Ze gaat. Ze laat echt alles achter. Wat ze meeneemt past in een koffer. Ze verruilt haar comfortabele leven hier voor een leven in een totaal vreemde cultuur, een soms onveilige omgeving en een leven in afhankelijkheid van wat God op haar pad zal brengen. 

Het raakt me enorm. Ik staar haar met zekere jaloezie na. Wat een moed, wat een geloof. Ze gaat een heel ander leven tegemoet. Maar met een duidelijke roeping en de ervaring van Gods leiding in dit alles. En ik sta in de deuropening, zwaai haar uit, met mijn kinderen om mij heen. 

Achterblijvers

Ben jij ook zo´n achterblijver? Misschien ook eens familie, vrienden of gemeenteleden uitgezwaaid, je omgedraaid en je afgevraagd wat jouw leven voor betekenis heeft? Het kan je zomaar vullen met een gevoel van moedeloosheid. Zij zo´n duidelijke roeping, richting voor hun leven en jij vult je dagen met het opvoeden en verzorgen van je kroost. Zij met een Gods Woord in de hand om uit te delen aan mensen die nog nooit van Hem gehoord hebben. Zij met een een biddende gemeente achter zich. En jouw leven is zo gewoontjes. Zo alledaags. Geen buitengewone verhalen die je kunt vertellen. Geen wonderen, geen bijzondere uitreddingen. 

Waar is Gods Koninkrijk? 

Misschien hebben we dat beeld ook wel onbewust met elkaar gecreëerd. Het ´dienen in Gods Koninkrijk´ heeft een bepaalde betekenis gekregen. Bij mij komen plaatjes naar voren van mensen die in de wildernis leven, hun Westerse manier van leven opgaven om alles te geven om een ander te bereiken met het Evangelie. Ik zie donkere gezichtjes voor me, kinderen die hun magere armpjes uitstrekken om hulp. Mensen die dankbaar een Bijbel in hun eigen taal ontvangen. Rijen wachtenden voor die ene blanke arts die eens per drie maanden een dag komt om mensen te behandelen. Of een groep mensen onder een boom, die samen Bijbelstudie doen. 

Vreemd genoeg komen er geen beelden bij me op van een gewone Nederlandse moeder die geloofsvragen van een kleuter probeert te beantwoorden. Of met haar peuter op de fiets van de natuur geniet en vertelt over de Schepper. Of die samen met haar gezin liederen zingt tot Gods eer. 

Misschien verkijken wij ons wel eens op dat werken in ´Gods Koninkrijk´. En hebben we meer overeenkomsten met hen die gaan, dan wij zelf denken. 

Geroepen

Zij is duidelijk geroepen. Ik heb het vanaf de zijlijn mogen zien en horen. De Heere heeft gewerkt en de weg gewezen met Zijn eigen Woord. Hij gaat mee. Laatst was er een speciale dienst waarbij hele bemoedigende woorden gesproken werden. Mooie teksten werden meegegeven. Er was gebed. Wat een zegen als je zo mag gaan! 

Weet je nog dat jij ook geroepen bent om te dienen in Gods Koninkrijk? Dat er ook gesproken werd vanuit Gods Woord? Dat je ook teksten meekreeg en de zegen? 

Die dag dat je samen neerknielde om Gods hulp te vragen over het huwelijk dat je aan mocht gaan. Toen is er gesproken over ‘dat Hij den getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd bewijzen wil, ook wanneer met zulks allerminst verwacht.’

Je bent geroepen om je man lief te hebben, te eren en te vrezen, gehoorzaam te zijn in alle dingen die recht en billijk zijn. 

En daarbij zijn er ook bemoedigende woorden gesproken: ´Gelooft deze woorden van de Heere Christus en zijt daarvan verzekerd en gewis, dat onze Heere God u samengevoegd heeft tot deze heilige staat en daarom zult gij ook alles, wat u daarin overkomt, met geduld en dankzegging aannemen, als van de hand des Heeren: zo zal het u ook alles ten beste en ter zaligheid gedijen.´ (huwelijksformulier) 

En later heb je er nog een roeping bijgekregen. Toen je bij het doopvont stond. Misschien wel meerdere keren. Elke keer ben je geroepen om je kinderen te onderwijzen Gods Woord. 

Gewone dingen

Zij zal het eerste jaar vooral bezig zijn met taalstudie. Dat is een voorbereidingstijd voor het uiteindelijke werk. Dat betekent woordjes stampen, kunnen schrijven en goed uitspreken. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Dat leren op zich dient het grotere doel om straks het Evangelie te kunnen delen in de moedertaal van de mensen daar. 

Jij bent net als ik waarschijnlijk het grootste deel van de dag ook bezig met de gewone dingen, die nu eenmaal nodig zijn om dat grotere doel te dienen. Het verzorgen van je kinderen, het huis schoonhouden, de boodschappen doen en noem het maar op. 

Getuigen

Zij zal veel gaan investeren in het opbouwen van vriendschappen met de mensen die ze mag ontmoeten. Ze zal voorzichtig wat proberen te vertellen vanuit het Evangelie, maar nog veel meer zal ze proberen te spreken door haar daden. Haar manier van leven zal een getuigenis zijn. 

