Moeder zijn is net tuinieren (een voorproefje van een nieuw boek!)

 

Ja, dit is ‘m. De omslag van het boek dat, als God het geeft, in april zal uitkomen bij uitgeverij Den Hertog. Vandaag geef ik je een impressie van het eerste hoofdstuk.

‘Mama! Tomaatjes!’ Het enthousiasme roept me naar de tuin. Twee blonde meisjes staan op hun tenen bij het moestuinrek. ‘Kijk mam! Er zijn echt tomaatjes!’ En inderdaad, een groen trosje hangt triomfantelijk aan een takje van de tomatenplant. ‘Mogen we ze plukken?’ ‘Nee!’ schrik ik. ‘Die zijn nog lang niet klaar. Ze moeten nog groeien en het zonnetje moet er eerst nog een poosje flink op schijnen zodat ze mooi rood worden. Dan worden ze pas lekker’. De dames onderzoeken intussen de andere tomatenplanten of er al vruchten te zien zijn. En ja hoor, op één na hebben alle planten hun eerste trosjes. ‘We gaan elke dag kijken of ze al rood zijn’, beslist onze vijf-jarige. ‘Nou, je moet nog een hele poos geduld hebben. Tomaatjes hebben rust en tijd en zonlicht nodig om rijp te worden. Weet je wat je wel elke dag mag doen?’ Ze knikt heftig. ‘Water geven natuurlijk!’

Dit is één van die leuke momenten in de tuin. Het ontdekken en genieten van alles wat groeit. Vrucht zien op je werk. De verwondering en het enthousiasme van de kinderen gadeslaan. Maar er zijn ook momenten dat ik tuinieren helemaal niet leuk vind. Bijvoorbeeld als alle sla aangevreten is door slakken. Of als we vol verwachting de radijsjes gaan oogsten, maar ontdekken dat er iemand ondergronds al van een feestmaal heeft genoten. Of als mijn geliefde pioenroos doodgevroren blijkt te zijn. Dan zucht ik: ‘ik ben hier ook helemaal niet geschikt voor’. (…)

Moedergeluk

Ik geloof dat het leven van een moeder op tuinieren lijkt. Het is prachtig! Wat een zegen dat de Heere me een man heeft gegeven om lief te hebben en mee samen te zijn. Kinderen om te koesteren, voor te zorgen, op te voeden en van te genieten. En een huis om een thuis van te maken.

Ik houd zielsveel van onze kinderen. Ik geniet intens van hun lachjes, eerste stapjes en gesprekjes. Ik zie hen opgroeien, ontwikkelen, leren. Een eerste verjaardag, een kleverig kusje op mijn wang, een knutselwerkje speciaal voor mama, uitgestrekte armpjes vanuit een ledikant, leren praten, fietsen, lezen. Het maakt me blij, trots, gelukkig. Dat zijn de leuke momenten van het leven als moeder.

Maar er zijn ook andere momenten. Dagen dat ik uitkijk naar het moment dat mijn man thuis komt zodat ik het niet meer alleen hoef te doen. Dagen waarop ik een zucht van verlichting slaak als de kinderen in bed liggen en ik ein-de-lijk rust heb. Dagen waarop ik medelijden heb met mezelf omdat de kinderen ruzie maken, omdat de stapel was maar niet kleiner wordt, of omdat de kinderen wéér niet luisteren. Dagen dat ik me realiseer dat ik mijn man meer als huisgenoot behandel, of als collega, dan als mijn echtgenoot. Het was aan het einde van zo’n dag dat ik ergens de uitspraak las:

‘Alle moeders houden van hun kinderen, maar niet alle moeders houden van het moederschap.’

Ging dat over mij? Ik vond onze kinderen de leuksten van de wereld, ik deed enorm mijn best om het goed te doen als moeder, ik probeerde een liefhebbende echtgenote te zijn en het huis enigszins leefbaar te houden… Maar hield ik wel echt van wat ik aan het doen was? Was ik een gelukkige moeder?

(…)

Roeping en verwachting

Voor ons leven als vrouw en moeder kunnen we nergens meer leren dan in de Bijbel. In Gods Woord lezen we wat Zijn wil is voor ons hart en ons leven. Het lijkt misschien niet makkelijk om die Bijbelse principes toe te passen op ons, vrouwen van nu. Maar hoewel ons leven, onze ideeën en onze gedachten gevormd zijn door de tijd waarin we leven, maakt dat de Bijbelse boodschap niet minder waar. Dit boek wil je laten zien, geholpen door de levensverhalen van vier vrouwen uit de Bijbel, wat de betekenis van onze Bijbelse roeping is voor jonge vrouwen vandaag. Waar roept de Heere ons toe in ons huwelijk, in de opvoeding van onze kinderen, in ons huis en in ons hart? Wat zaaien we in onze moedertuin? Hoe zorg je voor de plantjes?

Ik hoop dat je door het lezen geïnspireerd en bemoedigd zal worden. Maar vooral hoop ik dat je blik tijdens het lezen steeds wordt meegevoerd naar boven. Wie tomaten zaait en alles doet wat je doen moet om tomaten groot te brengen, is afhankelijk van zon en warmte. De zon en de temperatuur hebben we zelf niet in de hand. Als de zomer nat en koud is oogst je geen roodzoete tomaten. Geen enkel moestuinboek geeft een succesgarantie. We zijn ondanks al onze eigen inspanningen afhankelijk van Gods zorg en zegen. In de tuin en in ons leven. De Heere zegent ons, rijkelijk, onverdiend. Opdat we ons verwonderen!

In het eerste deel lees je aan de hand van het leven van Eva over je roeping in je huwelijk.  In het tweede deel lees je we wat we van het leven van Jochebed kunnen leren over je roeping in je gezin. Het derde deel neemt je mee naar de geschiedenis van Martha en Maria, waarbij je leest over je roeping in je huis. Het vierde en laatste deel tenslotte, gaat over je  eigen hart en leven als moeder in de tuin van je leven, het kleine stukje tijd en ruimte dat wij krijgen in het licht van de eeuwigheid.

Moeder zijn in het licht van de eeuwigheid

Van Jonathan Edwards is het gebed bekend: “O God, prent de eeuwigheid op mijn netvlies.” Met de eeuwigheid op ons netvlies staat alles in perspectief. Al die uiterlijke criteria waarmee we onszelf beoordelen en vergelijken met anderen zijn dan niet meer belangrijk. Met de eeuwigheid op ons netvlies gaat het om de eer van God en om het behoud van onszelf, onze man, onze kinderen en al die anderen om ons heen. Met de eeuwigheid op ons netvlies ligt daar onze taak én onze vervulling.  

In dit boek vind je geen “10 stappen om goed te leven”. Alleen een verandering van je gedrag geeft je geen gerichtheid op de eeuwigheid. Je kunt het jezelf niet aanleren. Er is een verandering van je hart, van je bestaan nodig. En dat is mogelijk! Het is Goede Vrijdag geweest. De Heere Jezus stierf aan het kruis en er is vergeving mogelijk voor de grootste van de zondaren. En het is Pasen geweest. Jezus leeft! Hij is Priester en offerde Zijn eigen leven. Hij is Profeet en wil ons onderwijzen, en ons leren de eeuwigheid op ons netvlies te bewaren. Hij is Koning en wil ons hart, ons leven en ons gezin regeren zodat we niet meer ons eigen koninkrijk opbouwen maar deel mogen worden van Zijn Koninkrijk. Zijn trouw is van eeuwigheid en elke dag nieuw.