Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Blog
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Boeken
    • Elke Dag Nieuw
    • Ik loof U
    • Bijbelleesboekjes voor kinderen
    • Elke Dag Nieuw agenda 2022
  • Toerusting
    • Zwangerschapscursus
    • Moedergroepen
    • De Elke Dag Nieuw Koffietafel
  • Webshop
    • Cadeaus
    • Boeken
    • Digitale producten
  •  

Moeder zijn is net tuinieren (een voorproefje van een nieuw boek!)

Moederschap & Vrouw zijn

23 jan

 

Ja, dit is ‘m. De omslag van het boek dat, als God het geeft, in april zal uitkomen bij uitgeverij Den Hertog. Vandaag geef ik je een impressie van het eerste hoofdstuk.

‘Mama! Tomaatjes!’ Het enthousiasme roept me naar de tuin. Twee blonde meisjes staan op hun tenen bij het moestuinrek. ‘Kijk mam! Er zijn echt tomaatjes!’ En inderdaad, een groen trosje hangt triomfantelijk aan een takje van de tomatenplant. ‘Mogen we ze plukken?’ ‘Nee!’ schrik ik. ‘Die zijn nog lang niet klaar. Ze moeten nog groeien en het zonnetje moet er eerst nog een poosje flink op schijnen zodat ze mooi rood worden. Dan worden ze pas lekker’. De dames onderzoeken intussen de andere tomatenplanten of er al vruchten te zien zijn. En ja hoor, op één na hebben alle planten hun eerste trosjes. ‘We gaan elke dag kijken of ze al rood zijn’, beslist onze vijf-jarige. ‘Nou, je moet nog een hele poos geduld hebben. Tomaatjes hebben rust en tijd en zonlicht nodig om rijp te worden. Weet je wat je wel elke dag mag doen?’ Ze knikt heftig. ‘Water geven natuurlijk!’

Dit is één van die leuke momenten in de tuin. Het ontdekken en genieten van alles wat groeit. Vrucht zien op je werk. De verwondering en het enthousiasme van de kinderen gadeslaan. Maar er zijn ook momenten dat ik tuinieren helemaal niet leuk vind. Bijvoorbeeld als alle sla aangevreten is door slakken. Of als we vol verwachting de radijsjes gaan oogsten, maar ontdekken dat er iemand ondergronds al van een feestmaal heeft genoten. Of als mijn geliefde pioenroos doodgevroren blijkt te zijn. Dan zucht ik: ‘ik ben hier ook helemaal niet geschikt voor’. (…)

Moedergeluk

Ik geloof dat het leven van een moeder op tuinieren lijkt. Het is prachtig! Wat een zegen dat de Heere me een man heeft gegeven om lief te hebben en mee samen te zijn. Kinderen om te koesteren, voor te zorgen, op te voeden en van te genieten. En een huis om een thuis van te maken.

Ik houd zielsveel van onze kinderen. Ik geniet intens van hun lachjes, eerste stapjes en gesprekjes. Ik zie hen opgroeien, ontwikkelen, leren. Een eerste verjaardag, een kleverig kusje op mijn wang, een knutselwerkje speciaal voor mama, uitgestrekte armpjes vanuit een ledikant, leren praten, fietsen, lezen. Het maakt me blij, trots, gelukkig. Dat zijn de leuke momenten van het leven als moeder.

Maar er zijn ook andere momenten. Dagen dat ik uitkijk naar het moment dat mijn man thuis komt zodat ik het niet meer alleen hoef te doen. Dagen waarop ik een zucht van verlichting slaak als de kinderen in bed liggen en ik ein-de-lijk rust heb. Dagen waarop ik medelijden heb met mezelf omdat de kinderen ruzie maken, omdat de stapel was maar niet kleiner wordt, of omdat de kinderen wéér niet luisteren. Dagen dat ik me realiseer dat ik mijn man meer als huisgenoot behandel, of als collega, dan als mijn echtgenoot. Het was aan het einde van zo’n dag dat ik ergens de uitspraak las:

‘Alle moeders houden van hun kinderen, maar niet alle moeders houden van het moederschap.’

Ging dat over mij? Ik vond onze kinderen de leuksten van de wereld, ik deed enorm mijn best om het goed te doen als moeder, ik probeerde een liefhebbende echtgenote te zijn en het huis enigszins leefbaar te houden… Maar hield ik wel echt van wat ik aan het doen was? Was ik een gelukkige moeder?

(…)

Roeping en verwachting

Voor ons leven als vrouw en moeder kunnen we nergens meer leren dan in de Bijbel. In Gods Woord lezen we wat Zijn wil is voor ons hart en ons leven. Het lijkt misschien niet makkelijk om die Bijbelse principes toe te passen op ons, vrouwen van nu. Maar hoewel ons leven, onze ideeën en onze gedachten gevormd zijn door de tijd waarin we leven, maakt dat de Bijbelse boodschap niet minder waar. Dit boek wil je laten zien, geholpen door de levensverhalen van vier vrouwen uit de Bijbel, wat de betekenis van onze Bijbelse roeping is voor jonge vrouwen vandaag. Waar roept de Heere ons toe in ons huwelijk, in de opvoeding van onze kinderen, in ons huis en in ons hart? Wat zaaien we in onze moedertuin? Hoe zorg je voor de plantjes?

Ik hoop dat je door het lezen geïnspireerd en bemoedigd zal worden. Maar vooral hoop ik dat je blik tijdens het lezen steeds wordt meegevoerd naar boven. Wie tomaten zaait en alles doet wat je doen moet om tomaten groot te brengen, is afhankelijk van zon en warmte. De zon en de temperatuur hebben we zelf niet in de hand. Als de zomer nat en koud is oogst je geen roodzoete tomaten. Geen enkel moestuinboek geeft een succesgarantie. We zijn ondanks al onze eigen inspanningen afhankelijk van Gods zorg en zegen. In de tuin en in ons leven. De Heere zegent ons, rijkelijk, onverdiend. Opdat we ons verwonderen!

In het eerste deel lees je aan de hand van het leven van Eva over je roeping in je huwelijk.  In het tweede deel lees je we wat we van het leven van Jochebed kunnen leren over je roeping in je gezin. Het derde deel neemt je mee naar de geschiedenis van Martha en Maria, waarbij je leest over je roeping in je huis. Het vierde en laatste deel tenslotte, gaat over je  eigen hart en leven als moeder in de tuin van je leven, het kleine stukje tijd en ruimte dat wij krijgen in het licht van de eeuwigheid.

Moeder zijn in het licht van de eeuwigheid

Van Jonathan Edwards is het gebed bekend: “O God, prent de eeuwigheid op mijn netvlies.” Met de eeuwigheid op ons netvlies staat alles in perspectief. Al die uiterlijke criteria waarmee we onszelf beoordelen en vergelijken met anderen zijn dan niet meer belangrijk. Met de eeuwigheid op ons netvlies gaat het om de eer van God en om het behoud van onszelf, onze man, onze kinderen en al die anderen om ons heen. Met de eeuwigheid op ons netvlies ligt daar onze taak én onze vervulling.  

In dit boek vind je geen “10 stappen om goed te leven”. Alleen een verandering van je gedrag geeft je geen gerichtheid op de eeuwigheid. Je kunt het jezelf niet aanleren. Er is een verandering van je hart, van je bestaan nodig. En dat is mogelijk! Het is Goede Vrijdag geweest. De Heere Jezus stierf aan het kruis en er is vergeving mogelijk voor de grootste van de zondaren. En het is Pasen geweest. Jezus leeft! Hij is Priester en offerde Zijn eigen leven. Hij is Profeet en wil ons onderwijzen, en ons leren de eeuwigheid op ons netvlies te bewaren. Hij is Koning en wil ons hart, ons leven en ons gezin regeren zodat we niet meer ons eigen koninkrijk opbouwen maar deel mogen worden van Zijn Koninkrijk. Zijn trouw is van eeuwigheid en elke dag nieuw.

 

 

Meer lezen:

  • Er groeit een boek!Er groeit een boek!
  • Meer boeken lezen dit jaar? De Elke Dag Nieuw Leeslijst 2018!Meer boeken lezen dit jaar? De Elke Dag Nieuw Leeslijst 2018!
  • Versgelezen boeken: dit zijn aanraders!Versgelezen boeken: dit zijn aanraders!
  • Moeders: perfect, goed genoeg, of… ?Moeders: perfect, goed genoeg, of… ?
  • December: Terugblikken & Vooruitkijken (Gratis Werkboek!)December: Terugblikken & Vooruitkijken (Gratis Werkboek!)

21 Reacties

« Meer boeken lezen dit jaar? De Elke Dag Nieuw Leeslijst 2018!
Hoe kan Gods Woord in ons wonen? »

Reacties

  1. Marleen zegt

    30 januari 2018 om 21:16

    Hoi Elise,

    Ik ben erg benieuwd naar je boek! Ga hem zeker kopen!
    Succes met het afronden.

    Mooie artikelen schrijf je! Als mama van 2 jongens (2 jaar – 3 maanden) erg leerzaam en herkenbaar.

    Groetjes Marleen van de Pol – Mauritz (ja je nichtje)

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      31 januari 2018 om 08:45

      Leuk je hier tegen te komen, Marleen 🙂

      Beantwoorden
  2. Willeke zegt

    29 januari 2018 om 22:25

    Leuk zeg! Ik ben heel benieuwd naar het boek.
    Ik zie nu dat we elkaar onlangs ontmoet hebben. Je was in onze gemeente op een avond over huisgodsdienst. Grappig, ik vond je al zo’n bekend gezicht hebben, ik kon het alleen niet plaatsen. Ik volg je blog al een tijdje en in eens vielen de puzzelstukjes op z’n plaats:-)
    Ik vond het een super leerzame avond en ik geniet ook altijd weer van je blogs. Dankjewel!

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      31 januari 2018 om 08:54

      Hoi Willeke,
      Wat leuk! Goed om je nu ook hier tegen te komen 🙂

      Beantwoorden
  3. Julia zegt

    26 januari 2018 om 07:25

    Het lijkt me een heel mooi boek. Wat ik nu al lees is heel herkenbaar. Sterkte met de laatste loodjes! Het zal best een hele klus zijn! Groetjes Julia

    Beantwoorden
  4. Ariëtte zegt

    25 januari 2018 om 15:17

    Wat leuk dat we alvast een voorproefje krijgen uit je boek! Erg mooi; het beeld van een tuin. Ik ben erg benieuwd naar de rest…
    De voorkant ziet er trouwens ook prachtig uit! (Wat ik me altijd al afvraag: heb je daar als schrijver nu inspraak in?)
    Sterkte met de laatste loodjes.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      27 januari 2018 om 13:08

      Ha Ariëtte, Dankje! Ja, in dit geval is de cover mijn idee :-). Ik heb een ontwerp uitgezocht en daar was de uitgever enthousiast over. Groetjes!

      Beantwoorden
      • Ariëtte zegt

        29 januari 2018 om 14:07

        Wauw! Je hebt smaak 😀

        Beantwoorden
  5. Jacoline zegt

    25 januari 2018 om 12:36

    Hoi Elise,

    Al een tijdje volg ik met plezier je blog. Dankjewel voor de prachtige, inspirerende en vooral Bijbelse artikelen! Je schrijfstijl is heerlijk. Ik ben erg benieuwd naar je boek. De covers van de boeken van Den Hertog vind ik niet altijd heel aansprekend, maar de voorkant van jouw boek vormt daarin een positieve uitzondering: hij is prachtig!

    Succes met de afronding!
    Groet, Jacoline

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      25 januari 2018 om 13:46

      Dankje! Dat is mooi om te horen!

      Beantwoorden
  6. Emma zegt

    25 januari 2018 om 10:46

    Hallo Elise,
    Al enige tijd lees ik mee op je blog. Wat een fijne herkenbare, aansporende en prikkelende blogs en ik krijg zin om je boek te lezen! Die komt zeker op de leeslijst!
    Succes met de afronding!
    Groetjes, Emma

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      25 januari 2018 om 13:47

      Dankjewel Emma,
      Er is inderdaad nog wel wat af te ronden, maar het einde komt in zicht.
      Groetjes!

      Beantwoorden
  7. BibleLoveNotes zegt

    25 januari 2018 om 08:23

    Ik wil het heel graag kopen als het zover is. Fijne cover.

    Beantwoorden
  8. Ellen zegt

    24 januari 2018 om 13:47

    Ziet er heel mooi uit! Aantrekkelijke voorkant en het eerste hoofdstuk zet een toon die uitnodigt om meer te willen lezen. Knap hoor! Ik ben benieuwd naar de rest. Sterkte ermee!

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      24 januari 2018 om 15:20

      Dankje, zus! 🙂

      Beantwoorden
  9. Gerda zegt

    24 januari 2018 om 09:32

    Mooi! Net als je blog;oprecht en eerlijk en bemoedigend. Dankjewel voor het delen.

    Beantwoorden
  10. Hans Mauritz zegt

    23 januari 2018 om 20:38

    Eline,

    Prachtige schrijfstijl. Indringende gelijkenissen. Alleen die al hebben ee nagenoeg bijbels niveau. Je opa, de scriba, je vader en nu jij. Drie generatie, het talent moet in de genen zitten.

    Ome Hans

    Beantwoorden
  11. Jacoline zegt

    23 januari 2018 om 19:04

    Beste Elise, al een tijdje volg ik je blog en wat mag ik daar elke keer weer een bemoediging uit halen! Heel hartelijk bedankt voor alles wat je met ons wilt delen. Ik hoop en bid je de kracht van de Heere onze God toe, dat je dit nog lang mag doen!
    En op mijn boekenlijst (ja, die van jou 🙂 ) voor D.V. komend jaar komt zeker jouw boek te staan. Deze eerste indruk vraagt om nog meer! Ik ben heel benieuwd! Groetjes, Jacoline

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      23 januari 2018 om 21:53

      Dankjewel!

      Beantwoorden
  12. Amanda zegt

    23 januari 2018 om 17:33

    Wat mooi om een stukje uit je eerste boek te lezen en wat bijzonder moet het zijn om straks je eigen boek echt in handen te hebben. In ieder geval is dit stukje wat je hebt gedeeld veelbelovend, dat smaakt naar meer !

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      23 januari 2018 om 21:53

      Dankje! Ja, spannend, leuk, mooi… En het zal ook gewoon wel fijn zijn als het af is!

      Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

De Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag

Zwanger?

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Op Instagram:

Wij verhuisden afgelopen week. Alle spullen hebbe Wij verhuisden afgelopen week. 
Alle spullen hebben een plek, alle dozen zijn al uitgepakt. 
Er moeten nog wat lampen opgehangen worden en de jassen liggen in een wasmand bij gebrek aan kapstok. 
En hoewel we maar zo'n 800 meter verderop gingen, moeten we allemaal nog een beetje onze draai vinden. 
We zijn allemaal moe en hebben korte lontjes.
We vergeten steeds waar we de theepot en de waterkan zijn opgeborgen en nergens zijn de sandalen te vinden.
Als ik 's nachts naar een roepend kind moet, stoot ik steeds mijn tenen tegen mijn bureaustoel en mijn hoofd tegen de lamp, die hier een andere plek blijken te hebben dan in ons vorige huis.
Maar we genieten ook ieder van onze eigen dingen. 
En we hebben nog steeds een beetje het gevoel dat we op vakantie zijn. 
Dat is absoluut een voordeel van verhuizen 😉.
In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag N In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag Nieuw live bijeenkomsten... Wij hadden dat graag het volgende jaar opnieuw willen doen, maar toen kwam de tijd dat grote bijeenkomsten niet meer mogelijk waren. 

De laatste tijd heb ik vaak gedacht aan de woorden van Johannes, uit zijn tweede zendbrief, en daarover gebeden. 

Ik heb veel aan ulieden te schrijven, doch ik heb niet gewild door papier en inkt; maar ik hoop tot ulieden te komen, en mond tot mond met u te spreken, opdat onze blijdschap volkomen moge zijn (2 Johannes 1:12).

En de Heere geeft dat die mogelijkheid er nu weer is, om elkaar te ontmoeten en 'van mond tot mond met elkaar te spreken'. Ik zie uit naar een dag vol vreugde met veel moeders bij elkaar, om samen te zingen en de wil van de Heere te zoeken voor ons leven. 

Op D.V. 25 juni is er de Elke Dag Nieuw ontmoetingsdag met een Bijbelse boodschap, leerzame workshops, prachtige muziek van ensemble Parlando en veel samenzang, en lekkere lunch én veel ruimte voor ontmoeting. 

Ook een fijne en bemoedigende dag weg?
Lees snel alle informatie via de link in de bio. 

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwontmoetingsdag
#roepingenverwachtingvoormoeders
Een nieuwe fase, een geschenk. Vandaag kregen we Een nieuwe fase, een geschenk. 
Vandaag kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. 

Wij zien ernaar uit dat dit een plek zal zijn om samen de Heere te mogen dienen en om onze deur open te hebben voor anderen.
Het was veel van dit, de afgelopen dagen. Wij ver Het was veel van dit, de afgelopen dagen. 
Wij verwonderden ons erover hoe enorm de kwetsbaarheid van je kind je raken kan.
Die fletse oogjes, halve slokjes, krachteloze armpjes. We wilden wel de hele dag onze armen om haar heen slaan, haar koesteren. En dat wilde zij ook. Als mama maar in de buurt was, dan was alles goed. 

Nu knapt ze weer wat op. Ze denkt dat ze weer van alles kan ondernemen. Ik moet haar uitleggen waarom ze nog niet bij haar vriendje kan spelen. Nu toch maar even met een bellenblaas naar buiten, het zonnetje in. Dat doet iedereen goed, toch?

Op www.elkedagnieuw.nl verscheen een nieuw blogartikel vandaag, met de titel 'God van generaties', geschreven door blogschrijfster Corma. Zij ziet haar dochter ontwikkelen en haar oma achteruit gaan. Maar de Heere is trouw, door de generaties heen. Ze neemt je mee door de Psalmen die daarvan getuigen. 

En Save the Date: op D.V. 25 juni hopen wij veel jonge moeders te zien op de Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag. Binnenkort meer info, maar denk alvast aan: Bemoediging vanuit Gods Woord, Bijbelstudie, veel zingen, mooie muziek, workshops & ontmoeting! Binnenkort hoop ik je meer informatie te kunnen geven over het thema en de invulling van de dag. 

Nou, dit was een verhaaltje van van alles en nog wat. Tot later!
Er wordt wat afgebeden deze dagen. Voor de situat Er wordt wat afgebeden deze dagen. 
Voor de situatie in de wereld, maar ook voor al die zorgen en vragen, voor ziekte en pijn in je eigen leven en het leven van je naasten. 

Helpt bidden wel? Hoort God wel? Waarom zie je vaak zo weinig 'resultaat' op je gebed?

En hoe komt het dat je altijd maar het gevoel hebt dat je het helemaal niet goed kan? Dat je gedachten voortdurend afdwalen? 

Over dat laatste schreef Guido Gezelle zo'n 150 jaar geleden zo treffend herkenbaar: 

Gij bad op enen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

Via de link in de bio vind je een artikel bij biddag. Morgen in ons deel van het land, maar ook als dat bij jou niet is kan je nooit teveel lezen over het gebed. 

Want iemand zei zo treffend: het gebed is de adem van de ziel. Ik weet niet hoe het met jou is, maar mijn ziel zou wel meer zuurstof kunnen gebruiken. 

#elkedagnieuw
#moeskruid
#stilletijdvoorvrouwenvandaag
Vakantie. De zon op m'n gezicht. Mijn vier liefjes Vakantie.
De zon op m'n gezicht.
Mijn vier liefjes op één plaatje.
Zoveel zegeningen.

Gisteren waren wij voor het eerst in bijna twee jaar weer met de hele gemeente in de kerk. Wij zongen: 

't Is trouw, al wat Hij ooit beval;
Het staat op recht en waarheid pal,
Als op onwrikb're steunpilaren;
Hij is het, Die verlossing zond
Aan al Zijn volk, Hij zal 't verbond
Met hen in eeuwigheid bewaren.

Er werd gepreekt over de vijf wijze en de vijf dwaze meisjes. Wat een beschamende gedachte dat ze alle tien in slaap gevallen waren. Wat hebben de afgelopen twee jaar met ons gedaan? Zijn wij wakker geweest, wachtend en verlangend naar de komst van de Bruidegom? Heb ik er met mijn kinderen en anderen over gepraat: "Joh, je hebt olie nodig, want je lamp gaat uit!" 

Vanuit een schuilkelder in Tsernihiv, Oekraïne kreeg ik het volgende bericht doorgestuurd: 

"In onze kelder zijn er verder geen gelovigen. Maar gisteren hebben allen gebeden!!!!
Men luisterde naar wat wij vertelden over God en hadden zelfs vragen
Het is voor ons ook tijd om het goede nieuws te delen. En God geve dat ze zich tot Christus wenden ... ik wil niet dat ze dit doen door een soort verdriet, maar ook in vredestijd standvastig zullen blijven."

Laten we blijven bidden voor deze broeders en zusters die waken! Wij horen veel berichten van mensen die niet zwelgen in hun angst, maar vooral de mogelijkheden aangrijpen om te mogen getuigen van de Heere Jezus.

Laten we bidden én een voorbeeld aan hen nemen. Nu is de tijd (Esther 4:14).

#elkedagnieuw
Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en leg Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en legde mijn hand op haar krullebol om zoals elke avond voor haar te bidden. Het raakt me. Ons peutertje zo veilig in haar bedje, zonder zorgen. Hoe zouden moeders in Oekraïne vanavond hun kinderen in bed leggen? Als in een dag tijd je wereld zo veranderd is en je op geen enkele manier meer in staat bent je gezin te beschermen? En moeders in Rusland? Want gewone mensen in Rusland staan vandaag ook niet te juichen. Die zien met lede ogen aan wat er gebeurt en waaronder zij alleen maar (meer) te lijden zullen krijgen. 

Vandaag had ik een bezwaard hart. En vandaag mocht dat er zijn. Maar morgen mag dat weer minder zijn. Wij hoeven geen lasten te dragen die te zwaar voor ons zijn, want we hebben een machtig wapen. Het gebed. 

Ik betrap mezelf wel eens op de gedachte: "we kunnen alleen maar voor hen bidden". Maar wat denken we wel niet? Dat onze daden meer zin zouden hebben dan onze gebeden? Is onze God niet vele malen machtiger dan alle legers van deze wereld bij elkaar?

Poetin denkt zijn rijk te bouwen, maar de Heere bouwt Zijn Koninkrijk op deze aarde, dwars door alles heen. Eenmaal zal dat zichtbaar worden. En tot die tijd mogen wij al onze zorgen en die van deze wereld aan Zijn voeten leggen. En daar laten.

Bid je mee? Swipe voor concrete gebedspunten om met je gezin te bidden. Mogelijk vul ik ze de komende dagen nog aan in de stories. 

Ik ben opgegroeid met warme banden met Russische christenen. Jaarlijks bezochten wij de Friedenstimme dag waar we hoorden over het werk van God in onherbergzame gebieden. Meer dan eens waren wij op bezoek bij Russische baptistengemeenten in Duitsland. Wat telkens opviel was het eenvoudige, diepe geloof in een God Die 
hoort en een volkomen overgave aan Hem. Om jaloers op te worden! Laten we bidden om bescherming voor onze broeders en zusters in Oekraïne en Rusland, maar ook om openingen voor hen om getuige te zijn in hun omgeving, juist in deze omstandigheden. Dat is wat velen van hen het liefste doen. 

Eenmaal komt er een nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waar vrede en gerechtigheid wonen zal. Maranatha!

#bidvooroekraïne 
#prayforukraine 
#prayforrussia
#bidvoorrusland
Wat een stormachtig weer deze week! Net als wij Wat een stormachtig weer deze week! 

Net als wij mensen, zoeken de meeste vogels voor de storm begint een veilig heenkomen. Zo niet de adelaar. Om de storm uit de weg te gaan gaat hij erbóven vliegen. Een les voor ons. Het hoofd en hart omhoog, als de stormen van het leven komen.

In de Bijbel lezen we ook over de adelaar. Bijvoorbeeld in Jesaja 40: 

"De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen gewisselijk vallen; Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden."

En onze dominee preekte afgelopen zondag over Deuteronomium 32, waarin de vergelijking met deze vogel gemaakt wordt om uit te leggen hoe de Heere zorgt voor Zijn volk:

"Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken."

Ja, zo is onze God en nog veel groter. Sterk en trouw en altijd zo vol zorg. Hij wekt Zelf het nest op, Hij zorgt ervoor dat mensen naar Hem gaan verlangen en zoeken. En Hij laat hen nooit vallen.

Ik heb veel over dit beeld nagedacht in de afgelopen week. Morgenochtend zal ik geopereerd worden. Ruim een week al kan ik nauwelijks iets beginnen voor ons gezin. Maar de Heere zorgt! Hij geeft steeds weer nieuwe moed en rust. Hij geeft ons mensen om ons heen die voor ons gezin zorgen, eten koken, meeleven. 

En terwijl ik dit schreef, een beetje zoekend naar woorden, hoorde ik onze oudste dochter een lied spelen op de piano. "Hoe gaat dat lied?" vroeg ik haar. En ze las het voor: 

Verberg mij nu,
onder Uw vleugels Heer.
Houd mij vast,
in Uw sterke hand.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God.

Vind rust mijn ziel,
in God alleen.
Ken Zijn kracht,
vertrouw Hem en wees stil.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God

-
Hoe jouw 'storm' er ook uit ziet deze week, vlieg omhoog als de adelaar! Zie omhoog tot God. Zijn vleugels zijn sterk om te dragen.
Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de dynamiek op kamer 56 te observeren. En als je wel ziek bent is het bij vlagen afwisselend vermakelijk en vermoeiend.

Een dame van 76. 
Een vrouw van begin 40, moeder van 2 peuters.
Een man van rond de 50.
En ik. 

De gesprekken gaan over zeer alledaagse onderwerpen. 
Het weer.
Welk eten van de menukaart goed smaakt.
Hoe lang het duurt voor het komt.
Hoeveel eetlust men heeft. 
Of er sprake is van misselijkheid en hoeveel en wanneer precies.
De nachtrust van alle aanwezigen wordt weer eens geanalyseerd. 
Ik prijs voor de derde keer mijn oordopjes aan.
Dat die vooral goed van pas kwamen omdat de overbuurvrouw een luidruchtige snurker bleek, dat zei ik er maar niet bij. 
De peutermoeder zag het vanmorgen 'nog helemaal niet glimmen'  maar loopt nu in ganzenpas de kamer op en neer. Dan mag ze straks tóch naar huis.
Want, daarover is iedereen het roerend eens, thuis is toch de beste plek om beter te worden.

Dan vertelt de dame, die er als eerste was opgenomen, dat er in haar eerste nacht een patiënt overleed. 
Op mijn plek. 
96 was ze, dus dat is een mooie leeftijd. 
Maar wel naar dat haar familie er niet bij was. 
De kleinzoon was 's avonds wel geweest maar nietsvermoedend weggegaan.

'Dat lijkt me voor u ook wel confronterend om mee te maken' zeg ik. 
'Ach', zegt de dame. 'Ik vond het voor haarzelf zo zielig. 

'Het hangt ervan af wat haar bestemming was', zucht ik. Als ze naar de Heere Jezus mocht gaan dan is dat het beste wat je je wensen kunt op je 96e'. 

De kamer valt even stil. De peutermoeder knikt: 'inderdaad'.

De anderen doen er het zwijgen toe. Mijn ogen vallen alweer dicht. 

Ik denk aan die mevrouw van 96. 
Ik ken haar niet, maar dat ze in dit bed lag geeft een vreemd gevoel van verbondenheid. 
Zij is niet meer hier. 
Wij vier wel. Deze drie mensen en ik. Schepselen onder de zon. 
In de hand van de Schepper.

We geloven allemaal ergens in, zei ds. Vergunst gisteravond. In het weer. In het eten. In nachtrust. Ook ik kan dat best belangrijk vinden op een moment als dit. Maar de wetenschap dat de Heere regeert en Zelfs Zijn eigen Zoon wilde geven voor mensen zoals wij zet kamer 56 in een ander licht.

.
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2022 · Refined theme by Restored 316