Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Blog
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Boeken
    • Elke Dag Nieuw
    • Ik loof U
    • Bijbelleesboekjes voor kinderen
    • Elke Dag Nieuw agenda 2022
  • Toerusting
    • Zwangerschapscursus
    • Moedergroepen
    • De Elke Dag Nieuw Koffietafel
  • Webshop
    • Cadeaus
    • Boeken
    • Digitale producten
  •  

Doe het volgende ding dat je doen moet (de mama die zich zwak voelt)

Doelen & Timemanagement· Moederschap & Vrouw zijn· Schoonmaken

28 mei

Het is warm en ik voel me hoogzwanger. Maar als ik opzoek hoe ver ik ook alweer precies ben (want ja, zo gaat dat met een vierde zwangerschap en een brein als het mijne), blijkt dat nog maar de 26e week te zijn. Als alles goed gaat nog 104 dagen te gaan! Met deze temperaturen, een bloeddruk op een absoluut diepterecord, een buik die al in de weg zit als ik mijn schoenen aantrek en een aanhoudende moeheid, is het niet meteen een prettig vooruitzicht dat manlief deze week voor zijn werk op reis is.

En toch zeg ik tegen de kennis die vraagt hoe het gaat: ‘prima hoor!’ Want klagen voelt niet goed. Ik ben blij met deze zwangerschap en we zijn dankbaar dat we van God weer een kindje mogen ontvangen. En dus wil ik liever niet toegeven dat deze zwangerschap me zwaarder valt dan de voorgaande drie. En bovendien is er een beetje angst. Want mensen vinden het vast niet leuk om naar mijn geklaag te luisteren. Maar de belangrijkste reden voor mijn geveinsde positiviteit is misschien toch wel mijn trots. Want ik kan mijn zaakjes toch zeker wel zelf regelen. Niemand hoeft mij zielig te vinden en ik heb geen hulp nodig. Ik wil niet zwak zijn.

Zwak en zielig

Maar intussen? Intussen vind ik mezelf wél zwak en zielig, diep vanbinnen. Kijk naar die vloer! Die had al vier weken geleden nodig gedweild moeten worden. De badkamer is helemaal niet gesopt deze week. Ik ben hier gewoon niet geschikt voor! Wéér vergeten de gymspullen mee naar school te geven. Ik ben ook echt een moeder van niks. En de kinderen horen deze weken vaker ‘nee’ dan ‘ja’ van mij. Als ik zo doorga zitten ze over 15 jaar allemaal in therapie.

Onnodig te zeggen dat problemen in een vermoeid hoofd meestal groter worden dan ze in werkelijkheid zijn. En dan hebben we het nog niet eens over échte zorgen en levensvragen, die het niveau van een niet gesopte badkamer overstijgen. Maar toen las ik over Elizabeth Elliot, die haar eerste man verloor als martelaar op het zendingsveld (en daarna nog jaren in het dorp van de moordenaars bleef werken!) en haar tweede man verloor aan kanker. Haar levensmotto: ‘vertrouw op God, gehoorzaam Hem en doe het volgende ding dat je doen moet’.

Daar zit ik dan, in een situatie die al duizenden, miljoenen vrouwen in de geschiedenis hebben meegemaakt, onder nog veel moeilijker omstandigheden dan ik. En wat doe ik? Klagen van binnen en de schijn ophouden van buiten. Ik mijmer even over die woorden: ‘vertrouw op God, gehoorzaam Hem en doe het volgende ding dat je doen moet’. Hoe zou het zijn om écht zo te leren leven?

1. Vertrouw op God

Dit is één van de moeilijkste dingen in een mensenleven, denk ik. Vertrouwen op Hem is geen loze kreet. Het is geen mantra die ik kan herhalen bij de grote en kleine dingen in het dagelijks leven en die dan automatisch helpt. Om Hem te vertrouwen is het nodig dat Hij Koning is over ons hele leven. Dat wij Hem die plaats geven. Dat betekent dat ik van de troon van mijn hart moet. Dat is het bestuur over mijn ziel en mijn lichaam helemaal aan Hem overlaten, met het gebed: ‘wat U doet is goed’. Het betekent dat ik elke dag opnieuw belijden moet dat ik zonder Hem niets kan doen en dat ik daarom voor mijn ziel en mijn lichaam volledig afhankelijk ben van Zijn zorg en zegen. Het betekent dat Hij moet wassen (groter worden) en ik minder worden in mijn leven (Joh. 3:30).

