto's die letterlijk allemaal bewogen zijn. 
Zo chaotisch was het. 
Maar wat was het fijn. 

Op eerste kerstdag waren we samen lieve vrienden, op tweede kerstdag met mijn zus en haar gezin. Wat fijn om in het klein toch samen kerstfeest te mogen vieren! 

We zongen het: komt allen tezamen. En hoewel we niet allen tezamen konden komen in de kerk, mochten we wel allen bij de kribbe komen: ziet nu dat Kind! 

Onze dominee preekte over 2 Korinthe 8:9:
Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden.

Wat een onbegrijpelijk wonder, vind je niet?

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwmeebeleven
Heb jij dat ook, dat de adventstijd nog wel snelle Heb jij dat ook, dat de adventstijd nog wel sneller lijkt te gaan dan anders? Ik wil van alles, maar het lukt maar niet. De ontwikkelingen in de wereld om ons heen gaan zo snel dat ik het amper bij kan benen. Was de adventstijd niet bedoeld om stil te worden, verlangend uit te zien?

Eén ding is zeker: de Heere blijft Dezelfde. Die is, Die was en Die komen zal. Hij heeft gedacht aan Zijn genade! Hij schonk Zijn Zoon om als Kind geboren te worden in een beestenstal en Zijn leven te geven om zondaren zalig te maken. Immanuël, God met ons. 
Ik wens je toe dat je dit kerstfeest een blik mag slaan in de kribbe en op naar het kruis!

Gelijk de Zoon des mensen niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen (Matthew 20:28).

Een gezegend kerstfeest gewenst met je gezin! 

Deze mooie foto werd voor mij gemaakt door Mirjam van der Wart.

#elkedagnieuw
# roepingenverwachtingvoormoeders
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord