Ik ben chronisch te laat. Niet zomaar hoor. Er is altijd een goede reden voor:
- Niemand had mij horen zeggen: we moeten gaan, schoenen aan. Ook al had ik het al 3 keer gezegd. Of 4 keer, kan ook.
- Ik kon mijn sleutels niet vinden. Ze bleken in het bakje te liggen waar ze horen.
- Nergens was een compleet paar schoenen te vinden. Geen een! Na een kwartier bedacht jongste dochter dat ze een schoenenwinkel had gemaakt in het speelhuisje in de achtertuin.
- Terwijl dochter 2 in het achterzitje zat ontdekte dochter 1 dat ze haar fietssleutel nog binnen had liggen.
- Het leek de kinderen een goed idee om picknick te gaan spelen met behulp van de inhoud van hun schooltassen.
- Dochterlief had 10 minuten nodig om zich neer te leggen bij het feit dat ze niet in haar prinsessenjurk naar school mocht van mij (flauw ook he!)
- De meiden maakten ruzie over wie het meest van broertje-lief hield.
- De bakfiets had een lekke band. Gisteren ook al, maar dat was ik vergeten.
- Ik werd gevraagd uit te leggen wat betekent: “Beschikker van ons deel en lot” (uit de morgenzang die we ‘s morgen aan tafel zingen).
- De kinderen maakten ruzie wie er een knuffelbeest mee naar school mocht nemen waar al maanden niet naar omgekeken was.
- Dochterlief viel van het stoepje en had een miniscuul puntje bloed op haar knie maar moeoeoeoest een pleister hebben (die precies op waren, dus moest worden opgedoken uit een toilettas bovenop de badkamerkast).
- Vlak voor we weggingen maakte zoonlief een vieze luier en… romper en… broek en… maxicosi.
- Ik moest onderweg nog even naar het postkantoor om een pakketje weg te brengen. Toen ik me na 1 minuut omdraaide was kind weg. Echt weg. Ze bleek hamsters te staan kijken in de dierenwinkel.
- Er was een schone-was-probleem waardoor er na een ongelukje nergens een schone onderbroek voor dochterlief te vinden was.
- Na het opruimen van alle ontbijtspullen zei jongste dochter ineens: “mama ik heb zo’n honger”!
- Mijn dochter realiseerde zich op het moment dat we bij de deur stonden dat ik gisteravond in bed had beloofd dat ik haar vanochtend 50 cent zou geven die ze verdiend had met klusjes. En beloofd is beloofd! Ik moest het sneaky lenen uit haar zusjes spaarpot omdat ik geen kleingeld had.
- Het fruit was op en ik probeerde nog gauw een gezonde snack in elkaar te flanzen, wat natuurlijk veel te lang duurde en ook nog mislukte.
- De kinderen besloten dat het een goed moment was om verstoppertje te spelen met mama.
- Het was speelgoeddag en kleuter-dochter kon maar niet beslissen welk speelgoed mee moest.
- Grote dochter fietste ongeveer 1 km/uur vandaag. “De wind houd me tegen” (er was geen wind).
- Zoonlief stootte vanuit zijn stoeltje op tafel de bloemenvaas en een glas thee om.
- Er moest nog een kleurplaat voor de juf afgemaakt worden.
- Nergens, maar dan ook nergens, waren 2 dezelfde sokken te vinden (of het waren vieze, die wel)
- Een van de kinderen wilde van mij uitleg over hoe de hemel eruit ziet.
- Het verkeerslicht werd maar niet groen. Echt, het duurde veeeeel langer dan anders. Volgens mij.
- De poppen moesten voor vertrek nog worden omgekleed en geïnstalleerd op de bank. En oma (ik dus) kreeg nog instructies over de benodigde zorg.
- De kinderen stootten hun hoofden tegen elkaar terwijl ze in de bakfiets stapten.
- Dochterlief wilde echt-heel-erg-graag pindakaas op haar brood naar school. En er was geen pindakaas. Dus dat moest gezocht worden, in alle voorraadkasten. En toen het echt op bleek te zijn moest ze erover nadenken wat er dan op haar brood moest.
