Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

Moeder in Coronatijd

Doelen & Timemanagement· Moederschap & Vrouw zijn

12 mei

Wat is er veel gebeurd afgelopen weken. De rust is inmiddels wat weergekeerd. Een ritme is weer gevonden. Er is een soort nieuw normaal ontstaan. En onze kinderen weten het al, ‘door de corona zeker’, als er weer eens iets niet door kan gaan of anders gaat dan gewoonlijk.

Is mijn rol als moeder de afgelopen weken nu echt zo veranderd? Wát is er nu precies anders? Voor mijn gevoel wordt er meer van me gevraagd. Of iets ánders gevraagd. Mijn houding naar mijn buren? Mijn plek in deze tijd? Wat vertel ik onze kinderen? Wat leg ik ze uit? Als ik de dominee zondags hoor, lijkt het erop dat iedereen veel meer tijd heeft om stille tijd te houden, goede boeken te lezen, de Heere te zoeken. Maar ik lijk juist veel mínder tijd te hebben voor deze dingen. Het is een soort zoeken naar jezelf. Zoeken naar je positie.

Zondagochtend 9.45

De laatste haren worden snel gekamd. De ontbijttafel leeg geruimd. Nu we niet meer op tijd in de kerk hoeven te zitten, lijkt de strijd tegen de klok nog zwaarder dan anders. 9.55 De beamer is opgestart. Ja, wij hebben breed beeld op de zondagmorgen. Onder het bidden zitten de kinderen eerbiedig op de bank of stoel. De rest van de dienst mogen ze tekenen of schrijven. Met het uitzicht op een dominee die nog groter is dan in werkelijkheid. Onze  jongste sleept al het speelgoed door de  kamer. Zit af en toe op schoot en kijkt soms vol verbazing naar die grote man op de muur. Als het erg onrustig is verdwijnt een van ons naar boven, zodat in ieder geval een van beide goed kan luisteren.

Ik mis het samen zijn in de kerk.  Het samen zingen, samen bidden. Maar toch ik ben ook dankbaar! De Heere is niet gebonden aan een kerkgebouw, een gemeente. Want ik ben er van overtuigt dat noch dood, noch leven, noch engelen, nog overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, nog enige ander schepsel ons zal kunnen scheiden  van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere (Romeinen 8: 38 en 39). Ook corona niet. Het kunnen mooie uurtjes zijn, op een zolderkamertje achter je laptop.

Maandagmorgen 9 uur

Gitaar op schoot. We beginnen onze schooldag. Mooi dat juist de tijd rond Pasen de kinderen thuis zijn. Dat ik zelf ze het paasevangelie kan vertellen. En ik genoot ervan.  Samen met Maria bij het graf te staan. Wandelend met de Emmaüsgangers. En tussen de discipelen op het strand van het meer van Galilea te zitten. Luisteren naar wat de Heere Jezus te zeggen had.

De schooldag is begonnen. Ik ben geen juf. Het zit gewoon niet in me. Maar elke dag leerden we. Wat wel werkte, wat niet werkte. Soms was er frustratie, boosheid zelfs. Het kwam voor dat ik alles op de tafel gooide en zoonlief eerst maar eens tien minuten de trampoline opstuurde. Om daarna weer met goede moed verder te gaan. Maar we leerden. En elke dag kwam het weer goed. Zo zelfs dat er iets van teleurstelling was toen we hoorden dat na de vakantie de school weer begint.

Wat schaaft de Heere ons deze tijd bij. Als ik geduld dacht te hebben. Ik had nog meer nodig. Als ik dacht dat ik mijn kinderen wel begreep. ‘t Was soms toch anders.  Wat is het goed om in te leven in je kinderen.  Te proberen in hun hoofd te kruipen. Wat is het leuk om ze op deze manier nog beter te leren kennen.

Dinsdagmiddag

‘Mam, deze bloemen moeten in de brievenbus bij mw X’. Verbaasd kijk ik mijn dochter aan. ‘Dat kan wel toch? Omdat ze zo ziek is! En het ook corona is. U zegt dat we extra goed  moeten zorgen voor mensen die oud en ziek zijn…’  Het zijn tekeningen en zelfgemaakte kaarten geworden. Dat gaat iets beter door de brievenbus dan een bosje zelf geplukte madeliefjes, paardenbloemen en fluitenkruid. Zelfs ‘s avonds bij het naar bed gaan,  werd er gedacht aan zieke mensen uit de gemeente. Opa’s en oma’s van kinderen die ze kende. ‘De Heere kan ze toch beter maken mam?’ Waar ik er niet meer in beterschap geloofde, was mijn dochter zo kinderlijk, vol vertrouwen.

Maar zomaar midden in de week gebeurt het, alweer. Komt alles op me af. Alles overweldigt me. Het is zoveel als ik nadenk over al die zieken, al die eenzamen, die kinderen die geen fijn thuis hebben, de huwelijken die al zo moeilijk zijn, de mensen met financiële zorgen. Die landen waar het arm is. De honger. Die diepe ellende van geen of zo beperkte gezondheidszorg. Dat machteloze gevoel. Die plaatsen waar je digitaal niet samen kunt komen. Opeens vliegt het me aan, die afstand, die waardeloze 1,5 meter. Ik wil die afstand niet. Ik wil zo graag weer het gewone normaal!

Maar dan gaan mijn ogen naar de poster op onze deur. De tekst die we de kinderen leerden.  Die Man zal zijn als een beschutting tegen de wind, een schuilplaats tegen de vloed, als waterbeken in een dorre streek, als een schaduw van een zware rots in een dorstig land (Jesaja 32:2). Ik heb onze kinderen mogen wijzen op die Schuilplaats! Op die Man waar ze naartoe mogen gaan als ze bang zijn. Naar Hem die nog beter voor ze kan zorgen dan een moeder dat kan doen. Dan word ik stil en zoek beschutting tegen deze storm. Een schuilplaats tegen deze vloed van zoveel….

Zaterdagmorgen

Het huis is een grote bende. Twee wasmanden staan er om opgevouwen te worden. De strijkplank in de kamer. Speelgoed over de grond. Onze zoon nog in de pyjama. Dochter drijfnat van de regen. Manlief op de bank in kluskleren, pet nog op. Drie kinderen op en naast hem, boekjes lezen. Hij was in de tuin bezig, die helemaal overhoop ligt. Maar het regent nu pijpenstelen. De moddervoetstappen op de vloer zijn een stille getuige. Ik zak neer op de bank. Verbaas me over mezelf. Ik zou geïrriteerd kunnen raken over de rommel en de modder. Moedeloos van al het werk dat nog wacht en al weken blijft liggen. De balen hebben van de regen, omdat er zoveel werk is buiten. Maar ik merk niets van dat alles! Daarentegen voel ik dankbaarheid voor dit hele simpele zaterdagmorgen geluk.

Wat werden we dankbaarder. Gewone dingen werden bijzonder. Bijzondere dingen extra bijzonder. Heb ik ooit zo genoten van de natuur die open bloeide? De bloemen en bloesem die openbarstten van leven? Was ik ooit zo dankbaar voor de zon die er elke dag weer was? Hoe heerlijk was het om onze man en papa elke avond aan tafel te hebben met eten. En hoe fijn dat we bijna elke dag samen de kinderen in bed konden leggen. Was Pasen ooit zo helder en duidelijk als nu? Leven te midden van de dood. Dat de dood het laatste woord niet heeft. Ook in deze tijd niet. Juist niet.

Dan blijkt opeens dat mijn rol helemaal niet zo anders is geworden. Wel dat ik er misschien iets anders in sta. Dat ik nu veel vaker het stof het stof kan laten, de rommel de rommel. Dat bepaalde dingen morgen ook kunnen. Dat ik meer tijd maak voor mijn oudste zoon met zoveel vragen. Dat ik de tijd neem om samen met mijn dochter een kleurplaat te kleuren. Dan bid ik vooral dat we dit vast blijven houden.

  1. Onze kinderen wijzen op Jezus als Enige Redder, Zaligmaker en Schuilplaats.
  2. Het omzien naar onze naaste
  3. Het dankbaar zijn voor alles wat we hebben en krijgen.
  4. Hij komt terug! De Heere Jezus zal komen op de wolken van de hemel. Alles op deze wereld getuigt ervan.

 

Soms voel ik me tastend  als een blinde langs te wand. ‘Heere wat is Uw bedoeling nu precies met dit alles? Maar: verheerlijk Uw naam in de straten. Geef woorden te spreken, een beker koud water. voor onze kinderen, voor de mensen in de buurt, opdat Uw huis vol worde! Uw koninkrijk kome…’

 

Dit blogartikel werd geschreven door Adriana. Je kunt hier meer lezen over het team van blogschrijvers. 

 

Meer lezen:

  • Een Bemoediging voor Moeders van Pubers!Een Bemoediging voor Moeders van Pubers!
  • Moestuinieren – Maartuinieren!Moestuinieren – Maartuinieren!
  • De Tweede Mijl van een MoederDe Tweede Mijl van een Moeder
  • Vier redenen waarom je geen adventkalender zou willen gebruikenVier redenen waarom je geen adventkalender zou willen gebruiken
  •  Moe, moe, Moe(der) Moe, moe, Moe(der)

4 Reacties

« De nieuwste Boekentips
Hemelsgezind »

Reacties

  1. JACOLIEN zegt

    13 mei 2020 om 16:29

    Heel mooi, net wat ik nodig had!

    Beantwoorden
  2. Arianne zegt

    12 mei 2020 om 23:48

    Wat prachtig beschreven en zo herkenbaar! Hier midden in een verbouwing en verhuizing met 6 kids thuis de afgelopen weken…en elke dag kreeg ik nieuwe kracht en nieuwe moed! Leven bij de dag…het in alles van Hem verwachten!
    Dank je wel dat je dit wilde delen

    Beantwoorden
  3. M zegt

    12 mei 2020 om 21:24

    Dankjewel!!!

    Beantwoorden
  4. Elise zegt

    12 mei 2020 om 21:24

    Dank je wel Adriana

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Adventkalender 2020 ‘Speuren naar Soeheel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

Heb jij ook wel eens afscheid genomen van iemand d Heb jij ook wel eens afscheid genomen van iemand die naar het zendingsveld vertrok? Misschien was je een beetje jaloers. Of voelde je eigen leven een beetje onbetekenend.

Weet je dat je als mama een zendingsveld heel dichtbij hebt? Zie je dat ook zo?

Onze Corma schreef hier een blogartikel over. Er kwamen al veel reacties op. 
Lees mee via de link in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
De afgelopen dagen vroeg ik (vooral via app in ver De afgelopen dagen vroeg ik (vooral via app in verschillende groepjes) aan verschillende moeders: hoe gaat het met je? En iedereen deed haar verhaal. Over moeder zijn in lockdown dus.

De één is verwonderd hoe goed het gaat. 
De ander vindt het intensief maar oké. 
De derde voelt zichzelf aan alle kanten tekortschieten. 
De vierde hoopt vooral heel erg dat het snel voorbij is. 
De vijfde durft niet zo goed te vertellen hoe het gaat. 
De zesde heeft nog geen tijd gehad om erover na te denken. 
De zevende geniet ervan om de kinderen thuis te hebben.
De achtste vindt het verschrikkelijk dat de strijd rond schoolwerk nu de relatie met haar kind zo in de weg zit.
Mama 9 heeft geen klagen (want het gaat best goed) maar is wel compleet uitgeput. 
En nummer 10 herkent zich in alle voorgaande negen wel een beetje. 

Uit bijna alle verhalen hoor ik (en dat voel ik zelf ook) een bepaalde mate van overbelasting of overprikkeling. Dan ben je soms mopperig, ongeduldig en niet de mama die je zou willen zijn. Dat kan je een schuldgevoel bezorgen en dat maakt het er weer niet beter op... 

Zomaar (weer) wat tips om het vol te houden. Maak een plannetje, we hebben het nodig!

- Begin de dag met het Woord van God en gebed, al is het maar even.
- Bedenk welke huishoudelijke taken écht nodig zijn om deze weken door te komen en verdeel die onder de gezinsleden. Laat de rest los.
- Durf bij kinderen in de basisschoolleeftijd je eigen pad te kiezen. Als iets teveel frustratie oplevert, doe het dan misschien niet. En: bedenk elke week een leuke beloning. 
- Ga naar buiten!!! We gaan elke dag twee keer buitenspelen (misschien willen jouw kinderen dat zelf, die van ons niet echt met dit weer) of een rondje lopen (met step, skeelers, loopfiets) en minstens 1 keer per week naar het bos of de hei.
- Zoek een moment om te ontspannen. Ik laat onze oudste meiden 's middags een kwartiertje oppassen zodat ik even in mijn eentje naar buiten kan voor ik eten moet koken. Andere moeders wandelen elke avond een half uurtje. Of gaan even met een boek naar boven als manlief klaar is met werken. 
- Bedenk wat Jezus zegt: zonder mij kunt U niets doen. Vraag Hem (steeds opnieuw) om nieuwe kracht.
Eén van onze blogschrijfsters schreef een artikel Eén van onze blogschrijfsters schreef een artikel met de titel 'Als je kind 'anders' is'. Hoe is dat voor je als moeder, als je kind de wereld om hem heen niet goed begrijpt? Als het leven moeiljk voor hem is? Wat moet je doen als je je veel zorgen moet maken om je kind? Een bemoedigend (en ik denk voor veel moeders herkenbaar!) artikel. De link vind je in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Sela* Vorig jaar rond deze tijd werkte ik heel h *Sela*

Vorig jaar rond deze tijd werkte ik heel hard aan de agenda voor dit jaar. Ik zag al voor me hoe ik de eerste week van 2020 tientallen actiepunten voor gezin, werk, huishouden en huwelijk op de werkplanning zou schrijven. 

De werkelijkheid was anders. 
Want deze week hadden wij mama's de taak van thuisonderwijzer. En afgelopen zaterdag en zondag was ik moe. Niet gewoon moe, maar zo'n moeheid waardoor je nauwelijks vooruit komt. 

Wat zag ik er tegenop, tegen deze week! 
Samen vroegen we de Heere zondag om energie en om Zijn zegen, Zijn nabijheid. En nam ik de beslissing om de eerste 3 dagen mijn agenda dicht te laten deze week. 
Om geen verwachtingen van mezelf te hebben. Geen to-dolijstjes. Geen actiepunten. Maar twee doelen: er zijn voor de kinderen en ons samen richten op Gods Woord. 

In die dagen was er een woord dat steeds weer boven kwam: Sela. Zondag hoorde ik er een uitleg over die ik niet eerder hoorde. Dat 'Sela' kan betekenen: stilstaan om aan de Heere te denken. En dat had ik nodig in deze eerste, hectische werkweek van het jaar. Ik zocht nog eens verschillende verklaringen bij het woord. Sela: pauzeren, stilstaan om God te loven. Het staat nu in grote letters voor in mijn agenda. Het sprak al uit mijn doelen voor 2021. Maar nu heeft het een naam gekregen. Sela!

En wat liet de Heere zien dat Hij het gebed hoort! Hij gaf elke dag weer nieuwe kracht. Elke avond moest ik het belijden dat ik ontrouw geweest was, maar dat Hij nabij was. En dat Hij kracht gegeven had die mij ontbrak. Hij geeft den moeden kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft (Jesaja 40:29). 

Het was een intensieve, maar goede week. De kinderen vonden elkaar, werkten goed, speelden fijn. Niet altijd probleemloos, echt niet, maar die gebeurtenissen konden soms momenten zijn om samen te leren wat genade is en Wie de Heere Jezus wil zijn voor zondaren. Sela!

Nu mag ik weer lijstjes maken voor de week die komt. Want ook (juist) als je het druk hebt is het goed om een plan te hebben. Om zoals de trouwe dienstknecht (uit de gelijkenis van de talenten) de tijd en energie die de Heere me geeft te gebruiken voor Zijn eer. 

Hoe was jouw week?
Onze @andrea_verhage schreef deze week een blogart Onze @andrea_verhage schreef deze week een blogartikel over 'gezelligheid in het gezin'. Ik vind dat nogal een thema. Hoewel het bij ons momenteel best gezellig is (veel samen zijn doet ons goed) laat de sfeer in mijn ogen normaal gesproken echt wel eens te wensen over. Kibbelende kinderen, een mopperende moeder. Dat idee. Andrea's blogartikel was voor mij bemoedigend en ik hoop voor jou ook. 

De link vind je in de bio!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Oud en Nieuw* We aten oliebollen, keken foto's v *Oud en Nieuw*

We aten oliebollen, keken foto's van het afgelopen jaar en lazen de eeuwenoude woorden:

Heere! Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht.  Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God (Psalm 90: 1,2)

Een paar woorden resoneren nog:

En de liefelijkheid des HEEREN, onzes Gods; zij over ons. 

De lieflijkheid van de HEERE. Hebben we die in het afgelopen jaar niet ervaren, door alles heen? 

Dit kleine meidje was de enige die de jaarwisseling onbewust doormaakte. Zarah mocht opblijven, Sophia maakten we om half 12 wakker en Kaleb werd wakker van de herrie (want het vuurwerkverbod bleek hier niet echt doorgedrongen te zijn). 

Het is zo'n gezinsmoment om te koesteren, samen het nieuwe jaar in te gaan met Bijbellezen en gebed. 

Ja HEERE, Uw lieflijkheid zij over ons in 2021. 
En bevestig Gij het werk onzer handen over ons, ja, het werk onzer handen, bevestig dat.

Ik wens je van harte Gods zegen toe voor het nieuwe jaar!

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Deze week een oudejaarsartikel op Elke Dag Nieuw v Deze week een oudejaarsartikel op Elke Dag Nieuw van Abigaïl over alles wat 'bijna' is, 'bijna was en 'bijna' komen zal. 

Ik heb deze gedachten nodig, deze dagen. 

'Maar mijn troost put ik uit twee woorden. Genade alleen. Die hield mij vast.'

Aanbevolen! De link vind je in de bio.

#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuw
Hier op insta zie ik allemaal prachtige familiepor Hier op insta zie ik allemaal prachtige familieportretjes van kerst. Die hebben wij niet. 
Wel veel foto's die letterlijk allemaal bewogen zijn. 
Zo chaotisch was het. 
Maar wat was het fijn. 

Op eerste kerstdag waren we samen lieve vrienden, op tweede kerstdag met mijn zus en haar gezin. Wat fijn om in het klein toch samen kerstfeest te mogen vieren! 

We zongen het: komt allen tezamen. En hoewel we niet allen tezamen konden komen in de kerk, mochten we wel allen bij de kribbe komen: ziet nu dat Kind! 

Onze dominee preekte over 2 Korinthe 8:9:
Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden.

Wat een onbegrijpelijk wonder, vind je niet?

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwmeebeleven
Heb jij dat ook, dat de adventstijd nog wel snelle Heb jij dat ook, dat de adventstijd nog wel sneller lijkt te gaan dan anders? Ik wil van alles, maar het lukt maar niet. De ontwikkelingen in de wereld om ons heen gaan zo snel dat ik het amper bij kan benen. Was de adventstijd niet bedoeld om stil te worden, verlangend uit te zien?

Eén ding is zeker: de Heere blijft Dezelfde. Die is, Die was en Die komen zal. Hij heeft gedacht aan Zijn genade! Hij schonk Zijn Zoon om als Kind geboren te worden in een beestenstal en Zijn leven te geven om zondaren zalig te maken. Immanuël, God met ons. 
Ik wens je toe dat je dit kerstfeest een blik mag slaan in de kribbe en op naar het kruis!

Gelijk de Zoon des mensen niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen (Matthew 20:28).

Een gezegend kerstfeest gewenst met je gezin! 

Deze mooie foto werd voor mij gemaakt door Mirjam van der Wart.

#elkedagnieuw
# roepingenverwachtingvoormoeders
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316

Elke Dag Nieuw verzamelt cookies. We gaan vertrouwelijk om met uw gegevens. Als u op Akkoord klikt geeft u daarmee aan dat u hiermee instemt.Akkoord