Het gaat in veel gezinnen denk ik hetzelfde; er is altijd wat te doen. Er is altijd wel een kind dat vraagt om zorg en aandacht, er is altijd wel iets wat opgeruimd of geregeld en besproken moet worden, enzovoorts. De rust is er soms ook diep in de nacht ver te zoeken. Stilte… dat kent het gezinsleven vaak niet.

Dat kan grote gevolgen hebben in het leven van alledag. We voelen ons dan moe, geprikkeld en zijn minder toegewijd. Misschien schiet de stille tijd er ook wel te vaak bij in.

Een woeste plaats

Ik had een poos terug een pittige periode; ik was aan het overleven midden in de lockdown, zelf even gevloerd door corona en we leefden onervaren met een pleegkindje onder onze hoede. Ik kende geen grenzen.
De man stuurde me na een flinke huilbui van mijn kant een nachtje weg, helemaal alleen. Ik vond het maar overdreven luxe, maar in de week voor vertrek lazen we Markus 6:31: En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig. Want er waren velen die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegen tijd om te eten. Die tekst vergeet ik nooit meer en is voor mij een houvast als ik weer mezelf voorbij fiets.

Artikel 2 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis zegt dat de schepping als een mooi boek is, waarvan alle schepsels, groot en klein, als letters zijn. Wij kunnen God kennen uit het boek van de schepping én uit Zijn Woord.  Alleen in de Bijbel is de weg tot behoud te vinden, maar de schepping toont ons Gods almacht en regering, “Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid”.

Hoe vaak lezen we in de Bijbel niet over beelden uit de natuur? Het zaad, het graan, het water, rivieren, landschappen en de hemellichamen. We lezen over dieren en weersomstandigheden, de seizoenen en groei of juist afsterven. De schepping is een boek waaruit we mogen lezen; de schepping is een geschenk.

Wanneer we buiten zijn – en dat kan ook de tuin zijn of onderweg op de fiets – mogen we zien op het werk van Gods handen en op zoek gaan naar God Zelf. Let eens op wat je binnen leest en wat je buiten ziet. Zoek eens naar die “letters” in de natuur en laat ze je hun verhaal vertellen.

• Wanneer de regen tegen het huis slaat kun je denken aan de gelijkenis van de wijze en de dwaze bouwer.
• Wanneer de zon schijnt kun je psalm 84:6 zingen.
• Wanneer je de korenhalmen goudgeel ziet staan kun je denken aan het zaad dat in de aarde moet vallen om te sterven, om veel vrucht te kunnen dragen (Joh. 12:24).
• Wanneer je de zon op ziet komen mag je de Heere danken dat Hij Zijn Naam voort wil planten van geslacht tot geslacht (Ps. 72:17)
• Wanneer de bloemen knakken en verdorren, of het gras wordt gemaaid, is dat een beeld van ons stervende lichaam (Jes. 40:6-8, Psalm 103:15, 16).
• De vogels in de lucht en de bloemen in het veld herinneren ons aan Gods zorg voor elke dag (Matth. 6:26-28).
• Elk grassprietje, elk bloempje, elke boom en elk levend wezen dat je tegenkomt is door God bijzonder mooi gemaakt op een manier die exact bij hem past en waardoor hij kan leven en groeien op de plek waar hij is.

Een plaats van gebed

Naast de lessen die we kunnen ‘lezen’, gaat het ook om de stilte en rust die de natuur ons biedt. We lezen vaker dat de Heere Jezus Zich terugtrekt in de natuur om te bidden*. Het laat ons zien hoe afhankelijk Hij leefde van de Vader, in afzondering en met toewijding. Wanneer Hij Zich terug trok, nam Hij regelmatig een aantal discipelen mee.

In Markus 6 neemt Hij Zijn discipelen mee naar een afgelegen plaats, omdat ze Hem nodig hebben.
Kom jij ook wel eens op zo’n plaats? Daar kun je makkelijker met afstand naar een situatie kijken of blaast de frisse buitenlucht het bedrukte gevoel wat weg. Het is wetenschappelijk bewezen dat beweging en buiten zijn goed is voor mentaal en lichamelijk welzijn. En wie de Bijbel kent, weet dat het ook voor onze geest heilzaam is om buiten te zijn. Je bent even weg van het alledaagse wat je zo kan beheersen en weg van wat je aan kan vliegen. Even tot rust komen, op adem komen, in het licht zijn, de stilte ervaren.
Deze omstandigheden geven de ruimte en gelegenheid om te bidden en te overdenken. Zoals Jezus regelmatig de berg op ging of Zich terugtrok in de wildernis, zo mogen wij dat ook.

Hoe moet dat als je moeder bent in een druk gezin? Zet je peuter in de buggy of je baby in de draagdoek, trek je schoenen aan en gá. Ook voor de ontwikkeling, de stemming en de Vitamine D van je kind is het goed om buiten te zijn. Ja, je moet er even moeite voor doen. Maar juist als je het druk hebt is het belangrijk om naar buiten te gaan. Dat hoeft niet lang te zijn. Maar ga er soms even tussenuit. Zoek de stilte op, wandel een stukje, kijk eens bewust om je heen, bid op een bankje langs het pad.

Matthew Henry zegt bij Lukas 9:28: “Christus Zelf moest bidden om de gunsten, die voor Hem weggelegd en aan Hem beloofd waren. En op die manier was het Zijn bedoeling de plicht van het gebed te eren en die aan ons aan te bevelen. Het is een gedaanteveranderende en hartveranderende plicht. Door het gebed krijgen wij de wijsheid, de genade en de vreugde die het aangezicht doet blinken.

Daar, weg van de vragen, het rumoer, de wasmand, het aanrecht, de lege koelkast en de volle agenda, mogen we in Zijn voetspoor gaan, op een plaats van gebed.

*Om zelf te lezen
In het Evangelie van Lukas lezen we veel over Jezus gebeden in afzondering. Te vinden in hoofdstuk 3:21,5:16, 6:12, 9:18, 28,29, 11:1, 22:41, 44.