2. Gehoorzaam Hem

Eigenlijk heeft dit alles met het voorgaande te maken. Als we Hem vertrouwen en geloven dat wat Hij doet, goed is, dan is het ook nodig dat we Hem gehoorzamen zoals een knecht zijn Koning gehoorzaamt. Hij vraagt van ons om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Tegelijkertijd is dat ook wat er gebeurt als je door genade onderdaan en kind van deze Koning mag zijn. Tegenover zóveel liefde van Zijn kant, waarmee Hij Zijn eniggeboren Zoon naar de aarde zond om te sterven voor vijanden, zondaars zoals ik, ontstaat ‘wederliefde’. Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft (1 Joh. 4: 19). Ik kom heel vaak tekort in mijn liefde voor Hem en anderen. Ik zet mezelf zo vaak weer op de eerste plaats. Maar dit gebod herinnert mij eraan dat het belangrijker is wat er in mijn hart is, dan hoe mijn huis eruit ziet. Hem gehoorzamen is in de eerste plaats: liefhebben.

3. Doe het volgende ding dat je doen moet

In het Engels schreef Elizabeth Elliot simpelweg: ‘Do the next thing’. Daar ligt een wijze les voor een vermoeide mama. Doe ‘gewoon’ het eerstvolgende dat op je pad komt. Kijk naar de eerste persoon, groot of klein, die naar je toe komt. De Heere vraagt niet van ons dat we al ons werk op één dag doen, of dat we het perfect doen. Hij vraagt wel om het van harte te doen, met goedwilligheid, als voor Hem en niet voor mensen (Ef. 6: 7). Dat geeft het gebed: ‘Heere, wilt U mij Uw werk laten zien vandaag en wilt U mij daar onderdeel van maken’. Zodat ik in vertrouwen op Hem mag gehoorzamen. Bid en werk.

Het volgende ding dat ik doen moet, dat kan zijn: met onze 2-jarige een bal door de kamer rollen, of onze kleuter een dikke knuffel geven. Het volgende ding dat ik doen moet, dat kan zijn het aanrecht opruimen en een maaltijd klaarmaken.

Vanochtend kreeg ik spontaan van drie vriendinnen een berichtje: hoe gaat het met je? Red je het in die warmte? Kan ik een strijk voor je doen, of je helpen in huis? En toen was het volgende ding dat ik doen moest, zeggen: ‘best pittig eigenlijk’. En: ‘ja, heel graag, wat lief, dankjewel’. En ik voel me een gezegend mens, omdat ik zulke mensen héb in mijn leven die aan me denken en me willen helpen. Ook al is het best een beetje lastig om eens aan de ontvangende kant te staan.

Afhankelijke moeder

In hoofdstuk 15 van het boek Elke dag nieuw – roeping en verwachting voor moeders vandaag schreef ik over de perfect zijn, goed genoeg zijn en afhankelijk zijn. En op papier weet ik dat allemaal. Dat het geen vrede en geen vreugde geeft om perfectie na te streven, of juist maar aan te nemen dat het met minder óók wel kan. Dat vrede en vreugde alleen te vinden is in een afhankelijk leven met de Heere. En toch had ik het zelf weer nodig om te lezen:

“Laat het tekort dat je voelt in je huwelijk en je moederschap er zijn. Je komt jezelf tegen met je boosheid, je ik-gerichtheid, je ontevredenheid, of welke zonden dan ook. Poets het niet weg, waardeer jezelf niet op, maar laat het je op je knieën brengen. Probeer niet meer om het beter te doen in eigen kracht. We moeten ons tekort, onze zonden, niet bestrijden met schema’s, planningen en goede voornemens, maar erkennen en brengen aan de voet van het kruis. Beleid je schuld. Vraag de Heere om vergeving en smeek Hem om Heere en Meester en Koning te zijn over je hart en leven. Hij wil zondaren brengen vanuit de duisternis in Zijn wonderbaar licht en ons geheel afhankelijk maken van Hem. En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone. (2 Kor. 12:9).

Is de afhankelijke moeder volmaakt? Nee. Heel vaak is ze niet afhankelijk en leunt en steunt ze weer op zichzelf in plaats van op God. Het goede dat ze wil doen, doet ze nog altijd niet en het kwade dat ze niet wil doen, staat haar nog steeds bij. ‘Ik ellendig mens!’, verzucht ze net als Paulus, die toch heel veel van de Heere geleerd had. Maar ze weet dat waar háár zondige wil, háár perfectie én haar moedeloosheid gekruisigd worden met Christus, ze met Hem mag leven. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft (Gal. 2:20).”

 

 

 

 

Meer lezen:

  • Mijn…. Nee, Uw wil geschieddeMijn…. Nee, Uw wil geschiedde
  • Hoe kan Gods Woord in ons wonen?Hoe kan Gods Woord in ons wonen?
  • Hoera: structuur!Hoera: structuur!
  • Minimaliseren: ik houd er (niet) vanMinimaliseren: ik houd er (niet) van
  • Deo VolenteDeo Volente

15 Reacties

« Zet je voordeur open!
Voorbereidingsweek in het gezin »

Reacties

  1. Maaike zegt

    25 januari 2022 om 14:18

    Leuk; E. Eliot mocht een keer op haar klein dochter passen. Naderhand zei ze tegen haar dochter, pfff, hoe doe je dat toch allemaal..?? Die zei, mijn moeder zei altijd, ‘doe het volgende ding’…:)

    Beantwoorden
  2. Janna zegt

    7 december 2019 om 11:17

    Ik ervaar een enorme strijd, worsteling en zoektocht hoe ik op de goede (=Bijbelse) manier om moet gaan (leren leven met) met een leven van chronisch vermoeid zijn. Ik kan absoluut niet de vrouw, moeder en huisvrouw zijn die ik zou willen zijn. Altijd moe…………….
    Ontstaan door een verwaarloosde burnout. En dan toch te geloven dat de Heere het zo voor mij beschikt heeft. Vind ik erg moeilijk en kost heel wat tranen. Misschien zijn er meerdere moeders die hiermee te kampen hebben en er iets over willen schrijven.

    Beantwoorden
    • Sanne zegt

      18 januari 2020 om 15:43

      Herkenbaar. Zit nu bijna een jaar met een burn-out. Het zo graag anders willen maar er de energie niet voor hebben. En dit dan te leren accepteren en er vrede mee hebben. Moeilijke zoektocht

      Beantwoorden
  3. Priska zegt

    23 juni 2018 om 14:18

    Wat een ontzettend mooi blog, Elise!
    Herkenbaar…

    Beantwoorden
  4. Anne zegt

    5 juni 2018 om 09:31

    Wat mooi en herkenbaar geschreven. Ik heb je boek gekocht en lees er graag in. Een feest van herkenning en tegelijkertijd bemoedigend. Wat vertrouwen we vaak op ons eigen inzicht he. Terwijl er in Spreuken 3 vers 5 en 6 heel wat anders staat.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      5 juni 2018 om 11:42

      Echt waar, Anne! Elke dag hebben we het weer nodig om daaraan herinnerd te worden.

      Beantwoorden
  5. Inge zegt

    4 juni 2018 om 21:22

    Zo ontzettend herkenbaar! Dankjewel, dat je dit deelt.

    Beantwoorden
  6. Alleke zegt

    4 juni 2018 om 19:29

    Zo super onder woorden gebracht! Het stuk brengt me weer aan de voeten van Christus. Dank je wel!

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      5 juni 2018 om 11:42

      …. En dat is de beste plaats om te zijn!

      Beantwoorden
  7. Marieke zegt

    4 juni 2018 om 19:21

    Mooi! Dankjewel!

    Beantwoorden
  8. Annemarie zegt

    30 mei 2018 om 03:39

    Wat ongelooflijk herkenbaar….mooi stukje !

    Beantwoorden
  9. Anne zegt

    29 mei 2018 om 21:05

    Dankjewel, dit had ik zo enorm nodig! Je blog komt letterlijk als geroepen.

    Beantwoorden
    • Elke dag Nieuw zegt

      5 juni 2018 om 11:38

      Het doet me goed om dat te horen!

      Beantwoorden
  10. Mariska zegt

    29 mei 2018 om 08:43

    Wauw! Mooi! Dankjewel!!!

    Beantwoorden
  11. Christina zegt

    29 mei 2018 om 07:29

    Heel herkenbaar! Bemoedigend met deze warmte en nodig om weer op het belangrijkste gewezen te worden.

    Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

De Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag

Zwanger?

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Op Instagram:

Wij verhuisden afgelopen week. Alle spullen hebbe Wij verhuisden afgelopen week. 
Alle spullen hebben een plek, alle dozen zijn al uitgepakt. 
Er moeten nog wat lampen opgehangen worden en de jassen liggen in een wasmand bij gebrek aan kapstok. 
En hoewel we maar zo'n 800 meter verderop gingen, moeten we allemaal nog een beetje onze draai vinden. 
We zijn allemaal moe en hebben korte lontjes.
We vergeten steeds waar we de theepot en de waterkan zijn opgeborgen en nergens zijn de sandalen te vinden.
Als ik 's nachts naar een roepend kind moet, stoot ik steeds mijn tenen tegen mijn bureaustoel en mijn hoofd tegen de lamp, die hier een andere plek blijken te hebben dan in ons vorige huis.
Maar we genieten ook ieder van onze eigen dingen. 
En we hebben nog steeds een beetje het gevoel dat we op vakantie zijn. 
Dat is absoluut een voordeel van verhuizen 😉.
In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag N In maart 2019 hadden wij voor het eerst Elke Dag Nieuw live bijeenkomsten... Wij hadden dat graag het volgende jaar opnieuw willen doen, maar toen kwam de tijd dat grote bijeenkomsten niet meer mogelijk waren. 

De laatste tijd heb ik vaak gedacht aan de woorden van Johannes, uit zijn tweede zendbrief, en daarover gebeden. 

Ik heb veel aan ulieden te schrijven, doch ik heb niet gewild door papier en inkt; maar ik hoop tot ulieden te komen, en mond tot mond met u te spreken, opdat onze blijdschap volkomen moge zijn (2 Johannes 1:12).

En de Heere geeft dat die mogelijkheid er nu weer is, om elkaar te ontmoeten en 'van mond tot mond met elkaar te spreken'. Ik zie uit naar een dag vol vreugde met veel moeders bij elkaar, om samen te zingen en de wil van de Heere te zoeken voor ons leven. 

Op D.V. 25 juni is er de Elke Dag Nieuw ontmoetingsdag met een Bijbelse boodschap, leerzame workshops, prachtige muziek van ensemble Parlando en veel samenzang, en lekkere lunch én veel ruimte voor ontmoeting. 

Ook een fijne en bemoedigende dag weg?
Lees snel alle informatie via de link in de bio. 

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwontmoetingsdag
#roepingenverwachtingvoormoeders
Een nieuwe fase, een geschenk. Vandaag kregen we Een nieuwe fase, een geschenk. 
Vandaag kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. 

Wij zien ernaar uit dat dit een plek zal zijn om samen de Heere te mogen dienen en om onze deur open te hebben voor anderen.
Het was veel van dit, de afgelopen dagen. Wij ver Het was veel van dit, de afgelopen dagen. 
Wij verwonderden ons erover hoe enorm de kwetsbaarheid van je kind je raken kan.
Die fletse oogjes, halve slokjes, krachteloze armpjes. We wilden wel de hele dag onze armen om haar heen slaan, haar koesteren. En dat wilde zij ook. Als mama maar in de buurt was, dan was alles goed. 

Nu knapt ze weer wat op. Ze denkt dat ze weer van alles kan ondernemen. Ik moet haar uitleggen waarom ze nog niet bij haar vriendje kan spelen. Nu toch maar even met een bellenblaas naar buiten, het zonnetje in. Dat doet iedereen goed, toch?

Op www.elkedagnieuw.nl verscheen een nieuw blogartikel vandaag, met de titel 'God van generaties', geschreven door blogschrijfster Corma. Zij ziet haar dochter ontwikkelen en haar oma achteruit gaan. Maar de Heere is trouw, door de generaties heen. Ze neemt je mee door de Psalmen die daarvan getuigen. 

En Save the Date: op D.V. 25 juni hopen wij veel jonge moeders te zien op de Elke Dag Nieuw Ontmoetingsdag. Binnenkort meer info, maar denk alvast aan: Bemoediging vanuit Gods Woord, Bijbelstudie, veel zingen, mooie muziek, workshops & ontmoeting! Binnenkort hoop ik je meer informatie te kunnen geven over het thema en de invulling van de dag. 

Nou, dit was een verhaaltje van van alles en nog wat. Tot later!
Er wordt wat afgebeden deze dagen. Voor de situat Er wordt wat afgebeden deze dagen. 
Voor de situatie in de wereld, maar ook voor al die zorgen en vragen, voor ziekte en pijn in je eigen leven en het leven van je naasten. 

Helpt bidden wel? Hoort God wel? Waarom zie je vaak zo weinig 'resultaat' op je gebed?

En hoe komt het dat je altijd maar het gevoel hebt dat je het helemaal niet goed kan? Dat je gedachten voortdurend afdwalen? 

Over dat laatste schreef Guido Gezelle zo'n 150 jaar geleden zo treffend herkenbaar: 

Gij bad op enen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wil mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

Via de link in de bio vind je een artikel bij biddag. Morgen in ons deel van het land, maar ook als dat bij jou niet is kan je nooit teveel lezen over het gebed. 

Want iemand zei zo treffend: het gebed is de adem van de ziel. Ik weet niet hoe het met jou is, maar mijn ziel zou wel meer zuurstof kunnen gebruiken. 

#elkedagnieuw
#moeskruid
#stilletijdvoorvrouwenvandaag
Vakantie. De zon op m'n gezicht. Mijn vier liefjes Vakantie.
De zon op m'n gezicht.
Mijn vier liefjes op één plaatje.
Zoveel zegeningen.

Gisteren waren wij voor het eerst in bijna twee jaar weer met de hele gemeente in de kerk. Wij zongen: 

't Is trouw, al wat Hij ooit beval;
Het staat op recht en waarheid pal,
Als op onwrikb're steunpilaren;
Hij is het, Die verlossing zond
Aan al Zijn volk, Hij zal 't verbond
Met hen in eeuwigheid bewaren.

Er werd gepreekt over de vijf wijze en de vijf dwaze meisjes. Wat een beschamende gedachte dat ze alle tien in slaap gevallen waren. Wat hebben de afgelopen twee jaar met ons gedaan? Zijn wij wakker geweest, wachtend en verlangend naar de komst van de Bruidegom? Heb ik er met mijn kinderen en anderen over gepraat: "Joh, je hebt olie nodig, want je lamp gaat uit!" 

Vanuit een schuilkelder in Tsernihiv, Oekraïne kreeg ik het volgende bericht doorgestuurd: 

"In onze kelder zijn er verder geen gelovigen. Maar gisteren hebben allen gebeden!!!!
Men luisterde naar wat wij vertelden over God en hadden zelfs vragen
Het is voor ons ook tijd om het goede nieuws te delen. En God geve dat ze zich tot Christus wenden ... ik wil niet dat ze dit doen door een soort verdriet, maar ook in vredestijd standvastig zullen blijven."

Laten we blijven bidden voor deze broeders en zusters die waken! Wij horen veel berichten van mensen die niet zwelgen in hun angst, maar vooral de mogelijkheden aangrijpen om te mogen getuigen van de Heere Jezus.

Laten we bidden én een voorbeeld aan hen nemen. Nu is de tijd (Esther 4:14).

#elkedagnieuw
Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en leg Vanavond dekte ik ons driejarige meisje toe en legde mijn hand op haar krullebol om zoals elke avond voor haar te bidden. Het raakt me. Ons peutertje zo veilig in haar bedje, zonder zorgen. Hoe zouden moeders in Oekraïne vanavond hun kinderen in bed leggen? Als in een dag tijd je wereld zo veranderd is en je op geen enkele manier meer in staat bent je gezin te beschermen? En moeders in Rusland? Want gewone mensen in Rusland staan vandaag ook niet te juichen. Die zien met lede ogen aan wat er gebeurt en waaronder zij alleen maar (meer) te lijden zullen krijgen. 

Vandaag had ik een bezwaard hart. En vandaag mocht dat er zijn. Maar morgen mag dat weer minder zijn. Wij hoeven geen lasten te dragen die te zwaar voor ons zijn, want we hebben een machtig wapen. Het gebed. 

Ik betrap mezelf wel eens op de gedachte: "we kunnen alleen maar voor hen bidden". Maar wat denken we wel niet? Dat onze daden meer zin zouden hebben dan onze gebeden? Is onze God niet vele malen machtiger dan alle legers van deze wereld bij elkaar?

Poetin denkt zijn rijk te bouwen, maar de Heere bouwt Zijn Koninkrijk op deze aarde, dwars door alles heen. Eenmaal zal dat zichtbaar worden. En tot die tijd mogen wij al onze zorgen en die van deze wereld aan Zijn voeten leggen. En daar laten.

Bid je mee? Swipe voor concrete gebedspunten om met je gezin te bidden. Mogelijk vul ik ze de komende dagen nog aan in de stories. 

Ik ben opgegroeid met warme banden met Russische christenen. Jaarlijks bezochten wij de Friedenstimme dag waar we hoorden over het werk van God in onherbergzame gebieden. Meer dan eens waren wij op bezoek bij Russische baptistengemeenten in Duitsland. Wat telkens opviel was het eenvoudige, diepe geloof in een God Die 
hoort en een volkomen overgave aan Hem. Om jaloers op te worden! Laten we bidden om bescherming voor onze broeders en zusters in Oekraïne en Rusland, maar ook om openingen voor hen om getuige te zijn in hun omgeving, juist in deze omstandigheden. Dat is wat velen van hen het liefste doen. 

Eenmaal komt er een nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waar vrede en gerechtigheid wonen zal. Maranatha!

#bidvooroekraïne 
#prayforukraine 
#prayforrussia
#bidvoorrusland
Wat een stormachtig weer deze week! Net als wij Wat een stormachtig weer deze week! 

Net als wij mensen, zoeken de meeste vogels voor de storm begint een veilig heenkomen. Zo niet de adelaar. Om de storm uit de weg te gaan gaat hij erbóven vliegen. Een les voor ons. Het hoofd en hart omhoog, als de stormen van het leven komen.

In de Bijbel lezen we ook over de adelaar. Bijvoorbeeld in Jesaja 40: 

"De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen gewisselijk vallen; Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden."

En onze dominee preekte afgelopen zondag over Deuteronomium 32, waarin de vergelijking met deze vogel gemaakt wordt om uit te leggen hoe de Heere zorgt voor Zijn volk:

"Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken."

Ja, zo is onze God en nog veel groter. Sterk en trouw en altijd zo vol zorg. Hij wekt Zelf het nest op, Hij zorgt ervoor dat mensen naar Hem gaan verlangen en zoeken. En Hij laat hen nooit vallen.

Ik heb veel over dit beeld nagedacht in de afgelopen week. Morgenochtend zal ik geopereerd worden. Ruim een week al kan ik nauwelijks iets beginnen voor ons gezin. Maar de Heere zorgt! Hij geeft steeds weer nieuwe moed en rust. Hij geeft ons mensen om ons heen die voor ons gezin zorgen, eten koken, meeleven. 

En terwijl ik dit schreef, een beetje zoekend naar woorden, hoorde ik onze oudste dochter een lied spelen op de piano. "Hoe gaat dat lied?" vroeg ik haar. En ze las het voor: 

Verberg mij nu,
onder Uw vleugels Heer.
Houd mij vast,
in Uw sterke hand.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God.

Vind rust mijn ziel,
in God alleen.
Ken Zijn kracht,
vertrouw Hem en wees stil.

Als de oceaan haar krachten toont,
zweef ik met U hoog boven de storm.
Vader, U bent sterker dan de vloed,
dan word ik stil, U bent mijn God

-
Hoe jouw 'storm' er ook uit ziet deze week, vlieg omhoog als de adelaar! Zie omhoog tot God. Zijn vleugels zijn sterk om te dragen.
Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de Als je niet ziek zou zijn, zou het leuk zijn om de dynamiek op kamer 56 te observeren. En als je wel ziek bent is het bij vlagen afwisselend vermakelijk en vermoeiend.

Een dame van 76. 
Een vrouw van begin 40, moeder van 2 peuters.
Een man van rond de 50.
En ik. 

De gesprekken gaan over zeer alledaagse onderwerpen. 
Het weer.
Welk eten van de menukaart goed smaakt.
Hoe lang het duurt voor het komt.
Hoeveel eetlust men heeft. 
Of er sprake is van misselijkheid en hoeveel en wanneer precies.
De nachtrust van alle aanwezigen wordt weer eens geanalyseerd. 
Ik prijs voor de derde keer mijn oordopjes aan.
Dat die vooral goed van pas kwamen omdat de overbuurvrouw een luidruchtige snurker bleek, dat zei ik er maar niet bij. 
De peutermoeder zag het vanmorgen 'nog helemaal niet glimmen'  maar loopt nu in ganzenpas de kamer op en neer. Dan mag ze straks tóch naar huis.
Want, daarover is iedereen het roerend eens, thuis is toch de beste plek om beter te worden.

Dan vertelt de dame, die er als eerste was opgenomen, dat er in haar eerste nacht een patiënt overleed. 
Op mijn plek. 
96 was ze, dus dat is een mooie leeftijd. 
Maar wel naar dat haar familie er niet bij was. 
De kleinzoon was 's avonds wel geweest maar nietsvermoedend weggegaan.

'Dat lijkt me voor u ook wel confronterend om mee te maken' zeg ik. 
'Ach', zegt de dame. 'Ik vond het voor haarzelf zo zielig. 

'Het hangt ervan af wat haar bestemming was', zucht ik. Als ze naar de Heere Jezus mocht gaan dan is dat het beste wat je je wensen kunt op je 96e'. 

De kamer valt even stil. De peutermoeder knikt: 'inderdaad'.

De anderen doen er het zwijgen toe. Mijn ogen vallen alweer dicht. 

Ik denk aan die mevrouw van 96. 
Ik ken haar niet, maar dat ze in dit bed lag geeft een vreemd gevoel van verbondenheid. 
Zij is niet meer hier. 
Wij vier wel. Deze drie mensen en ik. Schepselen onder de zon. 
In de hand van de Schepper.

We geloven allemaal ergens in, zei ds. Vergunst gisteravond. In het weer. In het eten. In nachtrust. Ook ik kan dat best belangrijk vinden op een moment als dit. Maar de wetenschap dat de Heere regeert en Zelfs Zijn eigen Zoon wilde geven voor mensen zoals wij zet kamer 56 in een ander licht.

.
Volgen op Instagram
Dit foutbericht is alleen zichtbaar voor de WordPress admins
Er is een probleem met je Instagram feed.
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2022 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord