Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Gezelligheid

Genieten· Gezin & Geloof· Moederschap & Vrouw zijn· Opvoeding

5 jan

Ik wilde deze keer maar met de deur in huis vallen: heb jij ook weleens van die dagen dat je verzucht: ‘ik wilde dat de dag al voorbij was..’? Dagen waarop de regen je weerhoudt om naar buiten te gaan, je het mist om samen te zijn met familie en waarin je ongeduldig reageert tegen de kinderen. Dagen waarop de kinderen jouw stemming aanvoelen en meer ruzie lijken te maken dan anders.

De afgelopen weken waren er bij ons regelmatig van deze dagen en daarom begon ik me af te vragen: hoe zorg ik ervoor dat het gezellig blijft in ons huis, ondanks een lockdown en alle regels die daarbij horen? Hoe creëer je die gezelligheid als je in quarantaine moet of tijd tekort komt door het helpen van je kinderen bij hun schoolwerk? Wanneer je dat moet combineren met je werk of met het zorgen voor anderen? Als je uitziet naar de dagen waarop we weer bij elkaar op bezoek kunnen, de kinderen weer naar school gaan. Als het gevaar van ontevredenheid op de loer ligt?

Wat, vroeg ik me af, zorgt voor gezelligheid? Is dat die sfeervol ingerichte woonkamer met kussens en kaarsen? Is het de geur van verse appeltaart en koffie? Of is het oma’s klok die elk uur slaat en tikkende breinaalden? Is het spelletjes doen en samen zingen? Zit gezelligheid hem in een goed gesprek en samenzijn met vrienden of familie?

Perfect gezellig

Of, wil ik dat het liefst allemaal bij elkaar? Misschien is het in jouw en mijn ogen gezellig als alles perfect is: een uitgeruste, opgewekte, geduldige mama, een opgeruimd huis, een gezonde maaltijd die er ook nog eens prachtig uitziet, kinderen die geen ruzie maken en lelijke dingen zeggen, kaarsen en sfeerlichten en thee met zelf gebakken koekjes.

Elise schrijft in haar boek ‘Elke dag nieuw’: “Perfectionisme kan ons verlammen. Omdat we nooit een dag tegelijkertijd een foutloze moeder en een liefdevolle echtgenoten kunnen zijn, een smetteloos huis kunnen hebben en er fantastisch uit kunnen zien, voelen we ons vaak mislukt, tekortschieten, schuldig en moedeloos. Ontmoedigd beginnen we daarom maar helemaal nergens meer aan.”

De kinderen zien het anders

Een aantal jaar geleden liep ik eens met een vriendin in een boekwinkel. Ergens in de rekken stond een boekje waarvan de voorkant suggereerde dat het zou gaan over gezelligheid in huis. Of dat nu echt zo was, of dat het mijn interpretatie van de voorkant was, weet ik niet. Terwijl ik het boekje enigszins afwerend gadesloeg, pakte vriendin het bewuste boekje vast en vroeg “zou jij zoiets kopen?” “Nee,” antwoordde ik, “ik ben tegen boekjes die suggereren dat alles leuk en gezellig moet zijn. Ik ben te druk met luiers verschonen en eten koken om ook nog aan gezelligheid te denken.” Ik zei het met een knipoog, maar het was een goed excuus, want hé.. gezellig? Ik voelde dat niet altijd. Driftbuien van peuter, huiluurtjes van de baby, rommel in huis, volle wasmanden en veel te weinig uren in een dag. Slaapgebrek maakt me niet tot een gezellige moeder.

Tenminste, zo voelde ík het.

Ik herinner mij vorig jaar kerstvakantie. Om de dag te doorbreken en een frisse neus te halen besloten we met z’n allen een stuk te gaan wandelen in het bos. Ik was moe en niet erg gemotiveerd, maar vol goede moed parkeerden we de auto en begonnen aan de wandeling. Ik realiseerde me al snel dat dit bos in de winter niet veel meer was dan vooral heel veel dor hout en verlangde ernaar om met een warme kop thee een boek te lezen op de bank. Totdat dochterlief haar verkleumde hand in de mijne duwde, met stralende ogen naar me opkeek en zei: “echt gezellig zo, hè mam?!”

Misschien, realiseerde ik me, had ik een ander beeld van gezelligheid dan onze kinderen?

Waar ik leeg gekiepte wasmanden zie, zien zij boten om mee naar Amerika te varen. Waar ik een lange wandeling zie door een bos met kale bomen, zien zij een lang pad waarover je hard kunt rennen, grote takken die je achter je aan kunt slepen, omgevallen bomen om over te balanceren en een papa en mama die glimlachen naar elkaar. Waar ik tijdens het avondeten bloemkool op de grond zie vallen, een wiebelende kleuter die niet stil kan zitten en stemmen die té hard in mijn oren klinken, zien zij een papa die grapjes maakt, brandende kaarsen en een zusje dat gekke gezichten trekt waar iedereen om moet lachen.

Iets verderop in het boek ‘Elke dag nieuw’ wordt Mirjam geciteerd, die verteld: “Wij leren als gezin steeds meer dat ons geluk, de gezelligheid en de sfeer in het gezin niet afhankelijk zijn van de omstandigheden. Pas liet ik twee hele verdrietige kinderen achter toen ik weer plotseling naar het ziekenhuis moest met Floris. De volgende dag kwamen ze daar uit school op bezoek en zaten we met elkaar een kopje thee te drinken in die ziekenhuiskamer. De verpleegkundige die binnenkwam zei: “Wat is het hier gezellig.” En dat was het ook.”

