Gemiddeld zijn is prima!

 “Je hoeft niet perfect te zijn”. Je hoort het vaak genoeg. “Nee, natuurlijk”, denk je dan. “Perfect ben ik niet en dat zal ik ook nooit worden”. Maar tegelijk willen we wel een leukere moeder zijn, een betere echtgenote en een gezelliger huis hebben. Hoe zit dat? Willen we nu wel of niet perfect zijn? En wanneer doe je het dan goed genoeg?

Vergelijken

“Perfect ben ik niet en dat zal ik ook nooit worden”, zeg je.

Maar diep vanbinnen kan je het jezelf toch niet vergeven als je steken laat vallen.
Je blijf jezelf daarover beschuldigen.
Je vergelijkt jezelf steeds weer met die andere moeder, die alles beter onder controle lijkt te hebben.
Je voelt je elke dag schuldig omdat je het niet goed genoeg doet.

Las je in dat leuke gezinsblad geen interview met die moeder die werkelijk alles lijkt te doen: werk, vrijwilligerswerk, een prachtig ingericht huis en ook nog eens de leukste moeder van de wereld leek te zijn? Waarom kan jij dat niet?

Die foto! Wat een leuke vrouw!

Openheid

Die moeder op die foto, die heeft haar schouders normaal gesproken waarschijnlijk ook vol vlekken. Die heeft heus wat langer voor de spiegel gestaan dan anders. En als je het haar zou vragen, zou ze je meteen vertellen: ook ik ben niet perfect.

Als je zo’n moeder kent waar je zo tegenop kijkt, die het allemaal goed voor elkaar schijnt te hebben… Dan zou je dit eens moeten doen: haar uitnodigen op de koffie en haar vertellen wat je denkt. Misschien breng je haar in verlegenheid. Misschien kan ze je vertellen hoe het haar lukt om zo goed georganiseerd te zijn. Maar ze zal je ook vertellen dat het bij haar óók heel vaak mis gaat. Een beetje meer openheid zou echt wonderen doen.

Imperfect durven zijn

Waarom denken we dat we eerst ergens briljant in moeten zijn voor we het delen met anderen? Is het angst? Angst dat we “niet goed genoeg” gevonden worden? Want: we vinden onszelf ook al niet genoeg en we hebben anderen nodig om ons te vertellen dat we wel goed genoeg zijn?

Als we allemaal alleen onze beste prestaties aan anderen laten zien houden we het idee in stand dat dat de standaard is. Dat ons leven zó perfect moet zijn.

Laten we meer van onszelf laten zien. Durf kwetsbaarder te zijn.

En laten we ook wat vaker onze mislukkingen aan elkaar laten zien. Show je ongepoetste schoenen. Grinnik erom. Vertel je man ’s avonds bij de koffie dat je onbeheerst boos werd op jullie zoon. Vraag hem om advies. Schrijf je zus of vriendin dat je somber bent en niet zo lekker in je vel zit. Vraag of ze voor je willen bidden.

Doe iets met je imperfectie. Verstop het niet, maar breng het in het licht.

Weet je, je mag gemiddeld zijn.

Je mag een leuke hobby hebben, waar je plezier aan beleeft zonder dat je het geweldig goed kan.
Je mag een zelfgemaakt cadeau weggeven dat niet helemaal gelukt is naar het plaatje op Pinterest.
Je mag een maaltijd serveren aan je gezin die een beetje tegenvalt, zonder uit te putten in excuses.
Je mag vrouw en moeder zijn zonder dat er een interview met je wordt gedaan.

Hier op Elke Dag Nieuw schrijf ik over dingen waar ik absoluut geen expert in ben. Het is journalistiek niet perfect. Inhoudelijk niet perfect. Eigenlijk durf ik niet zo goed. Maar ik doe het wel. Ik zoek en schrijf. En ik geniet ervan. En wat mij vooral veel voldoening geeft, is als andere moeders erdoor bemoedigd worden. Perfect of niet.

Het gaat niet om wat je doet

Het laatste wat ik wil is dat je op Elke Dag Nieuw steeds weer leest wat je nog meer moet doen. Ik wil je geen 10 stappen geven naar een beter leven. Een beter leven krijg je niet door wat je doet. Een “beter” leven krijg je alleen als je leven gegrond is op dat onwankelbare fundament: de Heere Jezus. Daarmee wordt je leven niet prettiger, of comfortabeler. Het geloof is geen oplossing voor je dagelijkse sores. “Neem je kruis op je en volg mij”, zei de Heere Jezus. Het leven van een christen gaat niet over rozen. Het komt vaak in aanraking met stekels en doornen. Omdat je stille tijd erbij inschiet door je zorg voor een ziek kind. Of omdat je onterecht boos werd. Omdat je zoekende bent: “Waar bent U, Heere?” Omdat je moeite hebt om de chaos in huis de baas te blijven.

Maar boven dat alles staat Christus met Zijn genade. “Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.”(1 Petrus 5:7)