Jij en ik mogen ook via vriendschappen, buren, collega´s iets doorgeven van Wie de Heere is. Maar nog veel meer mogen we het doorgeven aan onze kinderen. Ze zullen het van ons horen, als we erover vertellen. Maar nog veel meer zullen ze naar ons kijken. Ze zien haarscherp hoe we omgaan met de mensen om ons heen en of onze daden overeenkomen met onze overtuigingen. 

Vreemde cultuur

Zij zal zich aan gaan passen aan een andere cultuur. De gewoontes, tradities, taal en leefwijze van het land overnemen, mits het niet in strijd is met Gods Woord. En tegelijkertijd zal ze misschien toch opvallen, omdat ze tegen de stroom ingaat. Ze zal andere keuzes maken, gegrond op de Bijbel. Ze zal geen concessies doen als het tegen Gods geboden ingaat. Ze zal proberen in liefde mensen uit te leggen waar ze voor mag staan. 

Jij en ik leven met ons gezin ook binnen een bepaalde cultuur. Ook wij moeten alert zijn. Er zijn gewoontes en tradities waar niets mis mee is. Maar we weten ook dat de zuigkracht groot is. Worden ook wij dan niet geroepen om ´geheel anders´ te zijn? Zouden we ook niet meer alert erop moeten zijn dat we gaandeweg niet te veel meegaan met onze cultuur? Gaan we nog tegen de stroom in? En juist in deze tijd lijkt de ‘tegenstroom’ alleen maar groter te worden en vraagt het meer dan ooit van ons als ouders om bewuste keuzes te maken, gegrond op Gods Woord.  

Zoveel kansen

Zij zal dienen in het kleine en ons daarvan op de hoogte brengen via nieuwsbrieven. Terwijl zij een gesprek aanknoopt met iemand in de bus, beantwoord ik moeilijke vragen van mijn kleuter die niet begrijpt waarom alle mensen eenmaal  moeten sterven. Terwijl zij het evangelie probeert te delen op haar werkplek, knutsel ik op zondagmiddag het zoveelste ‘Bijbelwerkje’ in elkaar. Terwijl zij kinderen in sloppenwijken liedjes leert, zingen wij psalmen aan tafel met onze kinderen. En terwijl zij de Heere dankt voor de mogelijkheden om het Evangelie op zoveel manieren, met woorden en daden te delen, bid ik om het weer te mogen zien, dat ik als moeder een hoge roeping heb gekregen en zoveel kansen krijg om onze kinderen dagelijks te onderwijzen. 

Dezelfde Bron

Zij zal het niet altijd gemakkelijk hebben. De leefomstandigheden zijn niet eenvoudig, maar vooral de eenzaamheid zou zwaar kunnen gaan wegen. Ze zal het nodig hebben om terug te kunnen vallen op die roeping. De mooie woorden die gesproken werden tijdens de bijeenkomst voor haar uitzending. Een dominee gaf haar de mooie woorden mee: Want zonder Mij kunt gij niets doen’ (Joh.15:5). ´We hebben de Heere in alles nodig. Als we ´s morgens wakker worden, onderweg zijn, bij moeilijke momenten. Elke dag. En Hij is bereikbaar, 24/7. We mogen een beroep doen op een Levende Christus, Die graag uitdeelt.´

Voor jou en mij geldt datzelfde. Jij hebt het misschien ook niet altijd gemakkelijk. Wellicht heb je ook te maken met eenzaamheid, ondanks de mensen om je heen. Daarom moeten wij er eveneens aan herinnerd worden waar vandaag onze hulp alleen maar komen kan. En waar we ook hulp van mogen verwachten. 

We mogen dienen in Gods Koninkrijk. En tegelijk heeft Hij ons niet nodig. Zijn Koninkrijk komt! Daar en hier. Hij bouwt ondanks ons. Maar wonderlijk genoeg; toch wil Hij mensen gebruiken. Daar en hier. 

Laten we daarom weer moed vatten, ons werk op ons nemen en wandelen Waardig de roeping waarmee je geroepen bent (Efeze 4:1). Matthew Henry zegt hierbij: ‘Wij worden christenen genoemd; wij moeten aan die naam beantwoorden en als christenen leven. Wij worden geroepen tot het koninkrijk en de heerlijkheid van God’.  

Lieve vriendin, daar ga je dan. En ik blijf hier. Beiden zijn we geroepen om Hem te dienen op de plaats die Hij ons gaf. Zoals je het zelf ook zei in je afscheidspraatje: ‘God heeft daar werk voor mij, maar Hij werkt ook hier!’  

Lieve vriendin van Elke Dag Nieuw. De Heere werkt! Ook vandaag, ook in 2021. Tussen al het thuiswerken, de gewone dagelijkse beslommeringen en de zonden van ons als moeders door. Het is namelijk Zijn Koninkrijk, dat komt! Dat geeft hoop voor de toekomst.