Het zit ‘m in de kleine dingen

Volgens mij zijn het de meest eenvoudige dingen die gezelligheid opleveren. Dochter mee laten helpen bij het bakken van een cake – ondanks dat de keuken wit ziet van het meel; samen een psalm zingen na het avondeten – ondanks een dreinende peuter die op de kinderstoel timmert; allemaal rond de tafel bij het Bijbeluurtje op zondagmiddag – ondanks een ruzie over wie op welke stoel mag zitten; samen afwassen – ondanks dat je het alleen sneller kunt; samen op de bank een mooi boek voorlezen voor bedtijd – ondanks dat er nog huishoudelijke klusjes wachten. Het zijn de kleine dingen die een gevoel van saamhorigheid en gezelligheid geven.

Als ik door onze stad fiets, bewonder ik elke keer opnieuw de grachtenpanden met hun mooie gevels. Laatst ontdekte ik een statig smal pand dat aan één kant scheefgezakt is. Het linkse kozijn is recht, het rechtse kozijn is scheef. ‘De schoonheid van imperfectie’ dacht ik, terwijl ik het pand gadesloeg. Het is net een gezin: het heeft scheuren en het is niet perfect, maar toch heeft het schoonheid.

Toen ik me al mijmerend afvroeg waarom ik gezelligheid in huis belangrijk vindt, dacht ik eraan dat ik hoop dat onze kinderen het fijn blijven vinden om thuis te zijn, ze bereid zijn hun vragen met ons te delen, het zullen merken dat hun toekomst zwaar voor ons weegt. Ik hoop dat ze onze gesprekken en vermaningen serieus zullen blijven nemen, omdat ze ervaren dat we hun eeuwige geluk op het oog hebben. Ik hoop dat ze voelen dat onze aandacht voor hen niet alleen bedoeld is om ze levensgeluk mee te geven, maar om ze te leiden naar de voeten van de Heere Jezus.

Treffend vond ik de uitspraak van Tedd Tripp, zoals hij schrijft in zijn boek ‘De weg naar het kinderhart’, in zijn laatste hoofdstuk over pubers: “het krachtigste middel om je kinderen te behoeden voor de aantrekkingskracht van goddeloze vrienden is ervoor te zorgen dat het fijn is om thuis te zijn.”

Het vraagt van jou en mij in dit nieuwe jaar: kijken door de ogen van onze kinderen, prioriteit geven aan momenten van samenzijn, bewust worden van de kleine, fijne dingen en elk moment koesteren dat we doorbrengen als gezin. Of, zoals de uitspraak van Ruth Bell Graham die ik las in de nieuwe Elkedagnieuw agenda (https://elkedagnieuw.nl/agenda-2021/) : “De taak van een moeder is: het mogelijke te doen en God te vertrouwen voor het onmogelijke.”

Ik leg de namen van mijn kinderen in uw handen,

Graveer Gij ze daarin met onuitwisbaar schrift.

Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden,

Ook niet als de satan ze straks als de tarwe zift.

Houdt Gij mijn kinderen vast als ik ze los moet laten

En laat altijd Uw kracht boven hun zwakheid staan.

Gij weet hoe mateloos de wereld hen zal haten,

Als zij niet in het schema van de wereld zullen gaan.

Ik vraag U niet mijn kinderen elk verdriet te sparen,

Maar wees Gij wel hun troost, als ze eenzaam zijn en bang.

Wil om Uws Naams wil hen in Uw verbond bewaren

En laat ze nooit van U vervreemden, nooit, hun leven lang.

Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen,

Amen.

 

Dit blogartikel werd geschreven door Andrea. Het Elke Dag Nieuw team stelt zich hier aan je voor. 

Meer lezen:

  • Wat je kan doen in plaats van etenWat je kan doen in plaats van eten
  • Maak Plannen met Potlood!Maak Plannen met Potlood!
  • Over stille tijd: wat de krant niet haaldeOver stille tijd: wat de krant niet haalde
  • Zwanger: een plekje vrij makenZwanger: een plekje vrij maken
  • Boven wat wij Bidden of DenkenBoven wat wij Bidden of Denken

Laat een reactie achter

« Eilandjes van Rust in het Nieuwe Jaar
Een Nieuw Jaar, een Nieuw Begin »

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen doen!

Er even ‘uit’ tijdens de lockdown en avondklok?

Even opladen van de intensieve dagen met je gezin, om morgen weer (beter) te kunnen uitdelen?

Wij zochten een manier om jou als moeder te bemoedigen en inspireren, ook al kunnen fysieke ontmoetingen voorlopig niet georganiseerd worden.

Daarom is er elke dinsdagavond in februari de Elke Dag Nieuw Koffietafel!

Elke week heb ik online een gast ‘aan tafel’ tijdens een live webinar om door te praten over een thema dat ons raakt. En jij kunt ook 'aanschuiven'!

Swipe om te zien welke gasten we ontvangen!

Wil je meer weten of je kaartjes bestellen? Dat kan via de link in de bio. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuwkoffietafel
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord