Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Moeder in Coronatijd

Doelen & Timemanagement· Moederschap & Vrouw zijn

12 mei

Wat is er veel gebeurd afgelopen weken. De rust is inmiddels wat weergekeerd. Een ritme is weer gevonden. Er is een soort nieuw normaal ontstaan. En onze kinderen weten het al, ‘door de corona zeker’, als er weer eens iets niet door kan gaan of anders gaat dan gewoonlijk.

Is mijn rol als moeder de afgelopen weken nu echt zo veranderd? Wát is er nu precies anders? Voor mijn gevoel wordt er meer van me gevraagd. Of iets ánders gevraagd. Mijn houding naar mijn buren? Mijn plek in deze tijd? Wat vertel ik onze kinderen? Wat leg ik ze uit? Als ik de dominee zondags hoor, lijkt het erop dat iedereen veel meer tijd heeft om stille tijd te houden, goede boeken te lezen, de Heere te zoeken. Maar ik lijk juist veel mínder tijd te hebben voor deze dingen. Het is een soort zoeken naar jezelf. Zoeken naar je positie.

Zondagochtend 9.45

De laatste haren worden snel gekamd. De ontbijttafel leeg geruimd. Nu we niet meer op tijd in de kerk hoeven te zitten, lijkt de strijd tegen de klok nog zwaarder dan anders. 9.55 De beamer is opgestart. Ja, wij hebben breed beeld op de zondagmorgen. Onder het bidden zitten de kinderen eerbiedig op de bank of stoel. De rest van de dienst mogen ze tekenen of schrijven. Met het uitzicht op een dominee die nog groter is dan in werkelijkheid. Onze  jongste sleept al het speelgoed door de  kamer. Zit af en toe op schoot en kijkt soms vol verbazing naar die grote man op de muur. Als het erg onrustig is verdwijnt een van ons naar boven, zodat in ieder geval een van beide goed kan luisteren.

Ik mis het samen zijn in de kerk.  Het samen zingen, samen bidden. Maar toch ik ben ook dankbaar! De Heere is niet gebonden aan een kerkgebouw, een gemeente. Want ik ben er van overtuigt dat noch dood, noch leven, noch engelen, nog overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, nog enige ander schepsel ons zal kunnen scheiden  van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere (Romeinen 8: 38 en 39). Ook corona niet. Het kunnen mooie uurtjes zijn, op een zolderkamertje achter je laptop.

Maandagmorgen 9 uur

Gitaar op schoot. We beginnen onze schooldag. Mooi dat juist de tijd rond Pasen de kinderen thuis zijn. Dat ik zelf ze het paasevangelie kan vertellen. En ik genoot ervan.  Samen met Maria bij het graf te staan. Wandelend met de Emmaüsgangers. En tussen de discipelen op het strand van het meer van Galilea te zitten. Luisteren naar wat de Heere Jezus te zeggen had.

De schooldag is begonnen. Ik ben geen juf. Het zit gewoon niet in me. Maar elke dag leerden we. Wat wel werkte, wat niet werkte. Soms was er frustratie, boosheid zelfs. Het kwam voor dat ik alles op de tafel gooide en zoonlief eerst maar eens tien minuten de trampoline opstuurde. Om daarna weer met goede moed verder te gaan. Maar we leerden. En elke dag kwam het weer goed. Zo zelfs dat er iets van teleurstelling was toen we hoorden dat na de vakantie de school weer begint.

Wat schaaft de Heere ons deze tijd bij. Als ik geduld dacht te hebben. Ik had nog meer nodig. Als ik dacht dat ik mijn kinderen wel begreep. ‘t Was soms toch anders.  Wat is het goed om in te leven in je kinderen.  Te proberen in hun hoofd te kruipen. Wat is het leuk om ze op deze manier nog beter te leren kennen.

Dinsdagmiddag

‘Mam, deze bloemen moeten in de brievenbus bij mw X’. Verbaasd kijk ik mijn dochter aan. ‘Dat kan wel toch? Omdat ze zo ziek is! En het ook corona is. U zegt dat we extra goed  moeten zorgen voor mensen die oud en ziek zijn…’  Het zijn tekeningen en zelfgemaakte kaarten geworden. Dat gaat iets beter door de brievenbus dan een bosje zelf geplukte madeliefjes, paardenbloemen en fluitenkruid. Zelfs ‘s avonds bij het naar bed gaan,  werd er gedacht aan zieke mensen uit de gemeente. Opa’s en oma’s van kinderen die ze kende. ‘De Heere kan ze toch beter maken mam?’ Waar ik er niet meer in beterschap geloofde, was mijn dochter zo kinderlijk, vol vertrouwen.

Maar zomaar midden in de week gebeurt het, alweer. Komt alles op me af. Alles overweldigt me. Het is zoveel als ik nadenk over al die zieken, al die eenzamen, die kinderen die geen fijn thuis hebben, de huwelijken die al zo moeilijk zijn, de mensen met financiële zorgen. Die landen waar het arm is. De honger. Die diepe ellende van geen of zo beperkte gezondheidszorg. Dat machteloze gevoel. Die plaatsen waar je digitaal niet samen kunt komen. Opeens vliegt het me aan, die afstand, die waardeloze 1,5 meter. Ik wil die afstand niet. Ik wil zo graag weer het gewone normaal!

Maar dan gaan mijn ogen naar de poster op onze deur. De tekst die we de kinderen leerden.  Die Man zal zijn als een beschutting tegen de wind, een schuilplaats tegen de vloed, als waterbeken in een dorre streek, als een schaduw van een zware rots in een dorstig land (Jesaja 32:2). Ik heb onze kinderen mogen wijzen op die Schuilplaats! Op die Man waar ze naartoe mogen gaan als ze bang zijn. Naar Hem die nog beter voor ze kan zorgen dan een moeder dat kan doen. Dan word ik stil en zoek beschutting tegen deze storm. Een schuilplaats tegen deze vloed van zoveel….

Zaterdagmorgen

Het huis is een grote bende. Twee wasmanden staan er om opgevouwen te worden. De strijkplank in de kamer. Speelgoed over de grond. Onze zoon nog in de pyjama. Dochter drijfnat van de regen. Manlief op de bank in kluskleren, pet nog op. Drie kinderen op en naast hem, boekjes lezen. Hij was in de tuin bezig, die helemaal overhoop ligt. Maar het regent nu pijpenstelen. De moddervoetstappen op de vloer zijn een stille getuige. Ik zak neer op de bank. Verbaas me over mezelf. Ik zou geïrriteerd kunnen raken over de rommel en de modder. Moedeloos van al het werk dat nog wacht en al weken blijft liggen. De balen hebben van de regen, omdat er zoveel werk is buiten. Maar ik merk niets van dat alles! Daarentegen voel ik dankbaarheid voor dit hele simpele zaterdagmorgen geluk.

Wat werden we dankbaarder. Gewone dingen werden bijzonder. Bijzondere dingen extra bijzonder. Heb ik ooit zo genoten van de natuur die open bloeide? De bloemen en bloesem die openbarstten van leven? Was ik ooit zo dankbaar voor de zon die er elke dag weer was? Hoe heerlijk was het om onze man en papa elke avond aan tafel te hebben met eten. En hoe fijn dat we bijna elke dag samen de kinderen in bed konden leggen. Was Pasen ooit zo helder en duidelijk als nu? Leven te midden van de dood. Dat de dood het laatste woord niet heeft. Ook in deze tijd niet. Juist niet.

Dan blijkt opeens dat mijn rol helemaal niet zo anders is geworden. Wel dat ik er misschien iets anders in sta. Dat ik nu veel vaker het stof het stof kan laten, de rommel de rommel. Dat bepaalde dingen morgen ook kunnen. Dat ik meer tijd maak voor mijn oudste zoon met zoveel vragen. Dat ik de tijd neem om samen met mijn dochter een kleurplaat te kleuren. Dan bid ik vooral dat we dit vast blijven houden.

  1. Onze kinderen wijzen op Jezus als Enige Redder, Zaligmaker en Schuilplaats.
  2. Het omzien naar onze naaste
  3. Het dankbaar zijn voor alles wat we hebben en krijgen.
  4. Hij komt terug! De Heere Jezus zal komen op de wolken van de hemel. Alles op deze wereld getuigt ervan.

 

Soms voel ik me tastend  als een blinde langs te wand. ‘Heere wat is Uw bedoeling nu precies met dit alles? Maar: verheerlijk Uw naam in de straten. Geef woorden te spreken, een beker koud water. voor onze kinderen, voor de mensen in de buurt, opdat Uw huis vol worde! Uw koninkrijk kome…’

 

Dit blogartikel werd geschreven door Adriana. Je kunt hier meer lezen over het team van blogschrijvers. 

 

Meer lezen:

  • En wat nu met die goede voornemens?En wat nu met die goede voornemens?
  • 5 Richtlijnen voor Effectief Communiceren met je Kind5 Richtlijnen voor Effectief Communiceren met je Kind
  • De Elke Dag Nieuw leeslijst: gelezen sinds januariDe Elke Dag Nieuw leeslijst: gelezen sinds januari
  • Zwanger: een plekje vrij makenZwanger: een plekje vrij maken
  • Loslaten… of vasthouden?Loslaten… of vasthouden?

4 Reacties

« De nieuwste Boekentips
Hemelsgezind »

Reacties

  1. JACOLIEN zegt

    13 mei 2020 om 16:29

    Heel mooi, net wat ik nodig had!

    Beantwoorden
  2. Arianne zegt

    12 mei 2020 om 23:48

    Wat prachtig beschreven en zo herkenbaar! Hier midden in een verbouwing en verhuizing met 6 kids thuis de afgelopen weken…en elke dag kreeg ik nieuwe kracht en nieuwe moed! Leven bij de dag…het in alles van Hem verwachten!
    Dank je wel dat je dit wilde delen

    Beantwoorden
  3. M zegt

    12 mei 2020 om 21:24

    Dankjewel!!!

    Beantwoorden
  4. Elise zegt

    12 mei 2020 om 21:24

    Dank je wel Adriana

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

Christus als hovenier Zij dacht dat het de hovenie Christus als hovenier
Zij dacht dat het de hovenier was (Johannes 20:15)

Eén Rembrandt kende als kind ik goed:
de Christus met de grote hoed
wandelend in de ochtendstond.
En, naar erbij geschreven stond:
Hij was de hovenier.

En nòg laat ik mijn tranen gaan
als in de gaarde ik Hem zie staan,
en – wat terzijde – in stille schrik
die éne, zij die dacht als ik:
Het was de hovenier.

O kinderdroom van groen en goud –
géén die ontnam wat ik behoud.
De laatste hoven naderen schier
en ijler wordt de ochtend hier.

Hij is de hovenier.

Ida Gerhardt (1905-1997)

'Raak Mij niet aan' sprak Jezus tegen Maria Magdalena. Waarom mocht zij dat niet? De discipelen mochten Hem immers wel aanraken. Ds. W.H. Velema schrijft dat het betekent: 'Houd Mij niet vast'. Maria Magdalena wilde de Heere Jezus vasthouden, Hem niet meer loslaten. 'Zij grijpt Jezus aan om Hem nu verder bij zich te houden. Ze wil wat gebeurd is zo snel mogelijk vergeten. Maar Jezus verbiedt haar om te doen alsof er niets is gebeurd. Er is juist heel veel gebeurd. Er is een voortgang, terwijl Maria terug wil naar het oude. Haar grijpende handen weerhouden Jezus in Zijn hemelvaart.'

Willen wij ook niet vaak terug naar hoe het was? Terug naar de situatie van januari 2020? Terug naar volle kerken, volle woonkamers,  schijnbare zekerheden? Maar is dat wel wat de opgestane Levensvorst voor heeft met ons? Moeten we onze kinderen niet voorbereiden op wat komen gaat, in plaats van terugverlangen naar wat geweest is?

Hij is de Hovenier die de harten van mensenkinderen bewerkt. Hij weet volmaakt wat wij nodig hebben. Deze Hovenier is ook de Koning der Koningen, de Priester die Zijn eigen leven offerde en de Profeet die woorden van leven spreekt. 

We kunnen ons leven en dat van ons gezin met een gerust hart aan Hem toevertrouwen. 

De laatste hoven naderen schier
en ijler wordt de ochtend hier.

Hij is de Hovenier.

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Goede Vrijdag. God gaf het liefste dat Hij had: Z Goede Vrijdag. 
God gaf het liefste dat Hij had: Zijn eigen Zoon. 

Jezus Christus was gewillig om tot in het allerdiepste lijden te gaan. Hij gaf Zijn leven om te betalen voor de zonden van ieder die in Hem gelooft. 

In Hem hebben wij de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de zonden (Kolossenden 1:14). 

Wat een onvoorstelbaar wonder. Ik heb er verder eigenlijk geen woorden voor. 

Ik wens je een Goede Vrijdag!

PS Voor alle vragen: het is gewoon acrylverf. Dat gaat er goed af met een natte doek en een verfkrabber. En voor work in progress: even swipen.

#elkedagnieuw
'Kijk mama, lente! Kijk mama, lente!!' Onze Kaleb 'Kijk mama, lente! Kijk mama, lente!!' Onze Kaleb van bijna 5 kon zich gistermorgen maar net rechtop houden op zijn fiets terwijl hij zijn enthousiaste uitroepen vergezelde van brede armgebaren. Ik keek in de richting waarin hij 'de lente' aanwees. En ja, de lente is er onmiskenbaar. Twee bloesembomen voor het huis van onze buren zijn uitgebarsten in wolken witte bloemetjes. Als je er langs fietst hoor je een luid gezoem van de vele insecten die zich eraan laven. Dit is wat ons betreft hoe je de lente kunt zien en horen. 

Wat een troostvolle ervaring dat wát er ook gebeurt in Nederland en in de wereld waarin we leven, het tóch weer lente wordt. Gods trouwe zorg is zichtbaar in de natuur. Hij geeft nieuw leven, waar wij dat niet verdiend hebben. Veel meer nog: Hij gaf Zijn eigen Zoon. 

We leven in de 'stille week'. De week waarin we Christus' lijden en sterven gedenken. God gaf Zijn enige Zoon, het Liefste dat Hij had. Christus wilde Zijn leven offeren voor... vijanden. Steeds opnieuw loopt mijn verstand daarbij tegen al haar grenzen aan. Alleen verootmoediging én verwondering blijft over.

#elkedagnieuw 
#stilleweek
#lente
Zie je die gefocuste houding? Die verwachtingsvoll Zie je die gefocuste houding?
Die verwachtingsvolle gezichtjes?
(Vraag me even niet wat Fébe daar met een waterpistool doet, dat weet ik namelijk niet 😉)

Tijdens het kindermoment gisteren met het gezin van onze vrienden @prachtplek deed ik een proefje bij de Bijbeltekst 'Die ons getrokken heeft uit de macht der duisternis en overgezet heeft in het Koninkrijk van de Zoon Zijner liefde'. 

Er staat een brandend kaarsje in een laagje limonade. Als ik het glas op het kaarsje zet, dooft het vuur en wordt de limonade langs het glas omhoog getrokken. Een indrukwekkend gezicht. En een bijzondere manier om het te laten zien: het Licht der wereld liet Zich doven om zondaren uit de duisternis te trekken. 

Dit proefje én nog een andere las ik bij Jantine, die ze uitlegt in het blogartikel van deze week op Elke Dag Nieuw. Je komt er via de link in de bio. 

Ze schrijft ook: 'als ik als moeder geen aandacht besteed aan de betekenis van Goede Vrijdag, gaat het aan onze jonge kinderen die dag voorbij. De avonddienst is te laat voor hen, dus blijft het bij een extra vrije dag.' Dat is waar. Nog meer dan anders voel ik de behoefte om onze kinderen deze week aan de hand te nemen. Niet het nieuws te volgen, maar de lijdensweg van Jezus, Zijn dood en opstanding te gedenken. 

Daarom zal ik (net als vorige week) wat minder aanwezig zijn op insta deze week. Omdat onze kinderen me nodig hebben, om ons samen te verwonderen, te verootmoedigen én te verheugen. 

We maakten evenals vorige jaren een Paastuitje op tafel en willen ook weer een raamschildering maken. En met al die activiteiten zijn er mogelijkheden om samen te praten over het kruis, om te zingen:

Lam Gods, dat zo onschuldig,
zo moedig en geduldig,
aan 't schand'lijk kruishout lijdt,
verdienen niet mijn zonden,
die striemen en die wonden?
Ja 'k weet, dat Gij onschuldig zijt.

O Godslam, nooit volprezen,
leer mij de zonde vrezen,
waarvoor Gij stierf aan 't kruis!
Deel mij uw zaal'ge vrede,
ja, deel m' Uw hemel mede
en leid mij eens in 't Vaderhuis.

Hoe leef jij met jonge kinderen toe naar Goede Vrijdag en Pasen?
Corma schrijft niet alleen blogartikelen voor Elke Corma schrijft niet alleen blogartikelen voor Elke Dag Nieuw, maar is ook leerkracht van groep 7. Daar gaf ze weer 'de mooiste les van het jaar'. Ze schrijft over seksuele opvoeding in het onderwijs en thuis en geeft jou als moeder tips hoe je dit kunt doen. Voor mij was het weer een fijne reminder. Want hoewel er bij ons geen taboe op rust, schiet het er toch wel eens bij in. En heb ik het belang van herhaling ontdekt. Een mooi en leerzaam blogartikel dus! 

De link naar het blogartikel vind je in de bio.

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Vind je dit geen prachtig plaatje? Het werd gemaak Vind je dit geen prachtig plaatje? Het werd gemaakt door @mint.and.sage voor... een nieuw boek! Al een paar jaar groeit er (het idee voor) een boek over zwangerschap en geboorte vanuit Bijbels perspectief. Samen met mijn zus Ellen en een aantal gastauteurs zie ik het steeds meer vorm krijgen! 

Als zwangere vrouw heb je behoefte aan informatie. Zeker als je je eerste kindje verwacht, maar ook bij latere zwangerschappen zijn er veel vragen: Wat kan ik verwachten? Waar moet ik me op voorbereiden? Wat moet ik kopen? Wanneer vertellen we het aan de familie? En aan mijn werkgever? Hoe gaat het met de andere kinderen?

Misschien ben je net als wij geneigd om bij elke vraag meteen je telefoon te ontgrendelen en de vraag in Google in te tikken. Of haal je een dikke stapel boeken bij de bibliotheek, zodat je zeker weet dat je je zwangerschap en bevalling goed hebt voorbereid. Het is tenslotte een grote verantwoordelijkheid, de zorg voor een kindje! Maar luisteren we ook naar Gods stem? De Heere Jezus zegt: 
Daarom zijt niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden? Want al deze dingen zoeken de heidenen; want uw hemelse Vader weet, dat gij al deze dingen behoeft. Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden (Mattheüs 6:31-33). 

Zoek eerst het Koninkrijk van God! Wat je leest op internet, op forums, in groepen op sociale media en in de meeste boeken over zwangerschap en geboorte, zal je daar niet bij helpen. Het stilt (tijdelijk) je honger naar zekerheid, maar het voedt niet je hart. Niet alleen je lichaam heeft zorg nodig tijdens de zwangerschap. Je hart ook. 

Dit boek is geschreven met de bedoeling om te luisteren naar Gods Woord. Om te ontdekken wat de Heere zegt over je ongeboren kindje, over moeder worden, over je roeping als moeder, over de vragen die je kunt hebben tijdens de zwangerschap, over je zorgen, over vertrouwen. Het boek gaat over geestelijke vragen, die te maken hebben met je hart. Maar ook over praktische zaken. Ook in praktische dingen wil de Heere Jezus Koning zijn en wil Hij ons leren om Zijn wil te zoeken.
Dit leuke meisje is onze Sophia (8). Ze staat op d Dit leuke meisje is onze Sophia (8).
Ze staat op de omslag van het nieuwste Bijbelleesboekje: het Johannes Evangelie.

Deze Bijbelleesboekjes helpen kinderen om zelf de Bijbel te lezen en te (leren) begrijpen. Er zijn al veel kinderen die de Bijbelleesboekjes dagelijks gebruiken en uitzien naar elk nieuw deeltje. Dat is er dus nu!

En weet je wat mooi is: over het Johannes Evangelie hebben we ook een Moeskruid Bijbelstudieboekje voor jou als mama. Zo kun je samen lezen in hetzelfde Bijbelboek (behalve als je al met ons meeleest in Openbaring natuurlijk...) Het setje van 2 is ook mooi om cadeau te doen aan een mama en haar dochter / zoon.

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Onze @marieke.ritmeester begon een moestuintje en Onze @marieke.ritmeester begon een moestuintje en ontdekte overeenkomsten tussen zaaien in de tuin en zaaien in de levens van haar kinderen. 
Morgen is het Biddag! 

Dan spruit de trouw uit d' aarde blij omhoog;
Gerechtigheid ziet neer van 's hemels boog;
Dan zal de HEER ons 't goede weer doen zien;
Dan zal ons 't land zijn volle garven biên;
Gerechtigheid gaat voor Zijn aangezicht,
Hij zet z' alom, waar Hij Zijn treden richt.

Je leest het blogartikel via de link in de bio. 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de M Vandaag ga ik verder met het voorbereiden van de Moeskruid Bijbelstudies over het boek Openbaring.

De achterliggende maanden hebben we met de Moeskruid Bijbelleesgroep het boek Genesis gelezen. We deden er heel lang over (zo'n zeven maanden!) en wat was er veel te leren! Nu is Genesis uit en starten we binnenkort met het boek Openbaring.

Van het begin van de tijd, naar het einde ervan. In Genesis lazen we hoe alles goed was en verbroken werd. In Openbaring zullen we lezen over de gebrokenheid van de wereld, waarin de Heere alle dingen nieuw gaat maken. In de tijd waarin we leven is de Openbaring aan Johannes heel relevant maar ook heel troostvol. Wij zien er naar uit om in dit Bijbelboek de diepte in te gaan.

Ik was altijd een beetje bang voor dit Bijbelboek. Want: zo onbegrijpelijk. Best onheilspellend ook. En er is zoveel verschil van mening over. Wie ben ik dan om te denken dat ik het wel begrijpen kan?

Maar deze tekst spreekt boekdelen. Zalig is hij die deze profetie leest, en zijn zij die het horen en bewaren. Wat bijzonder, vind je niet? Laten we Openbaring dus niet links laten liggen! Dit Bijbelboek is geschreven om gelezen en geloofd te worden. 

De Heere Jezus openbaart Zich hier aan Johannes en ook aan ons. We zien Hem in Openbaring als het Lam van God, als Koning, als Rechter, als Bruidegom. Er is zoveel over Hem en over ons (eeuwige) leven te leren in Openbaring!

Zou je willen meedoen met de Bijbelleesgroep? Dan is het nu het goede moment om in te stromen. Je krijgt dan elke dag een paar vragen bij een Bijbel gedeelte die je helpen zelf zoekend de Bijbel te lezen. 
Je kunt (gratis) meedoen via e-mail of via de app. Aanmelden kan via de link in de bio.

#moeskruidbijbelleesgroep 
#moeskruid 
#moeskruidmethode
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316