- Ik was te laat uit bed gekomen. Want, weer in slaap gevallen nadat manlief eruit ging. Want, zeer gebroken nacht gehad. Tja…
- De tijd dat een bijna-2-jarige besloot om vlak voor vertrek konijnenbrokken te eten, of een pak wasmiddel omkeerde, of mijn werktas versierde met verf ligt momenteel even achter ons, maar ook dat kan binnenkort weer een goede reden zijn om te laat te komen.
- Echt, mama’s, we kunnen er niets aan doen. Het heet “mom-brain” en het betekent dat we een hormonaal bepaalde vorm van dementie hebben tijdens de zwangerschap en tot een jaar erna. Ik had deze week 2 keer een dubbele afspraak (echt! 2 vriendinnen op dinsdagochtend en huisbezoek van juf + tandarts op woensdag om 9.00 uur). Heb je een afspraak met mij dan doe je er dus goed aan om van tevoren even te verifiëren. Ik denk namelijk altijd dat ik het in de agenda heb gezet maar het gebeurt op de een of andere manier altijd weer dat er iets niet goed gaat. Dat betekent: lastminute oplossingen bedenken, afspraken omzetten en te laat komen. Sorry!
- Sommigen van jullie hebben een echtgenoot die van nature erg graag op tijd komt zodat het tenminste wel goed gaat op momenten dat hij erbij is. Hoewel Bart mij in de meeste dingen bijzonder goed aanvult is time-management zacht gezegd ook niet echt zijn sterke kant…
- Onze klok klopt niet. Hij slaat soms ineens een kwartier over. Echt waar.
Meestal krijg ik het voor elkaar om hijgend en puffend nog net op tijd te komen. Maar sinds de zomervakantie zijn we bijna elke ochtend min of meer te laat op school. Dat moet anders!
Waarom moet dat anders?
Laat zijn betekent haasten, haasten betekent stress, stress betekent een hoog cortisolniveau dat zorgt voor vermoeidheid, concentratieproblemen, hoge bloeddruk en nog veel meer akeligs. Bovendien betekent (te) laat zijn ook schuldgevoel. En schuldgevoel is een van die negatieve emoties waar je geen leukere moeder van wordt. Dus: dat moet anders.
En hoe?
Ik ga beginnend met morgen een week lang op tijd komen. Ik neem me voor om:
- Een lijstje te maken dat terugtelt in tijd vanaf het moment dat ik ‘s morgens moet vertrekken naar school met alle activiteiten die moeten gebeuren vanaf het moment dat ik opsta.
- Bij alle activiteiten en afspraken die ik de komende week heb, 5 minuten te vroeg te komen.
- Ook nog 5 minuten extra reserveren voor vertrek voor 1 of meerdere van de 33 bovenstaande dingen die ineens kunnen gebeuren.
- Volgende week zaterdag een berichtje posten over het succes van mijn challenge.
Oke, daar gaan we. 3, 2, 1…
Ben je al vriendin van Elke dag Nieuw? Schrijf je in en ontvang max. 2 keer per maand updates en mooie weggevers in je mailbox. Je leest hier meer!
Tranen lopen over mn wangen van het lachen.
Maar ik ken het, hier gaat het vaak precies zo,
haha heel veel punten vind ik heel herkenbaar. Pff Vooral op tijd komen met een dwarse peuterpuber is echt een uitdaging! Succes met je voornemen! Eerder opstaan helpt hier in elk geval enorm! Ik ben nu wakker om 6.30u, doe stillen tijd en ga dan om 7.00uur uit bed. Om half 8 zijn we beneden, allemaal aangekleed. 10 minuten later ontbijten. Om 8.15uur gaan we de deur uit. Maar hier is er ook vaak één die dan nog net even naar de wc moet (en dat voor de grote boodschap die minstens 10 minuten duurt.) haha. Het leven van een moeder…..
Inderdaad, Julia, vroeg opstaan scheelt soms zeker. Maar niet altijd hoewel het wel mijn streven is. Maar na een nacht met vele onderbrekingen mislukt dat hier ook wel eens…